Category Archives: ไม่มีหมวดหมู่

曾是年少时 รักเธอตั้งแต่วันวาน ชิงเหม่ย 青浼 เขียน หนูน้อยฉี แปล   — โปรย — “…อืม” อ้ายเจียออกแรงทาบทับตัวเธอ หลังได้ยินเสียงเธอร้องด้วยความตกใจ เขาก็พึมพำว่า “ตอนนี้เธอต่างหากที่พยายามฆ่าฉัน” จินหยางหัวเราะ เธอพยายามผ่อนคลายท่ามกลางเสียงหัวเราะ ก่อนยกลำตัวท่อนบนขึ้นแนบกับกายของเด็กหนุ่มโดยสมบูรณ์…             เธอลูบไล้กล้ามเนื้อแน่นตึงที่แผ่นหลังเขา วินาทีที่สองหนุ่มสาวแนบเนื้อชิดใกล้กันแทบกลายเป็นเนื้อเดียว เธอก็ได้ยินอ้ายเจียคำรามในลำคอคล้ายผ่อนคลายคล้ายครวญครางด้วยความเจ็บปวด             จากนั้นเด็กหนุ่มก็ปรนเปรอความหฤหรรษ์ให้เธออย่างใจเย็น ด้วยความอ่อนโยนที่สุดท่ามกลางความยินยอมพร้อมใจของเธอเอง “ได้ไหม” “…อืม”   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ   (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   41   จินหยางยืนอยู่ตรงนั้น ในสถานการณ์แบบนี้เธอขยับปากอยากพูดบางอย่าง แต่พอกวาดตามองรอบหนึ่ง ไม่น่าแปลกใจนักที่เธอจะได้สติกลับมาและนึกได้ว่าเธอเป็นแค่คนนอก…เธอไม่เข้าใจอีสปอร์ต ไม่เข้าใจวงการนี้ และไม่เข้าใจทีม YQCB ดังนั้นเวลานี้สิ่งที่เธอทำได้ดีที่สุดก็คือหุบปากตัวเอง แล้วเดินจากไปเงียบๆ บรรยากาศตอนนี้ชวนให้คนอึดอัด ยังดีที่ก่อนที่ทุกอย่างจะกลายเป็นเรื่องใหญ่โต อ้ายเจียแอบดึงจินหยางออกไปจากห้องพักนักกีฬาก่อนแล้ว ลมเหนือด้านนอกพัดโชยมาทำให้สมองที่มึนงงปลอดโปร่งขึ้นบ้าง…ที่น่าแปลกก็คือทั้งๆ ที่รู้สึกว่าลมข้างนอกหนาวเย็น แต่เวลานี้เธอกลับสูดอากาศเย็นๆ เข้าไปอย่างโหยหา […]

曾是年少时 รักเธอตั้งแต่วันวาน ชิงเหม่ย 青浼 เขียน หนูน้อยฉี แปล   — โปรย — “…อืม” อ้ายเจียออกแรงทาบทับตัวเธอ หลังได้ยินเสียงเธอร้องด้วยความตกใจ เขาก็พึมพำว่า “ตอนนี้เธอต่างหากที่พยายามฆ่าฉัน” จินหยางหัวเราะ เธอพยายามผ่อนคลายท่ามกลางเสียงหัวเราะ ก่อนยกลำตัวท่อนบนขึ้นแนบกับกายของเด็กหนุ่มโดยสมบูรณ์…             เธอลูบไล้กล้ามเนื้อแน่นตึงที่แผ่นหลังเขา วินาทีที่สองหนุ่มสาวแนบเนื้อชิดใกล้กันแทบกลายเป็นเนื้อเดียว เธอก็ได้ยินอ้ายเจียคำรามในลำคอคล้ายผ่อนคลายคล้ายครวญครางด้วยความเจ็บปวด             จากนั้นเด็กหนุ่มก็ปรนเปรอความหฤหรรษ์ให้เธออย่างใจเย็น ด้วยความอ่อนโยนที่สุดท่ามกลางความยินยอมพร้อมใจของเธอเอง “ได้ไหม” “…อืม”   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ   (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   42   คำตอบที่รวบรัดไม่คัดค้านใดๆ ทั้งสิ้นของจินหยางกลับทำอ้ายเจียตะลึงงัน                 เขานั่งยองที่ขอบตู้คอนเทนเนอร์ขณะจับมือของจินหยางไว้ ท่าทางราวกับคนปัญญาอ่อน นัยน์ตาอ้ายเจียจับจ้องสีหน้าสบายๆ ของเธออยู่นาน สุดท้ายฉายแววตา “ไม่เชื่อ” ออกมา “เพื่อไม่ให้เธอเบี้ยว ไม่ยอมรับภายหลัง ฉันขอยืนยันอีกที พวกเราเข้าใจคำว่า ‘คบ’ ตรงกันใช่ไหม” […]

