Category Archives: ไม่มีหมวดหมู่

แฟ้มคดีกรมปราบปีศาจ 步天纲 (Bu Tian Gang)   梦溪石 เมิ่งซีสือ เขียน ลลิตา ธ. แปล   นิยาย 6 เล่มจบ วางจำหน่ายแยกเล่ม   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 117   หลังจากทั้งคณะเดินทางมาถึงกรุงเทพฯ พวกหลงเซินก็ได้พบกับศรราม นักไสยศาสตร์ที่มาเข้าร่วมงานประชุมครั้งนี้ เขาเป็นบุคคลสำคัญคนหนึ่งของสมาคมนักไสยศาสตร์มนตร์ขาวเช่นกัน ได้ยินว่าสถานะในแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ไม่ด้อยไปกว่าสินชัย แต่ที่ต่างไปจากสินชัยคือศรรามมีรูปร่างสูงใหญ่ ดู ๆ ไปแล้วเหมือนนักกีฬามากกว่า ไม่ใช่ปรมาจารย์นักไสยศาสตร์ เขาพูดภาษาอังกฤษไม่ค่อยคล่อง เขมทัตจึงรับหน้าที่เป็นล่ามอยู่ข้าง ๆ ผู้ที่มาจากทีม 51 เป็นรองหัวหน้าทีมชาวอเมริกัน ชื่อคาร์ลอส ดูเหมือนหลงเซินจะรู้จักอีกฝ่ายมาก่อน ทั้งคู่ไม่ได้พูดจาถ้อยทีถ้อยอาศัยเหมือนเพิ่งเจอกันครั้งแรก แต่คุยกันในห้องประชุมเล็กอยู่นานสองนาน แล้วค่อยย้ายไปปักหลักที่ห้องประชุมใหญ่ หลงเซินไม่ได้กันตงจื้อออกไป ตอนคุยส่วนตัวกับคาร์ลอสก็ให้เขาอยู่ฟังด้วย คาร์ลอสรู้จักหลงเซินพอสมควร หลังจากได้ยินหลงเซินแนะนำว่านี่คือลูกศิษย์ของตนก็อดกล่าวด้วยความแปลกใจไม่ได้ “ฉันได้ยินว่านายไม่เคยรับลูกศิษย์มาก่อน แต่คราวนี้ดันแหกกฎ เห็นทีพ่อหนุ่มคนนี้คงมีอะไรต่างออกไปจากคนอื่นละสิใช่ไหม” หลงเซินพยักหน้า เห็นได้ชัดว่าไม่คิดจะอธิบายอะไรให้อีกฝ่ายฟังเท่าไหร่ ถึงแม้ตอนนี้จะมีการร่วมมือระหว่างประเทศบ่อยครั้ง แต่ถึงยังไงพวกเขาก็มาจากคนละประเทศ และบอกไม่ได้ว่าเมื่อไหร่ที่ต่างฝ่ายจะยืนอยู่ในจุดที่เป็นปฏิปักษ์ต่อกัน อีกทั้งหลงเซินไม่มีแผนที่จะกระชับความสัมพันธ์กับผู้บำเพ็ญเพียรนอกประเทศให้ลึกซึ้งอะไร แต่คราวนี้ การแก้คุณไสยให้ตงจื้อ บุกไปฆ่าสนถึงรัง และกำจัดร่างอวตารของปาปียัสล้วนเป็นเรื่องเดียวกัน เขาจึงเล่าให้คาร์ลอสฟังคร่าว ๆ ก่อน คาร์ลอสมีสีหน้าผ่อนคลายมาตลอด สุดท้ายพอได้ยินว่ามีพลังของปีศาจฟ้าหลบหนีไปได้ เขาก็อดบ่นไม่ได้ “นายมองปาปียัสหนีรอดจากเงื้อมมือไปทั้งแบบนั้นโดยไม่ได้ขัดขวางเนี่ยนะ หลง นี่เหมือนไม่ใช่นายเลย!” หลงเซินบอกเสียงเรียบ “ตอนนั้นขวางไม่อยู่ ไม่งั้นนายก็ลองดูเองสิ” คาร์ลอสทำปากยื่น “ตอนที่พวกนายไปก็น่าจะเอาคนไปเพิ่มสักสองสามคน ไม่ก็แจ้งทีม 51 ล่วงหน้า ไม่ใช่ตัวเองเคลื่อนไหวไปก่อนแล้วค่อยมาบอกพวกเราทีหลังเหมือนตอนนี้” หลงเซินแค่นยิ้ม “สนกบดานอยู่ที่นั่นมาตั้งหลายสิบปี ทำไมไม่เห็นพวกนายสืบเจอเรื่องปาปียัสแล้วเข้าไปผดุงความยุติธรรมเลยล่ะ” คาร์ลอสพูดไม่ออกชั่วครู่ แต่แล้วก็หัวเราะแหะ ๆ “ไม่พูดแบบนี้สิ หลง ฉันล้อนายเล่น!” เขาเปลี่ยนสีหน้าภายในวินาทีเดียว ทำเอาตงจื้อทึ่งจัด แต่เห็นได้ว่าคาร์ลอสไม่ได้คิดว่าตนหน้าด้านหน้าทนอะไร “หลง นายก็รู้นี่ พวกเราทำงานให้เบื้องบนกันทั้งนั้น ตอนนี้มาเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ขึ้น ฉันก็ต้องกลับไปรายงานเหมือนกัน ที่นั่นอยู่ตรงไหน ไว้ฉันจะให้คนไปดู บางทีอาจเจออะไรบ้าง” […]

พายุจารชนแห่งหล่งซี 风起陇西   หม่าป๋อยง 马伯庸 เขียน เรืองชัย รักศรีอักษร แปล    ท่ามกลางไฟสงครามแห่งยุคสมัยสามก๊ก ยังมีสมรภูมิที่พงศาวดารไม่ได้บันทึกไว้ นั่นคือสงครามแห่งจารชนของเหล่าสายลับผู้เปี่ยมปฏิภาณ เมื่อการข่าวรายงานว่ามีจารชนของแคว้นเว่ยแทรกซึมเข้าสู่ฮั่นจง เพื่อขโมยอาวุธสงครามของแคว้นสู่ นั่นคือเครื่องยิงหน้าไม้ ‘สวินสวี่’ หัวหน้ากองสันติบาลจึงออกคำสั่งให้คุ้มกันแบบร่าง เครื่องยิงหน้าไม้ และช่างฝีมือ จากการบุกรุกของศัตรูอย่างเข้มงวด ทว่ากองทัพกับกองสันติบาลกลับเอาแต่ระแวงซึ่งกันและกัน ไหนจะศิษย์พรรคใต้ดินของลัทธิข้าวสารห้าโต่วคอยป่วนปั่น ยังมี ‘หนู’ ตัวหนึ่งที่แฝงเร้นอยู่ในหมู่ขุนนางชั้นสูงของฮั่นจง …สายลับแคว้นเว่ยที่ใช้รหัสนามว่า ‘จู๋หลง’ สงครามใต้ดินนอกสมรภูมิรบระหว่างการข่าวกรองของสองแคว้น ภารกิจช่วงชิงและภารกิจพิทักษ์อาวุธล้ำค่าของแคว้นสู่นี้ มีเวลาเพียงสิบเอ็ดวันเท่านั้น!   ต้นฉบับนี้ยังไม่ใช่ฉบับสมบูรณ์   บทที่ 3 เสียสละกับแผนลับ   รัชศกไท่เหอแห่งเว่ยปีที่สาม วันที่สิบสามเดือนสอง เฉินกงไม่ปล่อยให้ตัวเองจมอยู่กับการเสียชีวิตของไป๋ตี้มากเกินไป การตายของเพื่อนร่วมงานเป็นเรื่องที่น่าเศร้าและเจ็บปวด แต่ต้องไม่ให้กระทบต่องาน ไป๋ตี้จากไปแล้ว แต่ยังมีเอกสารส่วนหนึ่งเก็บไว้ในที่ลับ ทั้งนี้เพราะตำแหน่งไป๋ตี้ในจวนเจ้าเมืองคือรองแม่ทัพตูเว่ย ช่วยแม่ทัพตูเว่ยดูแลกองทหารของเขตเทียนสุ่ย แม้จะเป็นเพียงกองทัพท้องถิ่น ไม่ใช่กองทัพศูนย์กลาง แต่ก็ได้ข่าวกรองที่เป็นประโยชน์มาก บนพื้นฐานนี้ เฉินกงตัดสินใจจะเอาเอกสารเหล่านี้มาให้ได้ นี่เป็นวิธีที่ดีที่สุดในการปลอบดวงวิญญาณไป๋ตี้ วันนี้ห้องหัวหน้าอาลักษณ์มีงานยุ่งเป็นพิเศษ สาเหตุส่วนหนึ่งเพราะเจียนจวินซือหม่ากัวกังต้องการตรวจทะเบียนราษฎร์ของทุกคนที่อยู่ในร้านเหล้าหนิวจี้เมื่อวาน […]

