มะนะมิจัง ลูกสาววัยน่ารักของ….ครูประจำชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๑ ถูกพบเป็นศพในสระว่ายน้ำของโรงเรียน
เธอรู้ดีว่าฆาตกรก็คือลูกศิษย์สองคนที่อยู่ในชั้น การแก้แค้นจึงได้เริ่มต้นขึ้น แต่ที่น่าพรั่นพรึงนั้นกลับไม่ใช่ความตายหรือการทำให้เหยื่อทรมาน แต่มันคือ “คำสารภาพ” ของเหล่าผู้ก่อเหตุต่างหาก
แตงโม –
เห็นจากในเฟซว่าเป็นหนัง เลยไปหาซื้อมาอ่าน หดหู่มากกกกกกกกกก ไม่เคยอ่านนิยายเรื่องไหนแล้วรู้สึกกดดันเหมือนนั่งอยู่ในห้องสอบที่ทำข้อสอบไม่ได้อ่ะ 555555 ไปอ่านเรื่องอื่นของมินะโตะก็ยังไม่รู้สึกว่าสุดเท่าเรื่องนี้เลยจริงๆ ยิ่งตอนจบนี่แบบ…อยากจะกรี๊ด
Tanyanee Iamsriurai –
สำหรับนักเขียน มินะโตะ คะนะเอะ วิธีเขียนกดดัน บีบหัวใจผู้อ่าน น่าจะเป็นแนวที่ถนัดเลยละ คนที่ชอบอ่านเรื่องแนวดาร์ก หดหู่ หักมุม และชวนให้คิดถึงความผิดถูก อ่านจบแล้วอึน ชวนให้คิดต่ออีกหลายวันเลย #หนังสือแนะนำอ่าน
chekunn –
เป็นหนังสือที่อ่านแล้วต้องจินตนาการภาพตามคำบรรยายของผู้แต่ง มีลูกเล่นชั้นเชิงในการเขียน เครียด กดดัน ชวนให้อ่านจนจบ ไม่ได้มีช่วงไหนที่น่าเบื่อหรืออ่านแล้วง่วงนอน
Nisamanee Uasricharoen –
คำสารภาพเป็นนิยายที่สะท้อนด้านมืดของมนุษย์ได้อย่างดาร์กสุด ๆ ทั้ง ๆ ที่ตัวละครหลัก ๆ เป็นเพียงแค่เด็กนักเรียนเท่านั้น อ่านแล้วจะรู้สึกกดดันกับสงครามประสาทที่มินะโตะ (ผู้เขียน) สามารถสร้างไว้ได้ในเลเวลชวนหยุดหายใจ ปมต่าง ๆ ในเรื่องมีความน่าติดตาม และมีการคลี่คลายแต่ละปม ด้วยการเล่าเรื่องผ่านตัวละครแต่ละตัวแบบราโชมอน ทำให้คนอ่านค่อยๆ มองเห็นและเข้าใจเหตุการณ์โดยรวมทั้งหมดได้ครบถ้วนขึ้น ถือเป็นนิยายแนวสืบสวนที่เจ๋งมาก ๆ
sameeya –
โทนเรื่องเดินเร็วต่างจากหนังสือญี่ปุ่นหลายเล่มที่เคยอ่าน ผู้เขียนผูกเรื่องได้ซับซ้อนและล้ำลึก เป็นหนังสือที่ประเทืองความคิดมาก แต่อาจจะสะเทือนจิตหน่อยๆ นะคะ สำหรับคนที่นิยมค้นหาความสุขจากในหนังสือ
OSVO –
เมื่อคุณได้เริ่ม คุณคงไม่อยากจะวางมันลงจะกว่าจะถึงหน้าสุดท้าย
Nuttaphat Punyaratabandhu –
ดาร์คสุด กดดันสุด ปวดตับสุด แต่อ่านแล้ววางไม่ลงเลยจริงๆ !!!