曾是年少时 รักเธอตั้งแต่วันวาน ชิงเหม่ย 青浼 เขียน หนูน้อยฉี แปล   — โปรย — “…อืม” อ้ายเจียออกแรงทาบทับตัวเธอ หลังได้ยินเสียงเธอร้องด้วยความตกใจ เขาก็พึมพำว่า “ตอนนี้เธอต่างหากที่พยายามฆ่าฉัน” จินหยางหัวเราะ เธอพยายามผ่อนคลายท่ามกลางเสียงหัวเราะ ก่อนยกลำตัวท่อนบนขึ้นแนบกับกายของเด็กหนุ่มโดยสมบูรณ์…             เธอลูบไล้กล้ามเนื้อแน่นตึงที่แผ่นหลังเขา วินาทีที่สองหนุ่มสาวแนบเนื้อชิดใกล้กันแทบกลายเป็นเนื้อเดียว เธอก็ได้ยินอ้ายเจียคำรามในลำคอคล้ายผ่อนคลายคล้ายครวญครางด้วยความเจ็บปวด             จากนั้นเด็กหนุ่มก็ปรนเปรอความหฤหรรษ์ให้เธออย่างใจเย็น ด้วยความอ่อนโยนที่สุดท่ามกลางความยินยอมพร้อมใจของเธอเอง “ได้ไหม” “…อืม”   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ   (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   43   เวลาเดียวกันนั้น                 ขณะที่พวกหนุ่มๆ ทีม YQCB พล่ามไร้สาระและคิดจะบีบผู้จัดการทีมให้สติแตกด้วยการกระทำที่สนิทสนมอย่าง “กอดจูบ” กันนั้น ในห้องติดกัน จินหยางอาบน้ำเสร็จแล้วและปีนขึ้นเตียงเรียบร้อย ช่วงสนทนาระหว่างเพื่อนสาว [แม่นางเฉิน : …มีเรื่องหนึ่งจะบอกเธอ] [ท่านเหยาสาวน้อยปลาเค็ม : […]

曾是年少时 รักเธอตั้งแต่วันวาน ชิงเหม่ย 青浼 เขียน หนูน้อยฉี แปล   — โปรย — “…อืม” อ้ายเจียออกแรงทาบทับตัวเธอ หลังได้ยินเสียงเธอร้องด้วยความตกใจ เขาก็พึมพำว่า “ตอนนี้เธอต่างหากที่พยายามฆ่าฉัน” จินหยางหัวเราะ เธอพยายามผ่อนคลายท่ามกลางเสียงหัวเราะ ก่อนยกลำตัวท่อนบนขึ้นแนบกับกายของเด็กหนุ่มโดยสมบูรณ์…             เธอลูบไล้กล้ามเนื้อแน่นตึงที่แผ่นหลังเขา วินาทีที่สองหนุ่มสาวแนบเนื้อชิดใกล้กันแทบกลายเป็นเนื้อเดียว เธอก็ได้ยินอ้ายเจียคำรามในลำคอคล้ายผ่อนคลายคล้ายครวญครางด้วยความเจ็บปวด             จากนั้นเด็กหนุ่มก็ปรนเปรอความหฤหรรษ์ให้เธออย่างใจเย็น ด้วยความอ่อนโยนที่สุดท่ามกลางความยินยอมพร้อมใจของเธอเอง “ได้ไหม” “…อืม”   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ   (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   44   สำหรับอ้ายเจียแล้ว บนตัวจินหยางดุจติดเรดาร์อะไรสักอย่างไว้ ขณะนี้เขาทำตัวประหนึ่งสุนัขที่ตามกลิ่นเรดาร์ได้…อย่าถามว่าระยะห่างถึงสามร้อยเมตร แล้วเขารู้สึกถึงการดำรงอยู่ของเธอได้อย่างไร สรุปแล้วก่อนทุกคนจะทันสังเกต พวกเขาก็เห็นเด็กหนุ่มเบื้องหน้าดวงตาทอประกายวิบวับ ชะเง้อคอหันซ้ายแลขวา! เขาจ้องเขม็งไปยังทิศทางหนึ่งสักพัก ขณะที่ทุกคนยังไม่ทันรู้ว่าเขามองอะไรอยู่ เด็กหนุ่มก็พรูลมหายใจอย่างยินดีปรีดาออกมาทางจมูก ก่อนกระโดดลงบันไดอย่างฉับไว วิ่งพุ่งไปยังทิศทางนั้น… คล้ายสุนัขตัวเขื่องที่ได้กลิ่นเจ้าของแล้วเริ่มโกยเท้าอ้าวอย่างตื่นเต้น “เขาเป็นอะไรไปน่ะ” เพื่อนร่วมชั้นเรียนคนหนึ่งของอ้ายเจียที่ยืนล้อมวงมองเขาพร้อมกับคนอื่นๆ ทำหน้าฉงน […]

