เมื่อแรกเห็นหนังสือมูมิน หลายคนคงอดไม่ได้ที่จะนึกวินนีเดอะพูห์ของเอ.เอ.มิลน์ แม้ตูเว ยานซอนจะสร้างโลกของมูมินออกมาในแง่มุมที่ต่างจากป่าของหมีพูห์ตามก็ตาม
ขณะที่ป่า 100 เอเคอร์เต็มไปด้วยเด็กๆ ที่อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข และผู้ใหญ่แทบจะไม่ได้เข้าไปมีบทบาทด้วยเลย หุบเขามูมินกลับอวลไปด้วยบรรยากาศอุ่นๆ ของครอบครัว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น มูมินโทรลรู้ดีว่าสิ่งที่เขาจะต้องทำนั้นก็มีเพียงรีบกลับบ้านให้เร็วที่สุด เพราะคุณแม่มูมินเท่านั้นที่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร
แม้ตัวละครในหุบเขามูมินทุกตัวจะมีบุคลิก ความรู้สึก มันสมอง และปรัชญาในการดำเนินชีวิตในวิถีทางของแต่ละตัวอย่างชัดเจน เป็นอิสระต่อกันโดยสมบูรณ์ แต่ทั้งหมดกลับอยู่ร่วมกันได้อย่างสนุกสนานและมีความสุข (แม้จะทะเลาะกันบ้างก็ตาม!)
ถ้าป่า 100 เอเคอร์ของหมีพูห์เป็นป่าในอุดมคติของนักอ่านทั่วโลก หุบเขามูมินของครอบครัวมูมินก็เป็นหุบเขาที่น่าอยู่ไม่แพ้กัน
พัทธยากร –
เป็นการรำลึกความหลังของคุณพ่อมูมินในห้องเล็กๆ การผจญภัยที่สนุกสนานและแปลกประหลาด (อาจมีหลุดขำบ้าง) มีสิ่งประดิษฐ์ให้รอลุ้น มีบทกลอนเล็กน้อยให้นึกภาพ มีประโยคเด็ดๆให้พอตั้งสเตตัสได้ เริ่มแรกเนื้อเรื่องอาจจะนิ่งๆ แต่พอคุณพ่อมูมินเล่าถึงจุดหนึ่งเราก็จะอยากฟังมันอีกเรื่อยๆ ก็เหมือนได้นั่งฟังคุณพ่อเล่าเรื่องจริงๆ แต่พ่ออาจจะแปลกไปหน่อยเพราะเป็นมูมิน 5555