1988 ย้อนเวลารัก ย้อนเวลาเรา เล่ม 2

“ฉันชอบนาย ฉันชอบไป๋ลั่วชวนที่สุดแล้ว”
“ชอบนายแค่คนเดียว ชอบ ชอบนายมากๆ …”
คำพูดน่าฟังพูดออกมาเรื่อยๆ น้ำเสียงนุ่มนวล
หมี่หยางยังคงซุกอยู่ตรงอก
พวกเขาเปิดเพียงไฟดวงเล็กตรงโถงทางเดิน
ในห้องชุดยังคงมืดอยู่ แต่ไป๋ลั่วชวนไม่รีบเปิดไฟให้สว่างสักนิด
เขารู้สึกว่าไม่มีไฟที่ไหนจะอบอุ่นยิ่งไปกว่าไฟดวงเล็กดวงนี้แล้ว
เขากอดหมี่หยางพักหนึ่ง ฟังคำพูดที่อีกฝ่ายพูดออกมาอย่างกระหายใคร่รู้
เขาไม่กล้าขยับ กลัวว่าจะทำให้คนในอ้อมแขนตกใจตื่น
แต่หัวใจเต้นแรงเกินไปและดังเกินไป หูก็เห่อร้อนอย่างกับมีเลือดคั่ง
คางของเขาลดต่ำลงเล็กน้อย กอดหมี่หยางไว้แนบอกแน่น
“ฉันไม่เชื่อ นายต้องจูบฉัน ฉันถึงจะเชื่อในสิ่งที่นายพูด”