ท่านประมุขหลงลืมฟื้นรัก เล่ม 2 教主走失记 Yishihuashang 一世华裳 เขียน RML แปล โปรย เย่โย่ว ฟื้นคืนความทรงจำแล้ว ที่แท้หมากสีดำผู้วางแผนเปิดโปงหมากสีขาวก็คือตัวเขาเอง แต่ที่ทุ่มเทเสี่ยงอันตรายถึงเพียงนี้ เขาต้องการทำเพื่อยุทธภพเท่านั้นหรือ หรือเพราะอดีตอันดำมืดที่ผลักดันให้เขาทำทุกอย่าง ไม่ว่าเย่โย่วจะวางแผนทั้งหมดเพื่อสิ่งใด แต่ เหวินเหรินเหิง ซึ่งในที่สุดก็ได้คนรักกลับคืนมา ขอสาบานว่าจะไม่ปล่อยให้ศิษย์น้องหนีหายไปอีกแล้ว “ข้าจะคอยดูอยู่ข้างๆ เจ้าชนะ ข้าก็พลอยมีความสุขไปกับเจ้า หากเจ้าแพ้ จะเป็นหรือตายข้าก็จะติดตามไปด้วย” —.—.—.—.—.—.—.—.—.— ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์ บทที่ 46 หน้ากากแปลงโฉมของเย่โย่วถูกน้ำชะล้างออกไปแล้ว ยามเอียงซบเหวินเหรินเหิงจึงเผยให้เห็นดวงหน้าเต็มดวง คนของกลุ่มเงาจันทราค้นหาทิศทางเดียวกับพวกเขา นำโดยเหรินเส้าเทียน เมื่อเห็นพวกเขาก็รีบสาวเท้าก้าวเข้ามาอย่างรวดเร็ว ทันทีที่เห็นใบหน้าของใครบางคนก็ถึงกับชะงักไปชั่วครู่ อดมองคุณชายเสี่ยวเป็นครั้งที่สองไม่ได้ ก่อนจะถามว่า “เขาเป็นอย่างไรบ้าง” เหวินเหรินเหิงกล่าว “ยังไม่รู้เลย” เหรินเส้าเทียนถาม “เจ้าสำนักเหวินเหรินเห็นฝูผิงหรือไม่” เหวินเหรินเหิงตอบ “ไม่เห็น” เหรินเส้าเทียนนึกถึงใบหน้าอันน่าสงสารของนายน้อยของตน […]
Category Archives: ไม่มีหมวดหมู่
โอตาคุวันสิ้นโลก 重生宅男的末世守则 暖荷 หน่วนเหอ เขียน เมิ่งเหวิน เเปล นิยาย 7 เล่มจบ ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์ ____________________________________ บทที่ 72 ซอมบี้น้อยพ่นลูกไฟได้ ขนาดซอมบี้ยังพ่นลูกไฟได้ บนโลกนี้ไม่เหลือทางรอดแล้ว เมื่อพวกเหยียนเฟยเริ่มลงมือทำงาน หลัวซวินและทหารคุ้มกันอีกสี่นายยืนอารักขาอยู่ข้างกายพวกเขา ส่วนคนที่เหลืออยู่ก็ลงไปขนย้ายวัสดุอุปกรณ์ จัดการกับซอมบี้และควักเอาคริสตัลจากพวกมันกลับมา ซึ่งแต่ละคนต่างก็ง่วนอยู่กับภาระหน้าที่ที่แตกต่างกันไป หลัวซวินไม่ได้เข้าร่วมภารกิจฆ่าซอมบี้โดยตรง เพราะคนที่จะกำจัดและควักคริสตัลจากซอมบี้ได้ต้องทำจากด้านบน ถ้าเขาจะฆ่าซอมบี้ขณะอยู่ข้างกายเหยียนเฟยจะกลับกลายเป็นการสร้างความยุ่งยากให้พวกเขาโดยไม่จำเป็น