Category Archives: ไม่มีหมวดหมู่

巨星手记 บันทึก (ไม่ลับ) ฉบับซูเปอร์สตาร์   อวี่เซี่ยวหลานซาน เขียน ธมน แปล get-sem วาด   — โปรย — หลังจากพลาดตำแหน่งราชาแห่งวงการในเทศกาลภาพยนตร์ยุโรปคราวก่อน ฟางเล่อจิ่ง ก็ถูกเสนอชื่อเข้าชิงตำแหน่งนี้อีกครั้ง แต่ก่อนที่จะถึงการประกาศรางวัล เขาต้องถ่ายรายการร่วมกับคู่ปรับอย่าง เว่ยอี้ ผู้อยู่เบื้องหลังดราม่าต่างๆ เว่ยอี้ โจมตีหนักข้อขึ้นเรื่อยๆ เพื่อขุดคุ้ยจุดด่างพร้อยมาขัดขวางเส้นทางความก้าวหน้าของอีกฝ่าย แต่การโจมตีนั้นก็ไม่ใช่ง่ายๆ เมื่อฝั่งเขาเองก็พบปัญหาใหญ่จากปาปารัสซี่คนสนิท   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่ เพจ >> Rose Publishing ทวิตเตอร์ >> Rose Publishing …XOXO…   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   103 ใครบางคนจ้องเล่นงานคุณ! ไปเจอเพื่อนด้วยกัน! เพราะเผชิญอุปสรรคมากมายระหว่างถ่ายทำ ดังนั้นวันปิดกล้องทุกคนเลยรู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอก กว่าจะแยกย้ายกันก็เป็นเวลาสี่ทุ่มเข้าไปแล้ว หลังกลับถึงโรงแรมและอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย เสิ่นหานก็กอดหมอนปีนขึ้นเตียงของฟางเล่อจิ่งด้วยความเบิกบาน “ดื่มเหล้าไปแล้ว ตอนนี้เราจะเริ่มทำเรื่องอย่างว่าได้หรือยัง” ฟางเล่อจิ่งห่อตัวด้วยผ้าห่มแล้วกลิ้งไปอีกด้าน “อย่าส่งเสียงหนวกหู” “ฉันไม่อยากนอน!” เสิ่นตุ๊บป่องเขย่าตัวอีกฝ่าย […]

曾是年少时 รักเธอตั้งแต่วันวาน ชิงเหม่ย 青浼 เขียน หนูน้อยฉี แปล   — โปรย — สำหรับจินหยางแล้ว ที่น่าเสียดายที่สุดน่าจะเป็นเรื่องที่เวลานี้เธอไม่ได้อยู่เคียงข้างเขา อย่างน้อยถ้าอยู่ข้างๆ เขาก็พอจะมอบอ้อมกอดที่อบอุ่นให้เขา หรือไม่ก็ตบไหล่เขาเงียบๆ ได้ พวกเราควรเรียนรู้หลักการหนึ่งตั้งแต่เนิ่นๆ นั่นก็คือ อีสปอร์ตไม่ได้มีชัยชนะและเกียรติยศอยู่เคียงข้างตลอดเวลา ยิ่งเสียงปรบมือในจุดที่สว่างไสวดังมากเท่าไหร่ เงาดำหลังแสงก็จะยิ่งมืดมนมากเท่านั้น   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ   (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   76   จินหยางใช้เวลาสองชั่วโมงนั่งอยู่บนเก้าอี้ยาวหน้าจุดตรวจความปลอดภัยพูดคุยกับถงเหยา