พายุจารชนแห่งหล่งซี 风起陇西   หม่าป๋อยง 马伯庸 เขียน เรืองชัย รักศรีอักษร แปล  ท่ามกลางไฟสงครามแห่งยุคสมัยสามก๊ก ยังมีสมรภูมิที่พงศาวดารไม่ได้บันทึกไว้ นั่นคือสงครามแห่งจารชนของเหล่าสายลับผู้เปี่ยมปฏิภาณ เมื่อการข่าวรายงานว่ามีจารชนของแคว้นเว่ยแทรกซึมเข้าสู่ฮั่นจง เพื่อขโมยอาวุธสงครามของแคว้นสู่ นั่นคือเครื่องยิงหน้าไม้ ‘สวินสวี่’ หัวหน้ากองสันติบาลจึงออกคำสั่งให้คุ้มกันแบบร่าง เครื่องยิงหน้าไม้ และช่างฝีมือ จากการบุกรุกของศัตรูอย่างเข้มงวด ทว่ากองทัพกับกองสันติบาลกลับเอาแต่ระแวงซึ่งกันและกัน ไหนจะศิษย์พรรคใต้ดินของลัทธิข้าวสารห้าโต่วคอยป่วนปั่น ยังมี ‘หนู’ ตัวหนึ่งที่แฝงเร้นอยู่ในหมู่ขุนนางชั้นสูงของฮั่นจง …สายลับแคว้นเว่ยที่ใช้รหัสนามว่า ‘จู๋หลง’ สงครามใต้ดินนอกสมรภูมิรบระหว่างการข่าวกรองของสองแคว้น ภารกิจช่วงชิงและภารกิจพิทักษ์อาวุธล้ำค่าของแคว้นสู่นี้ มีเวลาเพียงสิบเอ็ดวันเท่านั้น!   ต้นฉบับนี้ยังไม่ใช่ฉบับสมบูรณ์   ต้นเรื่อง   ชั่วขณะที่หวังซวงตระหนักว่าตนกำลังตกอยู่ในอันตราย ทุกอย่างก็สายไปแล้ว เริ่มแรกเขาสังเกตเห็นแสงไม่ปกติสว่างวาบอยู่สองฟากของเทือกเขา ไม่ใช่สะท้อนจากเสื้อเกราะหรือคมอาวุธแน่ ขอบเขตของแสงกว้าง น่าจะสะท้อนจากโลหะบางอย่าง ชั่วพริบตาก็มีเสียงทุ้มต่ำเป็นจังหวะช้า ๆ ดังกึกก้อง ฟังคล้ายเสียงลวดเหล็กที่ขึงตึงขึ้นเรื่อย ๆ ตามสัญชาตญาณของทหาร เขาได้กลิ่นแห่งลางร้ายแล้ว “หยุดไล่ตาม ที่นี่แคบมาก รีบถอยหลัง!” หวังซวงรั้งม้าหันกลับ ร้องตะโกนดังลั่น รอบตัวเขามีทหารม้าเว่ยก๊กประมาณพันคน เวลานี้กองทหารหน่วยนี้เข้าไปอยู่ในหุบเขาแคบ […]

พายุจารชนแห่งหล่งซี 风起陇西   หม่าป๋อยง 马伯庸 เขียน เรืองชัย รักศรีอักษร แปล    ท่ามกลางไฟสงครามแห่งยุคสมัยสามก๊ก ยังมีสมรภูมิที่พงศาวดารไม่ได้บันทึกไว้ นั่นคือสงครามแห่งจารชนของเหล่าสายลับผู้เปี่ยมปฏิภาณ เมื่อการข่าวรายงานว่ามีจารชนของแคว้นเว่ยแทรกซึมเข้าสู่ฮั่นจง เพื่อขโมยอาวุธสงครามของแคว้นสู่ นั่นคือเครื่องยิงหน้าไม้ ‘สวินสวี่’ หัวหน้ากองสันติบาลจึงออกคำสั่งให้คุ้มกันแบบร่าง เครื่องยิงหน้าไม้ และช่างฝีมือ จากการบุกรุกของศัตรูอย่างเข้มงวด ทว่ากองทัพกับกองสันติบาลกลับเอาแต่ระแวงซึ่งกันและกัน ไหนจะศิษย์พรรคใต้ดินของลัทธิข้าวสารห้าโต่วคอยป่วนปั่น ยังมี ‘หนู’ ตัวหนึ่งที่แฝงเร้นอยู่ในหมู่ขุนนางชั้นสูงของฮั่นจง …สายลับแคว้นเว่ยที่ใช้รหัสนามว่า ‘จู๋หลง’ สงครามใต้ดินนอกสมรภูมิรบระหว่างการข่าวกรองของสองแคว้น ภารกิจช่วงชิงและภารกิจพิทักษ์อาวุธล้ำค่าของแคว้นสู่นี้ มีเวลาเพียงสิบเอ็ดวันเท่านั้น!   