我愛種田
ผมแค่อยากปลูกผัก ส่วนความรักน่ะ… เล่ม 2

 

ลาเหมียนฮวาถังเตอะทู่จื่อ เขียน
ตัวละครผู้ถูกแทงที่ท้อง แปล

 

 

—.—.—.—.—.—.—.—.—.—

 

ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing

…XOXO…

มาดามโรส

ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์

บทที่ 3.4

 

ท่านบารอนแสดงเทคนิคที่ชวนให้ทุกคนในปราสาทตกตะลึงอีกระลอก เขาชี้นิ้วสั่งแมว “กลิ้ง”

แมวดำตัวนั้นเริ่มกลิ้งบนพื้น ก่อนจะเดินมาตรงหน้านายท่านพร้อมก้มหัวลง นายท่านก้มลงหิ้วหลังคอมันขึ้นมา

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เสรีชนอย่างไมค์ที่นั่งอยู่ตรงมุมโบสถ์เริ่มรู้สึกไม่สบายใจ

เขากับทุกคนได้ยินคำสาปแช่งของนายท่านด้วยหูของตัวเอง จึงเริ่มหวาดหวั่นจนรู้สึกได้ถึงกล้ามเนื้อน่องที่กำลังสั่นเทา หากเขาไม่ได้นั่งอยู่เช่นนี้ คงต้องขาอ่อนล้มพับไปเป็นแน่

เมื่อภรรยาเห็นเช่นนั้นก็เหยียบลงบนเท้าเปลือยเปล่าของเขา พร้อมส่งสายตาตักเตือน

ไมค์ค่อยๆ ผ่อนลมหายใจออก มือหนึ่งโอบลูกชายคนโตไว้ ลูกชายที่กำลังก้มหน้าก้มตาตัวเกร็งขึ้นก่อนจะผ่อนคลายลง พวกเขาแลกเปลี่ยนสายตาแห่งการปลอบประโลมท่ามกลางความเงียบสงัด

เรื่องมาถึงขนาดนี้ คงไม่ต้องกลัวว่าวันหลังจะได้รับบทลงโทษอย่างไรแล้วมั้ง

หนึ่งสัปดาห์ให้หลัง ไมค์เอาคำสาปแช่งของท่านบารอนออกจากหัวไม่ได้เลยสักนิด ถ้อยคำเย็นชาเด็ดเดี่ยวเอาแต่ดังก้องไปมาไม่หยุด ซ้ำเขายังต้องเสียแรงทำกลบเกลื่อนต่อหน้าคนอื่นอีกต่างหาก

จนมาถึงวันที่สิบ ไมค์ได้มุ่งหน้าไปถึงที่ดินของตัวเองเพื่อกำจัดวัชพืช แต่พอเขาย่อตัวลงก็พบกับริมต้นกล้าของข้าวที่ออกเหลืองเล็กน้อย ซ้ำยังดูหักงออีกต่างหาก

นี่…เกิดจากแมลง หรือว่าร้อนเกินไป ไม่สิ ช่วงนี้อากาศก็เย็นสบายดีนี่

คำสาปแช่งของนายท่านพาดผ่านในหัวเขาอีกรอบ ไมค์ปลอบใจตัวเอง…เป็นไปไม่ได้ ไม่หรอก วันพิพากษาจะมาถึงเร็วขนาดนี้ได้อย่างไร พ่อของเขาก็เคยขโมยข้าวของนายท่านคนก่อนมาแล้ว ผ่านไปสิบปีถึงเจอบทลงโทษ–ขาหักน่ะ

ไมค์จิตใจพะว้าพะวังจนถึงวันต่อมา เมื่อมาถึงแปลงก็ยิ่งกระวนกระวายมากกว่าเดิม ใบเริ่มเหลืองหนักจนเห็นได้ชัด มันม้วนตัวเข้าหากันด้วยซ้ำ แถมรากก็เปลี่ยนเป็นสีเหลืองเช่นกัน