พวกเธอคุยกันเรื่องอ้ายเจีย คุยกันเรื่องเจี่ยนหยาง จากนั้นก็ถอนหายใจว่าตัวเองทำเวรทำกรรมอะไร ทุ่มเทสุดกำลังเพื่อชีวิตที่มั่นคง แต่กลับเจอคนที่ไม่ได้เรื่องแบบนี้… น่าจะเพราะพวกเธอสองคนพักอาศัยอยู่ใกล้กัน ตอนสวรรค์หย่อนบทบาทให้เกิดเกียจคร้านขึ้นมาเลยมอบบทชีวิตแบบเดียวกันให้พวกเธอสองคน “ฉันพบว่าตอนเธอบอกว่าเธอคบกับอ้ายเจีย ฉันโน้มน้าวเธอว่าให้ปลงหน่อย ให้มองโลกในแง่ดีหน่อย นั่นมันคนยืนพูดไม่ปวดเอว[1]ชัดๆ…” ถงเหยาเปรย “เรื่องแบบเดียวกันพอเกิดขึ้นกับฉันแล้ว ฉันกลับปลงไม่ได้ เหมือนสำเนาความหวาดกลัวที่เธอเคยเจอตอนนั้นมาให้ฉันเลย…เขายังเรียนมัธยมปลายไม่จบด้วยซ้ำ วันหน้าหากไม่เป็นนักกีฬาอาชีพแล้วจะทำยังไง จะไปไหน จะทำงานอะไร ถ้าเกมปิดตัวไปจะทำยังไง” ถงเหยากำมือที่วางบนเข่าแน่น คิ้วผูกเป็นปมขณะพูดต่อว่า […]

曾是年少时 รักเธอตั้งแต่วันวาน ชิงเหม่ย 青浼 เขียน หนูน้อยฉี แปล   — โปรย — สำหรับจินหยางแล้ว ที่น่าเสียดายที่สุดน่าจะเป็นเรื่องที่เวลานี้เธอไม่ได้อยู่เคียงข้างเขา อย่างน้อยถ้าอยู่ข้างๆ เขาก็พอจะมอบอ้อมกอดที่อบอุ่นให้เขา หรือไม่ก็ตบไหล่เขาเงียบๆ ได้ พวกเราควรเรียนรู้หลักการหนึ่งตั้งแต่เนิ่นๆ นั่นก็คือ อีสปอร์ตไม่ได้มีชัยชนะและเกียรติยศอยู่เคียงข้างตลอดเวลา ยิ่งเสียงปรบมือในจุดที่สว่างไสวดังมากเท่าไหร่ เงาดำหลังแสงก็จะยิ่งมืดมนมากเท่านั้น   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ   (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   77   หลังเธอไปถึงแวนคูเวอร์แล้ว ทุกอย่างก็ราบรื่นกว่าที่เธอคิดไว้มากเพราะพ่อซื้อบ้านไว้ก่อนแล้ว…กว่าเธอจะลงทะเบียน เรียน จัดการตัวเองและแมวเรียบร้อยก็ราวกลางเดือนกันยายน เธอพบว่าการส่งเธอมาแวนคูเวอร์ไม่ได้ช่วยพัฒนาภาษาอังกฤษของเธอมากเท่าไหร่นัก นอกจากในมหาวิทยาลัยที่เธอพูดคุยด้วยภาษาอังกฤษแล้ว สภาพแวดล้อมบ้านเธอก็เต็มไปด้วยร้านอาหารจีนกับซูเปอร์มาร์เก็ตของคนจีน… นี่ทำให้เธอยิ่งมั่นใจว่าตอนนั้นที่พ่อเธอคิดจะส่งเธอมาต่างประเทศก็แค่อยากหาเหตุผลแยกเธอออกมา แล้วค่อยส่งเฉินหยวนเข้าโรงพยาบาล การรับรู้นี้ กอปรกับความอาลัยที่ต้องแยกจากแฟนหนุ่มทำให้เธอไม่ยอมคุยดีๆ กับพ่อเธอหลายวัน จวบจนตอนหลังเธอค่อยได้สติกลับมา