โชคลาภหมื่นล้านบันดาลรัก
天降横财一百亿

เจียงจื่อกุย 江子归 เขียน
เหวินหรง แปล

 

— โปรย —

ถ้าระบบให้เงินคุณหนึ่งหมื่นหยวน คุณจะใช้มันยังไง
ถ้าต้องใช้ให้หมดภายในสิบนาทีล่ะ
แล้วถ้าใช้ไม่หมดก็ต้องตายล่ะ คุณจะยอมรับได้ไหม

สวี่รุ่ย อดีตคุณหนูไฮโซต้องตกระกำลำบากทำงานทุกอย่างเพื่อหาเงินเลี้ยงชีพ
ยังไม่ทันจบมหาวิทยาลัยกลับต้องเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์

สวรรค์บันดาลให้เธอย้อนเวลากลับมาเจ็ดปีก่อน ตอนเรียนมัธยมปลายปีหนึ่ง
พร้อมกับระบบผลาญเงินที่แต่ละครั้งจะเพิ่มจำนวนเงินและระยะเวลาในการใช้เงินขึ้นเรื่อยๆ
สำหรับคุณหนูที่เคยร่ำรวย การใช้เงินมือเติบอย่างนี้นับเป็นแค่เรื่องขี้ปะติ๋ว

ที่สำคัญ หากทำภารกิจสำเร็จ เธอจะได้รับโบนัสพิเศษ
และนั่นก็ทำให้เธอช่วยชีวิต ลั่วหาน เพื่อนวัยเยาว์ที่ชาติก่อนจากไปตั้งแต่เด็กไว้ได้

 

_______________________________

 

ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“

สำนักพิมพ์อรุณ

 

(ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)

 

1

ถ้าระบบให้เงินคุณหนึ่งหมื่นหยวน คุณจะใช้มันยังไง

ถ้าต้องใช้ให้หมดภายในสิบนาทีล่ะ

แล้วถ้าใช้ไม่หมดก็ต้องตายล่ะ

คุณจะยอมรับได้ไหม

จะยังซื้อ ซื้อ ซื้ออย่างสบายอกสบายใจอยู่อีกไหม

ขณะนี้สวี่รุ่ยได้ย้อนเวลากลับมาเมื่อเจ็ดปีก่อนเนื่องจากเธอประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์อย่างน่าอนาถ เธอมองถนนที่เต็มไปด้วยรถราขวักไขว่ แล้วเริ่มรู้สึกล่องลอย สวี่รุ่ยทำใจให้สบายไม่ได้ ถึงกับอยากวิ่งหนีออกไปเดี๋ยวนี้ด้วยซ้ำ

แต่พระก็หนีไม่พ้นวัด[1] เพราะระบบนั้นอยู่ในหัวของสวี่รุ่ย ไม่ว่าจะหนีไปที่ไหนก็ควักสมองออกมาไม่ได้

ระบบ 1212 “ความจริงต่อให้คุณควักสมองออกมาก็ไม่มีประโยชน์หรอกนะ”

สวี่รุ่ย “ฉันขอปฏิเสธได้ไหม”

ระบบ 1212 “ได้ ห้องทดลองของเราทำตามความสมัครใจเสมอ หากอาสาสมัครปฏิเสธ เราย่อมเคารพความต้องการนั้น และทางเราจะส่งพวกเขากลับไปยังที่ที่จากมา”

สวี่รุ่ย “…”

ถ้าส่งเธอกลับไปยังที่ที่เธอจากมา จะต่างอะไรกับการส่งเธอไปตายล่ะ

ไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ ไม่สิ ที่ถูกต้องต้องบอกว่าเป็นวันหนึ่งในเจ็ดปีหลังจากนี้ต่างหาก สวี่รุ่ยโดนรถบรรทุกคันหนึ่งชนท้ายจนรถของเธอไปชนรถบรรทุกอีกคันข้างหน้า สวี่รุ่ยจึงถูกอัดเละเป็นโจ๊กในรถทันที

