Author Archives: AMARINBOOKS TEAM

The Paris Libraryแล้วเราจะได้พบกันอีกณ ห้องสมุดปารีส เจเน็ต สเกสเลียน ชาร์ลส์ เขียนนรา สุภัคโรจน์ แปล ติดตามการวางจำหน่ายได้ที่เพจ แพรวสำนักพิมพ์ (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)  ——————————————————————————————————————-   บทที่ 1 โอดีล   ปารีส กุมภาพันธ์ 1939   ตัวเลขลอยล่องอยู่รอบหัวฉันราวกับดวงดาว – 823 ตัวเลขเหล่านี้คือกุญแจสู่ชีวิตใหม่ – 822  คือดวงดาวแห่งความหวัง – 841  ไม่ว่ายามดึกในห้องนอนหรือตอนเช้าระหว่างเดินไปซื้อครัวซองต์  มันลอยมาเป็นชุด ชุดแล้วชุดเล่า – 810, 840, 890 ทั้งหมดปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาฉัน  ตัวเลขเหล่านี้คือตัวแทนของอิสรภาพและอนาคต   นอกจากตัวเลขพวกนี้แล้วฉันยังได้ศึกษาประวัติของห้องสมุดต่างๆ ย้อนหลังไปถึงศตวรรษที่สิบหกไปพร้อมกัน  ขณะที่พระเจ้าเฮนรีที่ 8 ในอังกฤษวุ่นอยู่กับการบั่นคอมเหสี  พระเจ้าฟรังซัวส์แห่งฝรั่งเศสก็ทรงง่วนกับการปรับปรุงห้องสมุดของพระองค์และได้ทรงเปิดให้เหล่านักปราชญ์เข้าไปใช้ด้วย  หนังสือในห้องสมุดหลวงแห่งนี้คือจุดเริ่มต้นของหอสมุดแห่งชาติฝรั่งเศส  ที่โต๊ะเขียนหนังสือในห้องนอน ฉันกำลังนั่งทบทวนโน้ตที่จดไว้เป็นครั้งสุดท้ายเพื่อเตรียมตัวไปสัมภาษณ์งานที่[1]ซึ่งก่อตั้งขึ้นในปี 1920 และเป็นห้องสมุดแห่งแรกในปารีสที่อนุญาตให้สาธารณชนเข้าใช้  ห้องสมุดแห่งนี้มีสมาชิกจากประเทศต่างๆ กว่าสามสิบประเทศ ในจำนวนนี้หนึ่งในสี่เป็นชาวฝรั่งเศส  ฉันพยายามจดจำข้อเท็จจริงและตัวเลขต่างๆ […]

ลำนำล่มแคว้น – เล่ห์บุปผาพิษ 祸国•归程   สือซื่อเชวี่ย 十四阙 เขียน อาจือ แปล Jadeline ปก   — โปรย — ในใต้หล้าที่ครองอำนาจโดยสี่แคว้นใหญ่ เยียน ปี้ อี๋ เฉิง มีเรื่องราวเล่าขาน… “สำนักหรูอี้” องค์กรมืดซึ่งมีรากฐานอยู่ในแคว้นเฉิง ลักพาตัวเด็กมาตลอดหลายปี เพื่อนำไปฝึกเป็นสายลับและมือสังหาร สร้างความสูญเสียแก่ครอบครัวนับไม่ถ้วน พวกเขาค่อยๆ รวบรวมความลับมากมายของทั้งสี่แคว้น และยื่นมืออันชั่วร้ายเข้าไปในราชสำนัก สิบปีก่อน เจียงเจียง เด็กสาวร้านยาถูกลักพาตัวไป เป็นเหตุให้เฟิงเสียวหย่า คู่หมั้นของนางตามหาร่องรอยของนางนับจากนั้น สิบปีต่อมาเขาแต่งงานกับชิวเจียง ภรรยาคนที่สิบเอ็ด