Orawan –
มีความดาร์ค ความลึกลับ และความสนุก ควรหามาอ่านอย่างยิ่งค่ะ
happytreefriendzz –
อ่านแล้วร้องเฮียไปตลอดทาง พีคสุดตรงคำสารภาพของทุกผู้ที่เกี่ยวข้อง แบบบบบบ เฮ้ยยยยยย อิบ้าาาา เครียดดดด
ควรเตรียมยาดม กินข้าวให้อิ่ม เข้าห้องน้ำให้เรียบร้อยก่อนอ่าน เพราะจะไม่ได้ลุกอีกเลยจนกว่าจะจบเล่ม
#คำสารภาพ #confession
snooppy –
เล่าเรื่องในมุมมองของแต่ละคน ทำให้เข้าใจเหตุการณ์มากขึ้น เข้าใจตัวละครว่าทำไมถึงทำแบบนี้ ในหนังสือเป็นเพียงแค่คำบอกเล่าของผู้ที่เกี่ยวข้อง แต่กลับเป็นเรื่องที่น่าติดตาม กดดัน อ่านแล้ววางไม่ลง
Mirai | Rook a Bead –
“มันคือการแก้แค้นที่สาสม คิดว่างั้นมั้ยคะ?”
เราอ่านแล้วเราไม่ผิดหวัง จากตอนแรกที่ไม่คาดหวังอะไรเลย คิดแค่ว่าอ่านแก้ขัดไปก่อน แต่กลายว่าอ่านแล้วประทับใจมาก ผู้เขียนทำให้เรารู้จักตัวละครแบบรู้จักจากภายในใช่รูปลักษณ์ภายนอกอ่ะ รู้สึกว่าทุกคนต่างมีเหตุผลของตัวเอง และแต่ละคนตรรกะก็.. อื้ม จ๊ะ.. 55555 ที่ชอบสุดก็คือการเล่นประเด็นที่สะท้อนสังคม อ่านแล้วเกิดคำถามว่า เยาวชนที่ทำผิดเกิดจากวิจารณญาณที่ไร้เดียงสาจริงรึเปล่า อะไรที่ทำให้เยาวชนที่แลดูไม่มีพิษภัยถึงได้ร้ายกาจได้ขนาดนี้ แล้วเราจะแก้ปัญหาเรื่องนี้ยังไง อ่านแล้วปวดตับดี ชอบค่ะ 5555555
kkm_gail –
เรื่องนี้แสดงให้เห็นพลังของความรัก ความโกรธแค้นเลยว่าทำได้ทุกอย่างจริงๆ การแก้แค้นแต่ละคนดูเย็นชามากๆ เล่นกับอารมณ์ความรู้สึกได้ดี รู้สึกกดดันตามตัวละครไปด้วย เดาเรื่องไม่ได้เลยจนถึงตอนจบคิดว่าจะจบสวยๆแล้วก็ผิดคาดไปอีก
ปรัชญา –
แม้ไม่ใช่แนวสยองขวัญ แต่ก็ทำให้ขนลุกตั้งแต่ขายันท้ายทอย จิตใจมนุษย์ดำมืดได้ถึงขีดสุดจริงๆ
อารีวรรณ –
ดาร์คมาก กดกันสุดๆ ความโกธรแค้นที่มาพร้อมความเย็นชาในการแก้แค้น ขอให้คำนิยายว่าจิตใจมนุษย์ยากแท้หยั่งถึง
Kanoknut Thanmanusorn –
ไม่ค่อยได้อ่านผลงานที่มีความดาร์ก มีวามหดหู่แบบนี้ เรื่องนี้สนุก มีการหักมุมหลายช่วงหลายตอน ยอดเยี่ยมมากค่ะ
punna –
เพิ่งเคยอ่านงานของคุณมินะโตเป็นเล่มแรก พออ่านเล่มนี้จบ ก็กลายเป็นแฟนคลับทันทีเลยค่ะ
คำสารภาพเป็นนิยายที่สามารถตรึงความสนใจเราได้ตั้งแต่หน้าแรกจนหน้าสุดท้าย
