แด่เธอผู้เปล่งประกายใต้แสงจันทร์

ตั้งแต่คนสำคัญจากไป ผมใช้ชีวิตแบบซังกะตายวันแล้ววันเล่า จนวันหนึ่ง มีเหตุที่ทำให้ผมต้องเข้าไปพัวพันกับเด็กสาวคนหนึ่ง เธอเข้ารับการรักษาตัวอยู่โรงพยาบาลด้วย “#โรคเปล่งแสง” โรคที่แสนสวยงามและน่าเศร้าในเวลาเดียวกัน

เมื่อต้องแสงจันทร์ ร่างกายของเธอจะเปล่งแสงเรืองรอง และยิ่งใกล้ระยะสุดท้าย แสงนั้นจะยิ่งเจิดจ้าขึ้นเรื่อยๆ

ด้วยความที่ผมทำของสำคัญของเธอพัง
ผมจึงต้องทำหน้าที่ทำ “สิ่งที่อยากทำก่อนตาย” แทน
แล้วนำมาเล่าให้เธอฟัง

นับจากสัญญาในวันนั้น
ช่วงเวลาที่หยุดนิ่งของผมก็พลันกลับมาเคลื่อนไหว