ฉันจะเป็นดอกไม้ของเธอเสมอ ..
จากดวงจันทร์ที่ไกลกว่า 238,900 ไมล์
สิ่งเดียวที่ผมสามารถนำกลับมาได้คือเมล็ดพันธุ์ของความคิดถึง
จากต้นไม้แห้งความรักที่ล้มเหลวเมื่อบนดวงจันทร์ไม่เคยมีกระต่ายตัวน้อยคอยดูแลเป็นเพื่อนอยู่เคียงข้างมัน
จึงถูกปลูกทิ้งไว้บนดวงจันทร์อย่างโดดเดี่ยว
และยังคงเฝ้ารอใครบางคนกลับมาช่วยดูแลก่อนจะตายไปอย่างช้า ๆ
อย่างน้อยๆ ครั้งหนึ่งต้นไม้แห่งความรักที่เราตั้งใจปลูกร่วมกันบนดวงจันทร์
ก็มอบผลผลิตที่เรียกว่าความคิดถึงเอาไว้มากพอ
ที่ทำให้ผมสามารถนำเมล็ดพันธุ์เหล่านั้นกลับมาปลูกใหม่อีกครั้งผ่านหนังสือเล่มนี้ได้
– อิสญะ
Phatcharida Kaewsuk –
เป็นหนังสือที่อ่านแล้วทำให้เราคิดถึงเรื่องราวของเราที่ผ่านมา ทั้งที่เหมือนว่าเราลืมเขาไปแล้ว แต่แท้ที่จริงเราไม่เคยลืมเขาได้เลย เรายังคงรอเขาอยู่เสมอ คงเหมือนชื่อหนังสือ #ฉันจะเป็นดอกไม้ของเธอเสมอ เรายังเป็นของเธออยู่ตรงนี้เสมอมา แต่ก็ยังหวังว่าจะมีใครสักคนมาพาเราออกจากตรงนี้ไปได้เช่นกัน