ตัวละครแต่ละตัวมีเสียงเป็นของตัวเอง อ่านๆ ไปบางครั้งถึงกับกุมขมับกับตรรกะป่วยๆ ของตัวละครบางตัว (ฮา) แต่ก็รู้สึกว่าเรียลดี ได้เห็นมุมมองของตัวละครตัวนั้นทะลุปรุโปร่ง เลยสามารถเข้าใจที่ไปที่มาของการกระทำของเขา แต่ถึงจะเข้าใจ ก็ไม่ได้แปลว่าเห็นด้วยนะ 55
แล้วก็ชอบที่นิยายสามารถสะท้อนปัญหาสังคมหลายๆ อย่างได้ดี ทั้งการลงโทษอาชญากรที่เป็นเยาวชน ทั้งเรื่องสื่อกับการลงข่าวอาชญากรรม ว่าการที่เล่นข่าวแบบนี้มากๆ มันเป็นการให้ค่า/ความสำคัญกับอาชญากรมากไปรึเปล่า และมันไปกระทบกับคนในสังคมยังไง
และที่ชอบที่สุดคือคุณครูโมริกุจิเนี่ยแหละ เท่จริงๆ ให้ตาย ฉลาดเป็นกรด แถมคำพูดแต่ละคำ ไม่หยาบนะ แต่ฟังแล้วเจ็บจี๊ด
สรุปคือชอบมาก จะตามอ่านเล่มอื่นของนักเขียนท่านนี้อีกค่า สุดยอดมากๆ
Mind –
พ่อแม่นั้นคือ คนที่จะเปลี่ยนทุกอย่างในชีวิตของลูก คำสารภาพถ่ายทอดออกมาได้ดี แต่ละคนล้วนมีเหตุผลของตัวเอง จนลืมคิดถึงว่าสิ่งตัวเองเลือกกระทำนั้น ทำให้ชีวิตของผู้ถูกกระทำนั้นจะเป็นอย่างไร ขอบคุณสำนักพิมพ์ และคุณกนกวรรณนะคะ ที่เลือกหนังสือเล่มนี้ มาแปลให้ได้อ่านกัน
Nuttakarn Hemtanont –
ถ้าจะให้พูดสั้นๆเกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้ นึกออก สองอย่างคือ “วายป่วง” และ “สาแก่ใจ”
เป็นหนังสือเกี่ยวกับการแก้แค้นที่ถูกถ่ายทอดออกมาจากมุมมองของคนหลายคน อ่านไปๆเหมือนเรารู้ว่าต้องมีการแก้แค้นเกิดขึ้นแน่ๆ แต่ก็เดาไม่ถูกว่าจะมาในรูปแบบไหน แล้วก็เหมือนถูกระเบิดใส่หน้า
การเล่าเรื่องออกแนวเนิบๆ แต่ตรงจุด
ผู้เขียนพาเราเข้าไปหาความ วายป่วง (ทั้งของเนื้อเรื่องและตัวละคร) เรื่อยๆ และทิ้ง ความสาแก่ใจ ไว้เมื่อเรื่องราวจบ
สนุกค่ะ
anotherphoom –
เคยดูหนังเรื่องนี้ แล้วพอเห็นว่ามีแบบนิยาย เลยตามซื้อ คุ้มมากกกกกกก เพราะในนิยายบรรยายความรู้สึกของตัวละครแต่ละตัวได้เหมือนกับเราเป็นตัวละครตัวนั้น ยิ่งตอนแก้แค้นไอ้พวกเด็กพวกนั้นนี่ 10 10 10 ไปเลย ตัวเอกของเรื่องคือดีย์งาม ต้องยกย่องนางว่า “ยูโกะ แม่ทุกสถาบัน” เลยทีเดียวเชียว ชาบูรัวๆกับความรักของแม่ที่มีต่อลูกที่ผู้แต่งสื่อถึงผู้อ่านได้แบบลึกซึ้ง – นิยามสุภาษิต-คำพังเพยให้นางเลยว่า “เวรย่อมระงับด้วยการจัดหนักคูณสอง”
จมูกยาว ว่าน –
