Category Archives: ทดลองอ่าน

ท่านประมุขหลงลืมฟื้นรัก เล่ม 3 教主走失记   Yishihuashang 一世华裳 เขียน RML แปล   โปรย หมากสีขาวใกล้จะถูกเปิดโปง รอบกาย เย่โย่ว และ เหวินเหรินเหิง จึงยิ่งเต็มไปด้วยอันตราย เย่โย่วรีบรุดพาพรรคธรรมะบุกรังของมนุษย์โอสถ จากการต่อสู้ชิงไหวพริบ กำลังจะดำเนินไปสู่การนองเลือดครั้งใหญ่ อันเป็นบทสรุปของหนี้แค้นในอดีต พวกเขาจะสามารถจัดการหมากสีขาวให้สิ้นซากได้หรือไม่ และตัวตนของใครเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องลวงบ้าง บางทีผู้ที่กินยาของหมากสีขาวอาจมีมากกว่าที่คิดเสียแล้ว ความจริงอันดำมืดของยุทธภพจะต้องกระจ่างในการต่อสู้ครานี้   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 83   ในท้ายที่สุดเย่โย่วก็ไม่ได้ยอมรับคำขอของติงสี่ไหล เขากล่าวอย่างอดทนว่า “เจ้าเป็นประมุขน้อยแห่งหอหลิงเจี้ยน แต่ข้ามิได้เป็นอะไรเลย จึงไม่มีเหตุผลที่เจ้าจะต้องยกข้าเป็นพี่ใหญ่มิใช่หรือ” ติงสี่ไหลกล่าว “คุณชายเสี่ยวอย่าพูดเช่นนั้นเด็ดขาด หากเจ้าไม่ได้เป็นอะไรเลย แล้วข้าจะเป็นอะไรได้เล่า” เย่โย่วกล่าว “ประมุขน้อยแห่งหอหลิงเจี้ยน” ติงสี่ไหล “…” ติงสี่ไหลรู้สึกแย่เล็กน้อย เพราะคิดว่าหมดหวังเรื่องนี้แล้ว เขารู้ว่าเวลานี้ต้องคิดหาวิธีแก้ปัญหา แต่หัวสมองโง่เขลาเหลือเกิน […]

ท่านประมุขหลงลืมฟื้นรัก เล่ม 3 教主走失记   Yishihuashang 一世华裳 เขียน RML แปล   โปรย หมากสีขาวใกล้จะถูกเปิดโปง รอบกาย เย่โย่ว และ เหวินเหรินเหิง จึงยิ่งเต็มไปด้วยอันตราย เย่โย่วรีบรุดพาพรรคธรรมะบุกรังของมนุษย์โอสถ จากการต่อสู้ชิงไหวพริบ กำลังจะดำเนินไปสู่การนองเลือดครั้งใหญ่ อันเป็นบทสรุปของหนี้แค้นในอดีต พวกเขาจะสามารถจัดการหมากสีขาวให้สิ้นซากได้หรือไม่ และตัวตนของใครเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องลวงบ้าง บางทีผู้ที่กินยาของหมากสีขาวอาจมีมากกว่าที่คิดเสียแล้ว ความจริงอันดำมืดของยุทธภพจะต้องกระจ่างในการต่อสู้ครานี้   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 84   หลังจากเว่ยเจียงเย่ว์จากไป ห้องส่วนตัวพลันเงียบลง เย่โย่วมีความสุขมากยามได้อยู่กับศิษย์พี่ตามลำพัง เขาจิบชาช้าๆ เมื่อเห็นศิษย์พี่ไม่ได้ปริปากก็เอ่ยถาม “คิดเรื่องของเว่ยเจียงเย่ว์อยู่หรือ” เหวินเหรินเหิงระบายเสียงออกมา “อืม” เย่โย่วกล่าว “จากที่ท่านรู้จักเขา เขาจะไปหรือไม่” เหวินเหรินเหิงเอ่ยอย่างหนักแน่น “ไป” เย่โย่วกล่าว “ถ้าเขาค้นหาสิ่งที่เป็นประโยชน์ได้จริงจะทำอย่างไร” เหวินเหรินเหิงส่ายหน้า เขาหยุดชั่วขณะแล้วเล่าว่า […]

