พุทธศักราชอัสดงกับทรงจำของทรงจำของแมวกุหลาบดำ

ว่าด้วยเรื่องราวอันหลากไหลราวเรือไร้ทิศทาง

ผูกก้อนจําเข้ากับก้อนทรงจําร่วมกับก้อนไม่จํา ผ่านมุมมองของแมวกุหลาบแมวดําที่เหมือนมีตัวตน

แต่บางมุมกลับไร้ตนฉายแสดงกลุ่มคนแหว่งวิ่นกะพร่องกะแพร่ง ที่ไม่ถูกบันทึกในหน้าประวัติศาสตร์ใดให้กล่าวขาน

มันพร้อมจะเล่าอย่างจริงบ้างไม่จริงบ้างเป็นเสี้ยวเบลอพร่า แต่เชื่อมโยงกันจากเรื่องสู่เรื่องรุ่นสู่รุ่นส่งเสนอหลากชีวิตในประเทศไร้ราก

ระหกระเหินผ่านเกาะแก่งลําธารความสัมพันธ์ทั้งสัมพันธ์เชิงรู้สึก—เหมือนที่ผู้เขียนใช้คําว่าเพิ่งรู้สึกว่ารู้สึกเชิงการมีอยู่บ้างพลัดสูญบ้างหลงหายมีหลงเหลือเหนียวแน่นอยู่ส่วนหนึ่ง

กระนั้นกลับกระท่อนกระแท่นเหลือเกิน อันหาใช่ความกระท่อนกระแท่นในพลังแห่งภาษา

และการถ่ายทอดแสนประณีตวิจิตรไม่หากแต่หมายถึงกระท่อน-กระแท่นในชะตากรรมแหว่งวิ่นปวดเจ็บที่หลากชีวิตในเรื่องเล่าต้องพบเจอ

ทดลองอ่าน