CONFESSIONS หรือในชื่อภาษาไทยว่า “คำสารภาพ” ประพันธ์โดย “มินะโตะ คะนะเอะ” แปลโดย “กนกวรรณ เกตุชัยมาศ”
ผมขอบอกว่าการเขียนถึงสือเล่มนี้เป็นอะไรที่ยากมากกเนื่องจากว่าเนื้อหาในหนังสือเล่มนี้ มันให้ความรู้สึกหลากหลายอารมณ์ไม่ว่าจะเป็น หดหู่ เศร้า อึดอัด โหดร้าย สมเพช จรรโลงใจ สะใจ … และอีกอย่างคือไม่สามารถลงรายละเอียดอะไรได้เลยเพราะมันจะกลายเป็นสปอยในทันที
ขอเริ่มจากคำๆหนึ่งที่ผมนึกถึงเมื่ออ่านหนังสือเล่มนี้จบคือคำว่า “Butterfly effect” หรือทฤษฎีผีเสื้อขยับปีก หรือภาษาพูดเล่นๆ คือ “เด็ดดอกไม้สะเทือนถึงดวงดาว”
มาดูกันว่าทำไมหนังสือเล่มนี้ถึงทำให้ผมคิดถึงคำๆนี้
คุณครูโมะริกุ ยูโกะ ครูประจำชั้น มธ.ปีที่ 1 สูญเสียลูกสาวคนเดียวชื่อ มะนะมิจัง ไปอย่างไม่มีวันกลับ หลังถูกพบเป็นศพในสระน้ำของโรงเรียน ทุกคนคิดว่ามันเป็นอุบัติเหตุ ยกเว้นผู้เป็นมารดา “โมะริกุ ยูโกะ” เธอรู้ดีว่าฆาตกรคือลูกศิษย์สองคนที่ตนเป็นครูประจำชั้น
การแก้แค้นจึงได้เริ่มขึ้นจากความแค้นที่ฝังลึกลงในจิตใจของคนเป็นแม่…
เธอยื่นใบลาออก และได้กล่าวคำอำลากับนักเรียนประจำชั้น ซึ่งคำกล่าวอำลามันคือบทเริ่มต้นของการแก้แค้นที่น่าพรั่นพรึง นั่นคือ… สปอยยย!! เพียงแค่บทพูดบางประโยคสั้นๆ เท่านั้น ไม่ได้ทำให้การอ่านเสียอรรถรสแต่อย่างใด
การที่เธอกล่าวว่า “ครูแอบผสมเลือดคนที่เพิ่งดูดอกก จากร่างกายแบบสดๆ ลงไปในกล่องนม ของทั้งสองคน (ที่เป็นฆาตกร) อย่างไรอีกสัก 2-3 เดือนจากนี้ขอให้ทั้งสองลองไปตรวจเลือดดูนะคะ”
ประโยคที่ครู โมะริกุ ยูโกะ กล่าวมานั้น มันคือการขยับปีกของผีเสื้อหรือการเด็ดดอกไม้ที่จะทำให้สะเทือนไปถึงดวงดาว ซึ่งถ้าเปรียบก็คือการมีชีวิต และใช้ชีวิตอยู่ต่อไปของเด็กสองคนที่ได้เชื่อว่าเป็นฆาตกรนั่นเอง
สิ่งที่ได้รับจากการเด็ดดอกไม้ในสวนของครู โมะริกุ ยูโกะ
1. ความน่าหดหู่ และพรั่งพรึงที่สุด มันไม่ใช่ความตายแต่มันคือความทรมาน จากการที่เด็กคนหนึ่งต้องใช้ชีวิตในขณะที่คิดว่าตัวเองติดเชื้อโรคร้ายที่ไม่สามารถรักษาได้
2. ความวิปริตของจิตใจเด็กมัธยมต้นที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ จากคำสารภาพ ที่น่าตื่นตะลึงสะเทือนจิตใจและวิปลาสเกินวัย
