Author Archives: AMARINBOOKS TEAM

เชิญร่ำสุรา 將進酒   ถังจิ่วชิง 唐酒卿 กอหญ้า แปล   “เจ้ารู้หรือไม่ว่าปีนั้น” เสิ่นเจ๋อชวน สวมเสื้อคลุมตัวใหญ่เอ่ยช้าๆ “เหตุใดข้าจึงรับปาก เช่ออัน สวมต่างหูอันนี้” เฟ่ยเซิ่งยืนอยู่ข้างหลังไกลออกไปมาก “เพราะนายท่านกับท่านรองรักใคร่ผูกพัน” เสิ่นเจ๋อชวนยกมือขึ้นเด็ดดอกเหมยที่บังตัวเองออก เอ่ยว่า “เพราะข้ารู้ว่ามีคนต้องจากไป คนที่หายลับไปในหิมะจะไม่มีวันกลับมาอีก เว้นเพียงเช่ออัน” . เซียวฉือเหย่ สวมต่างหูให้หลันโจว สิ่งที่ประกาศชัดแจ้งคือความเผด็จการ แต่สิ่งที่ซ่อนแฝงอยู่คือความรักใคร่ทะนุถนอม ทุกครั้งเวลาเขาประคองดวงหน้าหลันโจวขึ้นมา สายตาจะเร่าร้อนถึงเพียงนั้น นี่เป็นความรักที่มิอาจถอนตัว เป็นความปรารถนาที่มิอาจเก็บซ่อน . เสิ่นเจ๋อชวนสวมต่างหูที่เช่ออันมอบให้ เป็นการประกาศความเป็นเจ้าของเช่นกัน ในความเจ็บปวดและความแค้นของเขายังหลงเหลือความอบอุ่น นี่คือความอ่อนโยนของเขา เขาจะมอบให้เซียวเช่ออันคนเดียวเท่านั้น   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 251 คว้าชัย   ฮาเซินลุกขึ้นท่ามกลางแรงสั่นสะเทือน เขาหันกลับไปมองกลุ่มเมฆทะมึนที่ถั่งโถมมาทางนี้ พายุฝนกระหน่ำใส่ทหารม้าเหล็ก […]

เชิญร่ำสุรา 將進酒   ถังจิ่วชิง 唐酒卿 กอหญ้า แปล   “เจ้ารู้หรือไม่ว่าปีนั้น” เสิ่นเจ๋อชวน สวมเสื้อคลุมตัวใหญ่เอ่ยช้าๆ “เหตุใดข้าจึงรับปาก เช่ออัน สวมต่างหูอันนี้” เฟ่ยเซิ่งยืนอยู่ข้างหลังไกลออกไปมาก “เพราะนายท่านกับท่านรองรักใคร่ผูกพัน” เสิ่นเจ๋อชวนยกมือขึ้นเด็ดดอกเหมยที่บังตัวเองออก เอ่ยว่า “เพราะข้ารู้ว่ามีคนต้องจากไป คนที่หายลับไปในหิมะจะไม่มีวันกลับมาอีก เว้นเพียงเช่ออัน” . เซียวฉือเหย่ สวมต่างหูให้หลันโจว สิ่งที่ประกาศชัดแจ้งคือความเผด็จการ แต่สิ่งที่ซ่อนแฝงอยู่คือความรักใคร่ทะนุถนอม ทุกครั้งเวลาเขาประคองดวงหน้าหลันโจวขึ้นมา สายตาจะเร่าร้อนถึงเพียงนั้น นี่เป็นความรักที่มิอาจถอนตัว เป็นความปรารถนาที่มิอาจเก็บซ่อน . เสิ่นเจ๋อชวนสวมต่างหูที่เช่ออันมอบให้ เป็นการประกาศความเป็นเจ้าของเช่นกัน ในความเจ็บปวดและความแค้นของเขายังหลงเหลือความอบอุ่น นี่คือความอ่อนโยนของเขา เขาจะมอบให้เซียวเช่ออันคนเดียวเท่านั้น   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 250 สงครามตั้งรับ   ยามโฉ่วสามเค่อ เมฆดำบดบังดวงจันทร์ หลังจัดกระบวนทัพเสร็จทหารม้าเปียนซาก็ถอนกองหน้าออก […]