ท่านประมุขหลงลืมฟื้นรัก เล่ม 3 教主走失记   Yishihuashang 一世华裳 เขียน RML แปล   โปรย หมากสีขาวใกล้จะถูกเปิดโปง รอบกาย เย่โย่ว และ เหวินเหรินเหิง จึงยิ่งเต็มไปด้วยอันตราย เย่โย่วรีบรุดพาพรรคธรรมะบุกรังของมนุษย์โอสถ จากการต่อสู้ชิงไหวพริบ กำลังจะดำเนินไปสู่การนองเลือดครั้งใหญ่ อันเป็นบทสรุปของหนี้แค้นในอดีต พวกเขาจะสามารถจัดการหมากสีขาวให้สิ้นซากได้หรือไม่ และตัวตนของใครเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องลวงบ้าง บางทีผู้ที่กินยาของหมากสีขาวอาจมีมากกว่าที่คิดเสียแล้ว ความจริงอันดำมืดของยุทธภพจะต้องกระจ่างในการต่อสู้ครานี้   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 81   เย่โย่วไม่ได้เป็นลมจนสิ้นสติเสียทีเดียว อย่างน้อยก็ยังรู้สึกตัวว่าศิษย์พี่พาไปส่งที่วัดเส้าหลิน จากนั้นเหมือนจะได้ยินเสียงของเหมียวเหมียวหันรีหันขวางอยู่ข้างกาย เขาต้องการให้คนผู้นี้เงียบเสียงลง แต่ยังไม่ทันจะได้เอ่ยปากก็ไม่รู้สึกตัวเสียแล้ว หลังจากฟื้นขึ้นมาก็ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน เย่โย่วเพิ่งจะขยับตัวกลับถูกกอดแน่น ไออุ่นที่คุ้นเคยแนบชิดติดกาย หัวใจทั้งดวงพลอยอบอุ่นขึ้น สบายยิ่งนักจนอยากจะจมดิ่งอยู่ในภวังค์เช่นนี้ตลอดไป เย่โย่วเริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง เมื่อคลำเจอผ้าที่พันรอบดวงตา มือพลันถูกจับไว้ เหวินเหรินเหิงสั่ง “อย่าขยับตัว” เย่โย่วเอ่ยถาม “ข้าหลับไปนานแค่ไหน” […]

ท่านประมุขหลงลืมฟื้นรัก เล่ม 3 教主走失记   Yishihuashang 一世华裳 เขียน RML แปล   โปรย หมากสีขาวใกล้จะถูกเปิดโปง รอบกาย เย่โย่ว และ เหวินเหรินเหิง จึงยิ่งเต็มไปด้วยอันตราย เย่โย่วรีบรุดพาพรรคธรรมะบุกรังของมนุษย์โอสถ จากการต่อสู้ชิงไหวพริบ กำลังจะดำเนินไปสู่การนองเลือดครั้งใหญ่ อันเป็นบทสรุปของหนี้แค้นในอดีต พวกเขาจะสามารถจัดการหมากสีขาวให้สิ้นซากได้หรือไม่ และตัวตนของใครเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องลวงบ้าง บางทีผู้ที่กินยาของหมากสีขาวอาจมีมากกว่าที่คิดเสียแล้ว ความจริงอันดำมืดของยุทธภพจะต้องกระจ่างในการต่อสู้ครานี้   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 82   เหวินเหรินเหิงกล่าว “หากเซี่ยจวินหมิงไม่ก่อปัญหาสักวัน เขาจะอึดอัดตายงั้นหรือ” เย่โย่วหัวเราะร่วน แล้วก้มหน้ากินอาหารที่ศิษย์พี่คีบให้ เขายังไม่ได้แกะผ้าพันแผลที่ดวงตาออก จึงไม่รู้ว่าตนเองคีบอะไรอยู่ โชคดีที่เหวินเหรินเหิงรู้รสที่เขาชอบ จึงคีบอาหารใส่ชามให้ได้โดยที่เขาไม่ต้องเอ่ยปาก…ที่จริงแล้วเดิมทีเหวินเหรินเหิงคิดจะป้อนให้เอง แต่เย่โย่วไม่ยอม เหวินเหรินเหิงก็ไม่ได้บังคับ ใบหน้าของเย่โย่วอันตรายเกินไป เหวินเหรินเหิงจึงปลอมตัวให้ก่อนออกมาข้างนอก ตอนนี้เขาเป็นเพียงคนตาบอดธรรมดาๆ คนอื่นๆ จึงไม่ใคร่สนใจ แล้วพูดคุยถึงเหตุการณ์สำคัญในยุทธภพต่อไป […]

เมื่อผมเป็นเจ้าของสวนสัตว์ 我开动物园那些年   ลาเหมียนฮวาถังเตอะทู่จื่อ เขียน 拉棉花糖的兔子   Himazan แปล   ติดตามกำหนดการวางขายหนังสือได้ที่เพจ Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   +++++++++++++++++++   ตอนที่ 43.3 ห้องพยาบาล หวงฉีฟื้นคืนสติขึ้นมา และเพื่อไม่ให้เขาหัวใจวาย ต้วนเจียเจ๋อจึงไม่ได้เรียกไป๋ซู่เจินมาฝังเข็มให้ หวงฉีมองเจ้าหน้าที่ห้องพยาบาลเดินออกจากห้องไป จากนั้นพูดกับต้วนเจียเจ๋อด้วยสีหน้าซีดเซียว “ผู้อำนวยการ คุณไม่ได้ล้อผมเล่นจริง ๆ ใช่ไหมครับ” ตามที่ผู้อำนวยการบอก ลู่ยาก็คืออีกาทองสามขา เสี่ยวเว่ยคือจิงเว่ย พี่ไป๋คือไป๋ซู่เจิน โหย่วซูคือต๋าจี่…ต๋าจี่เชียวนะ! คนอื่น ๆ ที่เหลือพวกนั้นเขาไม่กล้าคิดต่อไปแล้ว เรื่องนี้น่าตื่นเต้นจริง ๆ! ต้วนเจียเจ๋อกลัวหวงฉีจะช็อกจนเสียสติ ดังนั้นเลยคิดว่าอยากเรียกไป๋ซู่เจินมาจริง ๆ “เป็นเรื่องจริงครับ เนื่องจากเหตุผลบางอย่างทำให้พวกเขาต้องลงมาที่นี่ อีกอย่างผมคงไม่สามารถปิดบังเรื่องนี้กับคุณไปอีกหลายสิบปี กระทั่งโหย่วซูก็ยังคิดว่าคุณคือคนที่พึ่งพาได้ ผมก็เลยบอกคุณ” “สวนสัตว์นี้จะต้องเปิดไปอีกหลายสิบปีเลยเหรอครับ…” “…พูดอะไรครับ คุณยังจำได้ไหมว่าคุณคือรองผู้อำนวยการ หรือว่าพวกเราจะเจ๊งภายในปีสองปีนี้?” “ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้นครับ” หวงฉีหงุดหงิด […]