ดังนั้นเขาจึงค่อยๆ ทยอยยิงไปตามจุดที่เหยียนเฟยเคลื่อนที่ไปเรื่อยๆ ก็พอ ทันใดนั้น! หลัวซวินพลันใจกระตุกวูบ เขารีบเอื้อมมือไปดึงเหยียนเฟยให้ยอบตัวลงมาพร้อมตนตามสัญชาตญาณ “ระวัง!” ‘พรึ่บ’ ทันทีที่เกิดเสียง ลูกไฟลูกหนึ่งพุ่งมาทางตำแหน่งที่เหยียนเฟยกับหลัวซวินยืนอยู่เมื่อครู่ พลังพิเศษ! ซอมบี้ใช้พลังพิเศษได้ด้วย! ทุกคนที่ได้ยินเสียงต่างตกใจ จากนั้นก็เห็นลูกไฟพุ่งโด่งแล้วโค้งดิ่งฉิวเป็นเส้นกราฟพาราโบลา[1] ตกลงบนพื้นที่ว่างฝั่งด้านในกำแพงจนกลายเป็นหลุมขนาดใหญ่…ซอมบี้ใช้พลังพิเศษได้ หรือว่ามีผู้มีพลังพิเศษลอบโจมตีกันแน่ ไม่ ไม่ถูกต้อง ต่อให้มีผู้มีพลังพิเศษลอบโจมตีพวกหลัวซวิน ก็ไม่มีทางที่จะปล่อยลูกไฟจากนอกฐานที่มั่นเข้ามาข้างในได้ หัวหน้าหน่วยยกโล่ขึ้นบังแล้วปีนขึ้นไปบนกำแพงทันที เขากวาดตามองออกไปด้านนอกด้วยความระมัดระวัง พลันเห็นซอมบี้ตัวหนึ่งพ่นลูกไฟออกมากับตาตัวเอง ซอมบี้ตัวนั้นกำลังพ่นลูกไฟขนาดใหญ่มาทางกำแพงอีกครั้ง […]
โอตาคุวันสิ้นโลก 重生宅男的末世守则 暖荷 หน่วนเหอ เขียน เมิ่งเหวิน เเปล นิยาย 7 เล่มจบ ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์ ____________________________________ บทที่ 73 เรื่องการโจรกรรม หวังตั๋ว นายมีแววจะได้สวมหมวกเขียว[1]แล้วละ รู้ตัวหรือเปล่า เหยียนเฟยลูบหลังให้หลัวซวิน จนเมื่อเห็นหลัวซวินหายไอแล้วจึงหันไปพูดกับคนอื่นๆ “มีผู้มีพลังพิเศษอยากดึงจางซู่ไปเป็นพวกก็เป็นเรื่องปกติ เพราะเขามีพลังพิเศษที่แข็งแกร่งมาก” แข็งแกร่งถึงขั้นที่เหยียนเฟยคิดว่า การให้จางซู่ไปเป็นหมอทำงานอยู่ในโรงพยาบาลเฉยๆ ออกจะเสียของไปสักหน่อย น่าจะส่งไปสู้กับพวกซอมบี้ให้คุ้มค่ากับพลังพิเศษที่เขามี แต่น่าเสียดาย เพราะตัวเหยียนเฟยเองก็คร้านจะออกไปรวบรวมทรัพยากรหรือสู้กับซอมบี้อะไรพวกนี้ ดังนั้นใช่ว่าเขาจะไม่เข้าใจความรู้สึกอัดอั้นที่จางซู่เจอในโรงพยาบาล ครั้นพูดถึงเรื่องนี้พวกหลี่เถี่ยต่างยิ้มกว้างหน้าบานพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย เหอเฉียนคุนเงยหน้าขึ้นพูดอย่างภาคภูมิใจ “พี่จางบอกว่าชื่อทีมของพวกเราฟังดูไม่เลว