ในเมื่อเธอมาอยู่ที่นี่แล้ว การต่อต้านใดๆ ล้วนสูญเปล่าและไร้ประโยชน์ “…ถ้าลูกคิดจะกลับบ้านช่วงวันหยุดคริสมาสต์ก็กลับได้นะ พ่อซื้อตั๋วเครื่องบินที่นั่งชั้นหนึ่งให้ลูกวางขายาวๆ ของลูกได้” จินหยางมองพ่อเธอที่อยู่อีกฝั่งของวิดีโอคอล พ่อเธอพูดเสียงเหมือนเมตตาเปี่ยมล้น “แต่ถ้าลูกอยากทรมานตัวเองก็ตามใจ” […]

曾是年少时 รักเธอตั้งแต่วันวาน ชิงเหม่ย 青浼 เขียน หนูน้อยฉี แปล   — โปรย — สำหรับจินหยางแล้ว ที่น่าเสียดายที่สุดน่าจะเป็นเรื่องที่เวลานี้เธอไม่ได้อยู่เคียงข้างเขา อย่างน้อยถ้าอยู่ข้างๆ เขาก็พอจะมอบอ้อมกอดที่อบอุ่นให้เขา หรือไม่ก็ตบไหล่เขาเงียบๆ ได้ พวกเราควรเรียนรู้หลักการหนึ่งตั้งแต่เนิ่นๆ นั่นก็คือ อีสปอร์ตไม่ได้มีชัยชนะและเกียรติยศอยู่เคียงข้างตลอดเวลา ยิ่งเสียงปรบมือในจุดที่สว่างไสวดังมากเท่าไหร่ เงาดำหลังแสงก็จะยิ่งมืดมนมากเท่านั้น   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ   (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   75   บางทีอาจต้องย้อนเวลากลับไปเมื่อหกชั่วโมงก่อน                 วันนี้เป็นวันที่สิบเก้าเดือนสิงหาคม ยามเช้าแสงแดดจัดจ้า ถงเหยาลืมตาขึ้น ตอนผลักเปิดหน้าต่าง เธอได้ยินเสียงนกร้องด้านนอก วันนี้ของถงเหยาเริ่มต้นอย่างสวยงาม… เวลานี้เธอคิดว่าวันนี้น่าจะเป็นวันที่ไม่เลว เธอทำกิจกรรมตามปกติ ลุกขึ้นมาวิ่งตอนเช้า อาบน้ำ กินข้าวเช้า ในขณะที่มุมปากอาจยังมีกลิ่นนมหลงเหลืออยู่บ้าง เธอก็กลับห้องตัวเองอย่างพึงใจ เธอเห็นคอมพิวเตอร์ยังเปิดอยู่ บนหน้าจอมีไอคอนไฟล์ไมโครซอฟเวิร์ดกระจัดกระจายอยู่จำนวนหนึ่งและไฟล์เอกสารศึกษาด้วยตัวเอง… และมีไอคอนของเกมออร์เดอร์ออฟสตรอม เมื่อเห็นโลโก้เกมสีฟ้านั่น เธอก็นึกถึงเด็กเกรียนที่อาศัยอยู่ข้างบ้านเธอตามสัญชาตญาณ…ก่อนเพื่อนรักเฉินจินหยางจะทำเรื่องชวนตกใจจนทำให้คนอ้าปากค้างจนกรามหลุดด้วยการคว้าอันธพาล (บางทีควรเรียกว่าหัวหน้าอันธพาล) มาเป็นแฟน […]

