พันปีก่อน นางเป็นเพียงภูตน้อยดอกฉา ขณะที่เขาเป็นผู้ปกครองศูนย์กลางสวรรค์!
ณ งานชุมนุมบุปผาที่จัดขึ้นทุกร้อยปี นางสารภาพรักกับเขาเบื้องหน้าธารกำนัล
“ข้าเพียงปรารถนาเป็นชายาของท่าน”
เขาแย้มยิ้ม “เช่นนั้นก็จงบำเพ็ญเป็นเซียน”
นับจากนั้น นางตั้งใจบำเพ็ญเพียร
ห้าร้อยปีต่อมา นางถามอีกครั้ง “เมื่อใดข้าถึงจะได้เป็นชายาของท่าน”
เขานิ่งเงียบครู่หนึ่ง ยิ้มแล้วตอบ “รอเจ้าได้ลงบันทึกในทะเบียนเซียนค่อยว่ากัน”
ภูตสาวที่ปรารถนาเป็นชายาของเขามีน้อยเสียที่ไหน ในที่สุดนางก็เข้าใจสาเหตุที่เขานิ่งเงียบ
นางหันหลังให้เขาอย่างเด็ดเดี่ยว ตัดสินใจเลือกวาสนารัก ‘ใช้ตัวเคียงคู่’ ในโลกมนุษย์
นางไม่ต้องการบำเพ็ญเป็นเซียน นางเพียงต้องการลืมเลือนเขา!
บัดนี้ ความรู้สึกผิดที่กัดกินจิตใจนับพันปีทำให้เขาฝืนลิขิตเปลี่ยนชะตา พานางในชาติใหม่หวนสู่อดีตชาติ
หมายมาดให้นางบำเพ็ญเป็นเซียนอีกครั้ง
ยามบุปผาโปรยปราย ทั้งคู่พานพบอีกครา…
วันนั้น สีแดงเจิดจรัสจับตา ดอกฉาผลิบานทั่วภูผา สุดท้ายจะกรีดบาดนัยน์ตาผู้ใด
นุดี –
สนุกมากกก ชอบพระรอง เป็นนิยายจีนเรื่องแรกที่หมั่นไส้และสมน้ำหน้าพระเอกไปในเวลาเดียวกับที่เชียร์ให้พระเอก+นางเอกรักกัน
พิณประภา –
ชอบค่ะ หลังจากลังเล หยิบวางอยู่หลายรอบ Ha
แต่พอได้อ่่านก็อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ
pennybua (verified owner) –
เราคิดว่าอ่านแล้วมันไม่สุด อาจจะด้วยเราอ่านแนวๆสุขนิยมซะเยอะ555 รู้สึกว่าความรักที่พระเอกมีให้นางเอกแม้จะมากแต่ก็ยังครึ่งๆกลางๆไม่ชัดเจน ไม่รู้ว่าเป็นความรัก ความเอ็นดู ความผูกพัน หรือความรู้สึกผิดกันเเน่ จนมาแน่ชัดเอาตอนท้ายๆ เรารู้สึกว่าเหล่าพระรองยังเด่นกว่าพระเอกซะอีก แต่รวมๆแล้วก็โอเค อ่านได้เรื่อยๆ มียิ้มตามตอนนางเอกอยู่กับพระรองด้วย ปล.เรางงๆกับเรื่องหน่อยๆเพราะเราอ่านเร็ว แล้วเนื้อเรื่องก็พลิกกลับไปมา ย้อนนู่นมานี่ เดี๋ยวกลับไปตั้งใจอ่านอีกที เผื่อมีความเห็นต่างออกไป แล้วจะมารีวิวเพิ่ม อิอิ
บุ๋ม –
ไม่ชอบพระเอกมากค่ะ ไม่ชัดเจนสุด ๆ สมน้ำหน้าแล้ว ไม่พูดใครจะไปตรัสรู้ กรี๊ดๆๆๆๆ เกลียดพระเอกมากอะ