Category Archives: ทดลองอ่าน

ฮวาปู๋ชี่ นางนี้ที่ฝากรัก 小女花不弃 จวงจวง 桩桩 เขียน เสี่ยวหวา แปล   — โปรย — เมื่อขอทานสาวในยุคปัจจุบันทะลุมิติไปเป็นทารกที่ถูกทอดทิ้ง จนต้องกลายเป็นขอทานและถูกเลี้ยงดูโดยแม่สุนัข ชีวิตเดิมในภพปัจจุบันว่ายากลำบากแล้ว ชีวิตใหม่ในภพใหม่กลับขัดสนกว่าเดิม ทั้งที่เป็นขอทานตัวน้อย กลับมีแต่คนหมายจะสังหารนาง หรือไม่ก็จะใช้นางเป็นหมาก แท้จริงแล้วชาติกำเนิดของนางเป็นอย่างไร เหตุใดชีวิตถึงพัวพันยุ่งเหยิงอย่างนี้เล่า   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ” สำนักพิมพ์อรุณ   (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   6 ราวกับสหายเก่ามาเยือน   เขตปกครองซีโจวตั้งอยู่ทางตะวันออก สถานที่ซึ่งเขาสูงเสียดฟ้าโค้งตัวลงกลายเป็นเนินเขาทอดยาวแลคล้ายขอบตาอ่อนโยนของโฉมงาม ชีวิตบนรถม้าน่าเบื่ออย่างยิ่ง ม่อรั่วเฟยบางครั้งก็พาเจี้ยนเซิงไปขี่ม้า และบางคราวก็ยิงนกที่กำลังบินได้หลายตัว แต่ที่ทำเขาหลากใจ กลับเป็นเรื่องที่เห็นอยู่ว่าฮวาปู๋ชี่นั้นเป็นเด็กฉลาดและแปลกประหลาด นั่งในรถม้ากลับไม่ตะโกนโวยวายว่าน่าเบื่อแม้แต่คำเดียว เขาคิดถึงช่วงเวลาที่อยู่กับกับฮวาปู๋ชี่ในโพรงบนเขาอยู่บ้าง วันนี้ข้างนอกมีหิมะตก โปรยปรายใส่ศีรษะและใบหน้า ทางยังเต็มไปด้วยโคลนเลน ม่อรั่วเฟยจึงหมดความสนใจจะขี่ม้า นั่งในรถม้ากับฮวาปู๋ชี่ที่อยู่เงียบๆ เขารู้สึกเบื่อ จึงเกิดนึกสนุก ยิ้มกล่าว “ปู๋ชี่ ข้าจะแสดงกลให้เจ้าดู” แสดงกลรึ มายากลใด ฮวาปู๋ชี่เงยหน้าขึ้นรอให้เขาพูดต่อ […]

ฮวาปู๋ชี่ นางนี้ที่ฝากรัก 小女花不弃 จวงจวง 桩桩 เขียน เสี่ยวหวา แปล   — โปรย — เมื่อขอทานสาวในยุคปัจจุบันทะลุมิติไปเป็นทารกที่ถูกทอดทิ้ง จนต้องกลายเป็นขอทานและถูกเลี้ยงดูโดยแม่สุนัข ชีวิตเดิมในภพปัจจุบันว่ายากลำบากแล้ว ชีวิตใหม่ในภพใหม่กลับขัดสนกว่าเดิม ทั้งที่เป็นขอทานตัวน้อย กลับมีแต่คนหมายจะสังหารนาง หรือไม่ก็จะใช้นางเป็นหมาก แท้จริงแล้วชาติกำเนิดของนางเป็นอย่างไร เหตุใดชีวิตถึงพัวพันยุ่งเหยิงอย่างนี้เล่า   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ” สำนักพิมพ์อรุณ   (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   4 แลกเปลี่ยน   ราตรีนี้จันทร์กระจ่างงามตานัก หิมะปกคลุมใบสนสีเขียว แต้มเติมประกายราวบุปผาอวดแสงแวววับ ในความทรงจำของฮวาปู๋ชี่ นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่รู้สึกว่าทิวทัศน์ที่ถูกปกคลุมด้วยหิมะงดงาม สำหรับคนจน สิ่งที่นำพามาพร้อมกับหิมะตกหนัก ไม่ใช่ทัศนียภาพชวนมอง แต่เป็นความหนาวเหน็บ ภพก่อนยามที่นางอายุห้าหกขวบ ต้องถือดอกกุหลาบเร่ขายตอนตีหนึ่งในฤดูหนาว ตอนเดินผ่านชายหนุ่มหญิงสาวที่สวมเสื้อผ้าสีฉูดฉาด ก็จะขอร้องให้พวกเขาจ่ายเงินหนึ่งหยวนเพื่อซื้อหนึ่งดอก เดือนสิบสองในฤดูหนาวนั้นหนาวจนน้ำมูกไหล ได้แต่หวังว่าจะถูกพาตัวกลับไปที่บ้านเช่าชั้นเดียวเร็วๆ แล้วต้มบะหมี่ร้อนๆ กินสักชาม ภพนี้ยามที่นางอายุห้าหกขวบ เห็นฮวาจิ่วค่อยๆ หมดลมหายใจในคืนหิมะตกหนัก ผู้คนในตำบลปิดประตูหน้าต่าง นางจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าคลานจากโพรงสุนัขมุดเข้าไปในบ้านของอาหวงได้อย่างไร […]

ฮวาปู๋ชี่ นางนี้ที่ฝากรัก 小女花不弃 จวงจวง 桩桩 เขียน เสี่ยวหวา แปล   — โปรย — เมื่อขอทานสาวในยุคปัจจุบันทะลุมิติไปเป็นทารกที่ถูกทอดทิ้ง จนต้องกลายเป็นขอทานและถูกเลี้ยงดูโดยแม่สุนัข ชีวิตเดิมในภพปัจจุบันว่ายากลำบากแล้ว ชีวิตใหม่ในภพใหม่กลับขัดสนกว่าเดิม ทั้งที่เป็นขอทานตัวน้อย กลับมีแต่คนหมายจะสังหารนาง หรือไม่ก็จะใช้นางเป็นหมาก แท้จริงแล้วชาติกำเนิดของนางเป็นอย่างไร เหตุใดชีวิตถึงพัวพันยุ่งเหยิงอย่างนี้เล่า   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ” สำนักพิมพ์อรุณ   (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   3 นางหงส์โผบินสู่ยอด   สกุลหลินเป็นแพทย์มาหลายชั่วอายุคน จึงตั้งชื่อของบุตรชายบุตรสามตามชื่อของยาสมุนไพร คุณชายใหญ่อวี้เฉวียน[1] คุณชายรองคงชิง[2] คุณชายสามสืออิง[3] คุณหนูสี่ตานซา[4] คุณชายใหญ่กับคุณชายรองแต่งงานแล้ว คุณชายสามปีนี้อายุสิบเจ็ด หมั้นหมายเป็นที่เรียบร้อย ส่วนคุณหนูสี่ตานซาปีหน้าก็จะถึงวัยปักปิ่น[5] มีคนมาเจรจาสู่ขอมากมายจนธรณีประตูเรือนแทบสึกแล้ว น้อยครั้งที่นายท่านหลินจะตรวจคนไข้ด้วยตนเอง คุณชายสกุลหลินทั้งสามล้วนสืบทอดกิจการของสกุล สามารถรับผิดชอบงานด้านเดียว คุณหนูสี่พอจะรู้วิชาแพทย์อยู่บ้าง ติดที่สตรีไม่สะดวกที่จะปรากฏตัว นางอายุยังน้อยกลับรับหน้าที่ดูแลเรื่องต่างๆ ในเรือนหลังของหมู่ตึกโอสถศักดิ์สิทธิ์ ทั้งจัดการได้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย จึงได้รับความโปรดปรานจากนายท่านหลิน ราตรีนี้หมู่ตึกโอสถศักดิ์สิทธิ์จุดไฟสว่างไสว เนื่องจากมีหัวขโมยบุกเข้ามา […]

