หลังการประชุมสิ้นสุดลง จั่นเจาหิ้วของกินกลับถึงห้อง
ไป๋อวี้ถังยังคงหลับสนิท คงจะเหนื่อยเกินไป…
คาดว่าคงต้องพรุ่งนี้เช้าถึงจะตื่นขึ้นมาไหว
จั่นเจาเอนลงที่ข้างตัวเขา เอื้อมมือไปจัดผมของเขาอย่างระมัดระวัง
ลูบแก้มของไป๋อวี้ถังเบาๆ กระซิบว่า
“เสี่ยวไป๋ ฉันล่วงรู้ความลับอย่างหนึ่งละ รอนายตื่นขึ้นมาฉันค่อยบอกนายแล้วกัน
คราวนี้จะต้องเอามีดปักไปกลางใจไอ้พวกนั้นได้แน่ ต้องให้พวกมันรู้เช่นกันว่าอะไรคือความเจ็บปวด!
หนี้ที่ติดค้างเรากับทุกๆ คน ยังไงต้องมีสักวันที่ให้พวกมันคืนกลับไปทั้งหมด!”
Reviews
There are no reviews yet.