จุดเริ่มต้นและการทำงานของ พิกซาร์ บริษัทแอนิเมชั่นชื่อดัง

เมื่อพูดถึง พิกซาร์ เชื่อว่าหลายคนคงนึกถึงผลงานภาพยนตร์แอนิเมชั่นที่เปี่ยมล้นไปด้วยจินตนาการ ความคิดสร้างสรรค์ และสร้างแรงบันดาลใจ อย่างเรื่องทอยสตอรี่ ของเล่นที่มีชีวิตของเด็กชายชื่อแอนดี้ หรือเรื่องราวการผจญภัยของปลาการ์ตูนตัวน้องและผองเพื่อนใน นีโม เพื่อรักขวัญใจของเด็กๆ และผู้ใหญ่หลายคน

ซึ่งกว่าพิกซาร์ จะยิ่งใหญ่และมีผู้คนรอคอยผลงานของพวกเขาอยู่ตลอดเวลามันไม่ง่ายเลย รวมถึงเรื่องการผลิตภาพยนตร์แอนิเมชั่นที่จะมาตราตรึงอยู่ในจิตใจของทุกคนด้วย

มาดูกันว่า พิกซาร์ สร้างอะไร และผ่านอะไรกันมาบ้าง

ทำไมถึงชื่อพิกซาร์

ชื่อนี้เกิดจากการถกกันระหว่างแอลวี่กับเพื่อนร่วมงานอีกคนคือ ลอเรน พาร์เพนเทอร์ แอลวี่ซึ่งใช้ชีวิตวัยเด็กในเท็กซัสและนิวเม็กซิโกหลงใหลภาษาสเปน และสนใจการที่คำนามในภาษาอังกฤษไปเหมือนคำกริยาในภาษาสเปน เช่นคำว่าเลเซอร์ แอลวี่จึงหนุนให้ใช้คำว่า “พิกเซอร์” ซึ่งเขาคิดเองว่าเป็นคำภาษาสเปน (ปลอมๆ) แปลว่า “การสร้างภาพ”

ลอเรนค้านด้วยคำว่า “เรดาร์” ที่เขาคิดว่าฟังดูไฮเทคกว่า แล้วพวกเขาก็ปิ๊งขึ้นมาว่า พิกเซอร์ + เรดาร์ = พิกซาร์ เหมาะเจาะพอดี

 

พิกซาร์ ออริจินัล

บริษัทพิกซาร์มีขนาด 15 เอเคอร์ สร้างในบริเวณโรงงานผลิตอาหารกระป๋องเก่า โดยมีสตีฟ จ๊อบส์ เป็นผู้ออกแบบทั้งภายในและภายนอก รูปแบบทางเข้า-ออก ที่คิดมาอย่างดีกระตุ้นให้คนร่วมมือ พบปะ และสนทนากัน ด้านนอกมีสนามฟุตบอล คอร์ตวอลเลย์บอล สระว่ายน้ำ และอัฒจันทร์ขนาด 600 ที่นั่ง

แอนิเมเตอร์ที่ทำงานในนี้มีอิสระให้ตกแต่งพื้นที่ทำงานของตัวเองแบบไหนก็ได้ตามความต้องการ พวกเขาได้ทำงานในบ้านตุ๊กตาสีชมพูแขวนโคมไฟระย้าจิ๋ว ในกระท่อมที่ทำจากไม้ไผ่จริงๆ มุงหญ้าคา และในปราสาทที่ทาสีอย่างพิถีพิถัน มีหอคอยสูง 15 ฟุตทำจากสไตโรโฟมให้เหมือนแกะสลักจากหิน ทุกปีบริษัทจะมีประเพณีให้ “พิกซาร์พาลูซา” ที่ให้วงร็อคในบริษัทมาประชันความเป็นใหญ่ ร้องเล่นสุดเหวี่ยงบนเวทีที่ตั้งบนสนามหญ้าหน้าบ้าน

ที่พิกซาร์ให้คุณค่ากับการแสดงตัวตนมาก ความคิดสร้างสรรค์ที่ได้รับการปลดปล่อย พนักงานจะได้รับความเบิกบาน ความเพ้อฝัน นี่คือปัจจัยความสำเร็จของพิกซาร์

 

กว่าจะมี ทอยสตอรี่

ทอยสตอรี่ 1 เปิดตัวเมื่อวันที่ 22 พฤศจิกายน ค.ศ. 1995 ในโรงภาพยนตร์ที่อเมริกา นักวิจารณ์ประกาศว่ามัน สร้างสรรค์ ฉลาด ปราดเปรื่องน่าทึ่ง และล้ำจินตนาการ

