บ้านมุมพูห์

ผู้เขียน : เอ.เอ. มิลน์

ตอนต่อและจบสมบูรณ์ของ วินนีเดอะพูห์ วรรณกรรมเยาวชนที่ทุกคนควรได้อ่าน

“นายชอบทำอะไรมากที่สุดในโลก พูห์”

“เอ้อ” พูห์ตอบ “ที่ฉันชอบมากที่สุด…” มันจำต้องหยุดคิด เพราะถึงแม้การกินน้ำผึ้งจะเป็นสิ่งที่น่าทำมากแต่ก็ยังมีชั่วขณะก่อนลงมือกินซึ่งดีกว่าตอนกำลังกินเสียอีก แต่มันไม่รู้ว่าจะเรียกสิ่งนั้นว่าอะไร และแล้วมันจึงคิดว่าการอยู่กับคริสโตเฟอร์ โรบิน เป็นสิ่งที่น่าทำมาก และการมีพิกเลตอยู่ใกล้ๆ ก็เป็นสิ่งที่อบอุ่นมาก ดังนั้น เมื่อคิดละเอียดดีแล้ว มันจึงบอกว่า

“ที่ฉันชอบมากที่สุดในโลกนี้ทั้งโลกก็คือฉันกับพิกเลตไปหานาย และนายพูดว่า ‘อะไรสักหน่อยดีมั้ย’ และฉันพูดว่า ‘เอ้อ ฉันไม่รังเกียจอะไรนิดๆ หน่อยๆ หรอก นายก็เหมือนกันใช่มั้ยล่ะ พิกเลต’ และวันนั้นก็เป็นวันแบบที่ว่ามีเพลงลอยอยู่ข้างนอกและนกกำลังส่งเสียงร้อง”

ดังนั้นทั้งสองจึงไปด้วยกัน แต่ไม่ว่าจะไปไหนและไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างทาง… ในแดนแห่งมนตราบนจุดสูงสุดยอดของป่านั้น เด็กชายเล็กๆ คนหนึ่งกับหมีของเขาจะกำลังเล่นกันเสมอ