ต้นฉบับนี้ยังไม่ใช่ฉบับสมบูรณ์ บทที่ 4 แผนลับกับปฏิบัติการ   รายงานของเฉินกงมาถึงสำนักข่าวกรองสู่ก๊กหลังจากนั้นอีกสิบวัน ตรงกับวันที่ยี่สิบสี่เดือนสอง แม้ว่าเว่ยก๊กและสู่ก๊กจะเป็นศัตรูกัน แต่ด้านการค้าขายกลับไม่อาจมองข้ามอีกฝ่ายหนึ่ง เว่ยก๊กต้องการเกลือสินเธาว์ ผ้าสู่ ขิงสู่จากเมืองอี้โจว ส่วนสู่ก๊กต้องการยา หนังสัตว์ เครื่องหอมและงานหัตถกรรม จึงมีพ่อค้ากลุ่มเล็ก ๆ เดินทางไปมาสองฟากของเทือกเขาฉินหลิ่ง เรื่องนี้ทหารป้องกันชายแดนของทั้งสองแคว้นจึงเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ ปล่อยให้มีการติดต่อค้าขายแบบนี้ สายของสู่ก๊กจึงปะปนอยู่กับกลุ่มพ่อค้า จากซั่งกุยลงใต้ ผ่านเมืองหลี่เฉิง […]

พายุจารชนแห่งหล่งซี 风起陇西   หม่าป๋อยง 马伯庸 เขียน เรืองชัย รักศรีอักษร แปล    ท่ามกลางไฟสงครามแห่งยุคสมัยสามก๊ก ยังมีสมรภูมิที่พงศาวดารไม่ได้บันทึกไว้ นั่นคือสงครามแห่งจารชนของเหล่าสายลับผู้เปี่ยมปฏิภาณ เมื่อการข่าวรายงานว่ามีจารชนของแคว้นเว่ยแทรกซึมเข้าสู่ฮั่นจง เพื่อขโมยอาวุธสงครามของแคว้นสู่ นั่นคือเครื่องยิงหน้าไม้ ‘สวินสวี่’ หัวหน้ากองสันติบาลจึงออกคำสั่งให้คุ้มกันแบบร่าง เครื่องยิงหน้าไม้ และช่างฝีมือ จากการบุกรุกของศัตรูอย่างเข้มงวด ทว่ากองทัพกับกองสันติบาลกลับเอาแต่ระแวงซึ่งกันและกัน ไหนจะศิษย์พรรคใต้ดินของลัทธิข้าวสารห้าโต่วคอยป่วนปั่น ยังมี ‘หนู’ ตัวหนึ่งที่แฝงเร้นอยู่ในหมู่ขุนนางชั้นสูงของฮั่นจง …สายลับแคว้นเว่ยที่ใช้รหัสนามว่า ‘จู๋หลง’ สงครามใต้ดินนอกสมรภูมิรบระหว่างการข่าวกรองของสองแคว้น ภารกิจช่วงชิงและภารกิจพิทักษ์อาวุธล้ำค่าของแคว้นสู่นี้ มีเวลาเพียงสิบเอ็ดวันเท่านั้น!   ต้นฉบับนี้ยังไม่ใช่ฉบับสมบูรณ์   บทที่ 5 ปฏิบัติการกับสืบค้น   ขณะที่หลี่อันเดินทางมาถึงซีเซียงนั้น สวินสวี่จัดแบ่งงานในกองสันติบาลเรียบร้อยแล้ว หนังสือราชการด่วนซึ่งมีข้อความ ‘ป้องกันคนร้ายแฝงตัวเข้ามา ตรวจใบแสดงตัวอย่างเข้มงวด’ ถูกส่งไปยังด่านทุกเมืองอย่างรวดเร็วที่สุด ที่ผ่านหน้าหลี่อันเมื่อครู่ก็เป็นม้าเร็วอีกตัวหนึ่ง