และทอดทิ้งนางไว้ที่เรือนพักบนเขาด้วยเหตุผลบางอย่าง ชิวเจียงผู้ลืมเลือนอดีตของตนไปแล้วหลบหนีไปในคืนหนึ่ง นางได้พบอี๋เฟยองค์ชายสามแคว้นเฉิง และร่วมเดินทางกลับสู่แคว้นเฉิง… คนหนึ่งต้องการกลับไปตามหาความทรงจำของตน คนหนึ่งต้องการกลับไปทวงบัลลังก์คืน สองคนที่เหมือนน้ำกับไฟเคียงบ่าเคียงไหล่กันฝ่าพายุคาวฝนโลหิตมุ่งหน้าคืนสู่แคว้นเฉิง…แต่แล้วกลับพบว่า สำนักหรูอี้ที่ฝังรากลึกมานานนับร้อยปีดุจอสรพิษ เกิดการเปลี่ยนแปลงที่น่าตื่นตะลึงโดยไม่รู้สาเหตุ… สี่แคว้นเริ่มเคลื่อนไหว มีเพียงเป้าหมายเดียว…กำจัดองค์กรร้ายสำนักหรูอี้! ชิวเจียงคือเจียงเจียง หรือเป็นใครกันแน่… หรูอี้ฟูเหรินคือใคร… การตายของจีอิงมีเงื่อนงำอื่นอีกหรือไม่… การเดินทางหวนคืนที่แทบไม่มีโอกาสรอดชีวิตนี้ จะกลับไปอย่างไร และจะกลับไปที่ใด […]

ลำนำล่มแคว้น – เล่ห์บุปผาพิษ 祸国•归程   สือซื่อเชวี่ย 十四阙 เขียน อาจือ แปล Jadeline ปก   — โปรย — ในใต้หล้าที่ครองอำนาจโดยสี่แคว้นใหญ่ เยียน ปี้ อี๋ เฉิง มีเรื่องราวเล่าขาน… “สำนักหรูอี้” องค์กรมืดซึ่งมีรากฐานอยู่ในแคว้นเฉิง ลักพาตัวเด็กมาตลอดหลายปี เพื่อนำไปฝึกเป็นสายลับและมือสังหาร สร้างความสูญเสียแก่ครอบครัวนับไม่ถ้วน พวกเขาค่อยๆ รวบรวมความลับมากมายของทั้งสี่แคว้น และยื่นมืออันชั่วร้ายเข้าไปในราชสำนัก สิบปีก่อน เจียงเจียง เด็กสาวร้านยาถูกลักพาตัวไป เป็นเหตุให้เฟิงเสียวหย่า คู่หมั้นของนางตามหาร่องรอยของนางนับจากนั้น สิบปีต่อมาเขาแต่งงานกับชิวเจียง ภรรยาคนที่สิบเอ็ด และทอดทิ้งนางไว้ที่เรือนพักบนเขาด้วยเหตุผลบางอย่าง ชิวเจียงผู้ลืมเลือนอดีตของตนไปแล้วหลบหนีไปในคืนหนึ่ง นางได้พบอี๋เฟยองค์ชายสามแคว้นเฉิง และร่วมเดินทางกลับสู่แคว้นเฉิง… คนหนึ่งต้องการกลับไปตามหาความทรงจำของตน คนหนึ่งต้องการกลับไปทวงบัลลังก์คืน สองคนที่เหมือนน้ำกับไฟเคียงบ่าเคียงไหล่กันฝ่าพายุคาวฝนโลหิตมุ่งหน้าคืนสู่แคว้นเฉิง…แต่แล้วกลับพบว่า สำนักหรูอี้ที่ฝังรากลึกมานานนับร้อยปีดุจอสรพิษ เกิดการเปลี่ยนแปลงที่น่าตื่นตะลึงโดยไม่รู้สาเหตุ… สี่แคว้นเริ่มเคลื่อนไหว มีเพียงเป้าหมายเดียว…กำจัดองค์กรร้ายสำนักหรูอี้! ชิวเจียงคือเจียงเจียง หรือเป็นใครกันแน่… หรูอี้ฟูเหรินคือใคร… การตายของจีอิงมีเงื่อนงำอื่นอีกหรือไม่… การเดินทางหวนคืนที่แทบไม่มีโอกาสรอดชีวิตนี้ จะกลับไปอย่างไร และจะกลับไปที่ใด […]