เมื่อผมเป็นเจ้าของสวนสัตว์ 我开动物园那些年   ลาเหมียนฮวาถังเตอะทู่จื่อ เขียน 拉棉花糖的兔子   Himazan แปล   ติดตามกำหนดการวางขายหนังสือได้ที่เพจ Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   +++++++++++++++++++   ตอนที่ 43.2     เวลาหลายเดือนล่วงเลยไปอย่างรวดเร็วจนกระทั่งเข้าฤดูใบไม้ผลิ สวนแมลง พื้นที่โซนใหม่ของสวนสัตว์ซาฟารีหลิงโย่วก็เสร็จสมบูรณ์ หลังจากโปรโมทเรียบร้อยก็เปิดให้บริการแก่นักท่องเที่ยวอย่างเป็นทางการ   ปีนั้น หวงฉีถูกวิญญาณร้ายเข้ามาพัวพันจนเกือบกระโดดหน้าผาฆ่าตัวตาย โชคดีที่เขาเดินเข้าไปในหลิงโย่วเลยรักษาชีวิตของตัวเองเอาไว้ได้ หลังจากนั้นเขาก็อยู่ทำงานที่นี่มาตลอด แม้จะเคยลาออกจากงานกลางคัน แต่สุดท้ายก็กลับมาที่หลิงโย่ว หลายปีมานี้ หวงฉีเป็นหลักศิลากลางน้ำเชี่ยว[1] เมื่อไม่นานนี้เขาเพิ่งได้รับการแต่งตั้งเป็นรองผู้อำนวยการสวนสัตว์อย่างเป็นทางการ นับว่าเป็นคนที่น่าเลื่อมใสและไว้วางใจได้ ต้วนเจียเจ๋อกับเขา ซึ่งมีตำแหน่งเป็นผู้อำนวยการและรองผู้อำนวยการต่างก็ศึกษาและเพิ่มพูนความรู้ในอาชีพของตนหลังจากที่ได้ทำงานสายนี้ ช่วงเวลาว่างก่อนหน้านี้หวงฉีรับงานเอาท์ซอร์สจากบริษัทเก่ามาโดยตลอด แต่เนื่องจากหลิงโย่วขยายกิจการขึ้นเรื่อย ๆ หลังจากคิดทบทวนอยู่หลายครั้งเขาจึงเลิกรับงานนั้นไป แล้วมุ่งมั่นอุทิศตนให้กับอุตสาหกรรมนี้ จากมุมมองของหวงฉี ในอนาคตหลิงโย่วมีโอกาสพัฒนาไปไกลและสามารถยิ่งใหญ่ได้มากกว่านี้ เนื่องจากเขาไม่ได้รับงานเอาท์ซอร์สแล้ว ต้วนเจียเจ๋อกับเขาจึงเข้าใจกันโดยที่ไม่ต้องพูดอะไร ที่ผ่านมาต้วนเจียเจ๋อยังสงสัยอยู่ว่าหวงฉีจะเปลี่ยนอาชีพอีกหรือไม่ ดังนั้นเมื่อเป็นเช่นนี้ต้วนเจียเจ๋อจึงไม่ลังเลที่จะเลื่อนขั้นให้กับหวงฉีที่รับผิดชอบหน้าที่และงานจำนวนมากมาโดยตลอด ถึงหลิงโย่วจะเป็นสวนสัตว์ แต่ก็เป็นบริษัทที่เติบโตขึ้นเรื่อย ๆ และจะมีอุตสาหกรรมอื่น […]

