มีคำกล่าวที่ว่า “หว่านพืชเช่นไร ย่อมได้ผลเช่นนั้น” การเลี้ยงดูเด็กสักคนจนเขาเติบโตเข้าสู่ช่วงวัยรุ่นก็เช่นเดียวกัน เขาจะเติบโตมาเป็นวัยรุ่นที่มีความมั่นใจในตัวเอง รู้จักรับผิดชอบ มีน้ำใจต่อผู้อื่น ไม่นำพาชีวิตตัวเองให้หลงทิศผิดทาง หรือเป็นวัยรุ่นที่ไม่ได้เรื่องได้ราว ไม่รู้จักจัดการงานของตน พาตัวเองออกนอกลู่นอกทางแบบที่อาจถึงขั้นกู่ไม่กลับ รวมถึงการ สอนลูกให้มีวินัย ด้วยทั้งหมดนี้ก็ขึ้นอยู่กับว่า คุณพ่อคุณแม่เลี้ยงดูเขามาแบบไหน ถ้าเราปรารถนาให้เขาเติบโตมาเป็นวัยรุ่นที่ดี การเลี้ยงดูเอาใจใส่เขาให้อยู่ในทางที่ถูกที่ควรตั้งแต่ยังเล็กก็นับเป็นการเริ่มต้นที่สมควรลงมือทำอย่างยิ่ง มาดูว่าวิธี สอนลูกให้มีวินัย และมีความสุขทำได้อย่างไรบ้าง แทนที่จะเคี่ยวเข็ญให้ลูกเรียนเก่งๆ ตั้งแต่เด็ก น่าจะให้เรียนอย่างมีความสุขมากกว่า ระบบการศึกษาไทยในปัจจุบันส่วนใหญ่เน้นการแข่งขัน และเมื่อมีการแข่งขันก็จะมีผู้ชนะและผู้แพ้ซึ่งผู้ชนะมีจำนวนน้อยมาก ดังนั้นเด็กไทยส่วนใหญ่จึงเป็นผู้แพ้คุณพ่อคุณแม่หลายบ้านต่างก็ตั้งความหวังกับลูกตั้งแต่ยังเล็ก เมื่อไม่อยากให้ลูกเป็นผู้แพ้ จึงได้กดดัน เคี่ยวเข็ญหรือทำทุกวิถีทางที่จะดันให้ลูกสอบได้คะแนนสูงๆ โดยที่อาจไม่รู้ตัวว่า การกระทำเหล่านี้นั้นทำให้เด็กขาดความมั่นใจในตัวเอง ไม่รู้สึกภูมิใจในตัวเอง แม้ลูกเรียนไม่เก่งตั้งแต่ยังเล็ก ไม่ต้องกังวล เด็กเล็กมีงานสำคัญคือการพัฒนากล้ามเนื้อนิ้วมือทั้งสิบให้แข็งแรงและใช้ทำงานในอนาคตได้ ตราบใดที่คุณพ่อคุณแม่เข้าใจ ไม่กดดันเรื่องวิชาการ ลูกจะมีเวลาว่างจากการทำการบ้านและเรียนพิเศษ และตราบใดที่คุณพ่อคุณแม่ไม่ตำหนิเรื่องผลการเรียน ไม่คาดหวังสูง เด็กจะรักตนเอง มีความภูมิใจและเชื่อมั่นในตัวเอง เมื่อโตเป็นวัยรุ่นที่รักตัวเองก็จะรู้จักดูแลตัวเอง ไม่พาตัวเองออกนอกลู่นอกทาง วินัยที่ดีเริ่มที่บ้านและเริ่มตั้งแต่ลูกยังเล็ก ทุกวันนี้เราจะเห็นพฤติกรรมบางอย่างของวัยรุ่นจำนวนมากที่บ่งบอกว่าพวกเขาขาดวินัย ลองนึกถึงวินัยขั้นพื้นฐานอย่างการควบคุมตนเองก็พอจะทำให้เห็นภาพชัดเจน เราพบวัยรุ่นที่ง่วนอยู่กับหน้าจอโทรศัพท์มือถือทั้งวัน วัยรุ่นที่ปล่อยให้ห้องนอนสกปรกรกรุงรังเป็นเวลานานเข้าขั้นเรื้อรัง วัยรุ่นที่ขี่รถฝ่าไฟแดง วัยรุ่นที่หนีเรียน วัยรุ่นที่ติดเกม วัยรุ่นที่ติดยาเสพติด ทั้งหมดนี้หากคุณพ่อคุณแม่ใช้การควบคุมภายนอกอย่างการออกคำสั่งหรือบังคับอาจไม่ได้ผล เราสามารถปลูกฝังวินัยให้ลูกได้ตั้งแต่เขายังเล็ก […]