ผมพูดไม่ได้ว่าใครคือฆาตกร  피터래빗죽이기 อีชันย็อง เขียน สุมาลี สูนจันทร์  แปล  ติดตามการวางจำหน่ายได้ที่เพจ แพรวสำนักพิมพ์ (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)  ——————————————————————————————————————-       วันนี้ต้องฆ่าคนคนหนึ่ง จินช็อลรู้สึกกดดันอย่างหนักเพราะความคิดที่เกินจะรับมือไหว  เขาติดกระดุมเครื่องแบบผิดหลายครั้ง เม็ดกระดุมเก่าๆ ขาดผึงและร่วงสู่พื้นราวกับต้านความคิดของเขาไว้ไม่ไหวเช่นกัน  เม็ดกระดุมกลิ้งขลุกๆ ไปถึงขอบตู้โชว์ สายตาของเขาไม่ได้จับจ้องอยู่ที่เม็ดกระดุม แต่จับจ้องอยู่ที่โล่เกียรติคุณบนตู้โชว์  ข้อความบนโล่ปรากฏต่อหน้าเขาอีกครั้งอย่างไม่คุ้นชิน   มอบโล่เกียรติคุณเพื่อแสดงว่าบุคคลนี้ ได้แสดงปฏิภาณและความกล้าหาญ ในการจับกุมอาชญากรจำนวนมาก และได้ส่งเสริมความยุติธรรมแก่สังคม   ความยุติธรรม..แก่สังคม       สองคำนี้ยังคงวนเวียนอยู่ในความคิดและเรียกความทรงจำเก่า ๆ ให้หวนกลับมา “ผมอยากสร้างความยุติธรรมให้กับสังคมครับ” นั่นคือตอนที่เขาสอบสัมภาษณ์เพื่อเข้ารับราชการตำรวจเมื่อยี่สิบห้าปีก่อน  เขาตอบคำถามของผู้สัมภาษณ์ว่าทำไมเขาถึงอยากเป็นตำรวจอย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อยว่าเขาอยากสร้างความยุติธรรมให้กับสังคม  ตอนเป็นหนุ่มเขาคงไม่อาจจินตนาการได้เลยว่า  วันหนึ่งเขาจะวางแผนปลิดชีวิตคน จินช็อลลูบโล่เกียรติคุณอย่างระมัดระวังด้วยใจที่ภาวนา ขอให้วันนี้ เขาสามารถแสดงปฏิภาณและความกล้าหาญที่แท้จริง… ขอให้ความตายของผู้นั้น จงส่งเสริมให้เกิดความยุติธรรมในสังคม…     วันที่ 15 เมษายน ปีค.ศ. 2018  เวลา 10 […]

ลำนำล่มแคว้น – เล่ห์บุปผาพิษ 祸国•归程   สือซื่อเชวี่ย 十四阙 เขียน อาจือ แปล Jadeline ปก   — โปรย — ในใต้หล้าที่ครองอำนาจโดยสี่แคว้นใหญ่ เยียน ปี้ อี๋ เฉิง มีเรื่องราวเล่าขาน… “สำนักหรูอี้” องค์กรมืดซึ่งมีรากฐานอยู่ในแคว้นเฉิง ลักพาตัวเด็กมาตลอดหลายปี เพื่อนำไปฝึกเป็นสายลับและมือสังหาร สร้างความสูญเสียแก่ครอบครัวนับไม่ถ้วน พวกเขาค่อยๆ รวบรวมความลับมากมายของทั้งสี่แคว้น และยื่นมืออันชั่วร้ายเข้าไปในราชสำนัก สิบปีก่อน เจียงเจียง เด็กสาวร้านยาถูกลักพาตัวไป เป็นเหตุให้เฟิงเสียวหย่า