ฮัสกี้หน้าโง่กับอาจารย์เหมียวขาวของเขา 二哈和他的白猫师尊   肉包不吃肉 โร่วเปาปู้ชือโร่ว เขียน Bou Ptrn แปล   คำเตือน!! นิยายเรื่องนี้เหมาะสมกับผู้ที่อายุ 21 ปีขึ้นไป โดยมีเนื้อเรื่องเกี่ยวข้องกับ… : among other immoralities (การผิดศีลธรรมจรรยา) : Angst (มีความรุนแรงในอารมณ์ บีบคั้นกดดัน) : Cannibalism (การกินเนื้อเผ่าพันธุ์เดียวกัน) : child abuse (การทารุณกรรมเด็ก) : coercion (การใช้อำนาจที่เหนือกว่าบังคับให้คนอื่นทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ) : corporal punishment (การลงโทษทางร่างกาย) : death (การตาย) : depression (ภาวะซึมเศร้า) : explicit sex (การร่วมเพศแบบเปิดเผย) : gang-rape (การข่มขืนเป็นกลุ่ม) : genocide (การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์) : gore […]

ฮวาปู๋ชี่ นางนี้ที่ฝากรัก 小女花不弃 จวงจวง 桩桩 เขียน เสี่ยวหวา แปล   — โปรย — เมื่อขอทานสาวในยุคปัจจุบันทะลุมิติไปเป็นทารกที่ถูกทอดทิ้ง จนต้องกลายเป็นขอทานและถูกเลี้ยงดูโดยแม่สุนัข ชีวิตเดิมในภพปัจจุบันว่ายากลำบากแล้ว ชีวิตใหม่ในภพใหม่กลับขัดสนกว่าเดิม ทั้งที่เป็นขอทานตัวน้อย กลับมีแต่คนหมายจะสังหารนาง หรือไม่ก็จะใช้นางเป็นหมาก แท้จริงแล้วชาติกำเนิดของนางเป็นอย่างไร เหตุใดชีวิตถึงพัวพันยุ่งเหยิงอย่างนี้เล่า   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ” สำนักพิมพ์อรุณ   (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   1 ถูกเลี้ยงดูโดยแม่สุนัข   ลมหายใจอบอุ่นและเปียกชื้นรินรดใบหน้า ตามมาด้วยกลิ่นอันยากจะบรรยาย อวิ๋นหลางที่สลบไสลอยู่อดขมวดคิ้วไม่ได้ ขณะคิดจะตวาดว่าเป็นบ่าวคนใดไม่มีตามารบกวนฝันหวานของเขา กลับรู้สึกตื่นตัวขึ้นมาฉับพลัน ระลึกได้ว่าหลังตนเองบาดเจ็บ ได้อาศัยสติสัมปชัญญะสุดท้ายลอบเข้าเรือนของผู้อื่น หรือเป็นพวกมันไล่ตามมาทันแล้ว เขาเร่งรวบรวมพลังทั้งหมดในร่าง ไม่คิดไตร่ตรองใดๆ ก็สะบัดฝ่ามือออกไปหนึ่งที ครั้นได้ยินเสียงร้องน่าเวทนา อวิ๋นหลางถึงลืมตาขึ้นอย่างเชื่องช้า เห็นสุนัขขนสีเหลืองตัวหนึ่งถูกเขาสังหารไม่ไกลนัก เขาหายใจหอบ ในใจลอบก่นด่าว่าพยัคฆ์ร่วงสู่พื้นราบโดนสุนัขรังแก[1] ขณะจะมองดูสภาพแวดล้อมรอบๆ พลันแว่วเสียงฝีเท้าแผ่วเบาย่ำบนพื้นหิมะจากเบื้องหลัง ทว่าน่าเสียดายที่เขาใช้พลังทั้งหมดแล้ว แค่จะหันศีรษะไปทางด้านหลังยังเจ็บปวดยิ่ง ดวงตาของอวิ๋นหลางเปี่ยมด้วยความเศร้าสลดและความคั่งแค้นแทบจะพ่นไฟออกมาได้ เลือดที่กระอักออกจากปากอาบย้อมหิมะขาวสะอาดบนพื้นจนบาดตา […]