3. ความหดหู่จากการที่เนื้อหาในหนังสือเล่มนี้ สะท้อนถึงสังคมปัจจุบันได้อย่างน่าขนลุก เช่น การที่คุณ Bully คนๆ หนึ่งที่คุณแค่ไม่ชอบหน้า หรือแค่คนอื่นมาบอกคุณว่าเขาไม่ดี มันอาจจะทำให้ชีวิตของคนๆนั้นพังพินาศไปเลยก็ได้
4. ความรักของคนเป็นแม่ที่ยากจะหยั่งถึง นำไปสู่การแก้แค้นที่แสนเยือกเย็น
5. การเล่าเรื่องที่แปลกใหม่ จากมุมมองของตัวละครบุคคลหนึ่ง ผ่านตัวละครบุคคลอื่น และจากความคิดของตัวละครแต่ละตัวที่สื่ออกมาจากจิตใต้สำนึกของตนเอง ทำให้ตัวละครทุกตัวมีมิติมาก
6.การหักมุมที่ชาญฉลาด และการคลายปมที่มันค่อยๆ กอตัว และปะทุออกมาอย่างรุนแรงเหมือนการระเบิดของภูเขาไฟ
7. ขอกราบงามๆให้กับ มินะโตะ คะนะเอะ กับการเขียนหนังสือเล่มนี้ออกมาให้ได้อ่าน และขอขอบคุณที่มีฉบับแปลภาษาไทยของคุณกนกวรรณ เกตุชัยมาศ
เล่มนี้ผมให้ 10/10
ปล. ภาพประกอบที่ 2 เป็นภาพจากภาพยนตร์
ปล 2.ไม่ว่าคุณจะตัดสินใจอ่านหนังสือก่อนดูหนัง หรือดูหนังก่อนสำหรับ CONFESSIONS แล้วให้อรรถรสไม่ต่างกันเพราะสนุกสุดยอดด้วยกันทั้งคู่ แถมให้ความรู้สึกสนุกกันคนละแบบ ที่หนังสือไม่สามารถถ่ายถอดออกมาได้ และที่หนังไม่สามารถถ่ายทอดออกมาจากหนังสือได้
* จึงแนะนำให้ลองสัมผัสประสบการณ์ของสื่อทั้งคู่สะอย่าได้ลังเล
firn –
เล่มแรกของมินะโตะ คะนะเอะ ที่ทำให้เป็นแฟนติดตามมาจนทุกวันนี้ อ่านหนังสือจบต้องไปหาฉบับหนังมาดู โชคดีว่าพี่ที่ทำงานเป็นคอหนัง เขาเคยดูหนังเรื่องนี้ แล้ววันนึงเขาก็ส่งห่อที่มีดีวีดีของเรื่องนี้มาให้ เลยได้อิ่มเอมทั้งตัวอักษรและบรรยากาศการแสดง
Mongmong Surapong –
เพราะเป็นมนุษย์ มีหัวใจ มีความรู้สึก … คุณจะทำอะไรได้บ้าง เมื่อถูกพรากของรัก และของรักนั้นมีชีวิต มีลมหายใจ เกิดจากเลือดเนื้อของตัวเอง … บทสรุปที่ทำให้ต้องอ้าปากค้าง และถอนหายใจเฮือกใหญ่ พยายามหลับตาและเข้าไปนั่งใจของผู้เป็นแม่ผู้สูญเสีย คำตอบที่ได้ยังมีคำถามไม่จบไม่สิ้น และไม่รู้จะตอบอย่าไรจึงจะได้คำตอบสุดท้าย … เมื่อศีลธรรม ศักดิ์ศรี หน้าที่การงาน และความเป็นแม่คน เมื่อต้องเลือกสักทางให้กับชีวิต บทสรุปแห่งความสูญเสียอาจมากเกินกว่าลมหายใจที่ยังมีชีวิตอยู่ … ขอบคุณผู้เขียนที่ตีแผ่เบื้องลึกอันมืดหม่นในจิตใจมนุษย์ให้เราได้อ่านครับ
เกรียงไกร เหลืองชัยปรีดา –
สนุกมาก หดหู่ กดดัน สาแก่ใจ