曾是年少时 รักเธอตั้งแต่วันวาน ชิงเหม่ย 青浼 เขียน หนูน้อยฉี แปล   — โปรย — สำหรับจินหยางแล้ว ที่น่าเสียดายที่สุดน่าจะเป็นเรื่องที่เวลานี้เธอไม่ได้อยู่เคียงข้างเขา อย่างน้อยถ้าอยู่ข้างๆ เขาก็พอจะมอบอ้อมกอดที่อบอุ่นให้เขา หรือไม่ก็ตบไหล่เขาเงียบๆ ได้ พวกเราควรเรียนรู้หลักการหนึ่งตั้งแต่เนิ่นๆ นั่นก็คือ อีสปอร์ตไม่ได้มีชัยชนะและเกียรติยศอยู่เคียงข้างตลอดเวลา ยิ่งเสียงปรบมือในจุดที่สว่างไสวดังมากเท่าไหร่ เงาดำหลังแสงก็จะยิ่งมืดมนมากเท่านั้น   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ   (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   74   ผลลัพธ์สุดท้ายทำให้ทุกคน (หลักๆ คือเสี่ยวเซียนกับอ้ายเจีย) พึงพอใจมาก เจี่ยงลู่เป็นผู้บริสุทธิ์ หลังเข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น เธอก็แย่งมือถือของตัวเองคืนมาจากมือของถงถง ก่อนเบิกตาโตมองอีกฝ่าย…อย่างกับว่านี่เป็นวันแรกที่เธอรู้จักถงถง เจี่ยงลู่พูดทิ้งไว้ประโยคหนึ่งว่า “เธอไม่ควรทำแบบนี้” จากนั้นเดินตัวสั่นหน้าซีดขาวกลับที่นั่งของตัวเอง ท่าทางหมดอาลัยตายอยาก ตอนนั้นทั่วทั้งฐานเงียบกริบ เสี่ยวเซียนสีหน้าไร้อารมณ์ขณะสั่งให้หรงหรงไปชงน้ำตาลทรายแดงร้อนให้เจี่ยงลู่…เจี่ยงลู่ตกใจกับสิ่งที่ได้รับมาก อย่างไรซะขอเพียงเป็นคนที่มีสติดีก็จะรู้ว่าในฐานนี้ใครคือตัวเอก เมื่อหรงหรงฉีกยิ้มโชว์ฟันให้เจี่ยงลู่ ใบหน้าซีดขาวของเธอแดงก่ำโดยพลัน ขณะที่ถงถงไม่ได้โชคดีขนาดนั้น ไม่นานคนในคณะผู้บริหารก็มาถึง ความจริงพิสูจน์แล้วว่าถงถงไม่ใช่ญาติของผู้บริหารคนไหน หรือเป็นคู่รักของผู้บริหารคนไหนเช่นกัน…เธอถูกไล่ออกทันที อาจต้องเผชิญกับการถูกฟ้องร้องด้วย…เพราะขณะที่เธอป่วนอยู่ในเทียปา […]

曾是年少时 รักเธอตั้งแต่วันวาน ชิงเหม่ย 青浼 เขียน หนูน้อยฉี แปล   — โปรย — สำหรับจินหยางแล้ว ที่น่าเสียดายที่สุดน่าจะเป็นเรื่องที่เวลานี้เธอไม่ได้อยู่เคียงข้างเขา อย่างน้อยถ้าอยู่ข้างๆ เขาก็พอจะมอบอ้อมกอดที่อบอุ่นให้เขา หรือไม่ก็ตบไหล่เขาเงียบๆ ได้ พวกเราควรเรียนรู้หลักการหนึ่งตั้งแต่เนิ่นๆ นั่นก็คือ อีสปอร์ตไม่ได้มีชัยชนะและเกียรติยศอยู่เคียงข้างตลอดเวลา ยิ่งเสียงปรบมือในจุดที่สว่างไสวดังมากเท่าไหร่ เงาดำหลังแสงก็จะยิ่งมืดมนมากเท่านั้น   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ   (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   73   ถ้าคุณมีช่วงชีวิตวัยเด็ก คุณก็น่าจะเคยได้ยินนิทานเรื่อง ปลาไหลชมจันทร์ ในสมัยโบราณมีชาวนาครอบครัวหนึ่งขายปลาไหลหาเลี้ยงชีพ ครั้งหนึ่งชาวนาจับปลาไหลกลับมา เขาวางโอ่งบรรจุปลาไหลไว้ในลานเรือน วันนั้นเป็นวันขึ้นสิบห้าค่ำจันทร์เต็มดวงพอดี ชาวนาพาภรรยามานั่งรับลมเย็นที่ลานเรือน จังหวะนี้เองเขาเห็นปลาไหลตัวหนึ่งในโอ่งเงยหน้าแล้วส่ายไปมาใส่ดวงจันทร์! ชาวนาตกใจอักโข คิดไม่ถึงว่าตัวเองจะจับปลาไหลชมจันทร์ในตำนานได้…รูปลักษณ์ภายนอกของปลาไหลชมจันทร์เหมือนปลาไหลดินทั่วไปไม่ผิดเพี้ยน เพียงแต่ตั้งแต่เล็กมันจะกินเนื้อเน่าซากศพของสัตว์เป็นอาหาร นานวันเข้าตัวมันจึงสะสมพิษร้าย ถ้าคนพลาดกินเข้าไปจะมีอันตรายถึงชีวิต ชาวนาก้าวไปข้างหน้าคิดจะคว้าปลาไหลชมจันทร์ออกมาจากโอ่ง แล้วฟาดมันให้ตาย แต่คิดไม่ถึงว่าปลาไหลจอมเจ้าเล่ห์จะรีบหดหัวกลับไปปะปนกับปลาไหลตัวอื่น! ชาวนาทั้งโมโหทั้งหงุดหงิดแต่ทำอะไรไม่ได้ เพื่อรับผิดชอบต่อคนซื้อปลา เขาเลยได้แต่เตรียมปล่อยปลาไหลทั้งหมดในโอ่งนี้…แต่ขณะทเขาเตรียมจะลงมือ ภรรยาของเขากลับห้ามเขาไว้และให้เขาไปเอาโอ่งอีกสองใบในเรือนมาแบ่งปลาไหลหนึ่งโอ่งออกเป็นสองโอ่ง แยกกันเลี้ยง […]

曾是年少时 รักเธอตั้งแต่วันวาน ชิงเหม่ย 青浼 เขียน หนูน้อยฉี แปล   — โปรย — สำหรับจินหยางแล้ว ที่น่าเสียดายที่สุดน่าจะเป็นเรื่องที่เวลานี้เธอไม่ได้อยู่เคียงข้างเขา อย่างน้อยถ้าอยู่ข้างๆ เขาก็พอจะมอบอ้อมกอดที่อบอุ่นให้เขา หรือไม่ก็ตบไหล่เขาเงียบๆ ได้ พวกเราควรเรียนรู้หลักการหนึ่งตั้งแต่เนิ่นๆ นั่นก็คือ อีสปอร์ตไม่ได้มีชัยชนะและเกียรติยศอยู่เคียงข้างตลอดเวลา ยิ่งเสียงปรบมือในจุดที่สว่างไสวดังมากเท่าไหร่ เงาดำหลังแสงก็จะยิ่งมืดมนมากเท่านั้น   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ   (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   72   ตกเย็น เมื่อคว้าชัยชนะในการแข่งขันครั้งนี้ได้แล้ว ผู้คนในฐานก็สุขใจกันทั่วหน้า บรรยากาศผ่อนคลายมาก ผู้คนอ้างหลักศีลธรรมบีบบังคับให้อ้ายซาเลี้ยงอาหาร ยังดีที่เขาดูคล้ายเหม่อลอยเพราะชัยชนะ เลี้ยงหมาล่าทั่ง[1]ที่สั่งมาในราคาสามร้อยกว่าหยวนโดยไม่บ่น ดูโง่งมชะมัด ตอนกินข้าว ไม่รู้ว่าใครกินอิ่มแล้วไม่มีอะไรทำเลยเปิดคอมพ์กดเข้าช่องสตรีมของซาเชียน พอทุกคนได้ยินเสียงของซาเชียนดังขึ้นในฐาน พวกเขายังอึ้งกันไปอึดใจหนึ่ง เหลียวมองก็พบว่าที่แท้เป็นไลฟ์สตรีม… “ยังคงทำให้คนคิดถึงใช่ไหมล่ะ” เหลียงเซิงพึมพำ อ้ายเจียประคองอาหารเย็นในมือ ขยับไปหน้าคอมพิวเตอร์ เมื่อโน้มตัวมองก็เห็นว่าในช่องสตรีมของซาเชียนมีคอมเมนต์วิ่งถล่มทลายเต็มหน้าจอ ผู้คนต่างพากันถามเขาว่าคิดเห็นอย่างไรกับเรื่องที่ทีม YQCB ชนะทีมหัวเว่ยขาดลอย… ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรที่ชอบดูเรื่องสนุกของคนอื่น […]

โชคลาภหมื่นล้านบันดาลรัก 天降横财一百亿 เจียงจื่อกุย 江子归 เขียน เหวินหรง แปล   — โปรย — เรื่องที่รู้ๆ กันอยู่สำหรับคนทั่วไปคือ หากมีเงินและได้ใช้เงินนั้น ก็จะมีความสุข แต่สำหรับ สวี่รุ่ย การต้องใช้เงินแต่ละหยวนในกรอบของการทดลอง ทั้งเหนื่อย ทั้งลุ้น และแน่นอนว่ามีความสุข ภารกิจการใช้เงินที่เธอต้องทำในแต่ละครั้งนับวันจะท้าทายขึ้นเรื่อยๆ จำนวนเงินทะยานสู่หลักสิบล้าน เดิมพันแต่ละครั้งยังคงเป็นชีวิตน้อยๆ ของเธอ โชคดีที่ตอนนี้เธอมี ลั่วหาน ซึ่งหายจากโรคภัยกลับมาแข็งแรงแล้วคอยช่วยเหลือเสมอ ดังนั้นสวี่รุ่ยจะไม่ยอมแพ้ เธอจะใช้เงินพวกนั้นให้หมดเกลี้ยง พิชิตทุกภารกิจเพื่อมีชีวิตรอดให้ได้!   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ   (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   87   เพิ่งกินอาหารเย็นเสร็จไม่ทันไร สวี่รุ่ยก็ลากตาไปเล่นเกมตรงโซฟา อายุปูนนี้แล้ว เธอไม่อยากให้ตาหาเรื่องให้ตัวเองเหน็ดเหนื่อยทุกวี่วัน ได้ปลีกตัวจากงานแสนยุ่งมาพักผ่อนหย่อนใจบ้างก็ไม่เลว ประกอบกับเธอยังเล่นไม่ผ่านด่าน สวี่รุ่ยจึงอ้อนให้ตาช่วยด้วยการเอ่ยชมชุดใหญ่ “ตาฉลาดที่สุด รีบแสดงความสามารถแบบตอนเล่นเกมแพลนส์ วีเอส ซอมบีส์[1]เร็วเข้า ช่วยหนูเล่นไปจนถึงด่านสุดท้ายที่เป็นห้องลับเลยนะคะ! มีเซอร์ไพรส์ด้วย!” […]

โชคลาภหมื่นล้านบันดาลรัก 天降横财一百亿 เจียงจื่อกุย 江子归 เขียน เหวินหรง แปล   — โปรย — เรื่องที่รู้ๆ กันอยู่สำหรับคนทั่วไปคือ หากมีเงินและได้ใช้เงินนั้น ก็จะมีความสุข แต่สำหรับ สวี่รุ่ย การต้องใช้เงินแต่ละหยวนในกรอบของการทดลอง ทั้งเหนื่อย ทั้งลุ้น และแน่นอนว่ามีความสุข ภารกิจการใช้เงินที่เธอต้องทำในแต่ละครั้งนับวันจะท้าทายขึ้นเรื่อยๆ จำนวนเงินทะยานสู่หลักสิบล้าน เดิมพันแต่ละครั้งยังคงเป็นชีวิตน้อยๆ ของเธอ โชคดีที่ตอนนี้เธอมี ลั่วหาน ซึ่งหายจากโรคภัยกลับมาแข็งแรงแล้วคอยช่วยเหลือเสมอ ดังนั้นสวี่รุ่ยจะไม่ยอมแพ้ เธอจะใช้เงินพวกนั้นให้หมดเกลี้ยง พิชิตทุกภารกิจเพื่อมีชีวิตรอดให้ได้!   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ   (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   85   จู้หงเซินประชุมไปได้ครึ่งหนึ่งก็เห็นเลขาฯโจวเหลือบมองเขาด้วยท่าทางผิดแปลกไปจากปกติ เลขาฯโจวเดินไปข้างกายท่านประธานอย่างกล้าๆ กลัวๆ และกระซิบข้างหูสรุปเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ฟังคร่าวๆ ไม่กี่คำ “…คิดว่าคุณหนูสวี่รุ่ยเป็นแฟนของคุณชายฉือ ต่อมาพวกหล่อนกักตัวคุณหนูไว้ในวงล้อมจะทำร้าย โชคดี…” ยังไม่ทันพูดว่าโชคดี ท่านประธานตวัดสายตาเย็นชามองเลขาฯโจว เขาเสียวสันหลังวาบ ชะงักไปครู่หนึ่งถึงพูดต่อ “โชคดีที่พวกบอดีการ์ดไปทันเวลา […]

โชคลาภหมื่นล้านบันดาลรัก 天降横财一百亿 เจียงจื่อกุย 江子归 เขียน เหวินหรง แปล   — โปรย — เรื่องที่รู้ๆ กันอยู่สำหรับคนทั่วไปคือ หากมีเงินและได้ใช้เงินนั้น ก็จะมีความสุข แต่สำหรับ สวี่รุ่ย การต้องใช้เงินแต่ละหยวนในกรอบของการทดลอง ทั้งเหนื่อย ทั้งลุ้น และแน่นอนว่ามีความสุข ภารกิจการใช้เงินที่เธอต้องทำในแต่ละครั้งนับวันจะท้าทายขึ้นเรื่อยๆ จำนวนเงินทะยานสู่หลักสิบล้าน เดิมพันแต่ละครั้งยังคงเป็นชีวิตน้อยๆ ของเธอ โชคดีที่ตอนนี้เธอมี ลั่วหาน ซึ่งหายจากโรคภัยกลับมาแข็งแรงแล้วคอยช่วยเหลือเสมอ ดังนั้นสวี่รุ่ยจะไม่ยอมแพ้ เธอจะใช้เงินพวกนั้นให้หมดเกลี้ยง พิชิตทุกภารกิจเพื่อมีชีวิตรอดให้ได้!   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ   (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   86   พอถึงเวลากินอาหารเย็น สวี่รุ่ยเพิ่งนึกออกว่ายังไม่ได้มอบของขวัญของตัวเองให้ตาเลย ดังนั้นก่อนนั่งลง เธอเดินไปหน้าที่นั่งของตา แล้วส่งถุงกระดาษใบเล็กของแวนคลีฟแอนด์อาร์เปลส์ให้ “ตาคะ วันนี้ตอนอยู่ที่ห้างสรรพสินค้า หนูเลือกของขวัญให้ตาหนึ่งชิ้น” จู้หงเซินเลิกคิ้ว “ของขวัญอะไร” สวี่รุ่ยเกาะไหล่ตาพลางบอกยิ้มๆ “ของขวัญวันเกิดไงคะ ใกล้จะถึงวันคล้ายวันเกิดตาแล้ว […]