ถ้าสวี่รุ่ยรู้ว่าการขับรถจะทำให้ต้องตายอย่างน่าอนาถอย่างนี้ สู้เธอเอาเงินที่ใช้สอบใบขับขี่มาลงทุนขายมันเผาหน้าโรงเรียนยังดีเสียกว่า

ระบบ 1212 “ตัดสินใจได้หรือยัง ถ้าเกินเวลาจะถือว่ายืนยันตัวเลือกทันที สิบ เก้า แปด เจ็ด…”

สวี่รุ่ย “เดี๋ยวก่อน ยืนยันตัวเลือกไหน”

ระบบ 1212 “ยืนยันการปฏิเสธ ส่งอาสาสมัครกลับไป สาม สอง…”

สวี่รุ่ย “ตกลง! ฉันตกลง ฉันตกลง!”

ระบบ 1212 “ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่กลายเป็นอาสาสมัครของห้องทดลองผลาญเงินของเรา ตอนนี้มีภารกิจสำหรับมือใหม่ คุณจะได้รับเงินหนึ่งหมื่นหยวน และต้องใช้ให้หมดภายในเวลาสิบนาที ถ้าเกินเวลาจะถือว่าภารกิจล้มเหลวและสิ้นสุดการทดลอง ระบบจะส่งคุณกลับไปยังที่ที่คุณจากมาทันที”

ใช้เงินหมื่นหยวนในสิบนาทีเนี่ยนะ!

สวี่รุ่ยอยากร้องไห้แต่ร้องไม่ออก นักศึกษามหาวิทยาลัยจนๆ ที่ต้องทำงานถึงสามงานในวันเดียวอย่างเธอเนี่ย ไม่ต้องพูดถึงเรื่องการใช้เงินหมื่นหยวนให้หมดภายในสิบนาทีเลย สิบวันเธอยังใช้ไม่หมดเลยมั้ง!

ระบบ 1212 “ต่อไปคุณยังต้องใช้เงินร้อยล้านให้หมดภายในสิบวันอีกนะ นี่แค่เรื่องจิ๊บจ๊อยเท่านั้น”

สวี่รุ่ยสูดหายใจเข้าลึก “แล้วเงินล่ะ”

ระบบ 1212 “หันกลับไปสามสิบองศา เห็นแผงขายของชำนั่นไหม ที่นั่นขายลอตเตอรี่ขูด”

สวี่รุ่ยตะลึง “จะให้ฉันไปซื้อลอตเตอรี่หาเงินเหรอ”

ระบบ 1212 “ระบบต้องการให้คุณซื้อลอตเตอรี่หาเงิน ทำตามคำแนะนำของระบบ แล้วเงินจะมาถึงมือคุณภายในห้านาที”

ถึงสวี่รุ่ยไม่อยากเชื่อสักเท่าไร แต่เรื่องที่ไม่น่าเชื่อกว่านี้ก็เกิดขึ้นแล้ว อย่างเช่นการที่เธอต้องปวดใจเมื่อเห็นตัวเองเละเป็นโจ๊กในวินาทีแรก แล้ววินาทีต่อมากลับยืนดูที่เกิดเหตุอยู่ข้างทาง…สวี่รุ่ยรู้สึกว่าหลังผ่านการทดสอบเหล่านี้มาแล้ว หัวใจของเธอเข้มแข็งขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

อีกทั้งมีจินตนาการล้ำเลิศขึ้นมากอย่างสังเกตเห็นได้เช่นกัน

ดูได้จากการที่ตอนนี้สวี่รุ่ยมุ่งหน้าไปยังแผงขายของชำตรงปากทางตามคำแนะนำของระบบ “เถ้าแก่เนี้ย ซื้อลอตเตอรี่ขูดหน่อยค่ะ!”