ทุกหมู่บ้านทุกอำเภอรอบอำเภอเหมี่ยนได้รับคำสั่งให้ตรวจสอบทะเบียนราษฎร์ใหม่ ต้องระวังป้องกันคนแปลกหน้าที่ความเป็นมาไม่ชัดเจน กองสันติบาลยังส่งเจ้าหน้าที่ปลอมตัวเป็นราษฎรไปแฝงตัวตามเส้นทางหลักและเมืองสำคัญ นอกจากนี้ยังส่ง ‘นักพรต’ ที่เก่งกาจหลายคนไปแฝงตัวตามจุดพักม้าและโรงเตี๊ยม แต่การดำเนินงานของกองสันติบาลเกิดสภาพที่เข้มงวดทางเหนือผ่อนปรนทางใต้ เพราะคิดว่าศัตรูคงจะมาทางทิศเหนือ หลังจากมอบหมายงานทั้งหมดเรียบร้อย สวินสวี่ให้ทหารยามคนหนึ่งมุ่งหน้าไปกองข่าวกรองเพื่อรับจดหมายจากหม่าซิ่นที่สำนักสาขายงเหลียง […]

พายุจารชนแห่งหล่งซี 风起陇西   หม่าป๋อยง 马伯庸 เขียน เรืองชัย รักศรีอักษร แปล    ท่ามกลางไฟสงครามแห่งยุคสมัยสามก๊ก ยังมีสมรภูมิที่พงศาวดารไม่ได้บันทึกไว้ นั่นคือสงครามแห่งจารชนของเหล่าสายลับผู้เปี่ยมปฏิภาณ เมื่อการข่าวรายงานว่ามีจารชนของแคว้นเว่ยแทรกซึมเข้าสู่ฮั่นจง เพื่อขโมยอาวุธสงครามของแคว้นสู่ นั่นคือเครื่องยิงหน้าไม้ ‘สวินสวี่’ หัวหน้ากองสันติบาลจึงออกคำสั่งให้คุ้มกันแบบร่าง เครื่องยิงหน้าไม้ และช่างฝีมือ จากการบุกรุกของศัตรูอย่างเข้มงวด ทว่ากองทัพกับกองสันติบาลกลับเอาแต่ระแวงซึ่งกันและกัน ไหนจะศิษย์พรรคใต้ดินของลัทธิข้าวสารห้าโต่วคอยป่วนปั่น ยังมี ‘หนู’ ตัวหนึ่งที่แฝงเร้นอยู่ในหมู่ขุนนางชั้นสูงของฮั่นจง …สายลับแคว้นเว่ยที่ใช้รหัสนามว่า ‘จู๋หลง’ สงครามใต้ดินนอกสมรภูมิรบระหว่างการข่าวกรองของสองแคว้น ภารกิจช่วงชิงและภารกิจพิทักษ์อาวุธล้ำค่าของแคว้นสู่นี้ มีเวลาเพียงสิบเอ็ดวันเท่านั้น! ต้นฉบับนี้ยังไม่ใช่ฉบับสมบูรณ์   ภาคหนึ่ง ฮั่นจงสิบสองวัน   แพ้แล้ว ถึงเขาจะยับยั้งแผนร้ายของข้าศึกต่อสำนักใหญ่สำเร็จ ถึงเขาจะสลายเครือข่ายของนิกายข้าวสารห้าโต่วในฮั่นจงสำเร็จ ถึงเขาจะจับช่างทำเครื่องยิงหน้าไม้ที่พยายามหนีสำเร็จ ถึงสุดท้ายเขาส่งผลทางอ้อมต่อความตายของหมีชง แต่ก็ยังพ่ายแพ้อย่างราบคาบ การที่แบบร่างถูกเผยออกไปนั้นทำให้ชัยชนะทั้งหมดไร้ความหมาย เขายังคงล้มลงในจุดที่ใกล้กับชัยชนะมากที่สุด     บทที่ 1 แฝงตัวกับจงรักภักดี   รัชศกไท่เหอปีที่สามแห่งเว่ย วันที่หกเดือนสอง เมืองซั่งกุยเขตเทียนสุ่ยในเว่ยก๊ก เฉินกงก้าวออกประตูบ้านพอดีกับที่เสียงเคาะบอกเวลายามเฉินสือ[1] ดังขึ้น […]