ฮวาปู๋ชี่ นางนี้ที่ฝากรัก 小女花不弃 จวงจวง 桩桩 เขียน เสี่ยวหวา แปล   — โปรย — เมื่อขอทานสาวในยุคปัจจุบันทะลุมิติไปเป็นทารกที่ถูกทอดทิ้ง จนต้องกลายเป็นขอทานและถูกเลี้ยงดูโดยแม่สุนัข ชีวิตเดิมในภพปัจจุบันว่ายากลำบากแล้ว ชีวิตใหม่ในภพใหม่กลับขัดสนกว่าเดิม ทั้งที่เป็นขอทานตัวน้อย กลับมีแต่คนหมายจะสังหารนาง หรือไม่ก็จะใช้นางเป็นหมาก แท้จริงแล้วชาติกำเนิดของนางเป็นอย่างไร เหตุใดชีวิตถึงพัวพันยุ่งเหยิงอย่างนี้เล่า   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ” สำนักพิมพ์อรุณ   (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   2 พี่ชายเซียน   หมู่ตึกโอสถศักดิ์สิทธิ์เป็นสกุลใหญ่มีหน้ามีตาอันดับหนึ่งของตำบลเย่าหลิง หมู่ตึกโอสถศักดิ์สิทธิ์ปรากฏขึ้นก่อนจึงค่อยมีตำบลเย่าหลิงตามมา ผู้คนเกินกว่าครึ่งของตำบลล้วนพึ่งพาหมู่ตึกโอสถศักดิ์สิทธิ์ในการดำรงชีวิต วิชาแพทย์ที่สืบทอดกันรุ่นสู่รุ่นของสกุลหลินถึงขนาดชุบชีวิตคนตายให้ฟื้นคืนชีพได้ ชื่อเสียงจึงระบือไปทั่วยุทธภพ คนท่องยุทธภพ มีผู้ใดบ้างไม่โดนดาบ สหายยุทธภพได้รับบาดเจ็บทุกวัน แต่หากไม่ใช่ธุระใหญ่โต น้อยครั้งจะมารบกวนสกุลหลิน ขณะเดียวกันเมื่อหมู่ตึกโอสถศักดิ์สิทธิ์เกิดเรื่อง ผู้คนจำนวนมากพร้อมให้ความช่วยเหลือทันที ช่วยให้พวกเขามีทางหนีทีไล่มากขึ้น ทำให้คนสกุลหลินซาบซึ้งใจยิ่งนัก นึกไม่ถึงว่าจะมีโจรบุกเข้ามาในหมู่ตึกโอสถศักดิ์สิทธิ์ นายท่านหลินผู้เป็นประมุขหมู่ตึกย่อมตกอกตกใจเป็นธรรมดา ลำพังสุนัขตายตัวเดียว นายท่านหลินไม่มีทางเกิดโทสะ ยามข่าวจากสวนผักมาถึง นายท่านรองสกุลหลินผู้มีหน้าที่ดูแลสวนสมุนไพรบนเขาได้ส่งคนมารายงานแล้วว่ามีหัวขโมยคนหนึ่งบุกเข้ามา เจ้าหัวขโมยผู้นั้นคิดจะมาขโมยยา ระหว่างต่อสู้กันอย่างชุลมุนยังหวิดทำลายยาไป๋ฮวาเหลิ่งเซียง[1]ที่จะมอบให้บรรดาอนุภรรยาของข้าหลวงหวงเสียหาย […]