เจ้าของแผงเป็นคุณป้าอ้วนๆ คนหนึ่ง หล่อนยิ้มร่าแล้วถามว่า “เธอจะเอาใบไหนล่ะ”

ระบบ 1212 “ขวาสุดของแถวแรก ซื้อมาสองใบ ใบแรกและใบที่สี่ จากนั้นซ้ายสุดของแถวที่สอง ซื้อมาสามใบ สามใบสุดท้ายนั่นแหละ”

สวี่รุ่ยเลือกลอตเตอรี่ขูดมาห้าใบตามคำแนะนำของระบบอย่างตั้งใจ “เท่าไหร่คะ”

เจ้าของร้านยิ้มเอ่ย “ร้อยหยวน เธอนี่ตาดีนะเนี่ย ลอตเตอรี่ขูดพวกนี้มีโอกาสถูกรางวัลสูงมากเลย!”

สวี่รุ่ยลูบกระเป๋ากางเกงตัวเอง เธอกลัวจริงๆ ว่าจะไม่มีเงินร้อยหยวนอยู่ในนั้น เพราะนี่คือเจ็ดปีก่อน ถ้าจำไม่ผิด เธอเพิ่งขึ้นชั้นมัธยมปลาย และยังเป็นช่วงเวลาที่บ้านของเธอเกิดเรื่องไม่หยุดหย่อนพอดี

ค่อยยังชั่ว มีอยู่ร้อยหนึ่งพอดี!

สวี่รุ่ยส่งเงินไปแล้วรับลอตเตอรี่มา จากนั้นก็ใช้เหรียญขูดลอตเตอรี่ด้วยความตื่นเต้น

จะถูกไหมนะ จะถูกไหมนะ

ถ้าถูก นั่นก็แสดงว่าทั้งหมดเป็นเรื่องจริง

แต่ถ้าไม่ถูกล่ะ…

ระบบ 1212 “แค่หมื่นหยวนเอง ใจเย็นหน่อยสหาย”

สวี่รุ่ยใจเย็นไม่ไหวจริงๆ หลังขูดแล้ว เธอก็ยิ่งใจเย็นไม่ไหว ถูกหมดเลย!

เจ้าของแผงตกตะลึงพรึงเพริด นี่ถ้าหล่อนไม่ได้เห็นตอนสวี่รุ่ยซื้อลอตเตอรี่กับตาตัวเอง หล่อนคงนึกว่าเรื่องทั้งหมดนี้เป็นเรื่องล้อกันเล่นแน่ๆ

“เธอนี่โชคดีจริงๆ! เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันเจอคนดวงดีแบบนี้ ถูกรางวัลสองพันหยวนตั้งห้าใบแน่ะ! ถ้าถูกรางวัลใบหนึ่งน้อยกว่าสามพันหยวนก็ไม่ต้องไปที่สำนักงานสลากนะ มาขึ้นเงินที่นี่ได้เลย…เดี๋ยวนะ ขอฉันดูก่อนว่ามีเงินถึงหมื่นหยวนหรือเปล่า”

ระบบคิดคำนวณอย่างละเอียดถี่ถ้วนดีแล้ว

เจ้าของแผงขายของชำมีเงินหนึ่งหมื่นหยวนพอดี ทำให้ทุกขั้นตอนในการรับเงินเสร็จสิ้นภายในห้านาทีเท่านั้น

สวี่รุ่ยมองเงินปึกหนึ่งในมือที่ได้มาอย่างไม่ทันตั้งตัวแล้วสติหลุดพักหนึ่ง เธอรู้สึกว่านี่ไม่ใช่เรื่องจริงเลยสักนิด

ง่ายดายเกินไปแล้ว

เธอได้เงินก้อนนี้มาง่ายๆ!

ตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัย สวี่รุ่ยก็ทำงานตัวเป็นเกลียว

ไม่ว่าจะเป็นเด็กเสิร์ฟ งานแจกใบปลิว หรือเป็นติวเตอร์ เธอรับทำแม้กระทั่งไปต่อแถวซื้อบัตรข้ามวันข้ามคืนให้รูมเมต เขียนงานวิจัยให้เพื่อน รับทำการบ้าน งานไหนที่ทำแล้วไม่ผิดกฎหมาย เธอทำหมดแล้วทุกอย่าง…แต่ก็ยังไม่เคยได้เงินหมื่นภายในห้านาทีเลย!

มือของสวี่รุ่ยเริ่มสั่นเทา

ระบบ 1212 “อย่าเพิ่งตื่นเต้นจนเกินไป เก็บแรงไว้และเริ่มทำภารกิจสำหรับมือใหม่ได้แล้ว ใช้เงินหนึ่งหมื่นหยวนก้อนนี้ให้หมดภายในสิบนาที”

อาจเป็นเพราะได้เงินมาง่ายเกินไป สวี่รุ่ยจึงไม่ลังเลที่จะใช้เงินจำนวนมากขนาดนี้เป็นครั้งแรกในชีวิต

ทว่าแม้เงินมีค่าก็จริง แต่ชีวิตนั้นสำคัญกว่า

สวี่รุ่ยกวาดตามองถนนแวบหนึ่ง แม้เมืองรองในปี 2010 จะรุ่งเรือง แต่แถวนี้ก็ไม่มีร้านทองหรือร้านขายสินค้าฟุ่มเฟือยเลยสักร้าน

การต้องใช้เงินหนึ่งหมื่นหยวนให้หมดภายในสิบนาทีกับสถานที่อย่างนี้ถือว่าไม่ปลอดภัยเลยนะ

สวี่รุ่ยหันกลับไป และสังเกตเห็นคนใช้ชอล์กเขียนขอรับบริจาคเงินอยู่ริมถนน

เธอเกิดความคิดขึ้นมาทันใด “ฉันให้เงินคนที่ต้องการความช่วยเหลือได้ไหม”

ระบบ 1212 “คุณสามารถใช้เงินกับคนตายที่ต้องการความช่วยเหลือได้ อย่างเช่นซื้อศพพวกเขากลับบ้าน ทำอย่างนี้ถือว่าสอดคล้องกับเงื่อนไขของการทดลอง ไม่อย่างนั้นจะถือว่าการทดลองล้มเหลว”

สวี่รุ่ย “…แสดงว่าซื้อได้แค่พวกของทั่วๆ ไปสินะ”

ระบบ 1212 “เหลือเวลาอีกสามสิบวินาทีก่อนภารกิจจะเริ่ม”

สวี่รุ่ยปิดปากเงียบทันควัน เธอไม่กล้าเสียเวลาถามอีกต่อไปแล้ว ผ่านด่านที่จะถึงตอนนี้ไปให้ได้ก่อนแล้วค่อยว่ากัน

เธอจ้องร้านขายแบรนด์กีฬาที่คุ้นตาร้านหนึ่งเขม็ง ก่อนรีบสับเท้าวิ่งเข้าไปทันใด!

สวี่รุ่ยนั้นไม่เพียงแข็งแกร่ง พละกำลังของเธอยังดีอีกด้วย ไม่ว่าวิ่งระยะสั้นหรือระยะยาว เธอก็ถนัดทั้งนั้น และตอนนี้สวี่รุ่ยพุ่งเข้าประตูร้านไนกี้ราวกับลูกธนูที่หลุดออกจากแล่ง สวี่รุ่ยพรวดพราดเข้าไปเร็วรี่จนเกือบทำให้พนักงานขายใจหายใจคว่ำ

“สวัสดีค่ะนักเรียน รับอะไรดีคะ รองเท้าหรือ…”

สวี่รุ่ยฟุบลงบนเคาน์เตอร์ชำระเงินพร้อมกับพูดโพล่งว่า “ระ…รีบไปเอารองเท้าคู่ที่แพงที่สุดมาเลยค่ะ!”

