모든 악당은 멍청이다
Every Villainis Lemon
ตัวร้ายไม่ได้เรื่องทุกราย

 

จังนยัง เขียน
ตรองสิริ แปล

โปรย
ปีเตอร์ เจ้าหน้าที่ซีไอเอได้รับมอบหมายให้เข้าร่วมภารกิจ ‘พ่อมด’
ไม่รู้ว่าโลกกลมหรือเป็นคราวซวย
เมื่อเป้าหมายการจับกุมในภารกิจครั้งนี้กลับเป็นคนรักเก่าของเขา

ไลนัส ทายาทธุกิจไอทียักษ์ใหญ่ คนรักเก่าของปีเตอร์
ตกเป้นผู้ต้องสงสัยว่าผลิตอาวุธสงคราม แถมยังเป็นผู้ป่วยจิตเวชขึ้นรุนแรง
นับเป็นบุคคลอันตรายระดับที่ก่อให้เกิดสงครามโลกครั้งที่สามได้

ทว่าในความทรงจำของปีเตรอ์ ไลนัสดูไม่เหมือนคนบ้าคลั่งแบบนั้นแม้แต่น้อย
ตลอดแปดปีที่ไม่ได้พบกัน เกิดอะไรขึ้นกับไลนัสกันนะ
แล้วทำไมพบกันคราวนี้อีกฝ่ายดันทำเหมือนยังรักปีเตอร์มาตลอดล่ะ
“ฉันยินดีโกหกคนทั้งโลก ขอเพียงให้ได้นายมา”
“ทุกคำที่ฉันเคยพูดกับนายคือใจจริงของฉัน ไม่ว่านายจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม”

 

—.—.—.—.—.—.—.—.—.—

 

ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing

…XOXO…

มาดามโรส

 

ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์

 

1.1

 

นึกว่าทำงานซีไอเอ[1]แล้วชีวิตจะตื่นเต้นเร้าใจแบบในหนัง แต่ถ้าไม่ใช่เจ้าหน้าที่ปฏิบัติการภาคสนาม ก็เหมือนพนักงานบริษัทธรรมดาดี ๆ นี่เอง เว้นแต่ว่าในสำนักงานมีคนหน้าตาดูเป็นตัวอันตรายอยู่เต็มไปหมด

“เมื่อวานมีงานเหรอครับ”

‘ปีเตอร์ แม็ก’ ทักเมื่อเห็นโจนาธานเดินเข้ามาในสำนักงาน แก้มซ้ายอีกฝ่ายบวมฉึ่ง เมื่อวานเป็นวันหยุด แต่โจนาธานอาจติดงานที่ปีเตอร์ไม่รู้ก็ได้ อีกฝ่ายลูบแก้มซ้ายบวม ๆ ก่อนทิ้งตัวนั่งอย่างฉุนเฉียว

“เปล่า ถูกลูซี่ต่อยน่ะ”

“ลูซี่คือ…”

“คู่นอนของฉัน”

ที่เป็นนักมวยน่ะเหรอ…ปีเตอร์ยั้งปากแล้วฉีกยิ้มแทน

“ใต้ร่มผ้าหนักกว่าอีก ขนาดตอนถูกรถชนที่กรุงโบโกตาสองหนยังไม่หนักเท่านี้”

โจนาธานเลิกชายเสื้อโชว์ เจ้าตัวไม่ได้พูดเล่น ผิวเขาเต็มไปด้วยรอยช้ำสีม่วงคล้ำโผล่พ้นปลาสเตอร์ยา คงใช้เวลาสักสี่อาทิตย์กว่าจะหายสนิท

“ฝีมือร้ายกาจกว่าเอสวีอาร์[2]อีกแฮะ ถ้าผู้อำนวยการรู้เข้า คงอยากทาบทามเธอมาร่วมงานนะครับ”

“อย่าชี้โพรงให้กระรอกเชียว ฉันอาจถูกฆ่าก็ได้”

โจนาธานทิ้งท้ายขรึม ๆ ปีเตอร์ยักไหล่

“แล้วทำไมถูกต่อยล่ะครับ”

เจ้าหน้าที่ภาคสนามแห่งซีไอเอถูกอัดน่วมแบบนี้ย่อมต้องมีเหตุผลที่ยอมถูกอัด นั่นปะไร โจนาธานเกาแก้มบวมตุ่ยด้วยสีหน้ายุ่งยากใจ

“สาวที่ฉันเจอในผับหลายวันก่อนโทร.หาน่ะ พอเธอเห็นเข้าก็เดือดใหญ่”

“ไหนว่าเป็นแค่คู่นอนไงครับ…หรืออีกฝ่ายไม่รู้สถานะตัวเอง”