แถมปณิธานก็ยังดีมาก พี่จางเขาชอบ อีกอย่าง ตอนนี้เขาเป็นสมาชิกทีมเราแล้วด้วย” เหยียนเฟยนิ่งเงียบไปสักพัก พลันฉุกใจคิดถึงประเด็นเรื่อง ‘ทีมของพวกเรา’ ขึ้นมา ทีมอะไร เขาลืมเรื่องนี้ไปนานแล้วถึงขั้นต้องปัดฝุ่นความทรงจำ ก่อนนึกขึ้นมาได้ว่า ดูเหมือนพวกหลี่เถี่ยเหมารวมว่าเขากับหลัวซวินเป็นสมาชิกทีมนั่นจริงๆ… “ใช่พี่ ทีมโอตาคุฟังดูเป็นกันเองดี” ใช่…ทีมโอตาคุนี่แหละ เหยียนเฟยครุ่นคิดเงียบๆ ครู่หนึ่ง […]
ท่านประมุขหลงลืมฟื้นรัก เล่ม 2 教主走失记 Yishihuashang 一世华裳 เขียน RML แปล โปรย เย่โย่ว ฟื้นคืนความทรงจำแล้ว ที่แท้หมากสีดำผู้วางแผนเปิดโปงหมากสีขาวก็คือตัวเขาเอง แต่ที่ทุ่มเทเสี่ยงอันตรายถึงเพียงนี้ เขาต้องการทำเพื่อยุทธภพเท่านั้นหรือ หรือเพราะอดีตอันดำมืดที่ผลักดันให้เขาทำทุกอย่าง ไม่ว่าเย่โย่วจะวางแผนทั้งหมดเพื่อสิ่งใด แต่ เหวินเหรินเหิง ซึ่งในที่สุดก็ได้คนรักกลับคืนมา ขอสาบานว่าจะไม่ปล่อยให้ศิษย์น้องหนีหายไปอีกแล้ว “ข้าจะคอยดูอยู่ข้างๆ เจ้าชนะ ข้าก็พลอยมีความสุขไปกับเจ้า หากเจ้าแพ้ จะเป็นหรือตายข้าก็จะติดตามไปด้วย” —.—.—.—.—.—.—.—.—.— ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์ บทที่ 44 ชายหน้าบากร้อนใจประหนึ่งนั่งอยู่บนกองเพลิง เขาตั้งใจฟังเสียงเคลื่อนไหวในรถม้าสักพัก ในที่สุดก็ทนไม่ไหว แหวกม่านเป็นช่องเล็กๆ แล้วลอบมองด้านใน พบว่ามือของนายน้อยเสี่ยวดูเหมือนจะสอดเข้าไปใต้เสื้อผ้าของอีกฝ่าย ชายหน้าบากพลันตกใจ คิดในใจว่า คงไม่ใช่นายน้อยเสี่ยวรู้ว่าฝูผิงต้องถูกขังเมื่อไปถึงวัดเส้าหลิน จึงถือโอกาสหาเศษหาเลยหรอกนะ ไม่ใช่หรอก นายน้อยเสี่ยวเป็นคนเช่นนั้นหรือ หรือถูกความรักครอบงำจนขาดสติ เขาชำเลืองมองอีกสองสามครั้ง เห็นว่าทั้งสองอิงแอบแนบชิดกันยิ่งนัก คล้ายกำลังคลอเคลีย […]
ท่านประมุขหลงลืมฟื้นรัก เล่ม 2 教主走失记 Yishihuashang 一世华裳 เขียน RML แปล โปรย เย่โย่ว ฟื้นคืนความทรงจำแล้ว ที่แท้หมากสีดำผู้วางแผนเปิดโปงหมากสีขาวก็คือตัวเขาเอง แต่ที่ทุ่มเทเสี่ยงอันตรายถึงเพียงนี้ เขาต้องการทำเพื่อยุทธภพเท่านั้นหรือ หรือเพราะอดีตอันดำมืดที่ผลักดันให้เขาทำทุกอย่าง ไม่ว่าเย่โย่วจะวางแผนทั้งหมดเพื่อสิ่งใด แต่ เหวินเหรินเหิง ซึ่งในที่สุดก็ได้คนรักกลับคืนมา ขอสาบานว่าจะไม่ปล่อยให้ศิษย์น้องหนีหายไปอีกแล้ว “ข้าจะคอยดูอยู่ข้างๆ เจ้าชนะ ข้าก็พลอยมีความสุขไปกับเจ้า หากเจ้าแพ้ จะเป็นหรือตายข้าก็จะติดตามไปด้วย” —.