曾是年少时 รักเธอตั้งแต่วันวาน ชิงเหม่ย 青浼 เขียน หนูน้อยฉี แปล   — โปรย — “…อืม” อ้ายเจียออกแรงทาบทับตัวเธอ หลังได้ยินเสียงเธอร้องด้วยความตกใจ เขาก็พึมพำว่า “ตอนนี้เธอต่างหากที่พยายามฆ่าฉัน” จินหยางหัวเราะ เธอพยายามผ่อนคลายท่ามกลางเสียงหัวเราะ ก่อนยกลำตัวท่อนบนขึ้นแนบกับกายของเด็กหนุ่มโดยสมบูรณ์…             เธอลูบไล้กล้ามเนื้อแน่นตึงที่แผ่นหลังเขา วินาทีที่สองหนุ่มสาวแนบเนื้อชิดใกล้กันแทบกลายเป็นเนื้อเดียว เธอก็ได้ยินอ้ายเจียคำรามในลำคอคล้ายผ่อนคลายคล้ายครวญครางด้วยความเจ็บปวด             จากนั้นเด็กหนุ่มก็ปรนเปรอความหฤหรรษ์ให้เธออย่างใจเย็น ด้วยความอ่อนโยนที่สุดท่ามกลางความยินยอมพร้อมใจของเธอเอง “ได้ไหม” “…อืม”   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ   (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   45   ตอนเย็นหลังกินข้าวเป็นวิชาศึกษาด้วยตัวเองช่วงค่ำทั่วไป ตอนเดินกลับมหาวิทยาลัย จินหยางสังเกตว่าอ้ายเจียชะลอฝีเท้าลงอย่างชัดแจ้ง แทบแบ่งหนึ่งก้าวเป็นสองก้าวเดิน…พอถึงหน้าประตูมหาวิทยาลัย เฉลี่ยสามวินาทีเขามองจินหยางหนหนึ่ง ขาดก็แต่เขียนบนหน้าว่า โดดคาบศึกษาด้วยตัวเองช่วงค่ำกันดีไหม “ทำไมเหรอ” จินหยางมองเขา อ้ายเจียบีบมือเธอ “โดดคาบศึกษาด้วยตัวเองช่วงค่ำกันดีไหม” “…” จริงดังคาด “วันนี้วันที่ยี่สิบเก้าเดือนธันวาคมแล้วนะ เดี๋ยวก็สอบปลายภาคแล้ว น้องนักศึกษาคะ […]

我要这盛世美颜有何用 หน้าตางามเลิศล้ำแล้วมีประโยชน์อันใด   ลาเหมียนฮวาถังเตอะทู่จื่อ เขียน ชานมไข่มุกหวานร้อย แปล 千二百 Qian Er Bai วาด   — โปรย — ฉีเซ่อเจียง ผู้สืบทอด “จื่อตี้ซู” คนสุดท้ายตายไปด้วยโรคไทฟอยด์ แต่เมื่อเขาฟื้นขึ้นมากลับพบว่าตนเองอยู่ในร่างของดาราหนุ่มหน้าหล่อ อีกทั้งบรรยากาศต่างๆ รอบตัวก็ยังดูแปลกตาไม่คุ้นเคย เพราะนี่คือประเทศจีนในแปดสิบปีต่อมา! แล้วเขาจะสามารถใช้อาชีพเดิมที่ตนภาคภูมิใจเอาตัวรอดในยุคปัจจุบันได้ไหมนะ   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   ตอนที่ 1 ตอนที่ 2 ตอนที่ 3 ตอนที่ 4 ตอนที่ 5 ตอนที่ 6   แล้วพบกันในเล่มนะคะ