เชิญร่ำสุรา 將進酒   ถังจิ่วชิง 唐酒卿 กอหญ้า แปล   “เจ้ารู้หรือไม่ว่าปีนั้น” เสิ่นเจ๋อชวน สวมเสื้อคลุมตัวใหญ่เอ่ยช้าๆ “เหตุใดข้าจึงรับปาก เช่ออัน สวมต่างหูอันนี้” เฟ่ยเซิ่งยืนอยู่ข้างหลังไกลออกไปมาก “เพราะนายท่านกับท่านรองรักใคร่ผูกพัน” เสิ่นเจ๋อชวนยกมือขึ้นเด็ดดอกเหมยที่บังตัวเองออก เอ่ยว่า “เพราะข้ารู้ว่ามีคนต้องจากไป คนที่หายลับไปในหิมะจะไม่มีวันกลับมาอีก เว้นเพียงเช่ออัน” . เซียวฉือเหย่ สวมต่างหูให้หลันโจว สิ่งที่ประกาศชัดแจ้งคือความเผด็จการ แต่สิ่งที่ซ่อนแฝงอยู่คือความรักใคร่ทะนุถนอม ทุกครั้งเวลาเขาประคองดวงหน้าหลันโจวขึ้นมา สายตาจะเร่าร้อนถึงเพียงนั้น นี่เป็นความรักที่มิอาจถอนตัว เป็นความปรารถนาที่มิอาจเก็บซ่อน . เสิ่นเจ๋อชวนสวมต่างหูที่เช่ออันมอบให้ เป็นการประกาศความเป็นเจ้าของเช่นกัน ในความเจ็บปวดและความแค้นของเขายังหลงเหลือความอบอุ่น นี่คือความอ่อนโยนของเขา เขาจะมอบให้เซียวเช่ออันคนเดียวเท่านั้น   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   ทดลองอ่าน เชิญร่ำสุรา เล่ม 1 ตอนที่ 1 ตอนที่ […]

เชิญร่ำสุรา 將進酒   ถังจิ่วชิง 唐酒卿 กอหญ้า แปล   “เจ้ารู้หรือไม่ว่าปีนั้น” เสิ่นเจ๋อชวน สวมเสื้อคลุมตัวใหญ่เอ่ยช้าๆ “เหตุใดข้าจึงรับปาก เช่ออัน สวมต่างหูอันนี้” เฟ่ยเซิ่งยืนอยู่ข้างหลังไกลออกไปมาก “เพราะนายท่านกับท่านรองรักใคร่ผูกพัน” เสิ่นเจ๋อชวนยกมือขึ้นเด็ดดอกเหมยที่บังตัวเองออก เอ่ยว่า “เพราะข้ารู้ว่ามีคนต้องจากไป คนที่หายลับไปในหิมะจะไม่มีวันกลับมาอีก เว้นเพียงเช่ออัน” . เซียวฉือเหย่ สวมต่างหูให้หลันโจว สิ่งที่ประกาศชัดแจ้งคือความเผด็จการ แต่สิ่งที่ซ่อนแฝงอยู่คือความรักใคร่ทะนุถนอม ทุกครั้งเวลาเขาประคองดวงหน้าหลันโจวขึ้นมา สายตาจะเร่าร้อนถึงเพียงนั้น นี่เป็นความรักที่มิอาจถอนตัว เป็นความปรารถนาที่มิอาจเก็บซ่อน . เสิ่นเจ๋อชวนสวมต่างหูที่เช่ออันมอบให้ เป็นการประกาศความเป็นเจ้าของเช่นกัน ในความเจ็บปวดและความแค้นของเขายังหลงเหลือความอบอุ่น นี่คือความอ่อนโยนของเขา เขาจะมอบให้เซียวเช่ออันคนเดียวเท่านั้น   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 255 เขาเขียว   ชวี่ตูเขียวขจีไปทั่ว สองฝั่งตำหนักหมิงหลี่ที่ว่างอยู่มีไม้กระถางวางเรียงราย เหล่าขันทียกกระถางที่บรรจุน้ำแข็งจนเต็มมาวางสี่มุมตำหนักเพื่อดับร้อน […]

