ชีวิตไม่ไร้ความหมาย (ฉบับปรับปรุง)

เรื่องจริงของจิตแพทยช์าวออสเตรีย “วิกเตอร์ อี. ฟรังเคิล” ที่ได้เล่าประสบการณ์การเป็นนักโทษในค่ายกักกันสี่แห่งระหว่างปี 1942-1945 เช่นเดียวกับนักโทษทั่วไป

เขาสูญเสียครอบครัวทั้งหมด และเกือบเสียจริต เขาทำงานรับใช้นาซีในตำแหน่ง “คาโป” มีหน้าที่ดูแลและคุมประพฤตินักโทษด้วยกัน เขาได้เห็นจุดต่ำสุดของมนุษย์ทั้งของผู้อื่นและตนเอง ซึ่งเขาได้ถ่ายทอดและวิเคราะห์ผ่านสายตาจิตแพทย์

พร้อมเล่าทฤษฎีบำบัด “โลโกเทอราพี” ที่คิดขึ้นจากประสบการณ์ขณะอยู่ในค่ายกักกัน โดยหัวใจของทฤษฎีคือ คนเราไม่ได้เกิดมาเพื่อไขว่คว้าความสุข แต่เพื่อ “ค้นหาความหมายของชีวิต” เพราะคนที่ค้นหาแต่ความสุขจะแตกสลาย เมื่อเผชิญสถานการณ์สุดขั้วบางประเภท…!

ทดลองอ่าน