อโศกสาง

หลังจากปิดคดีเเรก ไตรตรึงษ์ก็ตัดสินใจออกจากราชการ และเปิดสำนักงานนักสืบในชื่อ “ลิงพาดกลอน” แน่นอนว่าไม่ลืมชวนมโหตร เพื่อนรัก (หรือจะรักเพื่อน) มาร่วมสำนักด้วย งานที่ไตรตรึงษ์ได้รับการว่าจ้างจากลูกค้าส่วนใหญ่นั้นก็ไม่ค่อยเป็นชิ้นเป็นอัน แถมเกินครึ่งในนั้นเขาก็จับได้ว่าผู้ว่าจ้างแค่อยากใกล้ชิดอดีตหมวดหนุ่มสุดหล่อเท่านั้นเอง

วันหนึ่ง สารนิจ นักข่าวที่เป็นไม้เบื่อไม้เมากับไตรตรึงษ์ตั้งแต่คดีแรกในเรื่องลิงพาดกลอน ก็ติดต่อเขาว่ามีญาติของเหยื่อ “คดีฆาตกรรมนิทานเวตาล” ต้องการความเหลือช่วยจากนักสืบ คดีฆาตกรรมดังกล่าวได้รับความสนใจจากประชาชนเป็นอย่างมาก คนร้ายจัดฉากฆาตกรรมโดยอาศัยบทบรรยายในฉากต่างๆ จากวรรณกรรมนิทานเวตาล สภาพศพที่พบในที่เกิดเหตุจึงมีความหลากหลายและน่าสยดสยอง บ้างดัดแปลง บ้างทำให้เสียรูป แต่หนึ่งสิ่งซึ่งเป็นหลักฐานที่คนร้ายต้องการจะบอกว่าฆาตกรเป็นคนคนเดียวกันก็คือ ข้อความที่ถูกวางไว้กับทุกศพเป็นท่อนตอนหนึ่งจากนิทานของเวตาลทั้งสิ้น

จากศพแรก…สู่ศพที่สองภายในเวลาอันรวดเร็ว ก่อนจะพบศพสาม อันนำคดีนี้ไปสู่การเป็นคดีฆาตกรรมต่อเนื่องอย่างสมบูรณ์แบบ

ถึงคราวที่ไอ้ลิงและไอ้โคร่งต้องช่วยสืบแล้วละว่าใครกันที่เป็นเวตาลตัวจริง