[รีวิว]《步天纲》แฟ้มคดีกรมปราบปีศาจ by ไช่ฉิง

รีวิว

แฟ้มคดีกรมปราบปีศาจ by ไช่ฉิง

***มีสปอยล์***

 

ชื่อหนังสือ: 《步天纲》แฟ้มคดีกรมปราบปีศาจ
เนื้อเรื่อง :

นายเอกชื่อตงจื้อ (冬至) :แปลว่า วันเหมายัน คือ วันที่พระอาทิตย์จะส่องแสงสั้นที่สุด หรือ วันที่เป็นจุดสูงสุดในฤดูหนาว จะตรงกับวันที่ 22 ธันวาคม ของทุกปี แต่ปีที่มีอธิกมาส จะตรงกับวันที่ 21 ธันวาคม ซึ่งนายเอกเกิดในวันเหมายันนี้ด้วย) เป็นนักวาดภาพคาแรกเตอร์ตัวละครในเกมที่มีชื่อเสียงพอสมควร แต่ก็ต้องมาลาออกเพราะงานเครียดมาก เปิดเรื่องมาที่ตงจื้อนั่งรถไฟตั้งใจจะไปเที่ยวที่เมืองฉางชุนเพื่อพักผ่อนใจ แต่เขากลับต้องมาเจอกับเรื่องเหนือธรรมชาติที่ไม่อาจอธิบายได้จนเกือบจะเอาชีวิตไม่รอด โชคดีที่ยามคับขัน หลงเซิน（龙深) พระเอกของเราก็ปรากฏตัวออกมาช่วยชีวิตนายเอกเอาไว้ วินาทีที่ตงจื้อได้เห็นหลงเซินก็ประทับใจในตัวเขาแล้ว

ทว่าฝ่ายตงจื้อแม้อยากจะทำความรู้จักกับหลงเซินแต่อีกฝ่ายดูจะไม่ต้องการเกี่ยวพันกับเขา แต่เหออวี้ลูกน้องของหลงเซินเป็นแฟนผลงานของตงจื้อ จึงเล่าให้ฟังว่าหลงเซินเป็นหัวหน้าตน และทั้งคู่ก็ทำงานอยู่ในหน่วยพิเศษที่ขจัดและปราบปราบสิ่งเหนือธรรมชาติโดยเฉพาะ ส่วนตัวของเหออวี้ก็เป็นผู้เชีjยวชาญด้านการใช้ยันต์ เป็นเพราะเหออวี้ต้องการปลอบตงจื้อเลยวาดยันต์ป้องกันตัวให้หนึ่งแผ่น ตงจื้อมีพรสวรรค์มาก มองปราดเดียวก็สามารถวาดตามได้เกือบเหมือนทั้งหมด เหออวี้รู้สึกชื่นชมเลยสอนให้อย่างจริงจัง ด้วยเหตุนี้เอง ในเวลาต่อมาเมื่อได้เจอหลงเซินกับเหออวี้อีกครั้งที่ภูเขาฉางไป๋ ในยามคับขันตงจื้อจึงมีโอกาสช่วยเหลือพวกเขาด้วยยันต์ที่วาดขึ้นมาเอง และการพบกันครั้งที่สองนี้เองที่ทำให้ตงจื้อหลงใหลได้ปลื้มในตัวหลงเซินและอยากจะเข้าทำงานหน่วยเดียวกับเขา รวมถึงอยากจะกราบหลงเซินเป็นอาจารย์ด้วย

ดังนั้นตงจื้อผู้มุ่งมั่นจึงไปสอบคัดเลือกระดับประเทศ บุกบั่นต่อสู้เพื่อเข้าไปทำงานในหน่วยเดียวกับหลงเซิน ในตอนแรกพระเอกไม่ได้ชอบใจตงจื้อเท่าไรนัก เขาคิดว่าตงจื้อเป็นคนธรรมดาควรจะใช้ชีวิตอย่างคนธรรมดา แต่ตงจื้อนิสัยดีขยันขันแข็งและทุ่มเท (หน้าตาก็น่ารักอ่อนกว่าวัย ผมนุ่มๆ เหมือนกระต่ายน้อยด้วยนะ) มีความมุมานะไม่ยอมแพ้รวมถึงมีจิตใจที่พร้อมเสียสละเพื่อคนอื่น เหล่านี้ทำให้หลงเซินค่อยๆ รู้สึกดีกับตงจื้อ เวลาต่อมายังรับตงจื้อเป็นศิษย์ทั้งที่ไม่เคยรับใครเป็นศิษย์มาก่อน (ตงจื้อต้องแข่งขันห้ำหั่นกับคนอื่นกว่าจะได้เป็นลูกศิษย์ของหลงเซิน พระเอกเนื้อหอมมาก) หลังจากหลงเซินรับตงจื้อเป็นศิษย์แล้วยังได้มอบกระบี่โบราณไว้ให้ป้องกันตัวอีกหนึ่งเล่ม ทว่าต่อมาพอหลงเซินล่วงรู้ความในใจของตงจื้อว่าหลงรักตนก็เริ่มตีตัวออกห่าง พอตงจื้อรู้ก็สารภาพรักออกไปตรงๆ ผลสุดท้ายก็ถูกปฏิเสธ