อีกทั้งต้นกล้าข้าวพวกนี้หลังเติมปุ๋ยก็ไม่ได้เติบโตรวดเร็วอย่างที่เขาคิด จนถึงตอนนี้พวกมันยังมีการเติบโตพอๆ กับของเซิร์ฟคนอื่น ซ้ำยังดูเตี้ยกว่าเพราะหักงอลงอีกต่างหาก

ลูกชายคนโตแสดงสีหน้าหวาดกลัวเมื่อพบภาพตรงหน้าเช่นกัน “ท่านพ่อ…”

ไมค์จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เขาจึงไม่ทันได้สังเกต

ลูกชายคนโตกล่าวต่อ “ท่านพ่อ ดูนี่สิ…สภาพเหมือนเคยถูกไฟเผาเลยใช่หรือไม่”

ไมค์สะดุ้งทันที เขาแสดงสีหน้าหวาดกลัวจนถึงขีดสุดออกมา ไม่ผิดแน่ นี่เป็นเรื่องจริง ใบไม้ที่เหลืองม้วนตัวเข้าหากันเหมือนเคยถูกไฟเผาเลยไม่ใช่หรือ

คำสาปของนายท่านกล่าวว่าอย่างไรนะ ขอให้ดินที่ใส่ของลักขโมยไปโดนไฟโลกันตร์แผดเผา!

ไมค์ทรุดตัวลงบนแปลงพร้อมกุมหัวตัวเองไว้แน่น

“พระเจ้า ควรทำอย่างไรดี!”

ลูกชายคนโตรีบหันไปมองรอบด้านว่ามีคนสังเกตเห็นหรือเปล่า เขาพยุงบิดาขึ้นพร้อมเอ่ย “ท่านพ่อ ไม่งั้นพวกเรา…ขุดมันออกมาให้หมดเถอะ!”

“ใช่ ใช่” ไมค์เงยหน้าขึ้นทันที สีหน้าของเขาเหมือนเจอทางรอด ไม่ผิดแน่ ถ้าหากว่าขุดของที่ขโมยออกมาจนหมด การพิพากษาก็อาจจะจบลงด้วย

แต่พวกเขาไม่สามารถลงมือได้ในทันที ได้แต่รอจนพระอาทิตย์ตกดิน ให้คนรอบแปลงกลับบ้านกลับช่องไปหมดเสียก่อน แถมยังต้องกันไม่ให้คนอื่นสังเกตเห็นด้วยว่าต้นกล้าในแปลงของพวกเขามีความผิดปกติ

ก่อนหน้านี้ไมค์ใช้เวลาไปหลายวันในการเติมปุ๋ยลงดิน ตอนนี้เขาก็ต้องใช้เวลาอีกหลายคืนในการขุดปุ๋ยพวกนั้นออกมา

ตอนเข้านอน เขาหมดสิ้นเรี่ยวแรง หลังนอนหลับแล้วยังฝันร้ายอีก

สิ่งที่แย่กว่าฝันร้าย คือฝันร้ายที่กลายเป็นจริง

ถึงเขาจะขุดของที่ขโมยออกมาจนหมดแล้ว ไฟโลกันตร์ก็ยังคงลุกลามทำร้ายพืชของเขาอยู่ดี ซ้ำอาการยังหนักขึ้นเรื่อยๆ อีกต่างหาก การเติบโตของข้าวเรียกได้ว่าชะลอจนแทบหยุด พื้นที่ทั้งแปลงกลายเป็นสีเหลือง

คราวนี้พวกเขาไม่สามารถปกปิดได้อีกต่อไป คนในที่ดินข้างเคียงต่างก็สังเกตเห็นหมดแล้ว

ทุกคนเบิกตากว้าง “…โอ้พระเจ้า ทำไมต้นข้าวของไมค์ถึงเป็นอย่างนี้ อย่างกับถูกไฟไหม้แน่ะ”

“พวกเจ้ายังจำที่ท่านลอร์ดบอกได้ไหม คนที่ลักขโมยมูลจะโดนไฟโลกันตร์แผดเผาน่ะ พระเจ้าได้ตอบรับนายท่านแล้ว!”