เชิญร่ำสุรา 將進酒   ถังจิ่วชิง 唐酒卿 กอหญ้า แปล   “เจ้ารู้หรือไม่ว่าปีนั้น” เสิ่นเจ๋อชวน สวมเสื้อคลุมตัวใหญ่เอ่ยช้าๆ “เหตุใดข้าจึงรับปาก เช่ออัน สวมต่างหูอันนี้” เฟ่ยเซิ่งยืนอยู่ข้างหลังไกลออกไปมาก “เพราะนายท่านกับท่านรองรักใคร่ผูกพัน” เสิ่นเจ๋อชวนยกมือขึ้นเด็ดดอกเหมยที่บังตัวเองออก เอ่ยว่า “เพราะข้ารู้ว่ามีคนต้องจากไป คนที่หายลับไปในหิมะจะไม่มีวันกลับมาอีก เว้นเพียงเช่ออัน” . เซียวฉือเหย่ สวมต่างหูให้หลันโจว สิ่งที่ประกาศชัดแจ้งคือความเผด็จการ แต่สิ่งที่ซ่อนแฝงอยู่คือความรักใคร่ทะนุถนอม ทุกครั้งเวลาเขาประคองดวงหน้าหลันโจวขึ้นมา สายตาจะเร่าร้อนถึงเพียงนั้น นี่เป็นความรักที่มิอาจถอนตัว เป็นความปรารถนาที่มิอาจเก็บซ่อน . เสิ่นเจ๋อชวนสวมต่างหูที่เช่ออันมอบให้ เป็นการประกาศความเป็นเจ้าของเช่นกัน ในความเจ็บปวดและความแค้นของเขายังหลงเหลือความอบอุ่น นี่คือความอ่อนโยนของเขา เขาจะมอบให้เซียวเช่ออันคนเดียวเท่านั้น   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 254 จี้หราน   หยดน้ำฝนซัดดอกไม้ที่โรยราจนตกลงในดินโคลน จากนั้นขยี้กลีบบอบบางของมันจนกระจุย ลมพัดใส่มู่ลี่ไม้ไผ่ […]

เชิญร่ำสุรา 將進酒   ถังจิ่วชิง 唐酒卿 กอหญ้า แปล   “เจ้ารู้หรือไม่ว่าปีนั้น” เสิ่นเจ๋อชวน สวมเสื้อคลุมตัวใหญ่เอ่ยช้าๆ “เหตุใดข้าจึงรับปาก เช่ออัน สวมต่างหูอันนี้” เฟ่ยเซิ่งยืนอยู่ข้างหลังไกลออกไปมาก “เพราะนายท่านกับท่านรองรักใคร่ผูกพัน” เสิ่นเจ๋อชวนยกมือขึ้นเด็ดดอกเหมยที่บังตัวเองออก เอ่ยว่า “เพราะข้ารู้ว่ามีคนต้องจากไป คนที่หายลับไปในหิมะจะไม่มีวันกลับมาอีก เว้นเพียงเช่ออัน” . เซียวฉือเหย่ สวมต่างหูให้หลันโจว สิ่งที่ประกาศชัดแจ้งคือความเผด็จการ แต่สิ่งที่ซ่อนแฝงอยู่คือความรักใคร่ทะนุถนอม ทุกครั้งเวลาเขาประคองดวงหน้าหลันโจวขึ้นมา สายตาจะเร่าร้อนถึงเพียงนั้น นี่เป็นความรักที่มิอาจถอนตัว เป็นความปรารถนาที่มิอาจเก็บซ่อน . เสิ่นเจ๋อชวนสวมต่างหูที่เช่ออันมอบให้ เป็นการประกาศความเป็นเจ้าของเช่นกัน ในความเจ็บปวดและความแค้นของเขายังหลงเหลือความอบอุ่น นี่คือความอ่อนโยนของเขา เขาจะมอบให้เซียวเช่ออันคนเดียวเท่านั้น   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 253 โรคลมหนาว   เมื่อถึงยามเฉิน บรรยากาศในตวนโจวพลันเปลี่ยนไป บนถนนและในตรอกซอยเต็มไปด้วยทหาร […]

