ความตายครั้งที่มีความหมายมากที่สุด

ฮาโรลด์ ฟราย เพิ่งปลดเกษียณจากอาชีพเซลล์แมนได้ประมาณ 6 เดือน เขาใช้ชีวิตแต่ละวันหลังปลดเกษียณอย่างเลื่อนลอยภายในบ้านอันเงียบเหงากับภรรยาที่แสนจะเย็นชา วันหนึ่งเขาได้รับจดหมายจาก ควีนนี อดีตเพื่อนร่วมงานที่ไม่ได้ติดต่อกันมานาน 20 ปี เธอเขียนมาเพื่อ ‘บอกลา’ ฮาโรลด์ เพราะขณะนี้เธอป่วยเป็นโรคมะเร็งระยะสุดท้าย

ฮาโรลด์ตั้งใจส่งจดหมายตอบ แต่ระหว่างเดินไปยังที่ทำการไปรษณีย์ จู่ๆ เขาก็ตัดสินใจว่าจะไปบอกลาควีนนี่ที่พักอยู่ในโรงพยาบาลซึ่งอยู่ห่างออกไป 600 ไมล์ด้วยตัวเอง และเขาจะเดินเท้าไป โดยที่ยังสวมเพียงเสื้อกันหนาวบางๆ ไม่มีแม้กระทั่งรองเท้าที่เหมาะสมหรือโทรศัพท์มือถือ

การลุกขึ้นมาทำอะไรสักอย่างที่ตัวเราเชื่อมั่นอาจไม่ง่ายนัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสิ่งที่คนทั่วไปเขาไม่ทำกัน แต่การเดินทางของฮาโรลด์ ฟราย อาจเปลี่ยนมุมมองการมองโลกของใครหลายคน และอาจช่วยเติมความเชื่อมันและศรัทธาที่จะทำให้เราลึกขึ้นมาทำอะไรบางอย่างเพื่อใครสักคน หรือแม้กระทั่งตัวเราเอง

“การเดินทางไปกับฮาโรลด์
ไม่เพียงจะทำให้คุณหัวใจสลายไปกับเขา
เพราะขณะเดียวกันมันก็อาจช่วยเยียวยาคุณได้”

-ทิฟฟานี เบเกอร์ ผู้เขียน “The Little Giant of Aberdeen County”