ปีเตอร์แพน

ตำนานเด็กชายผู้บินได้และไม่มีวันโต

เด็กทุกคนล้วนเติบโตขึ้น เว้นอยู่คนหนึ่ง…”เวนดี้ ฉันหนีออกจากบ้านในวันที่ฉันเกิด”
เวนดี้ประหลาดใจมาก แต่ก็สนใจ แล้วเธอก็ทำท่าด้วยมารยาทอันดีที่ควรใช้ในห้องรับแขก โดยการเอามือลูบชุดนอนตัวเองเพื่อบอกให้เขาเข้ามานั่งใกล้เธอมากขึ้น
“เป็นเพราะฉันได้ยินพ่อกับแม่” เขาอธิบายเสียเบา
“คุยกันเรื่องฉันจะเป็นอะไรเมื่อโตเป็นผู้ใหญ่” เขาดูไม่สบายใจมากในตอนนี้ “ฉันไม่อยากโตเป็นผู้ใหญ่เลย” เขาพูดด้วยอารมณ์
“ฉันอยากเป็นเด็กชายเล็กๆอยู่อย่างนี้และเล่นสนุก ฉันจึงหนีมายังสวนเคนซิงตัน และใช้ชีวิตอยู่กับเหล่าแฟรี่มานานแสนนาน”

นี่คือบทสนทนาของปีเตอร์ แพนกับเวนดี้ ในค่ำคืนก่อนที่ทั้งคู่จะบินไปเนฟเวอร์แลนด์ด้วยกันเป็นครั้งแรก ดินแดนที่ผู้ใหญ่หลายคนหลงลืมไปแล้วว่ายังมีอยู่