ใต้ฝุ่น

3 reviews for ใต้ฝุ่น

1. 

   Rated 4 out of 5

   natcharat – 24/04/2018

   ความรักในใต้ฝุ่น มีหลากหลายทั้งหญิงชาย แม่ลูก ครอบครัว นายบ่าว เพื่อนร่วมชาติร่วมอุดมการณ์ และที่สุดแล้วความรักต่อผืนแผ่นดินเกิด แม้จะไม่ชอบนวนิยายรัก แต่อ่านไปเป็นน้ำตารื้นน้ำตาไหล เพราะที่สุดแล้ว คงไม่มีใครหลุดพ้นจากความรัก ดังเช่นที่หนังสือเล่มนี้กล่าวไว้…

   “ตรงกันข้ามกับความกลัวหรือความเกลียดชัง ซึ่งเมื่อที่สุดแล้วมนุษย์จะลุกขึ้นปลดแอกตัวเอง แต่ไม่มีมนุษย์คนใดปรารถนาจะหลุดพ้นจากพันธนาการรัก”

2. 

   Rated 5 out of 5

   tigger_gumbiebear (verified owner) – 27/04/2018

   สิ่งใดเกิดขึ้นเเล้ว
   และสิ่งใดกำลังจะเกิด
   ใครจะห้ามได้…ไม่มี

   ฉันเชื่อว่าไม่มีใครชอบสงคราม ไม่มีใครอยากยกอาวุธขึ้นต่อสู้ แต่บางครั้งเราก็เลี่ยงมันไม่ได้ บางคนตัดสินใจอพยพออกจากบ้านเมืองของตน บางคนกลายเป็นเหยื่อของสงคราม และบางคนเลือกเผชิญหน้ากับมันโดยไม่อาจละทิ้งแผ่นดินเกิดได้

   นิยายเรื่องใต้ฝุ่นมีฉากหลังเป็นสงครามในอัฟกานิสถาน ทั้งสงครามระหว่างโซเวียตและสงครามกลางเมืองเอง ใต้ฝุ่น เป็นเรื่องราวของผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งได้ย้อนอดีตกลับไปยังอัฟกานิสถานก่อนหน้าที่ฟากฟ้าเหนืออัฟกานิสถานจะถูกฝุ่นควันแห่งสงคราม บดบังความสวยงาม เมย์ มิลเลอร์ จึงเป็นเหมือนตัวแทนของคนที่ไม่อาจยอมรับชีวิตที่ต้องเผชิญกับสงคราม ในขณะที่ ราฮิม จาฮานี เป็นตัวเเทนของคนที่มิอาจละทิ้งแผ่นดินเกิดแม้ว่าแผ่นดินนั้นกำลังลุกไหม้ด้วยไฟแห่งสงครามก็ตาม

   ตอนอ่านเรื่องย่อนั้น ตัวเองก็คิดนะว่า ถ้าตัวเอกเป็นอิสลามและย้อนอดีตเข้าไปในร่างสาวมุสลิม แล้วคนเขียนจะทำอย่างไร จะปล่อยให้นางเอกไม่ละหมาดหรอ จะทำให้นางเอกไม่เชื่อในพระเจ้าองค์เดียวหรือเปล่า แต่พอได้หนังสือมา โกลาบ จัน ไม่ทำให้เราสูญเสียอรรถรส เธอค่อยๆลงรายละเอียดวิถีชีวิตของมุสลิมอัฟกานิสถาน ค่อยๆลงรายละเอียดในการฝึกละหมาด ที่เราชอบอีกอย่างคือ คนเขียนใส่รายละเอียดเกี่ยวกับกิบลัตว่าคือทิศที่มุสลิมทุกคนจะหันหน้าไปเวลาละหมาดซึ่งละเอียดพอดู ถึงจะเป็นรายละเอียดเล็กๆน้อยๆ แต่คนเขียนใส่ใจ ทำให้เราไม่คิดมากเกี่ยวกับความเป็นไปได้ในการย้อนอดีต และทำให้เรามองว่านางเอกคือตัวแทนของคนที่ไม่เคยเผชิญภาวะสงคราม และต้องปรับตัวให้อยู่ในสถานการณ์ที่บ้านเมืองไม่สงบสุข