เหตุผลที่หลงเซินปฏิเสธรักของตงจื้อก็เพราะหลงเซินเดิมทีเป็นกระบี่ชีซิงหลงเยฺวียน （七星龙渊剑）ซึ่งเป็นกระบี่วิเศษในตำนานจีนโบราณ ดังนั้นจึงเป็นหนุ่มตลอดกาลและมีชีวิตยืนยาว ไม่คิดจะครองคู่กับมนุษย์ธรรมดาที่มีอายุขัยสั้นอย่างตงจื้อ ความสัมพันธ์ของทั้งคู่จึงหยุดอยู่แค่ความสัมพันธ์แบบอาจารย์กับลูกศิษย์

จุดเปลี่ยนที่ทำให้หลงเซินหันมารู้ใจตัวเองว่ารักตงจื้อเช่นกันเกิดขึ้นในเวลาต่อมาที่ตงจื้อถูกทำคุณไสย（降头术）จนบาดเจ็บสาหัส หลงเซินเห็นอย่างนั้นเลยตระหนักว่าแท้ที่จริงตัวเองก็มีใจให้ตงจื้อเหมือนกัน แต่เมื่อมาถึงจุดนี้ราวกับว่าจุดยืนของทั้งสองคนสลับสับเปลี่ยนกันไปเสียแล้ว หลงเซินที่เปลี่ยนใจอยากจะสานสัมพันธ์กับตงจื้อกลับถูกตงจื้อที่กลัวว่าตัวเองจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่นานบอกปฏิเสธไปเพราะไม่อยากทำร้ายหลงเซิน จึงทำให้พระเอกต้องเป็นฝ่ายตามง้อตามจีบยกใหญ่จนตงจื้อใจอ่อนและตกลงคบหากันในที่สุด

ต่อมาแม้จะถอนคุณไสยที่ตงจื้อโดนได้แล้วก็จริง แต่อันตรายครั้งใหญ่ก็เริ่มขึ้นเมื่อตัวร้ายที่ญี่ปุ่น(เรื่องนี้ตัวร้ายเป็นพวกผู้ใช้เวทย์จากฝั่งญี่ปุ่น) เพราะต้องการจะเปลี่ยนตัวเองเป็นจอมมารถึงกับยอมกระทั่งจะปลุกจอมมารจากบรรพกาลขึ้นมาอีกครั้ง ฝ่ายหลงเซินจึงต้องรุดหน้าไปที่ญี่ปุ่นเพื่อขัดขวางตัวร้ายไม่ให้ทำสำเร็จ แต่ตงจื้อไม่ได้ติดตามไปด้วยเพราะถูกหน่วยงานส่งไปเป็นตัวแทนของประเทศจีนเข้าร่วมแข่งขันในงานประชุมแลกเปลี่ยนของหน่วยงานปราบปรามสิ่งเหนือธรรมชาติจากนานาประเทศ ตงจื้อเอาชนะการแข่งขันในครั้งนี้มาอย่างยากลำบากและรีบตามไปหาพระเอก ฝ่ายหลงเซินยอมเสียสละตัวเองดูดซับไอมารเข้ามาในตัวเพื่อปกป้องมวลมนุษย์ชาติ ถึงตรงนี้ตงจื้อตามมาทันพอดีและตัดสินใจจะตายไปพร้อมกับหลงเซิน