เชิญร่ำสุรา 將進酒   ถังจิ่วชิง 唐酒卿 กอหญ้า แปล   “เจ้ารู้หรือไม่ว่าปีนั้น” เสิ่นเจ๋อชวน สวมเสื้อคลุมตัวใหญ่เอ่ยช้าๆ “เหตุใดข้าจึงรับปาก เช่ออัน สวมต่างหูอันนี้” เฟ่ยเซิ่งยืนอยู่ข้างหลังไกลออกไปมาก “เพราะนายท่านกับท่านรองรักใคร่ผูกพัน” เสิ่นเจ๋อชวนยกมือขึ้นเด็ดดอกเหมยที่บังตัวเองออก เอ่ยว่า “เพราะข้ารู้ว่ามีคนต้องจากไป คนที่หายลับไปในหิมะจะไม่มีวันกลับมาอีก เว้นเพียงเช่ออัน” . เซียวฉือเหย่ สวมต่างหูให้หลันโจว สิ่งที่ประกาศชัดแจ้งคือความเผด็จการ แต่สิ่งที่ซ่อนแฝงอยู่คือความรักใคร่ทะนุถนอม ทุกครั้งเวลาเขาประคองดวงหน้าหลันโจวขึ้นมา สายตาจะเร่าร้อนถึงเพียงนั้น นี่เป็นความรักที่มิอาจถอนตัว เป็นความปรารถนาที่มิอาจเก็บซ่อน . เสิ่นเจ๋อชวนสวมต่างหูที่เช่ออันมอบให้ เป็นการประกาศความเป็นเจ้าของเช่นกัน ในความเจ็บปวดและความแค้นของเขายังหลงเหลือความอบอุ่น นี่คือความอ่อนโยนของเขา เขาจะมอบให้เซียวเช่ออันคนเดียวเท่านั้น   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 252 งูเปียนซา   สายฝนซาลง เซียวฉือเหย่ถอยกลับไปที่ประตูเมืองตวนโจว ทหารรักษาการณ์เริ่มทำความสะอาดสมรภูมิโดยไม่หยุดพัก […]

君有疾否 ปฏิปักษ์คู่บัลลังก์ 如似我闻 หรูซื่อหว่อเหวิน เขียน เจ้าเจิน แปล LadyVanila วาด — โปรย — คนหนึ่งกุมอำนาจทางการทหาร คนหนึ่งกุมอำนาจผู้ตรวจการแผ่นดิน คนหนึ่งแสร้งเป็นพวกตัดแขนเสื้อเพื่อเข้าหา คนหนึ่งหลีกลี้หนีหน้าพวกตัดแขนเสื้อ ทว่ากลับตัดแขนเสื้อเสียเอง เมื่อสติปัญญาปะทะร้อยเล่ห์ในเกมชิงอำนาจแห่งราชสำนัก ฉู่หมิงอวิ่น ที่เอาแต่รุกไล่ตามจีบ ซูซื่ออวี้ เจอหน้าอีกฝ่ายเป็นต้องหยอดคำหวานด้วยมีแผนการบางอย่างอยู่ในใจ เขาจะทำให้จิตใจของผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเฉยชาและมั่นคงนี้ มีอันต้องสั่นคลอนเพราะคำพร่ำพลอดทุกคราที่เจอหน้า จนทลายฉายาบุรุษไร้ใจได้หรือไม่ หรือแผนโค่นล่ม จะกลับกลายเป็นแผนพิชิตรัก   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 1.1   แคว้นต้าเซี่ย รัชศกยงเหอปีที่แปด วันครีษมายัน[1] ชานเมืองนอกนครหลวงฉางอัน ทะเลแมกไม้ดกครึ้ม ลมพัดผ่านแหวกเป็นรอยแยก เสียงหวีดร้องใสกระจ่างดังขึ้นคราหนึ่ง กลางป่าเขียวชอุ่มพลันมีนกขนดำที่ไม่สะดุดตาตัวหนึ่งโฉบออกมา ก่อนจะทะยานสู่นภา นกตัวนั้นกระพือปีกแฉลบผ่านหอคอยที่ตั้งตระหง่านเหนือประตูเมือง ผ่านถนนสายยาวอันคึกคักรุ่งเรือง ก่อนมุดหัวเข้าไปในจวนผู้บัญชาการ ร่อนลงบนไหล่บุรุษชุดดำที่มีท่วงท่าสง่าผ่าเผยคนหนึ่งกลางลาน ฉินเจาเก็บกระบอกไม้ไผ่ที่อยู่บนขาของนก […]