พายุจารชนแห่งหล่งซี 风起陇西   หม่าป๋อยง 马伯庸 เขียน เรืองชัย รักศรีอักษร แปล    ท่ามกลางไฟสงครามแห่งยุคสมัยสามก๊ก ยังมีสมรภูมิที่พงศาวดารไม่ได้บันทึกไว้ นั่นคือสงครามแห่งจารชนของเหล่าสายลับผู้เปี่ยมปฏิภาณ เมื่อการข่าวรายงานว่ามีจารชนของแคว้นเว่ยแทรกซึมเข้าสู่ฮั่นจง เพื่อขโมยอาวุธสงครามของแคว้นสู่ นั่นคือเครื่องยิงหน้าไม้ ‘สวินสวี่’ หัวหน้ากองสันติบาลจึงออกคำสั่งให้คุ้มกันแบบร่าง เครื่องยิงหน้าไม้ และช่างฝีมือ จากการบุกรุกของศัตรูอย่างเข้มงวด ทว่ากองทัพกับกองสันติบาลกลับเอาแต่ระแวงซึ่งกันและกัน ไหนจะศิษย์พรรคใต้ดินของลัทธิข้าวสารห้าโต่วคอยป่วนปั่น ยังมี ‘หนู’ ตัวหนึ่งที่แฝงเร้นอยู่ในหมู่ขุนนางชั้นสูงของฮั่นจง …สายลับแคว้นเว่ยที่ใช้รหัสนามว่า ‘จู๋หลง’ สงครามใต้ดินนอกสมรภูมิรบระหว่างการข่าวกรองของสองแคว้น ภารกิจช่วงชิงและภารกิจพิทักษ์อาวุธล้ำค่าของแคว้นสู่นี้ มีเวลาเพียงสิบเอ็ดวันเท่านั้น! ต้นฉบับนี้ยังไม่ใช่ฉบับสมบูรณ์   บทที่ 2 จงรักภักดีกับเสียสละ   กัวหวายถูนิ้วไปมาช้า ๆ จ้องหน้าหม่าจุนเจ้าเมืองเทียนสุ่ยด้วยแววตาแข็งกร้าว ฝ่ายหลังใช้แขนเสื้อเช็ดเหงื่อบนหน้าผากตลอดเวลา ราวกับถูกถ่านไฟในเตาสัมฤทธิ์รูปตัวเซี่ย[1]ในห้องประชุมย่างจนละลาย ผ่านไปครู่ใหญ่ เขาจึงเงยหน้าขึ้น พูดตะกุกตะกัก “โป๋…โป๋จี้เข้าใจผิดหรือไม่ เมืองซั่งกุยจะมีสายสืบของกองทัพสู่ได้อย่างไร” “งั้นหรือ แต่คนของข้ามีหลักฐานยืนยันชัดเจนว่าในเมืองซั่งกุยอย่างน้อยมีหนึ่งคนที่ทำงานในเครือข่ายข่าวกรองของกองทัพสู่อย่างลับ ๆ” กัวหวายพูดไม่เร็วไม่ช้า เสียงหนักแน่นมีพลัง เขาเป็นคนปกครองเมืองซั่งกุยอย่างแท้จริง คนไร้ความสามารถอย่างหม่าจุนไม่เคยอยู่ในสายตาของเขา หม่าจุนเช็ดเหงื่อต่อ […]

บันทึกวิญญาณพู่กัน 七侯筆錄之筆靈   หม่าป๋อยง 马伯庸 หงลวี่เติง แปล   ‘หลัวจงเซี่ย’ เพิ่งรู้ว่ายังมีความซวยที่เป็นขั้นกว่าของการที่อยู่ๆ ก็ถูกมีดแทงอก นั่นก็คือการถูกพู่กันแทงอก! แน่นอนว่าเขาไม่ตาย แต่เรื่องราวที่กำลังจะเกิดขึ้นกับเขาหลังจากนี้ ทำให้เขาสะบักสะบอมบอบช้ำทั้งกายใจจนแม้อยากตายก็ไม่ง่ายแล้ว . เด็กหนุ่มมหาวิทยาลัยที่ขี้เกียจไปวันๆ อย่างเขา อยู่ๆ ก็ได้ครอบครอง ‘พู่กันบัวคราม’ มรดกตกทอดของหลี่ไป๋ เซียนกวีแห่งประวัติศาสตร์ท่านนั้น นี่ทำให้เขาเข้าไปพัวพันกับเหล่าผู้คนแห่ง ‘สุสานพู่กัน’ และต้องเผชิญกับการต่อสู้เพื่อแย่งชิง พู่กันในตำนานมากมาย พร้อมผู้ครอบครองมาปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าเขาอย่างไม่ว่างเว้น สุนทรีย์แห่งถ้อยคำและตัวอักษรกลับกลายเป็นการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ตระการตา . พลังที่ยิ่งใหญ่มาพร้อมหน้าที่ความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่อย่างนั้นหรือ งั้นหลัวจงเซี่ยคนนี้ก็จะทำทุกวิธีเพื่อปลดพู่กันอัปมงคลนี่ออกไป พลังที่ยิ่งใหญ่อะไรนั่น เขาไม่ต้องการ!   