วันนี้ขอพักสักหน่อย

พวกเราเรียนรู้ตั้งแต่เด็กแล้วว่าต้องทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งได้เก่ง มากและต้องประสบความสำเร็จถึงจะได้รับการยอมรับ

เราเลยรู้สึกผิด ไม่คุ้นชินต่อความจริงที่ว่าเราสามารถปล่อยวางหน้าที่อันหนักอึ้ง ความรับผิดชอบอันหนักหน่วงแล้วหยุดพักบ้าง

พวกเราที่มักกังวลใจต่อสายตาผู้อื่น แข่งขันกันอย่างดุเดือด การปกป้องเอาชีวิตรอดระหว่างการแข่งขันนั้นส่งผลให้ความเครียดทวีความรุนแรงขึ้น ความเหนื่อยล้าสะสมเพิ่มขึ้น

ทว่าการที่เราจะหลบหลีกความ กลัดกลุ้มในโลกแห่งความจริง เมินเฉยเรื่องราวบนโลกนี้ แล้วหนีไป ใช้ชีวิตอยู่บนภูเขานั้นย่อมเป็นไปไม่ได้เลย

แต่เราสามารถการพักผ่อนได้โดยเริ่มต้นจากการเรียบเรียงความคิด ในสมองให้เป็นระบบระเบียบ จัดการและเยียวยารอยแผลในอดีต รวมถึงเรื่องว้าวุ่นต่างๆ ในหัว