君有疾否 ปฏิปักษ์คู่บัลลังก์ 如似我闻 หรูซื่อหว่อเหวิน เขียน เจ้าเจิน แปล LadyVanila วาด — โปรย — คนหนึ่งกุมอำนาจทางการทหาร คนหนึ่งกุมอำนาจผู้ตรวจการแผ่นดิน คนหนึ่งแสร้งเป็นพวกตัดแขนเสื้อเพื่อเข้าหา คนหนึ่งหลีกลี้หนีหน้าพวกตัดแขนเสื้อ ทว่ากลับตัดแขนเสื้อเสียเอง เมื่อสติปัญญาปะทะร้อยเล่ห์ในเกมชิงอำนาจแห่งราชสำนัก ฉู่หมิงอวิ่น ที่เอาแต่รุกไล่ตามจีบ ซูซื่ออวี้ เจอหน้าอีกฝ่ายเป็นต้องหยอดคำหวานด้วยมีแผนการบางอย่างอยู่ในใจ เขาจะทำให้จิตใจของผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเฉยชาและมั่นคงนี้ มีอันต้องสั่นคลอนเพราะคำพร่ำพลอดทุกคราที่เจอหน้า จนทลายฉายาบุรุษไร้ใจได้หรือไม่ หรือแผนโค่นล่ม จะกลับกลายเป็นแผนพิชิตรัก   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   ตอนที่ 1.1 ตอนที่ 1.2 ตอนที่ 2.1 ตอนที่ 2.2 ตอนที่ 3.1 ตอนที่ 3.2   แล้วพบกันในเล่มนะคะ

君有疾否 ปฏิปักษ์คู่บัลลังก์ 如似我闻 หรูซื่อหว่อเหวิน เขียน เจ้าเจิน แปล LadyVanila วาด — โปรย — คนหนึ่งกุมอำนาจทางการทหาร คนหนึ่งกุมอำนาจผู้ตรวจการแผ่นดิน คนหนึ่งแสร้งเป็นพวกตัดแขนเสื้อเพื่อเข้าหา คนหนึ่งหลีกลี้หนีหน้าพวกตัดแขนเสื้อ ทว่ากลับตัดแขนเสื้อเสียเอง เมื่อสติปัญญาปะทะร้อยเล่ห์ในเกมชิงอำนาจแห่งราชสำนัก ฉู่หมิงอวิ่น ที่เอาแต่รุกไล่ตามจีบ ซูซื่ออวี้ เจอหน้าอีกฝ่ายเป็นต้องหยอดคำหวานด้วยมีแผนการบางอย่างอยู่ในใจ เขาจะทำให้จิตใจของผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเฉยชาและมั่นคงนี้ มีอันต้องสั่นคลอนเพราะคำพร่ำพลอดทุกคราที่เจอหน้า จนทลายฉายาบุรุษไร้ใจได้หรือไม่ หรือแผนโค่นล่ม จะกลับกลายเป็นแผนพิชิตรัก   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 3.2   ด้านฉู่หมิงอวิ่นเมื่อออกจากคลังสินค้าแล้ว ยามเลี้ยวผ่านหัวมุมก็ไม่ลืมหันกลับไปมองแวบหนึ่งก่อนจะหัวเราะเบา จากนั้นเขาก็มองทางเบื้องหน้า ผ่อนความเร็วฝีเท้า เดินเอ้อระเหยออกข้างนอก คลังเก็บสินค้านี้เพื่ออำพรางให้มิดชิด ทุกบริเวณจึงล้วนสร้างขึ้นด้วยก้อนหิน ทางเดินก็ปิดสนิทไร้หน้าต่าง ไม่ต้องพูดถึงความมืดเลือนราง ยังเกิดเสียงสะท้อนได้ง่าย เผยเสียงฝีเท้าของผู้ที่เข้ามาดังมาแต่ไกล ไม่เหนือจากการคาดเดา เลี้ยวสองสามครั้งก็เห็นทหารคุ้มกันกลุ่มใหญ่ขวางทางด้านหน้าไว้แน่นหนา คนด้านหน้าสุดคำนับให้ฉู่หมิงอวิ่น […]