แต่ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไปกระบี่โบราณที่หลงเซินมอบให้ตงจื้อก็ได้ช่วยชีวิตเขาเอาไว้ เดิมทีหลงเซินต้องการปกป้องตงจื้อจึงใส่วิญญาณครึ่งหนึ่งของตนเอาไว้ และวิญญาณส่วนนี้เองที่ช่วยชุบชีวิตหลงเซินขึ้นมาอีกครั้ง ประกอบกับที่ทั้งคู่ได้รับความช่วยเหลือจากวิญญาณของผู้อาวุโสในหน่วยที่เสียชีวิตไปก่อนหน้านี้ ทำให้พระเอกและนายเอกหนีรอดจากภยันตรายครั้งใหญ่นี้ออกมาได้ และด้วยเหตุการณ์ครั้งนี้เองทำให้หลงเซินกับตงจื้อแบ่งปันอายุขัยกัน อยู่ก็อยู่ด้วยกัน ตายก็ตายพร้อมกัน ไม่พรากจากตลอดไป

 

ประวัติผู้แต่ง:  梦溪石  คือ นักเขียนชื่อดังของเว็บจิ้นเจียง（晋江文学城） มีผลงานโด่งดังมากมาย อาทิ  《成化十四年》”เฉิงฮว่าปีที่สิบสี่” (BL) ตีพิมพ์เป็นภาษาไทยโดยสนพ.  EverY,《天下》(BL) ยังไม่มีตีพิมพ์เป็นภาษาไทย และ 《千秋》(BL) ยังไม่มีตีพิมพ์เป็นภาษาไทย เป็นต้น

หน้ารวมนิยายของนักเขียนบนเว็บจิ้นเจียง:  http://www.jjwxc.net/oneauthor.php?authorid=425111

เวยป๋อของนักเขียน : https://www.weibo.com/u/1847300583

 

ความคิดเห็น: 

พระเอก “หลงเซิน” ผู้มีดวงตาดอกท้องดงามและใบหน้าเย็นชาไร้อารมณ์ มีจิตใจแน่วแน่ที่จะรับใช้ประชาชน ไม่สนใจในความรักเชิงชู้สาว มีเพียงความรักอันยิ่งใหญ่ให้มวลมนุษย์ชาติเท่านั้น  ตัวตนที่แท้จริงของหลงเซินเป็นกระบี่วิเศษชีซิงหลงเยฺวียนที่มีอายุกว่าสองพันปี ไม่เคยมีความรักเชิงชู้สาวกับใคร และไม่คิดจะมีด้วย แต่กลับต้องมาหวั่นไหวกับมนุษย์ธรรมดาอย่างตงจื้อที่ควบสถานะลูกศิษย์เพียงหนึ่งเดียว ตอนตงจื้อเรียกพระเอกว่า “ชือฝุๆ” นี่น่ารักมากค่ะ จุดขายสุดๆ นี่มันความสัมพันธ์ต้องห้าม (เหรอ) ระหว่างอาจารย์กับศิษย์ และกระบี่วิเศษกับมนุษย์ธรรมดา!

นายเอก “ตงจื้อ” ที่เดิมทีเป็นแค่มนุษย์ธรรมดาแต่ต่อมาพอได้พัวพันกับเรื่องเหนือธรรมชาติและได้พบกับหลงเซินโดยบังเอิญก็ทำให้เขาสนใจโลกเหนือธรรมชาติ ตงจื้อนิสัยดีหัวไว แรกเริ่มรู้สึกปลาบปลื้มชื่นชมพระเอก ต่อมาก็ค่อยๆ กลายเป็นความรัก หลังจากกราบพระเอกเป็นอาจารย์สำเร็จก็แอบถือโอกาสใช้สถานะลูกศิษย์ออดอ้อนหลงเซินบ้าง จีบเนียนๆ บ้าง (แอบร้าย) นอกจากมุ่งมั่นจีบหนุ่มแล้ว ตงจื้อก็ยังมุมานะด้านการงาน เขาพิสูจน์ตัวเองอย่างหนักว่าคู่ควรกับงานในหน่วยนี้จนประสบความสำเร็จ อีกทั้งยังมีจิตใจดี เห็นคุณค่าในทุกชีวิต เป็นตัวละครที่ทำให้คนรักได้ไม่ยาก

