Category Archives: Book

โกโก้อุ่นๆ กับคุณในวันพฤหัสฯ นิยายอบอุ่นหัวใจที่ เสิร์ฟไปแล้ว 118,000 เล่ม ในประเทศญี่ปุ่น เป็นเรื่องสั้นทั้งหมด 12 เรื่องราว ที่ใช้ 12 เฉดสีในการเล่าเรื่อง และที่สำคัญคือผู้คนในแต่ละเรื่องมีบางส่วนที่เชื่อมโยงถึงกันด้วย เคยสงสัยไหมว่าโทนสีต่างๆ ในชีวิตประจำวัน มีอิทธิพลต่อตัวเรามากแค่ไหน ไม่ว่าจะเป็นสีน้ำตาลที่ดูอบอุ่นจากโกโก้ในยามเช้า หรือสีเขียวสดใสจากต้นไม้ริมทาง ทุกสีมีคุณสมบัติทางจิตวิทยาในการส่งผลต่ออารมณ์และความรู้สึกของเรา เช่นเดียวกับโกโก้อุ่นๆ กับคุณในวันพฤหัสฯ หนังสือที่อัดแน่นไปด้วยเรื่องราวอันแสนอบอุ่น เล่าผ่านโทนสีทั้งหมด 12 สี! ในแต่ละตอนจะมีโทนสีกำกับเอาไว้ และเชื่อมโยงสีกับบางสิ่งที่เป็นคีย์หลักของเรื่อง นอกจากนั้นยังมีสถานที่กำกับไว้ด้วย เมื่อเราจินตนาการโทนสีควบคู่ไปกับสถานที่ ก็จะเห็นภาพชัดยิ่งขึ้น และแน่นอนว่า ทำให้คุณเข้าถึงอารมณ์ในหนังสือได้ไม่ยากเลย วันนี้เราจึงขอนำทฤษฎีสีที่ผูกกับเรื่องย่อในแต่ละตอนมาฝากนักอ่านกันสักหน่อย เตรียมพบกับ 12 เรื่องราว ที่บอกเล่าผ่าน 12 โทนสีในโกโก้อุ่นๆ กับคุณในวันพฤหัสฯ ได้ ณ บัดนี้   วันพฤหัสฯต้องดื่มโกโก้ [Brown / Tokyo] “เธอคนนั้นที่ผมหลงรัก คือคุณโกโก้” ในทฤษฎีสีเชิงจิตวิทยา สีน้ำตาลจะให้ความรู้สึกอบอุ่น จริงใจ เป็นมิตร […]

ระยะห่าง ระหว่างเรา (So Close yet So Far) เป็นเรื่องราวของชาย-หญิงคู่หนึ่ง ที่จิมมี่ เลี่ยว คงค้างคาใจไปอีกนาน หากไม่ได้เขียนเรื่องราวความสัมพันธ์ของคู่นี้ออกมา การเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก อาจทำให้ทั้งสองสนิทกันมากกว่าเพื่อนคนไหน บ้านที่อยู่ตรงข้ามกันที่เพียงเดินเท้าข้ามฟากไปไม่กี่นาทีก็ถึง แถมยังเรียนโรงเรียนอนุบาลและประถมที่เดียวกัน ยิ่งทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่แน่นแฟ้นมากขึ้น เรื่องของความสัมพันธ์ไม่มีอะไรแน่นอน วันนี้เป็นอย่าง พรุ่งนี้อาจเป็นอีกอย่าง มันเป็นสิ่งที่มนุษย์ต้องเรียนรู้ไปเรื่อยๆ ไม่มีวันจบสิ้น เรื่องราวที่เกิดขึ้นในหนังสือเล่มนี้จะทำให้คุณเข้าใจว่า “การเรียนรู้เรื่องความสัมพันธ์ ไม่มีวันสิ้นสุด” เพื่อนสนิทในวัยเยาว์ และร่องรอยแห่งการเติบโต ที่สร้างช่องโหว่ในจิตใจ เขาและเธอเกิดที่โรงพยาบาลเดียวกัน เรียนโรงเรียนอนุบาลเดียวกัน เขาและเธอมีความชอบและไม่ชอบที่เหมือนกันหลายอย่าง แถมบ้านก็ยังอยู่ตรงข้ามกันด้วย บางครั้งเขาก็ลงมือปกป้องเธอด้วยมืออันน้อยๆ ที่ชกต่อยกับเพื่อนเพื่อเธอ เขาและเธอไปเที่ยวเล่นที่บ้านของอีกฝ่ายบ่อยๆ ตามประสาเด็กที่อยากเล่น อยากซนตลอดเวลา แต่แล้วก็มีเหตุการณ์บางอย่างที่ทำให้เธอและเขา ไม่กล้าไปมาหาสู่กันเหมือนเดิม ปัญหาเล็กๆ ที่สร้างช่องโหว่ในจิตใจ และสั่นคลอนความสัมพันธ์ของเขาและเธอให้เปลี่ยนไปจากเดิม   แรงกระทบจากปัญหาของผู้ใหญ่ สั่นสะเทือนถึงความสัมพันธ์ของเด็ก หลายคนพบปัญหาผู้ปกครองของตัวเอง ทะเลาะกับผู้ปกครองของอีกฝ่าย จนทำให้ความสัมพันธ์ของตัวเองกับเพื่อนไม่เหมือนเดิม ไม่ใช่เรื่องไกลตัว หลายคนตัดขาดความสัมพันธ์กับเพื่อนเพราะเรื่องของผู้ใหญ่มาก็มาก เขาและเธอก็เช่นกัน พ่อแม่ของเขาและเธอทะเลาะกันอย่างโกรธกริ้ว แม้ต้นตอจะมาจากบางสิ่งที่พวกเขาไม่อยากให้เกิด แต่นั่นละ เรื่องมันเกิดขึ้น […]