คู่หมั้นของนางตามหาร่องรอยของนางนับจากนั้น สิบปีต่อมาเขาแต่งงานกับชิวเจียง ภรรยาคนที่สิบเอ็ด และทอดทิ้งนางไว้ที่เรือนพักบนเขาด้วยเหตุผลบางอย่าง ชิวเจียงผู้ลืมเลือนอดีตของตนไปแล้วหลบหนีไปในคืนหนึ่ง นางได้พบอี๋เฟยองค์ชายสามแคว้นเฉิง และร่วมเดินทางกลับสู่แคว้นเฉิง… คนหนึ่งต้องการกลับไปตามหาความทรงจำของตน คนหนึ่งต้องการกลับไปทวงบัลลังก์คืน สองคนที่เหมือนน้ำกับไฟเคียงบ่าเคียงไหล่กันฝ่าพายุคาวฝนโลหิตมุ่งหน้าคืนสู่แคว้นเฉิง…แต่แล้วกลับพบว่า สำนักหรูอี้ที่ฝังรากลึกมานานนับร้อยปีดุจอสรพิษ เกิดการเปลี่ยนแปลงที่น่าตื่นตะลึงโดยไม่รู้สาเหตุ… สี่แคว้นเริ่มเคลื่อนไหว มีเพียงเป้าหมายเดียว…กำจัดองค์กรร้ายสำนักหรูอี้! ชิวเจียงคือเจียงเจียง หรือเป็นใครกันแน่… หรูอี้ฟูเหรินคือใคร… การตายของจีอิงมีเงื่อนงำอื่นอีกหรือไม่… การเดินทางหวนคืนที่แทบไม่มีโอกาสรอดชีวิตนี้ จะกลับไปอย่างไร และจะกลับไปที่ใด […]

ลำนำล่มแคว้น – เล่ห์บุปผาพิษ 祸国•归程   สือซื่อเชวี่ย 十四阙 เขียน อาจือ แปล Jadeline ปก   — โปรย — ในใต้หล้าที่ครองอำนาจโดยสี่แคว้นใหญ่ เยียน ปี้ อี๋ เฉิง มีเรื่องราวเล่าขาน… “สำนักหรูอี้” องค์กรมืดซึ่งมีรากฐานอยู่ในแคว้นเฉิง ลักพาตัวเด็กมาตลอดหลายปี เพื่อนำไปฝึกเป็นสายลับและมือสังหาร สร้างความสูญเสียแก่ครอบครัวนับไม่ถ้วน พวกเขาค่อยๆ รวบรวมความลับมากมายของทั้งสี่แคว้น และยื่นมืออันชั่วร้ายเข้าไปในราชสำนัก สิบปีก่อน เจียงเจียง เด็กสาวร้านยาถูกลักพาตัวไป เป็นเหตุให้เฟิงเสียวหย่า คู่หมั้นของนางตามหาร่องรอยของนางนับจากนั้น สิบปีต่อมาเขาแต่งงานกับชิวเจียง ภรรยาคนที่สิบเอ็ด และทอดทิ้งนางไว้ที่เรือนพักบนเขาด้วยเหตุผลบางอย่าง ชิวเจียงผู้ลืมเลือนอดีตของตนไปแล้วหลบหนีไปในคืนหนึ่ง นางได้พบอี๋เฟยองค์ชายสามแคว้นเฉิง และร่วมเดินทางกลับสู่แคว้นเฉิง… คนหนึ่งต้องการกลับไปตามหาความทรงจำของตน คนหนึ่งต้องการกลับไปทวงบัลลังก์คืน สองคนที่เหมือนน้ำกับไฟเคียงบ่าเคียงไหล่กันฝ่าพายุคาวฝนโลหิตมุ่งหน้าคืนสู่แคว้นเฉิง…แต่แล้วกลับพบว่า สำนักหรูอี้ที่ฝังรากลึกมานานนับร้อยปีดุจอสรพิษ เกิดการเปลี่ยนแปลงที่น่าตื่นตะลึงโดยไม่รู้สาเหตุ… สี่แคว้นเริ่มเคลื่อนไหว มีเพียงเป้าหมายเดียว…กำจัดองค์กรร้ายสำนักหรูอี้! ชิวเจียงคือเจียงเจียง หรือเป็นใครกันแน่… หรูอี้ฟูเหรินคือใคร… การตายของจีอิงมีเงื่อนงำอื่นอีกหรือไม่… การเดินทางหวนคืนที่แทบไม่มีโอกาสรอดชีวิตนี้ จะกลับไปอย่างไร และจะกลับไปที่ใด […]