หากฝ่ายหญิงเข้าใจว่าตัวเองกำลังคบหากับโจนาธานฉันคู่รัก การเรียกหล่อนว่าเป็นแค่คู่นอนก็นับว่าใจร้ายมาก

“เปล่า ๆ ไม่ใช่แฟน เราตกลงกันแล้วว่าจะเจอกันบ้างเวลาเปลี่ยว ๆ แต่เมื่อวานจู่ ๆ บรรยากาศก็มาคุพิกล เธอเอาแต่อาละวาดใส่ฉัน”

โจนาธานลูบหน้าคล้ายแค่นึกก็สยอง

“พอฉันถามว่าพวกเราแค่นอนด้วยกันเฉย ๆ ไม่ใช่เหรอ ก็เกือบถูกยิงแน่ะ เจ้าหล่อนวางกล็อก 17[3] ไว้ใต้หมอนซะด้วย”

โจนาธานว่า เขาเคยผ่านภารกิจอันตรายมามากมาย ทั้งเผชิญหน้าตัวต่อตัวกับกลุ่มค้าอาวุธที่ขึ้นชื่อเรื่องความโหดเหี้ยม ทั้งอยู่กลางวงล้อมของศัตรู มาตอนนี้กลับบรรยายเหตุการณ์เมื่อวานด้วยน้ำเสียงจริงจัง “นึกว่าจะตายจริง ๆ ซะแล้ว”

ทั้งที่ต่างฝ่ายต่างตกลงว่าจะเกี่ยวข้องกันเฉพาะเรื่องเซ็กซ์ แต่นี่ถึงกับจับปืน เห็นได้ชัดว่าไม่ปกติแล้ว ถึงแม้เรื่องของโจนาธานจะฟังไม่แปลกนัก ถ้าคิดในแง่ที่ว่ามีคนตายเพราะเรื่องหึงหวงเชิงชู้สาวเยอะกว่าเจ้าหน้าที่ที่เสียชีวิตระหว่างปฏิบัติภารกิจก็ตาม

“รู้จักกันนานแค่ไหนแล้วครับ”

คำถามของปีเตอร์ทำให้อีกฝ่ายกลอกตาพลางทวนความจำ

“ก็สักหก…เจ็ดเดือนมั้ง”

“โห นานขนาดนั้น คุณควรรู้แล้วสิว่าอันตราย”

ปีเตอร์ยกกาแฟร้อนจิบแล้วโบกมือ

“อย่าคบหาคู่นอนคนเดียวนานเกินสามเดือน เพราะจะทำให้ใครคนใดคนหนึ่งเผลอใจผูกพันนะครับ”

ปีเตอร์ชี้แนะ โจนาธานมุ่นคิ้ว

“ฉันเปล่านะ ก็หล่อนนั่นละเป็นฝ่ายกำหนดสถานะความสัมพันธ์เอง”

พอโจนาธานแสดงท่าทีอยากคบด้วยจริงจัง ฝ่ายหญิงกลับตัดบทและชวนให้พวกเขาเป็นแค่คู่นอน

“เธอคงเปลี่ยนใจแล้ว แค่ความสัมพันธ์ทางกายทำยากกว่าที่คิดนะครับ”

หกเจ็ดเดือนเป็นเวลานานพอที่จะทำให้เผลอคิดว่าพวกเขาคบกันจริงจัง ไม่ว่าเจตนาแรกจะเป็นอย่างไรก็ตาม

“พูดตามตรง คุณก็พอเห็นสัญญาณเหมือนกันใช่ไหมล่ะครับ เช่น เธอติดต่อหาคุณถี่ ๆ หรือบอกว่าอยากอยู่ด้วยกันนานอีกหน่อย”

สิ้นคำถาม โจนาธานก็กระดิกนิ้วเล่นด้วยใบหน้าสลด แสดงว่าเขาเห็นสัญญาณเหล่านั้นแล้ว ก็ความรักเป็นความรู้สึกที่ซุกซ่อนได้ง่ายเสียที่ไหน

“…ก็นะ จะขอยุติความสัมพันธ์ด้วยเหตุผลว่าเธอดันจริงจังขึ้นมา ฉันก็ทำไม่ลง”

“ถ้าคุณไม่อยากดูเป็นคนเลว งั้นก็ต้องเตรียมใจถูกฆ่าครับ”

ปีเตอร์บอกพลางยักไหล่ โจนาธานถามสีหน้าอัดอั้น

“ถึงกับต้องเตรียมถูกฆ่าเชียวเหรอ”

