เมื่อฝนหยุดตก ผมจะหุบร่มที่กางมาตลอด

ไม่ว่าใครก็ล้วนต้องมีวันพบเจอกับ “ทะเลทราย” ในหัวใจเข้าสักวันหนึ่ง

แต่สาหรับแฮจู ทะเลทรายของเธอดำเนินมานานถึงสิบสามปีและไม่รู้จะไปสิ้นสุดที่ตรงไหน แฮจูคือหญิงสาวที่สละชีวิตวัยสาวเกือบทั้งหมดให้กับการทำงานของกิจการครอบครัว ซึ่งแม่หนีหายไปอย่างกะทันหัน

แม้จะเป็นคำพูดสวยหรูว่า “กิจการของครอบครัว” แต่ความสวยหรูนั้นไม่ได้มีอยู่จริง โรงงานเย็บถุงมือของครอบครัวแฮจูเปิดเครื่องจักรแทบจะยี่สิบสี่ชั่วโมง เครื่องจักรที่คายถุงมือคู่แล้วคู่เล่าออกมาพร้อมฝุ่นและความร้อนทำให้บ้านซ่อมซ่อที่จะพังแหล่มิพังแหล่ซึ่งตั้งอยู่ในบริเวณพื้นที่กำลังพัฒนากลายเป็นสิ่งน่ารังเกียจของชุมชน

แต่กระนั้นแฮจูและครอบครัวก็มิอาจย้ายออกไปได้ทันที ทำได้เพียงทนรับเสียงก่นด่าของเพื่อนบ้าน และอดทนให้ผ่านพ้นวันอันแสนร้อนระอุของทะเลทราย ส่วนพ่อที่ควรจะเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงก็กลับทุ่มความมุ่งมั่นทั้งหมดให้กับการตามเบาะแสของแม่แฮจู หรือกระทั่งน้องสาวของแฮจูก็ใช้ชีวิตเหมือนวัยชราและบั้นปลายมาเยือนก่อนกำหนด

และแล้ววันหนึ่ง “คุณร่ม” ก็ปรากฎตัวที่ลานกว้างหน้าบ้านของแฮจู
ชายปริศนาที่ทำตัวเป็นปริศนายิ่งกว่าด้วยการกางร่มตลอดเวลา
แต่ใครล่ะจะคิดว่าชายคนนี้กลับทาให้ดอกไม้ผลิบานขึ้นในหัวใจแฮจู

ทดลองอ่าน