พนักงานขายที่ยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ชำระเงินผงะถอยหลัง แต่ยังให้บริการอย่างดี “คุณลูกค้าต้องการซื้อรองเท้าแอร์จอร์แดนใช่ไหมคะ ไม่ทราบว่าที่คุณลูกค้าอยากได้เป็นรุ่นไหน พอดีตอนนี้ที่ร้านเรามีรุ่นใหม่มาแล้ว…”

สวี่รุ่ยมีเวลาฟังเรื่องพวกนี้เสียที่ไหน ตอนนี้เวลาชีวิตของเธอกำลังนับถอยหลัง สวี่รุ่ยรีบพูดแทรก “ได้หมดค่ะ เอารุ่นใหม่ล่าสุด ราคาเท่าไหร่คะ”

พนักงานขายคงดูออกเหมือนกันว่าเธอกำลังรีบ หล่อนจึงรีบพูดให้เร็วขึ้นด้วยความใส่ใจ “รุ่นใหม่ล่าสุดเพิ่งออกเดือนกุมภาพันธ์นี้เองค่ะ และตอนนี้สินค้าจัดส่งมาถึงเมืองของเราแล้ว รองเท้าแอร์จอร์แดนรุ่นปี 2010 ราคาหนึ่งพันสี่ร้อยแปดสิบหยวนนะคะ แต่เนื่องจากเป็นรุ่นใหม่ล่าสุดซึ่งกำลังเป็นที่นิยมมากๆ จึงไม่มีส่วนลด…”

“ไม่ต้องลดราคาค่ะ!”

สวี่รุ่ยควักเงินออกจากกระเป๋าปึกหนึ่งพร้อมกับคำนวณด้วยความว่องไว “เอามาหกคู่ค่ะ!”

พนักงานขายชายที่อยู่อีกฝั่งถูกดึงดูดความสนใจ เขาเดินเข้ามาถามว่า “ไม่ทราบว่าต้องการไซซ์อะไรดีครับ”

“ไซซ์ไหนก็ได้ค่ะ!”

หลังสวี่รุ่ยตอบแล้ว ก็รู้สึกว่าช่างแปลกประหลาดเหลือเกิน แต่เธอไม่สนใจอะไรอีก กล่าวย้ำว่า “มีไซซ์ไหนก็เอาไซซ์นั้นนั่นแหละค่ะ หกคู่!”

พนักงานชายมองเธอสีหน้าอึ้งงัน คงไม่เคยเห็นลูกค้าที่ซื้อรองเท้าอย่างนี้

สวี่รุ่ยคิดว่าเวลาผ่านไปครึ่งทางแล้ว เธอรีบจนแทบร้องไห้ “พี่คนสวยช่วยรีบคิดเงินเลยได้ไหมคะ นี่ค่ะหมื่นหยวน หักค่ารองเท้าหกคู่แล้วยังเหลืออีกหนึ่งพันหนึ่งร้อยยี่สิบหยวน ฉันยังต้องซื้ออีก ซื้อ…”

พูดถึงตรงนี้แล้ว สวี่รุ่ยก็พบว่าจำนวนเงินที่เหลือนั้นไม่ค่อยลงตัวเสียทีเดียว ดีที่เธอมักคิดคำนวณอะไรอย่างละเอียดรอบคอบจนเป็นนิสัย บวกกับทักษะการคิดเลขในใจนั้นดีเยี่ยม ระหว่างเร่งให้พนักงานขายคิดเงิน สวี่รุ่ยก็เดินไปยังชั้นวางสินค้าเพื่อเลือกรองเท้าผู้หญิงเพิ่ม

ไม่สนใจว่าจะเป็นรุ่นไหน ดูแค่ราคาเท่านั้น

ดีที่โชคของสวี่รุ่ยนั้นไม่เลวนัก เธอเจอรองเท้าวิ่งราคาห้าร้อยหกสิบหยวนพอดีจึงซื้อรวดเดียวสองคู่ทันควัน

“ต้องการไซซ์ไหนครับ”

“ไซซ์นี้แหละค่ะ ขออีกคู่!”