—.—.—.—.—.—.—.—.— ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์ บทที่ 43 ประตูห้องส่วนตัวเปิดอยู่ ได้ยินเสียงชายคนหนึ่งร้องตะโกนเกรี้ยวกราดชัดเจน “เจ้าพวกผายลมสุนัขเข้าผิดห้อง! พวกเจ้าเจตนาเป็นแน่ เจ้าพวกเด็กสารเลว!” “ด่าใครกัน พ่อข้ายังไม่เคยดุว่าข้าเช่นนี้ด้วยซ้ำ พวกข้าจ่ายเงินชดใช้ไปหมดแล้ว เจ้ายังคิดจะ…” ติงสี่ไหลกล่าวไปได้ครึ่งหนึ่งก็เปลี่ยนคำพูดเสียดื้อๆ กลับมาใช้น้ำเสียงจริงจังกล่าวอย่างเรียบเฉยว่า “อืม เรื่องนี้เป็นความผิดของพวกเราโดยแท้ ถูกคนเข้ามาขัดจังหวะจนไม่อาจแสดงสมรรถภาพได้ เป็นผู้ใดก็คงอารมณ์ไม่ดีทั้งนั้น ข้าเข้าใจท่าน” […]
ท่านประมุขหลงลืมฟื้นรัก เล่ม 2 教主走失记 Yishihuashang 一世华裳 เขียน RML แปล โปรย เย่โย่ว ฟื้นคืนความทรงจำแล้ว ที่แท้หมากสีดำผู้วางแผนเปิดโปงหมากสีขาวก็คือตัวเขาเอง แต่ที่ทุ่มเทเสี่ยงอันตรายถึงเพียงนี้ เขาต้องการทำเพื่อยุทธภพเท่านั้นหรือ หรือเพราะอดีตอันดำมืดที่ผลักดันให้เขาทำทุกอย่าง ไม่ว่าเย่โย่วจะวางแผนทั้งหมดเพื่อสิ่งใด แต่ เหวินเหรินเหิง ซึ่งในที่สุดก็ได้คนรักกลับคืนมา ขอสาบานว่าจะไม่ปล่อยให้ศิษย์น้องหนีหายไปอีกแล้ว “ข้าจะคอยดูอยู่ข้างๆ เจ้าชนะ ข้าก็พลอยมีความสุขไปกับเจ้า หากเจ้าแพ้ จะเป็นหรือตายข้าก็จะติดตามไปด้วย” —.—.—.—.—.—.—.—.—.— ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์ บทที่ 41 เพื่อป้องกันไม่ให้ผู้คนคาดเดาได้ว่าพวกเขาพบเบาะแสแล้ว เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น หลังจากกินอาหารเจเสร็จ เย่โย่วและคุณชายกลุ่มนี้ถึงกับยอมอดทนนั่งต่ออีกกว่าหนึ่งชั่วยาม จากนั้นค่อยเตรียมตัวออกจากวัดเส้าหลินด้วยข้ออ้างว่า ‘จะออกไปชุมนุมสังสรรค์ตอนเที่ยง’ มีคุณชายสำนักต่างๆ หลายคนที่ไม่ค่อยเข้าใจนักจึงถามว่า “เจ้าไม่กลัวว่าชักช้าเกินไป แล้วหมากสีขาวจะเตรียมรับมือไว้แล้วหรือ” เย่โย่วตอบ “หากหมากสีขาวได้ข่าว เมื่อคืนนี้ต้องส่งคนไปที่นั่นแล้วเป็นแน่ อย่างไรเสียพวกเราก็ช้าอยู่ดี ไม่ต่างกันหรอก มิสู้ทำเยี่ยงนี้จะดูสมเหตุสมผลกว่า” […]
