สักวันชีวิตของเธอจะผลิบานและงดงามจนใจเต้นรัว

ถึงแม้ว่า ฮันอารึม จะต้องอยู่บ้านตลอดเวลาด้วยโรคชราในเด็ก (โรคที่ทำให้เด็กมีอัตราการเจริญเติบโตเร็วผิดปกติ เกิดมาก็แก่แล้ว) เขาก็ยังใช้ชีวิตอย่างเต็มที่

เขาเรียนรู้ผ่านเรื่องราวของพ่อแม่ ผ่านการพูดคุยกับปู่จาง เพื่อนบ้านวัยหกสิบปีซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของเขา และผ่านหนังสือที่เขาอ่านเพื่อไปเยี่ยมเยียนสถานที่ที่เขาคงไม่มีวันได้เห็น อารึมง่วนอยู่กับการเขียนเป็นเวลาหลายเดือนแล้ว เขานำเรื่องราวของพ่อกับแม่มาร้อยเรียงกับเรื่องราวของครอบครัวเขาและชีวิตในวัยเด็ก โดยหวังจะมอบสิ่งนี้เป็นของขวัญชิ้นสุดท้ายให้พ่อกับแม่ในวันเกิดของเขา มอบเรื่องราวที่ทั้งคู่ตกหลุมรักกันและกัน

เมื่อวันเกิดปีที่สิบเจ็ดของอารึมใกล้เข้ามา เขากลับต้องย้ายไปนอนในโรงพยาบาล ชีวิตประจำวันของเขาจึงเปลี่ยนแปลงไปในทันใด ตั้งแต่เพื่อนใหม่ที่อาจจะมีอะไรมากหรือน้อยกว่าที่เห็น ไปจนถึงพ่อแม่ที่รักซึ่งปิดบังบางอย่างจากเขา นอกจากนี้เขายังต้องพบกับความมืดที่คืบคลานเข้ามาในดวงตา และความเหงาจากการถูกตัดขาดจากโลกนอกหน้าต่างด้วย อารึมเผชิญหน้ากับทุกสิ่งอย่างกล้าหาญและยังค้นพบความสุขในยามยากลำบากด้วยกำลังใจจากพ่อแม่และเพื่อนๆ