หลายคนมีข้อสงสัยเกี่ยวกับหนังสือ โปรดอ่านใต้แสงเทียน เพราะผมเขียนใต้แสงดาว ฉบับพิมพ์ครั้งที่ 11 จากสำนักพิมพ์ piccolo ว่ามีความแตกต่างกับการพิมพ์ครั้งก่อนอย่างไร มีอะไรพิเศษเพิ่มขึ้นมาบ้าง วันนี้พาคุณทรงกลด บางยี่ขัน มาตอบคำถามด้วยตัวเองเลยว่าฉบับนี้มีความแตกต่างจากฉบับเดิมอย่างไร และทำไมถึงเขียนหนังสือเล่มนี้ขึ้นมา   Q ทำไมถึงตั้งชื่อหนังสือว่า ‘โปรดอ่านใต้แสงเทียน เพราะผมเขียนใต้แสงดาว’ ทรงกลด : ชื่อนี้มาจากบทความบทความนึง ตอนสมัยยังอยู่ในวัยเยาว์มากๆ มีโอกาสได้ส่งบทความไปลงหนังสือพิมพ์กรุงเทพธุรกิจ ชื่อคอลัมน์เสาร์สวัสดี ตอนนั้นเขียนเรื่องการดูฝนดาวตก ระหว่างที่รอฝนดาวตกอยู่ในเต๊นท์ เปิดไฟฉาย เลยนึกถึงคำคำนึงขึ้นมาคือคำว่า โปรดอ่านใต้แสงเทียน เพราะผมเขียนใต้แสงดาว เพราะกำลังเขียนบันทึกอยู่ใต้แสงดาวอยู่จริงๆ ผมเลยนำชื่อนี้ไปตั้งเป็นชื่อบทความ และคนที่หนังสือพิมพ์เขาคิดว่าชื่อนี้มันเพราะดี เลยถูกชวนให้เขียนคอลัมนิสต์ประจำตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ราวๆ 2 ปี ซึ่งในตอนนั้นส่วนใหญ่เขียนในเรื่องการดูดาว ทริคต่างๆ ไม่ค่อยเกี่ยวกับเรื่องคนเท่าไรนัก   Q ทำไมต้องซื้อหนังสือเล่มนี้ ในเมื่อเคยถูกตีพิมพ์มาแล้ว ทรงกลด : เพราะมีการเขียนเนื้อหาเพิ่มเติม และปรับการเล่าเรื่องโดยการเขียนเรื่องเก่าด้วยวิธีการเขียนแบบใหม่ให้เข้ากับยุคนี้ และเพิ่มเข้าไปเป็นตอนพิเศษสำหรับเล่มนี้ นอกจากนั้นแล้วยังมีการออกแบบรูปเล่มและหน้าปกใหม่ทั้งหมดด้วยการเล่นกับคำว่า “แสง” ทั้งแสงไฟบนตึกที่คนทั่วไปเห็น และค่อยๆ ไล่ขึ้นไปเป็นแสงดาวบนท้องฟ้า   […]