   ฉากที่ไม่เศร้าก็ทำให้เราร้องไห้ได้ เพราะตอนอ่านเราค่อยๆดำดิ่งลงไปในเหตุการณ์ ในขณะที่สมองอีกด้านหนึ่ง ค่อยๆเปิดเปลือยสงครามที่ตัวเองเคยเผชิญ ไม่ว่าจะเป็นตอนนั้นเมื่อ ๑๓ ปีที่แล้วที่ฉันเคยวิ่งหนีกระสุนปืนออกไปซ่อนตัวในป่า หรือตอนที่ต้องตื่นกลางคืนเเล้วนอนราบหลบกระสุนปืน จากวันนั้น ๑๓ ปี เเต่ฝันร้ายยังคงตามหลอกหลอนฉัน เสียงกระสุนปืน เเละเสียงร่ำไห้ในคืนนั้นยังชัดเจนอยู่ในความทรงจำจนฉันถูกวินิจฉัยว่าเป็น PTSD

   โกลาบ จัน ได้เลือกให้ราฮิม จาฮานี เป็นตัวเเทนของคนที่รักวาตัน รักเเผ่นดินเกิดอย่างที่สุด แม้ตัวเองจะต้องลำบากแค่ไหน ต้องจากบ้าน จากคนที่รัก แต่ราฮิมจะไม่ไปจากแผ่นดินเกิด ยังร่วมต่อสู้เเม้จะต้องทิ้งมีดผ่าตัดไปจับด้ามปืน ทำให้เราเห็นถึงความเลวร้ายของสงคราม จากผู้ช่วยชีวิตกลับต้องพรากชีวิต เพราะพิษสงคราม เเละความน่าสงสารของประชาชนที่ไม่อาจเอาชีวิตรอดจากสงครามไปได้ และแม้สุดท้ายราฮิมต้องเลือกระหว่างชีวิตตัวเองกับวาตันก็ตาม

   ราฮิม พาเราไปรู้จักมูจาฮีดีน พาเราไปรู้จักชีวิตของเหล่าคนที่ต้องจับปืนสู้เพื่อวาตัน ชีวิตที่ทำเพื่อเเผ่นดินเเม่ เหมือนมูจาฮีดีนในอีกหลายๆพื้นที่ มัรยัมจานพาเราไปรู้จักชีวิตที่ต้องต่อสู้โดยไร้สามีข้างกาย ชีวิตท่ามกลางซากปรักหักพังเเต่งดงามไปด้วยความรักของเเม่ที่มีต่อลูกเเละความรักของลูกที่มีต่อเเม่ และการรอคอยที่สวยงาม

   ถ้าใครชอบประชาธิปไตยบนเส้นขนาน หรือปีกเเดงเเล้วละก็ จะต้องชอบเรื่องนี้เหมือนกัน
   เรื่องนี้ฉันคะยั้นคะยอให้น้องอ่านจนสำเร็จ ดีใจที่น้องสนใจไปหาสารคดีที่พาไปหาอัฟกัานิสถานหลังสงครามมาให้ดู

   บ้านเมืองของฉันก็เผชิญสงคราม
   เเต่ยังไม่ได้น่ากลัวถึงขนาดสงครามในอัฟกานิสถาน
   เเต่ก็พอจะรู้สึกถึงมันได้
   รู้สึกถึงความขมุกขมัวของควันปืน
   รู้สึกถึงความเปียกชื้นของคราบน้ำตา
   เเละลึกๆในหัวใจเเล้ว
   ฉันก็รักวาตันของฉันเหมือนกัน

   เมื่อเกิดสงครมเเล้วจะหาคำตอบได้อย่างไรว่าใครผิดใครถูก เรื่องนี้ทำฉันคิดไม่ตกจริงๆ
   เเละฉันจะเลือกฝ่ายใดก็มิอาจรู้ได้นอกจากเพื่อพระผู้เป็นเจ้าเท่านั้น

3. 

   Rated 5 out of 5

   สนุกคิดจนลิงหลับ – 05/09/2018

   สมกับที่เป็นหนังสือรางวัล ARC Award เล่มแรกจริงๆ อ่านแล้วสัมผัสได้ถึงความรักที่อวลอยู่ในเล่ม รักแบบหนุ่มสาว รักแบบครอบครัว รักประเทศชาติ และสำคัญที่สุดคือรักในความเป็นเพื่อนมนุษย์

   แค่คำว่างดงามคงไม่พอ