我要这盛世美颜有何用 หน้าตางามเลิศล้ำแล้วมีประโยชน์อันใด   ลาเหมียนฮวาถังเตอะทู่จื่อ เขียน ชานมไข่มุกหวานร้อย แปล 千二百 Qian Er Bai วาด   — โปรย — ฉีเซ่อเจียง ผู้สืบทอด “จื่อตี้ซู” คนสุดท้ายตายไปด้วยโรคไทฟอยด์ แต่เมื่อเขาฟื้นขึ้นมากลับพบว่าตนเองอยู่ในร่างของดาราหนุ่มหน้าหล่อ อีกทั้งบรรยากาศต่างๆ รอบตัวก็ยังดูแปลกตาไม่คุ้นเคย เพราะนี่คือประเทศจีนในแปดสิบปีต่อมา! แล้วเขาจะสามารถใช้อาชีพเดิมที่ตนภาคภูมิใจเอาตัวรอดในยุคปัจจุบันได้ไหมนะ   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 1   ขณะที่ผู้จัดการหลี่จิ้งเดินเข้าห้องรับแขก สื่อบนหน้าจอโทรทัศน์ก็กำลังรายงานข่าวลือซุบซิบ คาดเดาการเคลื่อนไหวครั้งใหม่ของเฟิ่งหลีมีเดียกันสนุกสนาน ปีนี้รายการวาไรตี้ที่เฟิ่งหลีมีเดียนำเสนอโดยใช้เกมเป็นธีมหลักได้รับการตอบรับอย่างล้นหลาม คนที่มีสายตาเฉียบแหลมย่อมมองออกว่าเป็นรายการที่ให้ศิลปินหน้าเก่ามาช่วยผลักดันศิลปินหน้าใหม่ เพราะนอกจากศิลปินที่ได้รับความนิยมติดอันดับแถวหน้าที่ไปออกรายการแล้ว ยังมีศิลปินใหม่ๆ ของเฟิ่งหลีมีเดียอีกหลายคน หลังจากจบซีซั่นแรก เหล่าศิลปินหน้าใหม่ก็มีชื่อเสียงมากน้อยต่างกันไป มีข่าวลือว่าเพราะรายการได้รับการตอบรับเป็นอย่างดี เฟิ่งหลีจึงตั้งใจให้เหล่าศิลปินหน้าใหม่มาฟอร์มวงร่วมกันทำกิจกรรม ในเวลาเดียวกันนั้นเองก็มีข่าวหนึ่งเปิดเผยออกมา ฉีเซ่อเจียง หนึ่งในบรรดาศิลปินหน้าใหม่ ผู้ได้รับความนิยมสูงสุดและถูกสื่อวิจารณ์ว่าเป็นแค่แจกันดอกไม้[1] […]

我要这盛世美颜有何用 หน้าตางามเลิศล้ำแล้วมีประโยชน์อันใด   ลาเหมียนฮวาถังเตอะทู่จื่อ เขียน ชานมไข่มุกหวานร้อย แปล 千二百 Qian Er Bai วาด   — โปรย — ฉีเซ่อเจียง ผู้สืบทอด “จื่อตี้ซู” คนสุดท้ายตายไปด้วยโรคไทฟอยด์ แต่เมื่อเขาฟื้นขึ้นมากลับพบว่าตนเองอยู่ในร่างของดาราหนุ่มหน้าหล่อ อีกทั้งบรรยากาศต่างๆ รอบตัวก็ยังดูแปลกตาไม่คุ้นเคย เพราะนี่คือประเทศจีนในแปดสิบปีต่อมา! แล้วเขาจะสามารถใช้อาชีพเดิมที่ตนภาคภูมิใจเอาตัวรอดในยุคปัจจุบันได้ไหมนะ   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 2   รายการวาไรตี้ที่ฉีเซ่อเจียงไปออกก่อนหน้านี้เพิ่งจบไป มีข้อถกเถียงเกี่ยวกับตัวเขาค่อนข้างมาก แต่ในขณะเดียวกัน หน้าตาของเขาก็ตกแฟนคลับกลุ่มใหญ่ได้ด้วย รวมกับเป็นช่วงที่ทุกคนกำลังอยากรู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเขากับซย่าอีเหว่ย ทำให้มีคนจำนวนมากติดตามเขา ฉีเซ่อเจียงยอมรับว่าตัวเองคือเจสซี่ เป็นเรื่องที่บรรดาสื่อแย่งกันนำเสนอข่าวนี้อย่างไม่ต้องสงสัย และประโยคที่ว่า “หลังจากนี้ผมอยากแสดงเซี่ยงเซิงครับ” ก็ทำให้เกิดกระแสวิพากษ์วิจารณ์เช่นกัน …ตอนอยู่ในรายการวาไรตี้ แม้ฉีเซ่อเจียงจะอาศัยแค่หน้าตา ไม่ได้มีความสามารถพิเศษอะไร แต่ก็ไม่ได้ทำให้มีข้อถกเถียงอะไรมากมาย   […]

