จนศพสุดท้าย (ฉ.เปลี่ยนปก)

5 reviews for จนศพสุดท้าย (ฉ.เปลี่ยนปก)

1. 

   Rated 5 out of 5

   จิรเมธ อุ่มผาง – 24/04/2018

   เเม้เรื่องนี้จะไม่มีนักสืบเซลล์สมองสีเทาอย่าง เเอร์กูล ปัวโรต์ หรือนักสืบหญิงอย่าง เจน มาร์เปิล เเต่ก็ขอรับประกันความสนุกเเละน่าติดตามในเเบบของอกาธา คริสตี้ ได้อย่างไร้ที่ติเลยที่เดียว
   ส่วนตัวผมเเล้วเรื่องนี้เป็นอีกเรื่องถูกวางขึ้นหิ้ง ปกติเวลาอ่านเรื่องอื่นๆ จะมีบ้างที่หยุดพักไปทำอย่างอื่นก่อนเเล้วค่อยกลับมาอ่านต่อ เเต่เรื่องนี้วางมือไม่ลงจริงๆ
   ตัวเรื่องเองก็มีการวางรูปเเบบอย่างดี อ่านจนเกือบจบเล่มยังเดาไม่ออกเลยว่าใครเป็นคนร้าย555+

2. 

   Rated 5 out of 5

   Yam – 24/04/2018

   “You reap what you sow”
   นิยายของอกาธาเก่งในเรื่องสามารถทำให้ผู้อ่านมีอารมณ์ร่วมไปกับตัวละคร แต่เล่มนี้คือที่สุดจริงๆ อ่านแบบลุ้นระทึกปนเจ็บปวดรวดเดียวจบ แล้วมาหายใจได้เต็มปอดหลังหน้าสุดท้าย

3. 

   Rated 5 out of 5

   Pintira Janeboonlarp – 27/04/2018

   เล่มนี้มีคน 10 คนต้องไปรวมตัวกันที่เกาะแห่งหนึ่ง แล้วแต่ละคนก็ค่อยๆ ถูกฆ่าตายไปเรื่อยๆ…แล้วใครคือฆาตกร? ถึงแม้เล่มนี้จะไม่มีนักสืบอย่างปัวโรต์มาไขคดี เหมือนดำเนินเรื่องไปเรื่อยๆ ให้เราสืบไปกับตัวละครทั้งสิบคนในเรื่องเองเลยค่ะ ซึ่งมันลุ้นตรงนี้นี่แหละ! มันไม่เหมือนเล่มอื่นเพราะเล่มนี้ต้องคิดเองล้วนๆ แต่ก็ยังคงเดาผิดเหมือนเดิมว่าใครเป็นฆาตกร 55555 แต่ละคนจะตายในลักษณะรูปแบบของกลอนทหารเป๊ะเลยค่ะ มันน่ากลัวก็ตรงนี้ ตอนจบนี่ทำเงิบไปหลายวัน แบบอ่านแล้วสตัน เฮ้ย…คิดได้ไงอ่ะ คือมันเจ๋งมากกก ซับซ้อนมากกกก หยุดอ่านไม่ได้เลยจนกว่าจะจบเล่ม สนุกมากจริงๆ ค่ะ ยกให้เป็นเล่มโปรดของเราเลย

4. 

   Rated 5 out of 5

   Fadilah Sam – 27/04/2018

   And then there were none “จนศพสุดท้าย” หนังสือเล่มนี้อ่านแล้ววางไม่ลงจริงๆค่ะ ถูกหลอกตั้งแต่ต้นเรื่องเลย 555 นึกว่าเอาทหารน้อยมาอยู่เกาะทหารจริงๆเสียอีก เนื้อเรื่องชวนติดตามมาก ไม่เพียงแต่ตัวละครในเรื่องที่โดนเพลงกล่อมเด็กเก่าแก่โบราณตามหลอกหลอน ผู้อ่านเองก็หลอนตามไปด้วยเลยจ้าาา นี่อ่านจนจะท่องกลอนบทนั้นได้แล้ว อ่านไปเรื่อย เปลี่ยนตัวฆาตกรไปเรื่อย เอ๊ะ! หรือจะเป็นคนนั้น เอ๊ะ! หรือเป็นคนนี้ เดาไม่ถูกจริงๆ มารู้ตัวฆาตกรก็ตอนจะจบเล่ม จนจะแนะนำตัวผู้เขียน (อกาธา คริสตี้) แล้ว สนุกจนต้องหาให้ครบทั้ง 7 เล่มมามีไว้ในครอบครองเลยทีเดียวเชียว

5. 

   Rated 5 out of 5

   Sarin Tmd – 29/04/2018

   สารภาพก่อนว่า เราเชยมากกกก ที่ไม่เคยอ่านงานของ อกาธา คริสตี้ ด้วยอคติส่วนตัวว่า หนังสือที่เขียนตั้งแต่ยุค 90 พล็อตคงโบราณ คงอ่านไม่สนุก

   และเล่มแรกที่เราหยิบมาลอง คืองานที่โด่งดังที่สุดของป้า ซึ่งก็คือ ‘จนศพสุดท้าย’ นี่เอง

   ผลคืออ่านยาวถึงเช้า เพราะมันหยุดไม่ได้จริงๆ
   ลองปิดแล้วลงไปนอนตอนตีสอง ก็เอาแต่มโนว่าใครเป็นฆาตกร สุดท้ายเลยต้องลุกมาต่อให้จบ

   เรื่องคือคนแปลกหน้าสิบคน ถูกเชิญให้มาร่วมงานเลี้ยงบนเกาะร้าง แล้วก็ตายไปทีละคน

   มันดีงามตั้งแต่ช่วงแรกที่แนะนำตัวละคร
   คือคนเขียนเก่งมาก กับการแนะนำตัวละครนับสิบ โดยใช้บทบรรยายแค่คนละประมาณหนึ่งหน้ากระดาษ แต่สามารถบอกเล่ารายละเอียดเด่นๆของทุกตัวละคร ทำให้คนอ่านจำได้แบบไม่สับสน

   และตอนเฉลยนี่ถึงขั้น อู้หู…อ้าหา…เอางี้เลยเหรอป้า มันสนุกกว่านิยายสืบสวนดังๆรุ่นใหม่ซะอีก

   ชอบที่คนเขียนวางพล็อตละเอียดยิบ มีคำบอกใบ้รายทาง ไม่ใช่หักมุมแบบตีหัวเข้าบ้าน ไม่หลอก ไม่แถกับคนอ่าน

   แต่จบแล้วถึงกับต้องพลิกกลับไปใหม่ว่า
   …เฮ้ย!!!…เรามองข้ามจุดนี้ได้ยังไง

   ที่เจอจังๆกับตัวมีสามจุด ถึงขนาดอยากเอาหัวโขกกำแพง คือค่อนข้างมั่นใจมากว่า คนนี้ไม่ใช่คนร้าย

   เรียกว่า ถ้าเป็นหนึ่งในตัวละคร เราคงตายคนแรกเลย 55555