สวี่รุ่ยเลือกรองเท้าเสร็จแล้วยังไม่ทันหายใจหายคอ ระบบก็ส่งเสียงเตือน [เหลือเวลาอีกสองนาที]

ราวกับว่านี่คือสัญญาณสุดท้ายของชีวิต!

สวี่รุ่ยแทบไม่ทันได้หายใจ ดีที่หัวใจของเธอนั้นแข็งแรง สวี่รุ่ยจับเคาน์เตอร์ชำระเงินพร้อมกับเอ่ยเร่งด้วยความปวดร้าว “พี่คนสวย ฉันขอร้องละ ช่วยรับเงินไปหน่อย! เร็วเข้า! เร็ว!”

พนักงานขายตกใจกับท่าทางลนลานของเธอ “เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหมจ๊ะ รองเท้ายังไม่มาเลย…”

ระบบ 1212 [หนึ่งนาทีสุดท้าย]

สวี่รุ่ยกุมหน้าอกไว้แล้วกล่าวอย่างดุดัน “ช่างหัวฉัน ช่างหัวรองเท้า คุณแค่รับเงินไปแล้วคิดเงินก็พอ!”

ระบบ 1212 [สามสิบวินาทีสุดท้าย]

พนักงานตกตะลึงก่อนผงกศีรษะรับพร้อมกับกดเครื่องคิดเงิน แล้วหยิบเงินหนึ่งหมื่นหยวนที่วางอยู่บนเคาน์เตอร์ไปนับ

ระบบ 1212 [สิบวินาทีสุดท้าย]

สวี่รุ่ยจ้องเสียง “ฉึ่บๆ” อันเชื่องช้าของเครื่องนับเงินแล้วรู้สึกสังหรณ์ใจว่าเธอคงต้องไปเกิดใหม่อีกครั้งสินะ

ระบบ 1212 “ภารกิจมือใหม่…”

“ขอบพระคุณคุณลูกค้ามากนะคะ นี่ใบเสร็จของคุณค่ะ!”

และในวินาทีสุดท้าย สวี่รุ่ยก็ได้ยินเสียงจากสวรรค์

เธอสาบานได้เลยว่าบนโลกใบนี้ไม่มีเสียงไหนไพเราะกว่าเสียงของพนักงานขายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอตอนนี้อีกแล้ว!

ระบบ 1212 “ยินดีด้วยโฮสต์ คุณทำภารกิจสำหรับมือใหม่สำเร็จแล้ว”

ตอนนี้ในหูของสวี่รุ่ยมีแต่เสียงอื้ออึง เธอคว้าใบเสร็จแล้วโผเข้าไปกอดพนักงานขายทันที

พนักงานขายตกใจจนแทบกรีดร้อง ถ้าไม่ใช่ว่าลูกค้าคนนี้เพิ่งจ่ายเงินหนึ่งหมื่นหยวน หล่อนคงผลักเธอออกไปแล้ว

ตอนสวี่รุ่ยหิ้วรองเท้าแปดคู่ออกจากร้านนั้น ลมฤดูใบไม้ร่วงก็พัดโชยมาปะทะใบหน้า แต่สวี่รุ่ยไม่รู้สึกหนาวเลยสักนิด เธอกลับฮึกเหิมเสียจนร้อนรุ่มไปทั้งตัว

เธอชนะแล้ว!

สวี่รุ่ยได้ชีวิตของตัวเองกลับคืนมาแล้ว!

[1] หมายถึง แม้หลบซ่อนได้ชั่วขณะ แต่สุดท้ายก็หนีไม่พ้น เพราะพัวพันกันอย่างแยกไม่ออก