วันนี้แอดมินสัมภาษณ์พิเศษกับคุณเบียร์ อนุรักษ์ กิจไพบูลทวี ผู้แปลหนังสือ ระยะห่าง ระหว่างเรา (So Close yet So Far) ผลงานของจิมมี่ เลี่ยวให้นักอ่านได้รู้จักจิมมี่ เลี่ยว และแนวคิดการเขียนหนังสือของเขามากขึ้น มาดูกันว่าคุณเบียร์รู้สึกอย่างไรหลังจากได้แปลหนังสือ ระยะห่าง ระหว่างเรา และจิมมี่ เลี่ยว ได้ให้อะไรกับคนอ่านบ้าง Q จุดเริ่มต้นที่ทำให้รู้จักจิมมี่ เลี่ยว เบียร์ : ได้อ่านหนังสือเล่มแรกของจิมมี่ เป็นเพราะการแปลหนังสือเรื่อง “เกิดมาซน” ของแพรวเยาวชน จากนั้นได้รับมอบหมายให้ตามหาต้นฉบับงานเขียนของไต้หวัน จนไปเจอผู้หญิงเลี้ยวซ้าย ผู้ชายเลี้ยวขวา   Q แนะนำจิมมี่ เลี่ยว ให้นักอ่านรู้จักหน่อย เบียร์ : งานของจิมมี่ถูกแปลหลายภาษา เขาเริ่มจากการวาดภาพก่อนและเริ่มเขียนเรื่องของตัวเองในภายหลัง คาดว่าเขาน่าจะเขียนเรื่องจากภาพที่เขาวาด จุดเด่นงานของเขาอยู่ที่ภาพวาด แม้จะมีข้อความอยู่เพียงสั้นๆ แต่หากผู้อ่านค่อย ๆ พิจารณารูปประกอบก็จะให้รู้สึกว่าอยากกลับไปอ่านอีกแน่นอน รูปภาพของจิมมี่เปลี่ยนไปช่วงที่เขาประสบกับปัญหา แต่ก็กลับมาสดใสขึ้น เพราะเขาใช้วาดภาพในการบำบัดตัวเอง หากคนวาดใช้ภาพบำบัดได้ คนอ่านก็สามารถใช้ภาพบำบัดได้เช่นกัน   Q ช่วยเล่าที่มาที่ไปของเรื่อง […]

ขอให้แมวโอบกอดคุณ เป็นเรื่องราวของผู้เช่าแมว ที่ล้วนมีปมปัญหาและเลือกที่จะเช่าแมว เพื่อเยียวยาปัญหาที่พวกเขาพบเจอ โดยจัดฉากบริการแมวให้เช่าให้พอจะเป็นจริงได้มากที่สุด และเป็นกฎที่สำคัญที่สุด นั่นคือการฝึกให้แมวเช่าทั้งเจ็ดตัวในร้าน “ติดผ้าห่ม” ที่ใช้มาตั้งแต่เด็ก เพื่อให้แมวเหล่านั้นสามารถไปอาศัยอยู่กับครอบครัวต่างๆ ได้ ซึ่งอีกนัยหนึ่งก็สื่อความหมายว่า ต่อให้เจอเรื่องต่างๆ ในแต่ละวันมาอย่างไร ทั้งดีและร้าย ทั้งสุขและเศร้า ทั้งเหงาและอบอุ่น เมื่อหมดวันแล้ว ยังมีผ้าห่มอันแสนอ่อนโยนรอคอยอยู่เสมอ เหมือนกับชื่อของบริการให้เช่าแมวในเรื่องนั่นเอง เรื่องราวของผู้เช่าทั้งเจ็ดจะเป็นอย่างไร ตามมาเลย สามี-ภรรยาที่อยากมีลูก เลือกเช่า แมวสามสี โนริโอะ และ ยูคิเอะ สองสามีภรรยาที่อยากมีลูกมานาน หลังจากแต่งงานกันมาพักใหญ่ จนวัยใกล้จะสี่สิบก็ยังไม่มีวี่แววที่พวกเขาจะมีลูกได้ บรรดาเพื่อนฝูงต่างส่งรูปลูกๆ ของพวกเขามาให้พร้อมกับคำอวยพรในวันปีใหม่ นั่นทำให้สองสามีภรรยาโศกเศร้าไปกันใหญ่ และเริ่มนึกถึงความเหงาในอนาคตที่ต้องมีช่วงเวลาเงียบงันแบบนี้ไปเรื่อยๆ กระทั่งวันหนึ่ง โนริโอะ เอ่ยปากชวน ยูคิเอะ ว่า “เลี้ยงสัตว์กันไหม” ยูคิเอะตอบตกลงทันที และเสนอว่าให้ลองเลี้ยงแมว ทั้งสองคนตกลงกันว่าจะลองใช้ชีวิตกับแมวดูก่อน จึงตัดสินใจเช่าแมวมาเลี้ยง เป็นแมวสามสีวัยหนึ่งขวบ แม้หน้าตาจะดูเด็กแต่ก็มีความเป็นผู้ใหญ่อยู่มาก และที่สำคัญมันเป็นแมวที่เป็นภูมิแพ้เกสรดอกไม้ จาม ชิ้ว…ชิ้ว… เกือบตลอดเวลา เรื่องราวของสองสามีภรรยาที่อยากสัมผัสการรับผิดชอบชีวิต และดูแลสิ่งมีชีวิตอย่างแมวให้เหมือนกับลูกของตัวเอง จะเป็นอย่างไรติดตามในเล่ม สาววัยกลางคนผู้รักการเดินทาง […]