นอกจากคู่หลักแล้ว เรื่องนี้ยังมีคู่รองด้วย ทั้งคู่ไม่ใช่มนุษย์ ถังจิ้ง （唐净）เป็นวิญญาณกระจกทองแดงโบราณ ส่วนหมิงเสียน （明弦）เป็นวิญญาณกู่ฉินโบราณ ความรักของทั้งคู่จะออกโทนโศกนาฎกรรมกว่าคู่หลัก ถังจิ้งทำงานหน่วยเดียวกับหลงเซิน ส่วนหมิงเสียนอยู่ฝั่งตัวร้าย (โดนตัวร้ายบังคับ) ทั้งคู่เจอกันครั้งแรกบนเครื่องบิน ถังจิ้งก็วิจารณ์นิยายเรื่องที่อ่านอยู่เสียยับเยินโดยไม่รู้ว่าเป็นหมิงเสียนเขียน ส่วนหมิงเสียนนั้นรู้สถานะของถังจิ้งมาแต่แรกแต่แสร้งทำเป็นไม่รู้ ต่อมาทั้งคู่นัดกันไปงานเกมที่ถังจิ้งไปคอสเพลย์เป็นตัวผู้หญิง (ใช่ค่ะ ถังจิ้งแต่งคอสเพลย์ด้วย ตอนตงจื้อเจอเขาครั้งแรกถังจิ้งก็แต่งคอสเพลย์อยู่เพราะถูกเรียกมากะทันหัน ไม่ทันได้เปลี่ยนชุด ทำเอาตงจื้อเผลอเรียกเป็นพี่สาวไปเพราะเข้าใจผิด) ส่วนถังจิ้งแม้ตอนแรกจะไม่รู้ว่าหมิงเสียนเป็นใครแต่ก็นึกสงสัยเช่นกัน ในท้ายที่สุดแม้จะรักกันแต่ก็ไม่อาจอยู่ร่วมกันได้ หมิงเสียนยอมตายไปถึงสองครั้งเพื่อให้ได้เป็นอิสระ และทั้งสองครั้งก็ตายในอ้อมแขนของถังจิ้ง (เศร้า) ไม่แน่ใจว่าตอนพิเศษจะมีเรื่องของคู่นี้อีกไหม เป็นคู่ที่น่าจะทำให้ใครหลายคนต้องเสียน้ำตาให้

 

เรื่องนี้ค่อนข้างเดินตามโครงเรื่องมาตรฐานของเรื่องแนวนี้ คือนายเอกจากคนธรรมดาก็ก้าวเข้าสู่โลกแห่งภูตผี พิสูจน์ตัวเองให้ทุกคนรู้ว่าตัวเองคู่ควรกับงานในหน่วยนี้ ต่อสู้กับเหล่าร้ายที่มีทั้งคนทั้งปีศาจ รวมถึงพิสูจน์ความรักกับพระเอกที่ไม่ใช่คนและไม่เคยรักใครจนสามารถเอาชนะใจพระเอกได้ในที่สุด แต่ถึงจะเดินเรื่องเดาได้ไปหน่อย แต่จุดเด่นของเรื่องนี้ก็ยังคงเป็นบทสนทนาที่มีชีวิตชีวา ตัวละครทั้งตัวหลักและตัวประกอบที่สมจริงหลากหลายมีเสน่ห์ ความรักหวานๆ ของพระเอกนายเอกทั้งตอนที่เป็นศิษย์อาจารย์และตอนที่เป็นคู่รักกันแล้ว ตลอดจนปณิธานที่ยิ่งใหญ่ที่ต้องการปกป้องมวลมนุษย์ของทั้งตัวเอกเองและผู้อาวุโสในหน่วยก็น่าประทับใจ นับเป็นเรื่องที่ดีเรื่องหนึ่งค่ะ

ใครชอบแนวนายเอกตามตื๊อก่อนควรตำ ใครนิยมพระเอกรูปงามสูงส่งควรเสพ ใครรักเส้นเรื่องแอ็คชั่นดราม่าที่มาพร้อมคู่รองที่ดีงามไม่แพ้คู่หลักไม่ควรพลาด ที่สำคัญใครเป็นแฟนผลงานคุณเมิ่งซีสือเรื่องนี้คือต้องมีในครอบครอง! สุดท้ายนี้เราอยากจะบอกว่า นิยายน้ำดีไม่ตีก็ดัง เอ๊ย! ไม่ใช่สิ นิยายน้ำดีต้องบอกต่อดังๆ ต่างหาก

 

ไช่ฉิง นักติ่งนิยายวาย+นักแปลสายป้ายยา