我要这盛世美颜有何用 หน้าตางามเลิศล้ำแล้วมีประโยชน์อันใด   ลาเหมียนฮวาถังเตอะทู่จื่อ เขียน ชานมไข่มุกหวานร้อย แปล 千二百 Qian Er Bai วาด   — โปรย — ฉีเซ่อเจียง ผู้สืบทอด “จื่อตี้ซู” คนสุดท้ายตายไปด้วยโรคไทฟอยด์ แต่เมื่อเขาฟื้นขึ้นมากลับพบว่าตนเองอยู่ในร่างของดาราหนุ่มหน้าหล่อ อีกทั้งบรรยากาศต่างๆ รอบตัวก็ยังดูแปลกตาไม่คุ้นเคย เพราะนี่คือประเทศจีนในแปดสิบปีต่อมา! แล้วเขาจะสามารถใช้อาชีพเดิมที่ตนภาคภูมิใจเอาตัวรอดในยุคปัจจุบันได้ไหมนะ   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 3   ฉีเซ่อเจียงไม่ใช่นักแสดงเพลงกลองมืออาชีพ และไม่เคยเขียนเพลงกลองเอง ที่เหล่าไป๋ฟังไม่ออกเพราะท่อนที่เขาร้องเมื่อครู่อาจมีกลิ่นอายของเพลงกลอง ทว่าจริงๆ มันคือ “จื่อตี้ซู” เทียบกับเพลงกลองแล้ว เขาคิดว่าท่วงทำนองของจื่อตี้ซูเหมาะกับเพลงนี้มากกว่า จื่อตี้ซูเป็นรูปแบบการแสดงศิลปะและเริ่มขับร้องจากแปดกองธง[1]ในเมืองหลวงเก่าของจีน ดังนั้นไม่ว่าการตั้งชื่อ ธีมของเพลง หรือเนื้อร้อง ทั้งหมดล้วนสุภาพและสง่างาม ในยุคของฉีเซ่อเจียง มีคนที่ร้องได้น้อยเสียยิ่งกว่าน้อย เรียกได้ว่าหายไปจากการรับรู้ของสาธารณชน […]

我要这盛世美颜有何用 หน้าตางามเลิศล้ำแล้วมีประโยชน์อันใด   ลาเหมียนฮวาถังเตอะทู่จื่อ เขียน ชานมไข่มุกหวานร้อย แปล 千二百 Qian Er Bai วาด   — โปรย — ฉีเซ่อเจียง ผู้สืบทอด “จื่อตี้ซู” คนสุดท้ายตายไปด้วยโรคไทฟอยด์ แต่เมื่อเขาฟื้นขึ้นมากลับพบว่าตนเองอยู่ในร่างของดาราหนุ่มหน้าหล่อ อีกทั้งบรรยากาศต่างๆ รอบตัวก็ยังดูแปลกตาไม่คุ้นเคย เพราะนี่คือประเทศจีนในแปดสิบปีต่อมา! แล้วเขาจะสามารถใช้อาชีพเดิมที่ตนภาคภูมิใจเอาตัวรอดในยุคปัจจุบันได้ไหมนะ   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 4   ซย่าอีเหว่ยอาจไม่ค่อยได้อยู่กับลูกชาย แต่เธอย่อมเป็นห่วงเขา แม้ไม่เห็นด้วยกับเป้าหมายใหม่ของฉีเซ่อเจียง แต่เธอก็พยายามทำความเข้าใจ เธอเปิดใจคุยกับฉีเซ่อเจียง พูดถึงเรื่องตอนเขาเด็กๆ เสียใจที่พลาดโอกาสพูดคุยกับเขา ไม่รู้ว่าลูกชายมีพรสวรรค์ด้านการแสดงและขับร้อง โชคดีที่ฉีเซ่อเจียงรับมือได้เพราะพอมีความทรงจำในส่วนนี้อยู่ หลังคุยกันไปคุยกันมาซย่าอีเหว่ยก็บอกว่าอยากพาฉีเซ่อเจียงไปยังที่แห่งหนึ่ง เพื่อนของเพื่อนเธอเปิดโรงน้ำชาโบราณ มีการแสดงแบบดั้งเดิม รวมถึงกายกรรมและศิลปะพื้นบ้านทุกคืน เธอจึงตั้งใจจะพาลูกชายไปที่นั่น “รู้ไหมว่าที่นี่คือที่ไหน” ซย่าอีเหว่ยจอดรถที่หน้าโรงน้ำชา […]