การสร้างทอยสตอรี่ ภาพยนตร์เรื่องแรกที่ใช้ความพิวเตอร์สร้างภาพเคลื่อนไหวทั้งหมด ต้องใช้ความดึงดัน ความสามารถทางศิลปะ และความอดทนทุกหยาดหยด ชายหญิงกว่าร้อยคนที่ร่วมสร้างมันขึ้นมาต้องเผชิญเรื่องดีและร้ายนับไม่ถ้วน พิกซาร์ฝ่าฟันเพื่อสร้างทอยสตอรี่อยู่ 5 ปีเต็ม รื้อเนื้อเรื่องใหม่ทั้งหมดเพื่อให้แน่ใจว่ามันสมจริง ทำงานตอนกลางคืน สุดสัปดาห์และวันหยุดโดยแทบไม่มีใครบ่น

เพราะพวกเขาเชื่อในความคิดง่ายๆ คือ “ถ้าเราสร้างบางอย่างที่เราอยากดู คนอื่นก็น่าจะอยากดูด้วย” ตอนนั้นพวกเขารู้สึกเหมือนเข็นครกขึ้นภูเขา พยายามทำสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ มีหลายช่วงเวลามากที่อนาคตของพิกซาร์มืดมน แต่ก็ได้ผลลัพธ์ที่ดีกลับมา

ทอยสตอรี่ กลายเป็นภาพยนตร์ที่ทำรายได้อันดับต้นๆ ของปีและกวาดรายได้ 358 ล้านเหรียญทั่วโลก

 

 

หนังทุกเรื่องมีกฎของตัวเอง

หนังของพิกซาร์ทุกเรื่องมีกฎของตัวเองที่คนดูต้องยอมรับ เข้าใจ และสนุกไปกับการทำความเข้าใจ เช่น มนุษย์ไม่มีทางได้ยินเสียงของเล่นในทอยสตอรี่ หนูในเรื่อง พ่อครัวตัวจี๊ด หัวใจคับโลก เดินสี่ขาเหมือนสัตว์ปกติ ยกเว้นเรมี่ พระเอกที่เดินตัวตรงแตกต่างจากคนอื่น ในหนังของพีท กฎข้อหนึ่ง อย่างน้อยก็ ณ จุดนี้คือความทรงจำ (แสดงภาพเป็นลูกแก้วเรืองแสง) จะถูกเก็บไว้ในสมองโดยไหลผ่านรางคดเคี้ยวเข้าไปในที่เก็บแบบหนึ่ง เมื่อรื้อฟื้นหรือระลึกถึงความทรงจำนั้น มันจะกลิ้งกลับลงมาตามรางคดเคี้ยวอีกรางหนึ่ง เหมือนลูกโบว์ลิ่งที่ไหลกลับมาหาคนโยนในราง

โครงสร้างเฉพาะแบบนี้ช่างงดงามและทรงประสิทธิภาพ

 

ทอยสตอรี่ 3 เมื่อแอนดี้ไม่เล่นของเล่น

การสร้างทอยสตอรี่ 3 อาจเป็นห้องเรียนชั้นยอดเรื่องวิธีการสร้างภาพยนตร์ ตอนเริ่มต้นกระบวนการเมื่อปี 2007 ทีมที่สร้างทอยสตอรี่ภาคแรกไปรวมตัวกันยอกสถานที่สองวันที่เคบินในชนบทหลังหนึ่ง

เมื่อนั่งบนโซฟาพร้อมมีกระดานไวท์บอร์ดกลางห้อง สมาชิกทั้งหลายก็ตั้งคำถามพื้นฐาน “ทำไมต้องทำภาคสาม” ยังมีอะไรเหลือให้พูดอีก เรายังสงสัยเรื่องอะไรอีก หลังจากที่ถกกันมาสักพักใหญ่ ก็มีใครสักคนเอยสิ่งที่สรุปทุกอย่างลงจนได้ภาพชัดเจน

“ตลอดหลายปี เราพูดกันเยอะมากในหลายๆ รูปแบบเรื่องแอนดี้โตขึ้น และโตเกินจะเล่นของเล่น งั้นทำไมเราไม่พุ่งประเด็นไปที่เรื่องนั้นตรงๆ เลยล่ะ ของเล่นจะรู้สึกอย่างไรเมื่อแอนดี้ต้องไปเข้ามหาวิทยาลัย”