“ไม่ผิดแน่ ไมค์เป็นโจรขโมยมูลคนนั้น บ้านเขาอยู่ข้างบ่อมูลด้วย!”

“ข้าก็ว่า ก่อนหน้านี้ไมค์ดูไม่ค่อยกระปรี้กระเปร่าในช่วงกลางวันเท่าไหร่…”

“การสวดภาวนาของนายท่านกลายเป็นจริง!”

เหล่าเซิร์ฟกระจายข่าวนี้ออกเป็นวงกว้างด้วยความตื่นตระหนกและตื่นเต้น

ส่วนครอบครัวไมค์กลับหมดอาลัยตายอยาก ได้แต่นั่งเหม่ออยู่บนพื้นรอให้หัวหน้าหมู่บ้านมาจับพวกเขา พอเริ่มโดนไม้ฟาด พวกเขาถึงร้องไห้ยกใหญ่

ไมค์มีแต่ความเสียใจเต็มอก เขาไม่น่าคิดว่าตัวเองโชคดี ขโมยมูลของนายท่านเลย!

เจ้าตัวไม่รู้เลยว่า ตอนซีนตัวเองถูกเปิดโปงความผิดฉายขึ้นนั้น ทั้งบนหน้าและตัวของเขาจะโดนกลบไปด้วยคอมเมนต์ที่เด้งขึ้นบนหน้าจอเต็มไปหมด คนจำนวนมากกำลังเรียกชื่อด่าเขาอยู่…

“เอาไมค์ให้ตาย!!”

ก่อนหน้านี้เซิร์ฟที่ห้อมล้อมยังรู้สึกอิจฉาบ้าง แต่ตอนนี้พวกเขากลับรอดูเรื่องสนุกแทน อีกอย่างใคร ๆ ก็เกลียดคนขี้ขโมยทั้งนั้น ถ้าของบ้านตัวเองถูกขโมยบ้างจะทำยังไง ดังนั้นพวกเขาจึงแสดงจุดยืนชัดเจน

“ข้าบอกแต่แรกแล้วว่าขโมยของของนายท่านนั้นไม่มีจุดจบที่ดีหรอก!”

 

“นายท่าน จับโจรขโมยมูลได้แล้วขอรับ ดินของเขาถูกลงโทษจากพระเจ้า ไฟโลกันตร์แผดเผาพืชในแปลงจนจะตายหมดแล้วขอรับ” พ่อบ้านรายงานเรื่องนี้ด้วยท่าทีที่เต็มเปี่ยมด้วยความยำเกรง

ในยุคงมงายที่เชื่อว่าแมวดำคือสัตว์เลี้ยงปีศาจ ส่วนวัชพืชก็มาจากปีศาจเช่นกัน เมื่อคำสวดภาวนาของชุยชีฉาวสัมฤทธิผล ทุกคนก็เชื่อว่าเป็นสิ่งอัศจรรย์จากพระเจ้าอย่างไร้ข้อโต้แย้งและไม่มีข้อสงสัย

บนใบหน้าท่านลอร์ดของพวกเขาไม่มีวี่แววร่องรอยของความตกใจเลยสักนิด

หัวหน้าพ่อบ้านลอบสูดลมหายใจหลายที ดูอีกฝ่ายที่มีท่าทีเรียบเฉยราวกับเป็นเรื่องปกติ นี่สินะ ญาติของท่านอาร์ชบิชอป! ย่อมต้องอยู่ใกล้ชิดกับพระเจ้ามากกว่าคนปกติแบบพวกเขาอยู่แล้ว!