ต้นฉบับนี้ยังไม่ใช่ฉบับสมบูรณ์   บทที่ 5 ทองได้มาและจากไปในเร็ววัน (2)   คำพูดของหลัวจงเซี่ยยังไม่ทันสิ้นสุด ข้อมือก็ถูกเหวยซื่อหรันกดลงแน่น เวลาผ่านไปพักหนึ่งเขาจึงปลดมือออกจากข้อมือของหลัวจงเซี่ยและเอ่ยอย่างใจเย็น “ชีพจรของคุณอ่อนล้ามาก อาจเพราะสุขภาพร่างกายอ่อนแอจึงเป็นลมไป” “แต่ผมมั่นใจว่าเมื่อกี้นี้ผมเห็นเธอกับคนอีกคนทะเลาะกัน มีทั้งลมทั้งหิมะ…” หลัวจงเซี่ยชี้ไปที่เสี่ยวหรง ฉากเหตุการณ์เมื่อไม่นานนี้ยังคงติดตาตรึงใจ เหวยซื่อหรันยกหลังมือไปแตะที่หน้าผากของหลัวจงเซี่ย “ตอนที่คนเป็นลมไปอาจจะสร้างจินตนาการขึ้นมาได้ แต่ว่าทำไมในฝันนั่นมีหลานสาวผมอยู่ก็คงต้องถามตัวคุณเองแล้วล่ะ” หลังจากพูดจบเหวยซื่อหรันก็ชำเลืองมองเขา […]

บันทึกวิญญาณพู่กัน 七侯筆錄之筆靈   หม่าป๋อยง 马伯庸 หงลวี่เติง แปล   ‘หลัวจงเซี่ย’ เพิ่งรู้ว่ายังมีความซวยที่เป็นขั้นกว่าของการที่อยู่ๆ ก็ถูกมีดแทงอก นั่นก็คือการถูกพู่กันแทงอก! แน่นอนว่าเขาไม่ตาย แต่เรื่องราวที่กำลังจะเกิดขึ้นกับเขาหลังจากนี้ ทำให้เขาสะบักสะบอมบอบช้ำทั้งกายใจจนแม้อยากตายก็ไม่ง่ายแล้ว . เด็กหนุ่มมหาวิทยาลัยที่ขี้เกียจไปวันๆ อย่างเขา อยู่ๆ ก็ได้ครอบครอง ‘พู่กันบัวคราม’ มรดกตกทอดของหลี่ไป๋ เซียนกวีแห่งประวัติศาสตร์ท่านนั้น นี่ทำให้เขาเข้าไปพัวพันกับเหล่าผู้คนแห่ง ‘สุสานพู่กัน’ และต้องเผชิญกับการต่อสู้เพื่อแย่งชิง พู่กันในตำนานมากมาย พร้อมผู้ครอบครองมาปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าเขาอย่างไม่ว่างเว้น สุนทรีย์แห่งถ้อยคำและตัวอักษรกลับกลายเป็นการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ตระการตา . พลังที่ยิ่งใหญ่มาพร้อมหน้าที่ความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่อย่างนั้นหรือ งั้นหลัวจงเซี่ยคนนี้ก็จะทำทุกวิธีเพื่อปลดพู่กันอัปมงคลนี่ออกไป พลังที่ยิ่งใหญ่อะไรนั่น เขาไม่ต้องการ!   