ท่านประมุขหลงลืมฟื้นรัก เล่ม 2 教主走失记 Yishihuashang 一世华裳 เขียน RML แปล โปรย เย่โย่ว ฟื้นคืนความทรงจำแล้ว ที่แท้หมากสีดำผู้วางแผนเปิดโปงหมากสีขาวก็คือตัวเขาเอง แต่ที่ทุ่มเทเสี่ยงอันตรายถึงเพียงนี้ เขาต้องการทำเพื่อยุทธภพเท่านั้นหรือ หรือเพราะอดีตอันดำมืดที่ผลักดันให้เขาทำทุกอย่าง ไม่ว่าเย่โย่วจะวางแผนทั้งหมดเพื่อสิ่งใด แต่ เหวินเหรินเหิง ซึ่งในที่สุดก็ได้คนรักกลับคืนมา ขอสาบานว่าจะไม่ปล่อยให้ศิษย์น้องหนีหายไปอีกแล้ว “ข้าจะคอยดูอยู่ข้างๆ เจ้าชนะ ข้าก็พลอยมีความสุขไปกับเจ้า หากเจ้าแพ้ จะเป็นหรือตายข้าก็จะติดตามไปด้วย” —.—.—.—.—.—.—.—.—.— ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์ บทที่ 42 หลังจากเย่โย่วและพรรคพวกลงจากภูเขาก็ไปกินอาหารกลางวันกันก่อน จากนั้นตรงไปที่เมืองเสี่ยงซิ่ง เว่ยจิ้นมองดูเส้นทางสายนี้ ขณะหยุดพักกลางทาง เขากับเหรินเส้าเทียนก็เข้าไปอยู่ตรงหน้านายน้อยที่กำลังปลดทุกข์ แล้วจ้องมองอีกฝ่ายเงียบงัน ติงสี่ไหลเอ่ยอย่างเนิบช้า “…เรื่องนี้มีสาเหตุ” เว่ยจิ้นหาได้ปริปากไม่ ดูเหมือนจะรอให้เขาเอ่ยก่อน ติงสี่ไหลผูกผ้าคาดเอวด้วยใบหน้าสงบนิ่ง ยืนเอามือไพล่หลัง แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่คล้ายคลึงกับบิดาว่า “ครั้งที่แล้วข้าเคยไปกินขนมท้องถิ่นที่เมืองเสี่ยงซิ่ง รสชาติอร่อยถูกปาก หลังจากคุยกับพวกเขาเมื่อวาน […]
ซาโกะ ไอซาวะ เขียน ธนพล ศักดิ์สมุทรานันท์ เเปล (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์) ———————————————————— อารัมภบท ความตายอันมิอาจหลบเลี่ยงกำลังมาเยือน “อยากให้อาจารย์ช่วยตามหาคนร้ายที่ฆ่าลูกสาวของดิฉันค่ะ” สุภาพสตรีเงยหน้าขึ้นแล้วเอ่ยคำนั้น เมื่อเห็นดวงตาของเธอ ชิโร่ โคเก็ทสึ สัมผัสได้ถึงลางสังหรณ์ซึ่งคล้ายจะเป็นชะตาลิขิต ลางสังหรณ์ที่บ่งบอกว่าความตายอันไม่อาจต่อต้านกำลังคืบเคลื่อนมาพร้อมเสียงฝีเท้า ไล่ประชิดไปยังที่แห่งนั้นโดยไม่รอช้า