ชุยชีฉาวลอบถอนหายใจ รออยู่หลายวันเจ้าคนที่ขโมยมูลก็ไม่ได้มามอบตัว สถานการณ์แบบนี้จึงย่อมเกิดขึ้น

สาเหตุที่เขาปล่อยให้เหล่าเซิร์ฟรอคอย นั่นก็เพราะว่าการย่อยสลายของปุ๋ยหมักมีการดำเนินการอยู่เรื่อยๆ พอมีมูลมาใหม่ก็จะเริ่มย่อยสลายใหม่ ในขณะนี้แปลงพืชทั้งหมดได้ใช้ปุ๋ยหมักช่วงแรกไปหมดแล้ว ปุ๋ยหมักที่จะสามารถนำมาใช้ได้ในรอบต่อไปยังต้องรออีกสักพักถึงจะย่อยสลายเสร็จ

แถมการใส่ปุ๋ยใช่ว่าแค่ฝังลงดินก็จบ ทั้งความเข้มข้น ปริมาณต่างก็ต้องพอเหมาะ และยังต้องรดน้ำอีกด้วย

ไมค์ไม่เข้าใจหลักการ พอจะเลียนแบบก็เลียนแบบโดยไม่สมบูรณ์ ซ้ำด้วยความโลภจึงใช้ปุ๋ยมากเกินไป

สภาพเหมือนโดนเผาเกิดจากการที่ผนังไซโทพลาซึมของพืชแยกออกจากกันและขาดน้ำอย่างรุนแรงจนก่อให้เกิดหลายอาการโรค ปรากฏการณ์เช่นนี้ไม่เรียกคำสาปไฟโลกันตร์ แต่เรียกโรคใบไหม้ต่างหาก

นับจากวันที่เริ่มใส่ปุ๋ยเกินปริมาณจนเกิดอาการที่ชัดเจนน่าจะกินเวลาทั้งหมดอาทิตย์กว่าพอดี ชุยชีฉาวคาดเดาไว้เช่นกันว่าคงเป็นสองสามวันนี้ และก็เป็นไปตามคาด เจอแล้ว ภาพแปลงผืนใหญ่หลบไม่พ้นสายตาของผู้คนหรอก นี่ไม่ใช่ยุคสมัยปัจจุบันที่ทุกคนไม่ใส่ใจอะไร ในแมเนอร์ แม้แต่เรื่องไก่บ้านใครออกไข่กี่ฟองยังกลายเป็นหัวข้อสนทนาได้เลย

ท่านเจ้าเมืองตัดสินโทษครอบครัวไมค์ด้วยตัวเอง พวกผู้รับผิดชอบต่างเสนอให้ลงโทษไมค์ด้วยการแขวนคอ และเปลี่ยนสถานะสมาชิกคนอื่นในครอบครัวเป็นทาสแทน

ชุยชีฉาวมองไมค์ เขานอนขดตัวร้องไห้บนพื้นราวกับตัวทาก

ตอนแรกเขาเป็นเสรีชน ทว่าความโลภของเขาในปัจจุบันกลับกำลังทำให้ครอบครัวของเขาซวยไปด้วย หากกลายเป็นทาส กระทั่งทายาทลูกหลานรุ่นต่อๆ ไปก็จะไม่สามารถสร้างเนื้อสร้างตัวได้อีก

ชุยชีฉาวถอนหายใจ “เจ้าสำนึกผิดหรือยัง”

ไมค์ไม่กล้าเงยหน้ามองท่านเจ้าเมือง เขาได้แต่กล่าวเสียงคร่ำครวญ “นายท่าน ข้าสำนึกผิดกับบาปของตัวเองแล้ว ข้าไม่ควรโลภเช่นนั้น!”

ชุยชีฉาวกล่าวเสียงเย็นชา “พวกเจ้าจะกลายเป็นทาสของข้า ที่ดินของพวกเจ้าก็จะกลายเป็นของข้าเช่นกัน เข้าใจหรือไม่”

ไมค์ที่สายตาพร่ามัวเงยหน้าขึ้นด้วยความตกตะลึง