เมื่อผมเป็นเจ้าของสวนสัตว์ 我开动物园那些年   ลาเหมียนฮวาถังเตอะทู่จื่อ เขียน 拉棉花糖的兔子   Himazan แปล   ติดตามกำหนดการวางขายหนังสือได้ที่เพจ Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   +++++++++++++++++++   ตอนที่ 43.1   ต้วนเจียเจ๋อไม่รู้ว่าพนักงานของเขากำลังคิดอะไรอยู่ จึงล็อกประตูเพื่อกันไม่ให้พวกเขาเข้ามาด้านใน จากนั้นรีบเดินไปยืนข้างลู่ยา “ผมจำไม่ค่อยได้เท่าไร คุณช่วยทำให้ดูหน่อยสิครับ ว่าร่างที่แท้จริงของเขาเป็นอย่างไร” “อีกเดี๋ยวเปิ่นจุนจะให้เจ้านี่แปลงร่างให้ดู นกเก้าหัว หน้าตาอัปลักษณ์” ลู่ยาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ เสี่ยวจิ่ว “…” ต้วนเจียเจ๋อนึกออกแล้ว นกเก้าหัว หน้าตาร่างเดิมดุร้ายสมกับที่เป็นนกล่าเหยื่อ แต่ไม่ดุร้ายและโหดเหี้ยมเท่าลู่ยาแน่นอน ทั้งสองเดินมาถึงสถานที่คุ้นเคยของพวกสัตว์เทพ ลู่ยาตั้งใจจะอธิบายกฎให้ตัวเก้าหัวฟังที่นี่ ปีศาจตัวเก้าหัวทำผิดกฎข้อร้ายแรงหลายข้อทันทีที่ลงมาถึง ข้อแรก กล้าไม่เคารพผู้อำนวยการ ข้อสอง คิดละทิ้งหน้าที่ออกไปเที่ยวเล่น ข้อสาม กล้าข่มขู่ต้อนผู้อำนวยการเข้ามุม โดนตัดไปสองหัวถือว่าโชคดีมากแล้ว ในตอนนี้เองที่หยวนหงเดินถือลูกท้อเข้ามาในห้อง พวกเขายังไม่ได้บอกสัตว์เทพตัวอื่น ๆ ส่วนเทพองค์นี้คาดว่าเดินทะเล่อทะล่าเข้ามาโดยไม่ได้ตั้งใจ เสี่ยวจิ่วไม่รู้จักหยวนหงจึงทำเพียงแค่เหลือบมองอีกฝ่ายอยู่ครู่หนึ่ง แต่ในใจยังคงต่อว่าลู่ยากับต้วนเจียเจ๋อด้วยความเจ็บปวดใจ ตลอดทางที่เดินมาเขาเริ่มเข้าใจทุกอย่างแล้ว […]

เมื่อผมเป็นเจ้าของสวนสัตว์ 我开动物园那些年   ลาเหมียนฮวาถังเตอะทู่จื่อ เขียน 拉棉花糖的兔子   Himazan แปล   ติดตามกำหนดการวางขายหนังสือได้ที่เพจ Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   +++++++++++++++++++   ตอนที่ 42.3   ขณะที่ตัวประกันทั้งหมดกำลังก้มหมอบ แม่ของเด็กหญิงกลับใช้ประโยชน์จากการต่อสู้กันเองของพวกอาชญากรและหาโอกาสวิ่งหนีออกไป เธอวิ่งไปทางหน้าต่างเพราะอยากจะกระโดดตามลูกสาวของตัวเองลงไป แต่ตอนนั้นเองเธอก็มองเห็นนกตัวใหญ่กำลังเกี่ยวหลังเสื้อของลูกสาวบินขึ้นมาอย่างไม่อยากเชื่อสายตา นกตัวนั้นวางลูกสาวของเธอลงช้า ๆ จากนั้นมองดูเหตุการณ์วุ่นวายที่เกิดขึ้นภายในห้องอย่างเย็นชา “…” แม่ของเด็กหญิงเอามือปิดปากก่อนจะวิ่งเข้ามากอดลูกสาวเอาไว้แน่น จากนั้นจึงวิ่งหนีออกไปจากห้องทันที! เหล่าอาชญากรที่กำลังต่อสู้กันอยู่ไม่ทันได้สังเกตเห็นการเคลื่อนไหวของกลุ่มตัวประกัน ขณะที่พวกเขากำลังฆ่าฟันกันเองอย่างบ้าคลั่ง เจ้าหน้าที่ตำรวจทางด้านล่างก็เห็นเหตุการณ์ที่ไม่น่าเชื่อนี้ผ่านกล้องสอดแนมจากตัวนก หลังจากที่ตัวประกันทั้งหมดออกมาได้ เจ้าหน้าที่ก็ขึ้นไปบนยอดตึกทันที ตอนที่ขึ้นไปถึงพวกเขาก็พบว่ากลุ่มอาชญากรฆ่าฟันกันเองจนเหลือรอดอยู่ไม่กี่คน แถมแต่ละคนยังหยิบยกความผิดของอีกฝ่ายขึ้นมาด่าไม่หยุดหย่อน   รถพยาบาลจอดรออยู่นานแล้ว ทันทีที่เหล่าตัวประกันออกมาก็ถูกรายล้อมไปด้วยเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ เพื่อตรวจดูว่าพวกเขาได้รับบาดเจ็บหรือไม่ มีบางคนได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยในตอนที่โดนจับ แต่สิ่งที่เลวร้ายที่สุดคงจะเป็นเด็กหญิงตัวน้อยผู้ถูกจับโยนออกมาจากหน้าต่าง เด็กหญิงร้องไห้อยู่ในอ้อมอกแม่ไม่ยอมหยุด ความจริงแล้วแม่ของเธอก็อาการไม่ค่อยดีนัก แต่ยังคงกอดลูกสาวเอาไว้ไม่ยอมปล่อย ลู่ยาบินลงมาเกาะอยู่บนไหล่ของต้วนเจียเจ๋อ เมื่อเด็กหญิงตัวน้อยเห็นลู่ยา ก็ยิ่งร้องไห้หนักขึ้น แล้วก็ถูกอุ้มเข้าไปในรถพยาบาลทันที ฟู่เฟิงไม่ใช่คนเดียวที่มีกล้องส่องทางไกล เจ้าหน้าที่หลายคนต่างก็เห็นภาพที่เด็กหญิงคนนั้นถูกจับโยนออกมา ทุกคนเห็นเต็มตาว่าลู่ยาคว้าตัวเอาไว้ได้ทัน […]

เมื่อผมเป็นเจ้าของสวนสัตว์ 我开动物园那些年   ลาเหมียนฮวาถังเตอะทู่จื่อ เขียน 拉棉花糖的兔子   Himazan แปล   ติดตามกำหนดการวางขายหนังสือได้ที่เพจ Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   +++++++++++++++++++   ตอนที่ 42.2   ทางทีมงานซีรีส์เรื่อง นกขมิ้นขับขานพันลี้ ใช้เงินโปรโมทไปจำนวนหนึ่งก่อนซีรีส์ฉาย พวกเขาได้ส่งเหล่านักแสดงไปโปรโมทในรายการต่าง ๆ พร้อมทั้งเล่าเรื่องของเหมิงฉีฉี แม้กระทั่งการเปลี่ยนบทและเรื่องราวต่าง ๆ จนทำให้เหมิงฉีฉีถูกพูดถึงขึ้นมาอีกครั้ง แต่มีสิ่งหนึ่งที่ทุกคนพูดถึงเป็นเสียงเดียวกันก็คือเหล่านักแสดงสัตว์ของหลิงโย่ว ในช่วงสุดท้ายของซีรีส์มีการกล่าวขอบคุณสวนสัตว์ซาฟารีหลิงโย่วด้วย หลายคนทราบกันดีอยู่แล้วว่านักแสดงสัตว์ส่วนใหญ่ทางหลิงโย่วเป็นคนจัดหามาให้ การแสดงอันยอดเยี่ยมของพวกมันโดดเด่นมาก ทางทีมงานจึงไม่พลาดโอกาสที่จะปล่อยภาพเบื้องหลังออกมาให้ทุกคนได้เห็น ว่าการแสดงของนักแสดงกับสัตว์พวกนั้นมีวิธีการถ่ายทำอย่างไร เพื่อให้ผู้ชมเข้าใจได้มากขึ้น