 

แม้ไม่มีใครรู้ว่าจะตอบคำถามนั้นอย่างไร แต่ทุกคนก็ตระหนักได้ทันทีว่า เราได้ไอเดียซึ่งเป็นโครงเรื่องอันตึงเครียดที่จะสร้างชีวิตให้ทอยสตอรี่ 3 แล้ว

 

วิเคราะห์หลังจบงานทุกครั้ง

บางบริษัทหลังจากจบงานใหญ่ๆ สักงาน คงมีการสรุปยอด ชื่นชมพนักงาน และเลี้ยงฉลอง แต่สำหรับพิกซาร์แล้ว พวกเขาต้องมาวิเคราะห์อย่างจริงจังทีละจุด สำรวจว่าอะไรดีไม่ดี สรุปบทเรียนที่ได้เรียนรู้ ขุดคุ้ยทุกแง่มุมในการสร้าง และการวิเคราะห์นี้ส่งผลต่อการผลิตผลงานในอนาคตด้วย

 

มาดูกันว่าทำไมพิกซาร์ต้องวิเคราะห์หลังจากจบงาน

 

เพื่อสรุปสิ่งที่เรียนรู้ไป

จริงอยู่ที่ทุกคนได้เรียนรู้มากที่สุดระหว่างการทำงาน แต่อาจไม่มีเวลาส่งต่อให้คนอื่น การได้นั่งลงคุยกันหลังจากนั้นคือหนทางสรุปทุกอย่างที่ได้เรียนรู้ไปก่อนที่จะลืม

 

เพื่อสอนผู้อื่นที่ไม่ได้อยู่ ณ ที่นั่น

แม้ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับการสร้างจะเข้าใจว่ามันสอนอะไรพวกเขา แต่คนอื่นก็ไม่ได้มารู้ด้วย การคุยกันหลังจบงานจะเปิดโอกาสให้คนอื่นได้เรียนรู้หรือท้าทายตรรกะเบื้องหลังการตัดสินใจทำลงไป

 

เพื่อไม่ปล่อยให้ความไม่พอใจกลัดหนอง

หลายอย่างที่ผิดพลาดเกิดจากความเข้าใจผิดหรือการทำพลาด สิ่งเหล่านี้นำไปสู่ความไม่พอใจซึ่งถ้าปล่อยไว้ไม่จัดการอาจกลัดหนองอยู่ได้หลายปี ความรู้สึกเหล่านี้จะจัดการได้ง่ายขึ้นมากถ้าพวกเขาได้ระบายออกมาในการวิเคราะห์หลังจบงาน

 

เพื่อใช้กำหนดการบีบให้ไตร่ตรอง

การกำหนดให้วิเคราะห์หลังจบงานบีบให้ทบทวนตัวเอง ถ้ามันคือโอกาสให้ต่อสู้กับปัญหาอย่างเปิดเผย

 

เพื่อส่งต่อ

การวิเคราะห์หลังจบงานที่ดีช่วยให้คนได้คำถามที่ถูกต้องสำหรับเดินหน้าต่อ

 

 

ติดตามวิธีการสร้างองค์กรสร้างสรรค์ที่สุดแห่งยุค

ได้ในหนังสือ CREATIVITY, INC. ทุกสิ่งเริ่มต้นที่ไอเดีย

วางขายแล้วที่ร้านหนังสือชั้นนำทั่วประเทศ

สั่งซื้อออนไลน์ คลิก

 

---

บทความอื่นๆ

วาทะเด็ดจาก 5 คนดังระดับโลก สตีฟ จ็อบส์, อีลอน มัสก์, บิล เกตส์ ฯลฯ

ธุรกิจทั้งหมดของ อีลอน มัสก์ นักประดิษฐ์และนักธุรกิจอัจฉริยะ!

รู้จัก เหรินเจิ้งเฟย ผู้ก่อตั้ง หัวเว่ย HUAWEI

จากศูนย์สู่ ZARAอามันซิโอ ออร์เตกา จากลูกจ้างการรถไฟสู่อาณาจักรแฟชั่นหมื่นล้าน

โอปราห์ วินฟรีย์ จากวัยเด็กสุดรันทด สู่พิธีกรทอล์คโชว์ระดับตำนาน

มาร์ก ซักเคอร์เบิร์ก จากความชอบสู่รายได้มหาศาล

รู้จักกับฟิล ไนต์ ผู้ก่อกำเนิด Nike