我愛種田 ผมแค่อยากปลูกผัก ส่วนความรักน่ะ… เล่ม 2   ลาเหมียนฮวาถังเตอะทู่จื่อ เขียน ตัวละครผู้ถูกแทงที่ท้อง แปล   เรียลลิตี้ในโลกแรกจบลงพร้อมเรตติ้งสูงลิบแบบงงๆ ชุยชีฉาว เตรียมเข้าสู่โลกที่สองในบทบาทใหม่ บารอนหนุ่มผู้เป็นเจ้าเมืองเล็กๆ อย่าง นอร์ทัมเบอร์แลนด์ เมื่อสายเลือดเสินหนงมาปรากฏตัวในยุโรปยุคกลางทั้งที แผ่นดินที่เคยแห้งแตกระแหงจะเขียวขจีได้ขนาดไหนกัน   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์ บทที่ 3.5   โทษขั้นต่ำของการลักขโมยคือการเป็นทาส แต่เขาขโมยปุ๋ยคอกเยอะจนในแมเนอร์ต่างก็ลือกันไปทั่วว่า ผู้รับผิดชอบไร่นาพวกนั้นบอกให้นายท่านลงโทษประหารเขา ไม่นานนัก ไมค์ก็ร้องไห้ยกใหญ่ขึ้นอีก นี่เหมือนว่านายท่านจะมีความเมตตา ทว่าความตายยังดีกว่าการเป็นทาสเลย! ไมค์ในตอนนั้นยังไม่รู้ว่าทาสในปราสาทของนายท่าน ต่างก็แอบทำงานให้เขาโดยที่ไม่ให้คนอื่นรู้อยู่ นั่นทำให้พวกผู้รับผิดชอบไร่นาโกรธเกรี้ยวยิ่งกว่าเดิม “นายท่าน ข้าขออนุญาตแสดงความไม่พอใจเสียหน่อย มันกระทำผิดบาปใหญ่หลวงเช่นนี้ ท่านจะลงโทษแค่ให้เป็นทาสหรือ” พวกผู้รับผิดชอบไร่นาคงจะรับได้ หากเป็นทาสที่ทำงานตั้งแต่เช้าจดค่ำเหมือนสมัยก่อน แต่ตอนนี้ทุกคนในปราสาทต่างก็รู้ดีว่า พวกทาสกำลังผลัดกันทำงานประดิษฐ์เครื่องมืออุปกรณ์ให้นายท่านอยู่ “พืชในดินของพวกเขาไหม้ตายหมดแล้ว นี่เป็นการพิพากษาจากพระเจ้า หากข้าเพิ่มบทลงโทษมากกว่านี้จะเป็นการไม่เหมาะสม” ชุยชีฉาวก็มีเหตุผลของตัวเองเช่นกัน เขาคิดว่าการลงโทษให้คนเหล่านี้มาทำงานฟรีให้เขาอีกหลายปีก็นับเป็นเรื่องไม่เลวแล้ว […]

我愛種田 ผมแค่อยากปลูกผัก ส่วนความรักน่ะ… เล่ม 2   ลาเหมียนฮวาถังเตอะทู่จื่อ เขียน ตัวละครผู้ถูกแทงที่ท้อง แปล   เรียลลิตี้ในโลกแรกจบลงพร้อมเรตติ้งสูงลิบแบบงงๆ ชุยชีฉาว เตรียมเข้าสู่โลกที่สองในบทบาทใหม่ บารอนหนุ่มผู้เป็นเจ้าเมืองเล็กๆ อย่าง นอร์ทัมเบอร์แลนด์ เมื่อสายเลือดเสินหนงมาปรากฏตัวในยุโรปยุคกลางทั้งที แผ่นดินที่เคยแห้งแตกระแหงจะเขียวขจีได้ขนาดไหนกัน   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์ บทที่ 3.6     ถึงชุยชีฉาวจะเคยเตือนเสี่ยวไป๋ว่าห้ามรังแกต้าไป๋กับต้าจวี๋ แต่การสั่งสอนแบบนี้ไม่นับ เสี่ยวไป๋ชักได้ใจ ใช้โอกาสนี้ฟาดแมวอีกสองตัวอย่างเต็มที่ “แขวนแล้วต้องคอยมาตรวจดูตลอด ไม่งั้นอาจเกิดการเน่าเสียขึ้นได้ ต้องจัดการให้ทันท่วงที” ชุยชีฉาวย้ำเตือนหัวหน้าแม่ครัวในขณะที่เสียงแมวดังขึ้นข้างหูไม่ขาดสาย เขาหมุนตัวไปหยิบหัวหมูที่ใหญ่เท่าลูกบาสเกตบอลไปดันเสี่ยวไป๋จนมันเสียหลัก “นายพอได้แล้ว อย่าฉวยโอกาสหาเรื่อง!” เสี่ยวไป๋มองหัวหมูหัวนั้น “…” มันโมโห ชุยชีฉาวต้องตั้งใจแน่ๆ ! คอมเมนต์บนแพลตฟอร์ม LJJ “เร็ว รีบเอาคำว่าสัตว์เลี้ยงน่ารักออกด้วย นี่เป็นการดูแลสัตว์เลี้ยงน่ารักได้เลวร้ายที่สุดในแชนเนลแล้ว!” ดวงตากลมมนของเสี่ยวไป๋ฉายความรู้สึกที่หลากหลายซับซ้อน […]

ความสุขของเธอนั้น ขอฉันเถอะนะ행복배틀 ชูยองฮา เขียนวิทิยา จันทร์พันธ์ แปล ติดตามการวางจำหน่ายได้ที่เพจ แพรวสำนักพิมพ์ (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)  ——————————————————————————————————————-   บทนำ ผู้ถูกคัดเลือกต่างตะโกนดีใจคล้ายๆ กัน มีโฮขอร้องให้รองหัวหน้าแผนกคิมช่วยโทร. ไปหาโอยูจินแทน เธออยาก ใช้ชีวิตโดยไม่มองย้อนกลับในอดีตเมื่อสิบเจ็ดปีก่อน ไม่อยากเชื่อมความสัมพันธ์ที่อาจต่อกันติดขึ้นอีกครั้ง ประมาณห้าโมงเย็น รองหัวหน้าแผนกคิมเดินมาหามีโฮ “ผู้จัดการชังคะ! คุณโอยูจินที่ได้รับรางวัลรองชนะเลิศอันดับสองไม่ยอมรับโทรศัพท์เลย” “ลองโทร. หาอีกครั้งสิ” มีโฮที่กำลังเขียนประกาศอย่างเป็นทางการ ตอบไปอย่างไม่ใส่ใจ “ลองโทร. หาหลายรอบแล้วนะคะ นี่ก็โทร. ไปตั้งห้ารอบแล้ว ตอนแรกฉันคิดว่าอีกฝ่ายอาจคิดว่าเราเป็นพวก มิจฉาชีพเลยส่งข้อความไปหาแทน แล้วก็ส่งข้อความทางเอสเอ็นเอสด้วย แต่เธอยังไม่ตอบกลับมาเลย” “อีเมลล่ะ” “ส่งไปแล้วเหมือนกันค่ะ แต่ไม่มีอะไรตอบกลับมาเลย” “ถ้างั้นอาจต้องเลื่อนการประกาศรายชื่อผู้ชนะในเพจออกไปก่อน พรุ่งนี้ค่อยติดต่อเธอดูอีกรอบ” รองหัวหน้าแผนกคิมตอบรับ ก่อนเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานของตัวเอง ทว่าในวันถัดมาและหลังจากนั้นก็ยังติดต่อโอยูจินไม่ได้เช่นเดิม คราวนี้มีโฮโทรศัพท์ไปหาอีกฝ่ายด้วยตัวเอง โทรศัพท์มือถือของโอยูจินปิดเครื่องอยู่ หรือว่าจะไปต่างประเทศกันนะ มีโฮไม่อาจเลื่อนการประกาศผลได้อีก เธอส่งรายงานให้แก่ผู้จัดการ แล้วคัดเลือกรางวัลรองชนะเลิศอันดับสอง ใหม่อีกรอบ หลังจากทารายชื่อผู้ได้รับการคัดเลือกเสร็จ ก็ติดประกาศเอกสารทางการภายในบริษัท แล้วโพสต์รายชื่อเหล่านั้น ในลงเอสเอ็นเอสทำงานที่เหลืออยู่อย่างเป็นขั้นเป็นตอน สุดท้ายภาพครอบครัวสุขสันต์ของโอยูจินก็ค่อยๆ เลือนหายไปจากความนึกคิดของมีโฮ […]

《古代吃货生存指南》 คู่มือการเอาตัวรอดของนักกิน   เข่อเล่อเจียงทัง เขียน เสี่ยวหวา แปล   — โปรย —  เจียงซูเหย่าผู้เป็นดั่งถุงฟางข้าวใบหนึ่ง กลับกลายเป็นผู้ที่ชื่นชอบการทำอาหารแปลกๆ หลากหลายรายการ ด้วยเหตุนี้เซี่ยสวินสามีแต่เพียงในนามจึงชื่นชอบ และหวงแหนนางยิ่งยวด ขอเพียงได้กินอาหารฝีมือภริยา เท่านี้เขาก็พึ่งใจแล้วจริงๆ ส่วนสหายร่วมงานผู้ตะกละตะกลามเหล่านั้นน่ะหรือ… อย่าหวังว่าจะได้มากินอาหารฝีมือภริยาที่เรือนของเขาอีก แค่เขาแบ่งปันให้บ้างเป็นครั้งคราว เท่านี้ก็นับว่าเขาใจกว้างอักโขแล้ว!   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   43   นอกจากเหล่าเพื่อนร่วมงานในตำหนักตงกงเหล่านี้ที่จงใจปลอมตัวแล้ว เซี่ยสวินกับเจียงซูเหย่าก็ปลอมตัวเช่นกัน ถึงอย่างไรมันไม่เหมาะสมที่จะสวมใส่ผ้าไหมผ้าแพรไปยังท่าเรือ เจียงซูเหย่าได้สั่งให้ป๋ายจื่อเป็นพิเศษว่าให้ไปหาผ้าป่านมาตัดชุดสีทึมๆ แล้วใช้ผ้ามาโพกศีรษะ โดยไม่ได้ประทินโฉม และไม่ได้ประดับอะไรเพิ่ม ดูไปแล้วเหมือนกับภรรยาของครอบครัวชาวนาก็ไม่ปาน เซี่ยสวินสวมเสื้อผ้าเรียบง่ายเช่นกัน ทั้งสองเดินเคียงข้างกัน เมื่อเหลือบมองแวบเดียว ดูเหมือนบัณฑิตหน้าตาหล่อเหลามากที่สุดในหมู่บ้านที่ได้แต่งงานกับบุตรสาวของหัวหน้าหมู่บ้านที่ถูกตามใจจนเหลิง อากาศร้อนเกินไป แสงอาทิตย์ได้แผดเผาร่างกาย พวกบุรุษที่ทำงานหยาบกระด้างที่ท่าเรือไม่ได้มีความพิถีพิถันใดๆ ได้เดินไปตามถนนโดยการเปลือยกายท่อนบน ก่อนที่จะมา เซี่ยสวินไม่ได้คาดการณ์ในจุดนี้ จนกระทั่งเห็นบุรุษกลุ่มหนึ่งที่มีเหงื่อเต็มตัวได้เปลือยกายท่อนบนเพิ่งจะเลิกงานได้เดินผ่านหน้าไป ถึงค่อยรู้สึกตื่นตัว ไม่ใช่ว่าเขาไม่เชื่อใจภรรยาของตัวเอง แต่ข่าวลือก่อนหน้านี้ของเจียงซูเหย่าไม่ใช่สิ่งที่จะปลอมแปลงได้ นางไม่สามารถควบคุมตัวเองได้มากนักเมื่ออยู่ต่อหน้าบุรุษเพศ […]