ปรากฏว่าการแสดงระหว่างคนกับสัตว์พวกนั้น บางตัวมีเจ้าหน้าที่ใช้อาหารหลอกล่อเพื่อให้สัตว์ทำท่าทางที่สอดคล้องกับที่ต้องการ บางตัวใช้การตัดต่อเข้ามาช่วย แต่ทั้งหมดไม่ได้มีการใช้ CG แต่อย่างใด และสิ่งที่ตลกที่สุดน่าจะเป็นฉากระหว่างเหมิงฉีฉีกับนก ซึ่งไม่จำเป็นต้องมีเจ้าหน้าที่มาหลอกล่อ… ผู้กำกับกล่าวว่า “ฮ่า ๆ ทุกครั้งที่ถ่ายมาถึงฉากแบบนี้ พวกเราจะปล่อยให้เหมิงฉีฉีแสดงความสามารถออกมาได้เต็มที่เลยครับ” ควรพูดว่าให้เหมิงฉีฉีกับนกได้แสดงกันอย่างอิสระมากกว่า แต่การแสดงของคู่นี้ก็ “โด่งดัง” และเรียกความชื่นชอบจากผู้ชมได้มากมายจริง […]

ฮวาปู๋ชี่ นางนี้ที่ฝากรัก 小女花不弃 จวงจวง 桩桩 เขียน เสี่ยวหวา แปล   — โปรย — เมื่อขอทานสาวในยุคปัจจุบันทะลุมิติไปเป็นทารกที่ถูกทอดทิ้ง จนต้องกลายเป็นขอทานและถูกเลี้ยงดูโดยแม่สุนัข ชีวิตเดิมในภพปัจจุบันว่ายากลำบากแล้ว ชีวิตใหม่ในภพใหม่กลับขัดสนกว่าเดิม ทั้งที่เป็นขอทานตัวน้อย กลับมีแต่คนหมายจะสังหารนาง หรือไม่ก็จะใช้นางเป็นหมาก แท้จริงแล้วชาติกำเนิดของนางเป็นอย่างไร เหตุใดชีวิตถึงพัวพันยุ่งเหยิงอย่างนี้เล่า   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ” สำนักพิมพ์อรุณ   (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   44 พบกันที่ทะเลทรายเกอปี้โดยบังเอิญ   สองวันต่อมา ฮวาปู๋ชี่เห็นแม่น้ำสายเล็กๆ ริมถนน อดดีใจไม่ได้ นางจำได้ว่าถนนหลวงไปซีฉู่โจวอยู่ไม่ไกลจากแม่น้ำ จึงรีบควบม้าห้อตะบึงไปตามแม่น้ำทันทีโดยไม่สนใจขาอ่อนสองข้างที่ถูกเสียดสีจนถลอกและความเจ็บปวดที่บั้นท้าย ไปได้ไม่ไกลนักก็ปรากฏเงาใหญ่ของภูเขาทอดยาวบนพื้นดิน นางวิ่งเข้าไปดูใกล้ๆ ถึงพบว่าที่นี่เป็นป่าหินธรรมชาติ ชั้นผิวด้านบนร่วนซุยถูกพายุทรายกัดเซาะและพัดพา เหลือเพียงหินแข็งปานกระบี่แหลมคมที่แทงทะลุฟ้า แม่น้ำไหลออกจากป่าหิน ฮวาปู๋ชี่ลังเลอยู่นานถึงกล้าเข้าไป แผนที่ซีฉู่โจวในความทรงจำของนางไม่มีป่าหินแห่งนี้ ทะเลทรายเกอปี้กว้างใหญ่เกินไป นางรู้ว่ากำลังมุ่งหน้าไปทางตะวันตก แต่ยามนี้นางไม่แน่ใจว่าว่าอยู่ที่ใดแล้ว นางเดินรอบๆ ป่าหินอย่างระมัดระวัง ทันทีที่เงยหน้าก็ให้ตกตะลึง ศพสองศพห้อยอยู่บนโขดหิน พร้อมตัวหนังสือที่เขียนด้วยเลือดแฝงกลิ่นอายสังหารว่า […]