ดวงตาของสุภาพสตรีฉายแววเศร้าหมองและโกรธแค้นซึ่งไม่รู้จะระบายสู่ที่ใด นี่คือฉากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบริเวณบูธที่นั่งซึ่งอยู่ลึกเข้าไปในร้านกาแฟอันคุ้นเคย บนโต๊ะมีเอกสารเกี่ยวกับคดีต่อเนื่องคดีหนึ่งที่เธอรวบรวมมาด้วยตัวเองอย่างสุดความสามารถ เอกสารเหล่านั้นเกี่ยวข้องกับคดีฆาตกรรมอำพรางศพต่อเนื่องที่สร้างความโกลาหลไปทั่วภูมิภาคคันโต[1]ตลอดสองสามปีที่ผ่านมา จากข้อมูลที่ปรากฏชัดในตอนนี้ชี้ให้เห็นว่า ฆาตกรสังหารหญิงสาวไปแล้วอย่างน้อยแปดราย เขาไม่เคยทิ้งหลักฐานไว้แม้แต่เศษเสี้ยว การสืบสวนของตำรวจเป็นไปอย่างยากลำบาก แม้พยายามดำเนินการอย่างต่อเนื่องและแข็งขัน แต่ผู้เกี่ยวข้องในกระบวนการสืบสวนทุกคนต่างเผยสีหน้าสิ้นหวัง โอดครวญว่าฆาตกรเคลื่อนไหวราววิญญาณดับสูญหรือกระทั่งยมทูต ใช่ มันคือวิญญาณร้ายที่นำความตายมาเยือน ปราศจากรูปร่าง เจ้าเล่ห์เพทุบาย ลอบประชิดเหยื่อโดยไม่ทิ้งร่องรอย ปลิดโปรยความตายไปทั่ว เป็นสิ่งมีชีวิตไร้เทียมทาน ไม่มีผู้ใดต่อกร จะมีใครจับกุมคนร้ายเช่นนั้นได้บ้าง “ผม…” โคเก็ทสึพยายามเฟ้นหาถ้อยคำแล้วเอ่ยขึ้น “ไม่ใช่ทั้งเจ้าหน้าที่ตำรวจหรือนักสืบครับ เป็นแค่นักเขียนธรรมดาเท่านั้น” ทว่าสุภาพสตรีจ้องโคเก็ทสึด้วยแววตาท้าทายแล้วตอบกลับ “อาจารย์มีคนติดตามเป็นผู้มีญาณวิเศษใช่ไหม” โคเก็ทสึสะดุ้งเมื่อได้ยินคำนั้น “ดิฉันได้ยินว่าตลอดช่วงที่ผ่านมา อาจารย์ร่วมมือกับผู้ติดตาม ช่วยกันไขคดีต่าง ๆ ได้สำเร็จจำนวนหนึ่ง รวมทั้งคดีฆาตกรรมต่อเนื่องฆ่ารัดคอนักเรียนหญิงมัธยมปลายที่เคยเป็นข่าวครึกโครมก่อนหน้านี้ไม่นาน ว่ากันว่าอาจารย์โคเก็ทสึไขคดีได้ด้วยคำชี้แนะของผู้ติดตามคนนั้น“ […]
ซากากิ สึคาสะ เขียน ปาวัน การสมใจ เเปล (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์) ———————————————————— กลางเดือนมกราคม ควันหลงของความครึกครื้นจากช่วงปีใหม่จางหาย พิธีฉลองการบรรลุนิติภาวะ[1]จบลง พร้อมกับการเปิดเทอมใหม่ ในเช้าวันหนึ่งของสุดสัปดาห์ที่ไร้เหตุการณ์พิเศษใด ๆ จู่ ๆ แม่ของฉันก็พูดขึ้นมา “จะว่าไป เคียวโกะ วันนี้ลูกหยุดงานใช่ไหม” “อืม” สัปดาห์นี้ฉันได้หยุดงานวันอาทิตย์กับวันพุธ ที่ทำงานพาร์ตไทม์ของฉันจำเป็นต้องยื่นขอล่วงหน้าในกรณีที่ต้องการหยุดติดต่อกัน “แล้วลูกก็ไม่ได้มีแผนจะทำอะไรเป็นพิเศษใช่ไหม” ฉันแอบทำหน้างอเล็กน้อย ก็จริงอยู่ ตัวเตี้ย แถมเสพแต่ของแคลอรี่สูงแบบนี้ย่อมไม่มีวาสนาได้ข้องแวะกับผู้ชายที่จะเรียกได้ว่าแฟน แถมวันหยุดยังไม่ตรงกับเพื่อนฝูงอีก จะนัดกันทีก็ลำบากยากเข็ญ แต่เห็นอย่างนี้ฉันเองก็มีกำหนดการแสนวิเศษว่าจะนั่งกินขนมพลางดูละครที่อัดเก็บไว้อยู่นะ “…ก็ไม่เชิงว่าไม่มี” ฉันเคี้ยวขนมเซมเบกรุบ ๆ ก่อนดื่มชาลงไปอึกหนึ่ง อา—อร่อยจังเลย นี่แหละความชิลล์ของวันหยุด ขณะที่ฉันกำลังดูโทรทัศน์อย่างแสนจะผ่อนคลายทั้งกายใจ แม่ก็หันมาหา ก่อนเอ่ยปากกล่าวสิ่งที่ฉันไม่เคยคิดฝัน “นี่ ถ้าว่างละก็ ไปห้างด้วยกันไหม” “เอ๊ะ— !?” “เห็นว่ามีอีเวนต์น่าสนใจแน่ะ ถ้าไปด้วยกัน ลูกต้องสนุกแน่ ๆ” หนาวน่ะ ไม่อยากไป ที่สำคัญคือไม่อยากไปสถานที่แบบนั้น ฉันว่าแล้วส่ายหน้าดิก […]
แฟ้มคดีกรมปราบปีศาจ 步天纲 (Bu Tian Gang) 梦溪石 เมิ่งซีสือ เขียน ลลิตา ธ. แปล นิยาย 6 เล่มจบ วางจำหน่ายแยกเล่ม —.—.—.—.—.—.—.—.—.— ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์ บทที่ 64 ผ่านไปพักหนึ่ง เขาถึงประมวลผลคำพูดเมื่อครู่ของหลงเซินได้ “อาจารย์หมายความว่า ต่อไปนี้ผมอัญเชิญวิญญาณมาไม่ได้อีกแล้ว?” หลงเซินพยักหน้า “ที่นายอัญเชิญวิญญาณในสุสานเหลียงเหวยชีไปก่อนหน้านี้ ทำให้ตอนนี้พลังจิตนายอ่อนแอมาก ลมปราณข้างในตีกันยุ่งเหยิง ถ้าใช้มันอีกครั้ง ต่อให้ฝึกถู่น่าปีหนึ่งก็เอากลับคืนมาไม่ได้ เดิมทีการอัญเชิญวิญญาณก็เป็นเรื่องที่สิ้นเปลืองพลังจิตมากอยู่แล้ว จงอวี๋อีแตกต่างจากคนธรรมดา เพราะปู่ทวดคนหนึ่งของเขาบังเอิญพบโชคชะตาครั้งใหญ่ สืบทอดสายเลือดของคนทรงเทพเจ้ามารุ่นแล้วรุ่นเล่า แต่ขนาดเป็นเขา สมรรถภาพร่างกายก็ยังตามสมาชิกคนอื่นไม่ทันอยู่ดี” เขาเห็นตงจื้ออยู่ในภาวะเศร้าซึม จึงผ่อนน้ำเสียงลง “ครั้งนี้เป็นเหตุสุดวิสัย ฉันรู้ว่านายทำไปเพื่อหยุดยั้งระเบิด มันเป็นความรับผิดชอบของฉัน พอนายรักษาตัวหายดีแล้ว ฉันจะสอนอย่างอื่นให้นาย ส่วนเรื่องอัญเชิญวิญญาณ ไม่ต้องใช้มันอีกแล้ว” […]