Feb
Move On ไม่ได้ ไปต่อไม่ถูก เหมือนถูกทิ้งกลางทะเลทราย ทุกคนรู้ดีว่าบาดแผลทางจิตใจรักษายากกว่าบาดแผลที่เกิดจากร่างกาย เมื่อเราเจอกับความทุกข์ก็ยากที่จะผ่านมันไปได้ ขึ้นอยู่กับภูมิต้านทานของเราว่าเราแข็งแกร่งพอที่จะผ่านมันไปได้หรือไม่ คนที่ภูมิต้านทานดีจะสามารถผ่านมันไปได้และเจ็บปวดจากรอยแผลที่เกิดจากความทุกข์นี้เล็กน้อย แต่คนที่ภูมิต้านทานน้อยจะจมอยู่กับความทุกข์นี้อยู่นาน เกิดเป็นรอยแผลที่ใหญ่และเจ็บปวดกับมัน ซึมเศร้า และสุดท้ายถึงขั้นฆ่าตัวตายได้ แต่เราสามารถเยียวยาแผลนี้ได้ด้วยตัวเองได้ หากทำอย่างถูกวิธีเราก็จะ Move On กับแผลเป็นนี้ได้อย่างมีความสุขอีกครั้ง รอยกรีด ความเจ็บปวดของสมบัติที่มีชีวิต “นลิน” เป็นลูกของคนสุดท้องของนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จ พ่อแม่ของนลินเป็นคนไทยเชื้อสายจีนในกลุ่มเบบี้บูมเมอร์ที่มีความมั่นใจในตัวเองสูง นิสัยค่อนข้างขี้บ่นและบังคับให้ลูกทำตามทุกเรื่อง คนที่โดนหนักที่สุดคือน้องเล็กของบ้าน ในช่วงวัยเด็กนลินยอมทำตามทุกอย่างเพื่ออยากเป็นคนพิเศษ แต่เมื่อโตขึ้นเธอไม่สามารถแสดงอาการต่อต้านออกมาได้ เพราะยิ่งถกเถียงก็จะโดนตอบโต้กลับมาแรงขึ้น ความรู้สึกลบยิ่งก่อเกิดในใจเรื่อยๆ จนสุดท้ายนลินเริ่มกรีดแขนตัวเองในห้องน้ำและเริ่มคิดว่าไม่อยากมีชีวิตอยู่อีก การกรีดแขนตัวเองเป็นการแสดงออกถึงความเจ็บปวดทางอารมณ์ที่อธิบายทางคำพูดไม่ได้ หากเห็นเด็กทำร้ายตัวเองนั่นคือสัญญาณว่าต้องการความช่วยเหลือ ควรรับฟังอย่างจริงจังและเปิดโอกาสให้เด็กได้เล่าเรื่องราวความทุกข์บ้าง เพราะคนที่กรีดแขนทำร้ายตัวเองมักคิดว่าตัวเองมีคุณค่าน้อยกว่ามนุษย์เหมือนสมบัติชิ้นหนึ่งของพ่อแม่ วิธีแก้คือต้องให้พ่อแม่รู้ว่าลูกนั้นไม่ใช่สมบัติ ลูกมีสิทธิ์ต่อรองและออกแบบชีวิตตัวเองได้ วันแรกของคนอมทุกข์ที่ตื่นจากฝันร้าย “คุณสุภางค์” เป็นเศรษฐีนีเจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ จิเวลรี่และเหมืองพลอยที่เคยผ่านชีวิตยากจนมาก่อน ตอนเด็กๆเออาศัยอยู่บ้านญาติ เมื่อแม่แวะมาเยี่ยมเยียนคุณสุภางค์ […]