ถึงจะเจ็บปวดแค่ไหน แต่ยังไงก็ต้องกินข้าวนะ

บันทึกการเดินทางและการฝ่าฟันของผู้คนในโรงพยาบาลที่ไม่ใช่เพียง “ผู้ป่วย” แต่รวมถึงบุคลากรทางการแพทย์และญาติของผู้ป่วย เวลาในโรงพยาบาลที่แสนยาวนาน อาหารที่อยากกิน อาหารที่ต้องฝืนกิน หรืออาหารที่กินไม่ได้ รอยยิ้ม หยดน้ำตา และกำลังใจมากมาย ได้หลอมรวมอยู่ในหนังสือเล่มนี้

“ขณะที่ผมนั่งอยู่ในห้องเวรและลองคิด ๆ ดู ถ้าไม่นับกาแฟสองสามแก้ว ผมเองก็อดอาหารมาตั้งแต่เมื่อวานเหมือนกัน ผมตรงดิ่งไปยังโรงอาหาร ตามด้วยเครื่องเคียงที่ดูไม่มีอะไร มีกิมจิสองสามชิ้น แอนโชวี่ไม่กี่ตัว และซุปมันฝรั่งในขณะที่ผมกำลังคิดว่าจะไม่กินก็นึกถึงคำพูดของคุณตา ‘ต้องกินสิ จะได้มีแรง'”

– ชองอึยซ็อก (ผู้เขียน)