“ก็คุณบอกว่าฝ่ายหญิงเป็นนักมวยนี่ แถมมีปืนกล็อกด้วย”

หากถูกยิงตายคาที่คงถือเป็นโชคดีด้วยซ้ำ เพราะเจ้าหล่อนอาจจะซ้อมจนตายก็ได้ ริมฝีปากโจนาธานเม้มแน่นคล้ายหมดคำพูด

“เฉียบแหลมจริงนะ นายมีประสบการณ์ตรงรึไง ปีเตอร์”

แกรีผู้ฟังเงียบๆ อยู่ข้าง ๆ มาตลอดเอ่ยถามสีหน้าใคร่รู้ เขาดูประหลาดใจเมื่อเห็นปีเตอร์ซึ่งไม่ค่อยร่วมวงสนทนาประเด็นรัก ๆ ใคร่ ๆ เพิ่งเอ่ยเตือนเรื่องความสัมพันธ์

“หมายถึงผมเคยเกือบตายเพราะคู่นอนไหมน่ะเหรอ ใช่ครับ ทำไมจะไม่เคยล่ะ”

ปีเตอร์พูดเสริม “ในชีวิตทุกคนก็คงเคยเกือบตายเพราะคู่ขากันคนละครั้งสองครั้งอยู่แล้วนี่” ชายหนุ่มขยับแว่นกล่าวยิ้ม ๆ คำพูดของปีเตอร์ผู้ค่อนข้างจริงจังถึงกับทำให้แกรีซึ่งแค่ลองถามกับโจนาธานทำหน้าตกตะลึง

“ถามจริง? หล่อนเป็นสาวแบบไหน”

ปีเตอร์นึกย้อนความทรงจำเลือนราง นานเกือบสิบปีแล้ว เขาจึงนึกแทบไม่ออก

“สวยสะบัดช่อเลยครับ แล้วก็ค่อนข้างแปลกด้วย”

แม้ทุกอย่างจางลงแล้ว ทว่าเขายังจดจำใบหน้ายามยิ้มเจิดจ้าของคนคนนั้นได้แม่น ถึงอีกฝ่ายจะไม่ใช่ผู้หญิงก็เถอะ

“สาวสวยสะบัดช่อที่ค่อนข้างแปลกงั้นเรอะ ท่าทางจะฮ็อตสุด ๆ แฮะ หล่อนผมสีแดงใช่ปะ มีเบอร์ไหม”

ปีเตอร์ถอนหายใจเฮือกใส่ท่าทางกระดี๊กระด๊าของโจนาธาน

“หวิดตายครั้งนึงแล้ว ยังไม่สาแก่ใจสินะครับ”

“เธอแปลกมากไหม”

“ก็ไม่…คือว่า…ไม่เชิงแปลกหรอกครับ แค่ประหลาดนิดหน่อย”

ขณะปีเตอร์พยายามทวนความจำ เสียงติ๊ดสั้น ๆ ของอุปกรณ์สื่อสารก็ดังขึ้น

ทันทีที่กดเชื่อมสัญญาณโทรศัพท์ เสียงของลอร์เรน เลขาฯผู้อำนวยการก็ดังออกมา “ปีเตอร์ ทุกคนเข้างานครบรึยัง” ปีเตอร์ดื่มกาแฟที่เหลือพลางกวาดตามอง ไร้วี่แววของอเล็กซ์จอมสาย

“ครับ ทุกคนมาครบแล้ว คุณต้องการตัวใครครับ”

“ทุกคนในทีมโอพีดีนั่นละ เชิญห้องประชุมหมายเลขหนึ่ง เดี๋ยวนี้เลย”

“อา…รับทราบครับ”

ปีเตอร์ใช้มืออีกข้างพิมพ์ข้อความส่งบอกอเล็กซ์ให้ไปเจอกันที่ห้องประชุมหมายเลขหนึ่งทันที อีกฝ่ายตอบกลับว่าใกล้ถึงแล้วพร้อมอีโมจิรูปหัวใจอีกเป็นพรวน เอาเวลากดหัวใจไปเหยียบคันเร่งให้มิดจะดีกว่าแท้ ๆ

 

[1] Central Intelligence Agency คือ สำนักข่าวกรองกลางของรัฐบาลสหรัฐอเมริกา มีหน้าที่รวบรวม ประมวลผล และวิเคราะห์ข้อมูลจากทั่วโลกเพื่อความมั่นคงของชาติ

[2] Foreign Intelligence Service of the Russian Federation (SVR RF) คือ หน่วยข่าวกรองต่างประเทศของสหพันธรัฐรัสเซีย

[3] ปืนทหารและปืนพกชนิดหนึ่ง