ฮัสกี้หน้าโง่กับอาจารย์เหมียวขาวของเขา 二哈和他的白猫师尊   肉包不吃肉 โร่วเปาปู้ชือโร่ว เขียน Bou Ptrn แปล   คำเตือน!! นิยายเรื่องนี้เหมาะสมกับผู้ที่อายุ 21 ปีขึ้นไป โดยมีเนื้อเรื่องเกี่ยวข้องกับ… : among other immoralities (การผิดศีลธรรมจรรยา) : Angst (มีความรุนแรงในอารมณ์ บีบคั้นกดดัน) : Cannibalism (การกินเนื้อเผ่าพันธุ์เดียวกัน) : child abuse (การทารุณกรรมเด็ก) : coercion (การใช้อำนาจที่เหนือกว่าบังคับให้คนอื่นทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ) : corporal punishment (การลงโทษทางร่างกาย) : death (การตาย) : depression (ภาวะซึมเศร้า) : explicit sex (การร่วมเพศแบบเปิดเผย) : gang-rape (การข่มขืนเป็นกลุ่ม) : genocide (การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์) : gore […]

ฮัสกี้หน้าโง่กับอาจารย์เหมียวขาวของเขา 二哈和他的白猫师尊   肉包不吃肉 โร่วเปาปู้ชือโร่ว เขียน Bou Ptrn แปล   คำเตือน!! นิยายเรื่องนี้เหมาะสมกับผู้ที่อายุ 21 ปีขึ้นไป โดยมีเนื้อเรื่องเกี่ยวข้องกับ… : among other immoralities (การผิดศีลธรรมจรรยา) : Angst (มีความรุนแรงในอารมณ์ บีบคั้นกดดัน) : Cannibalism (การกินเนื้อเผ่าพันธุ์เดียวกัน) : child abuse (การทารุณกรรมเด็ก) : coercion (การใช้อำนาจที่เหนือกว่าบังคับให้คนอื่นทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ) : corporal punishment (การลงโทษทางร่างกาย) : death (การตาย) : depression (ภาวะซึมเศร้า) : explicit sex (การร่วมเพศแบบเปิดเผย) : gang-rape (การข่มขืนเป็นกลุ่ม) : genocide (การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์) : gore […]

โอตาคุวันสิ้นโลก 重生宅男的末世守则   暖荷 หน่วนเหอ เขียน เมิ่งเหวิน เเปล   นิยาย 7 เล่มจบ   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   ____________________________________   บทที่ 49 ความร่วมมือในหมู่เพื่อนบ้าน   ดังนั้นเหยียนเฟยจึงไม่ต้องกังวลเลยว่าคนรักของตนจะถูกคนฉกไป   เมื่อได้ยินคำประท้วงจากหลัวซวิน เหยียนเฟยก็ซุกหน้ากับต้นคอเขาแล้วหัวเราะเบาๆ “นายจะให้ฉันทำตัวดีๆ แบบไหนล่ะ” พูดพลางดุนดันเจ้าตัวป่วนแนบชิดติดท้องน้อยของหลัวซวิน ตรงส่วนนั้นรู้สึกเหมือนถูกน้ำร้อนลวกอย่างไรอย่างนั้น หลัวซวินสั่นสะท้านจนไม่กล้าขยับตัวอีก เขาเองก็เริ่มตื่นตัวขึ้นมาเล็กน้อยแล้วเหมือนกัน ถ้าหมอนี่รู้เข้าต้องทำเรื่องหน้าไม่อายกับเขาแน่ หากเขายังไม่ได้เตรียมตัวให้ดีและยังไม่อาจมั่นใจได้ว่าตนจะเป็นฝ่ายรุกได้ ก็ควรหลีกเลี่ยงเรื่องพรรค์นี้ไปก่อนชั่วคราวถึงจะดีที่สุด ยิ่งอุณหภูมิในกายสูงขึ้นเท่าไร ความคิดที่เตลิดไปไกลก็ยิ่งคาดหวังเฝ้าคอยให้บางอย่างเกิดขึ้น จู่ๆ เหยียนเฟยก็เสนอออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมจริงจัง “พวกเรามาช่วยกันดีกว่า” เมื่อยังจับกินทันทีไม่ได้ แต่ก็ควรรีบชิงผลประโยชน์มาให้เร็วที่สุด เขาอุตส่าห์อดทนมาตั้งนานก็เพื่อสิ่งนี้ไม่ใช่หรือ ต่างฝ่ายต่างช่วยเหลือกัน ต่างฝ่ายต่างได้ประโยชน์… ไม่มีใครเสียเปรียบ ได้ปลดปล่อยด้วยกันทั้งคู่ ทันทีที่สายตาสบประสาน เหยียนเฟยก็โน้มตัวลงบรรจงจูบอย่างช้าๆ ก่อนที่หลัวซวินจะเผลอไผลกลับมีความคิดหนึ่งผุดขึ้นในหัวรางๆ… เมื่อคืนยังคิดอยู่เลยว่าไม่ควรใจเร็วด่วนได้ ต้องรักนวลสงวนตัวนี่นา แล้วความคิดนั้นหลุดลอยไปไหนแล้ว แต่ตัวเขาก็ไม่ใช่ผู้หญิงสักหน่อย จะหวงเนื้อหวงตัวไปทำไม คว้าประโยชน์ไว้ก่อน เรื่องอื่นค่อยว่ากันก็ได้มั้ง […]

โอตาคุวันสิ้นโลก 重生宅男的末世守则   暖荷 หน่วนเหอ เขียน เมิ่งเหวิน เเปล   นิยาย 7 เล่มจบ   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   ____________________________________   บทที่ 48 ยั่วยวน   นี่คือสิ่งยั่วยวนโป๊ๆ ที่แสนเจิดจ้า!   เหยียนเฟยได้ยินคำถามของหานลี่ก็ยักไหล่ พลางตวัดตามองจางซู่แล้วเอ่ยว่า “ปิดทางเข้าออกแล้วจะไปข้างนอกไม่สะดวก ถ้านายมีธุระต้องลงไปข้างล่าง ไว้พวกฉันค่อยปิดทีหลังก็ได้” ปิดผนึกประตูเข้าออกในตอนเย็นของทุกวันก็ดีเหมือนกัน เพราะหลังจากเขาใช้พลังพิเศษมาได้สักพักก็ได้พบเรื่องน่าพอใจ ถึงเขาจะไม่มีคริสตัลช่วยฟื้นฟูพลัง แต่ทุกครั้งที่เขาใช้พลังพิเศษจนหมดเกลี้ยงและได้พักผ่อนเต็มที่แล้ว ก็รู้สึกเหมือนว่าพลังจิตของเขาจะเพิ่มขึ้นเล็กน้อย ซึ่งแม้จะเล็กน้อยมากๆ และช้ามากๆ แต่ก็เพิ่มขึ้นมาจริงๆ เหยียนเฟยไม่อาจมั่นใจได้ว่าหลังใช้คริสตัลแล้วจะเพิ่มระดับขั้นของพลังพิเศษได้แน่ๆ แต่เขากลับรู้สึกได้รางๆ ว่าหากใช้วิธีค่อยๆ เพิ่มพลังช้าๆ อย่างที่เขาทำอยู่ตอนนี้ สะสมพลังจิตไปเรื่อยๆ จนถึงจุดหนึ่งก็จะสร้างความเปลี่ยนแปลงให้เกิดการ ‘เพิ่มระดับขั้น’ ดังนั้นทางที่ดีก็คือ เขาต้องพยายามใช้พลังพิเศษให้หมดเกลี้ยงก่อนนอนทุกวัน โชคดีที่มีโลหะเก็บไว้ในบ้านเยอะมาก เขาจึงนำมาเล่นแร่แปรธาตุได้เต็มที่ จางซู่ยักไหล่ผายมือพลางพูดยิ้มๆ “ทั้งของกินของใช้ฉันมีครบหมดแล้ว และฉันยังต้องพักรักษาตัว คงไม่ออกไปไหนชั่วคราว” ถ้าไม่ใช่เพราะชีวิตข้างนอกฐานที่มั่นอยู่ยาก เขาก็คงไม่ออกไปหาเสบียงจนถูกเพื่อนหักหลัง เพราะที่จริงนิสัยส่วนตัวเขาก็เป็นคนค่อนข้างติดบ้าน […]