ต้นฉบับนี้ยังไม่ใช่ฉบับสมบูรณ์   บทที่ 1 เฒ่าชราศึกษาดียังไม่วายถูกดูแคลน   เดือนเจ็ดอังคารจร เดือนเก้ามอบอาภรณ์ ประโยคนี้หมายถึงช่วงเดือนเจ็ดซึ่งเป็นช่วงเข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วง อากาศเริ่มเปลี่ยนเป็นเย็นลง ยังไม่ทันเข้าเดือนเก้าก็ต้องสวมเสื้อผ้าเพิ่มขึ้น แม้มักจะมีผู้ถือดีอธิบายความหมายผิดอยู่บ่อยครั้ง แต่สภาพอากาศตามธรรมชาติไม่อาจเปลี่ยนแปลง ไม่นานก็ถึงเดือนเจ็ดตามปฏิทินจันทรคติ อากาศเย็นลงจริง ๆ และเป็นเวลาที่สถานศึกษาหลายแห่งในโลกเปิดเรียนพอดี มหาวิทยาลัยหวาเซี่ยแห่งนี้ก็เช่นกัน บรรดานักศึกษาที่หยุดพักผ่อนในหน้าร้อนอันแสนอบอ้าวมาหลายเดือนพากันกลับมายังมหาวิทยาลัย ในหอคอยงาช้างเต็มไปด้วยบรรยากาศอันสดใสเยือกเย็นของช่วงต้นฤดูใบไม้ร่วงและหนังสืออวลกลิ่นหมึกทั่วทุกแห่งหน […]

บันทึกวิญญาณพู่กัน 七侯筆錄之筆靈   หม่าป๋อยง 马伯庸 หงลวี่เติง แปล   ‘หลัวจงเซี่ย’ เพิ่งรู้ว่ายังมีความซวยที่เป็นขั้นกว่าของการที่อยู่ๆ ก็ถูกมีดแทงอก นั่นก็คือการถูกพู่กันแทงอก! แน่นอนว่าเขาไม่ตาย แต่เรื่องราวที่กำลังจะเกิดขึ้นกับเขาหลังจากนี้ ทำให้เขาสะบักสะบอมบอบช้ำทั้งกายใจจนแม้อยากตายก็ไม่ง่ายแล้ว . เด็กหนุ่มมหาวิทยาลัยที่ขี้เกียจไปวันๆ อย่างเขา อยู่ๆ ก็ได้ครอบครอง ‘พู่กันบัวคราม’ มรดกตกทอดของหลี่ไป๋ เซียนกวีแห่งประวัติศาสตร์ท่านนั้น นี่ทำให้เขาเข้าไปพัวพันกับเหล่าผู้คนแห่ง ‘สุสานพู่กัน’ และต้องเผชิญกับการต่อสู้เพื่อแย่งชิง พู่กันในตำนานมากมาย พร้อมผู้ครอบครองมาปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าเขาอย่างไม่ว่างเว้น สุนทรีย์แห่งถ้อยคำและตัวอักษรกลับกลายเป็นการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ตระการตา . พลังที่ยิ่งใหญ่มาพร้อมหน้าที่ความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่อย่างนั้นหรือ งั้นหลัวจงเซี่ยคนนี้ก็จะทำทุกวิธีเพื่อปลดพู่กันอัปมงคลนี่ออกไป พลังที่ยิ่งใหญ่อะไรนั่น เขาไม่ต้องการ!   ต้นฉบับนี้ยังไม่ใช่ฉบับสมบูรณ์   บทนำ ทิ้งกวางขาวไว้บนผาเขียวชอุ่ม   ราชวงศ์ถัง รัชศกเป่าอิ๋ง อำเภอตังถู ราตรีกาลมืดมิด ฝนในฤดูใบไม้ร่วงโปรยปราย ประตูหน้าต่างปิดสนิท ชายชราผู้หนึ่งนอนห่อเหี่ยวอยู่บนเตียงนอน หลับตาไม่เคลื่อนไหว บนสาบเสื้อคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นสุรา พลังกายที่เปี่ยมล้นในอดีตใกล้จะหมดลงในไม่ช้า ตอนนี้เขาคงเหลือเพียงร่างกายเหี่ยวเฉาไว้ในภพภูมินี้ ราวกับดาวฤกษ์ที่อับแสงลง “ผู้มีชีวิตคือผู้ผ่านทาง ผู้ล่วงลับคือผู้หวนกลับ โลกมนุษย์ดั่งที่พักพิง […]