หลากหลายมุมของ ภาวะสมองเสื่อม ในนวนิยายแปลจากสองประเทศ

ภาวะสมองเสื่อม เป็นอีกภาวะหนึ่งที่มักพบเจอได้บ่อยในนวนิยาย แต่โดยส่วนใหญ่แล้วโรคนี้มักกลายเป็นปมหลักเพื่อให้เนื้อเรื่องดำเนินไปในหลายรูปแบบ ทั้งแนวอาชญากรรม แนวดราม่า และแนวโรแมนติก ซึ่งหนังสือเกี่ยวกับ ภาวะสมองเสื่อม ทั้งสามเรื่องที่จะนำมาเล่าถึงในวันนี้ มีทั้งสามแนวที่พูดมาทั้งหมด มีเรื่องอะไรบ้าง นำเสนอในรูปแบบไหน มาดูกัน

ภาวะสมองเสื่อม

โรคนี้มีอาการ คือ ภาวะของสมองที่บกพร่องหน้าที่ในส่วนของความจำ ความคิด การใช้เหตุผล รวมถึงการใช้ชีวิตประจำวัน ส่งผลให้ภาวะทางอารมณ์ พฤติกรรมหลายส่วนของผู้ป่วยเปลี่ยนแปลงในทิศทางที่แย่ลง โดยส่วนใหญ่อาการนี้จะเกิดขึ้นกับผู้สูงอายุ แต่จากข้อมูลของโรงพยาบาลบำรุงราษฎร์ พบว่า สาเหตุของภาวะสมองเสื่อมนั้นไม่ได้มีเพียงปัจจัยทางอายุเท่านั้น โดยปัจจัยอื่น ได้แก่ โรคเส้นเลือดสมองตีบ เนื้องอกในสมอง เลือดออกในสมอง ไทรอยด์ การขาดวิตามินบี 12 จากยาบางชนิด เช่น ยาแก้แพ้ รวมถึงภาวะซึมเศร้า และโรคที่หลายคนคุ้นหูอย่าง โรคอัลไซเมอร์

ลักษณะของภาวะสมองเสื่อม

ลักษณะของภาวะสมองเสื่อมมีทั้งหมด 2 ภาวะ

1.โรคสมองเสื่อมที่รักษาให้หายขาด
ส่วนใหญ่การเกิดภาวะสมองเสื่อมแล้วสามารถรักษาได้นั้น มักเกิดจากโรคทางกายในผู้สูงอายุ เช่น กลุ่มผู้ป่วยที่เกิดอาการหลอดเลือดสมองตีบตัน ซึ่งีสาเหตุจากความดันไขมันหรือน้ำตาลในเลือดสูง สามารถรักษาให้หายได้โดยการจ่ายยาและคุมอาหาร ดูแลร่างกายของตัวเองให้แข็งแรง อาการจีดีขึ้น บางคนอาจหายขาดจากภาวะโรคสมองเสื่อมได้

2.โรคสมองเสื่อมที่รักษาไม่หายขาด
ภาวะนี้มักเกิดจากพยาธิสภาพบางประการในสมอง หรืออาการที่เกิดจากความผิดปกติภายในสมองที่ไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้

อาการของภาวะสมองเสื่อม

– ปัญหาในการใช้ภาษา
– ไม่สามารถจดจำทิศทางได้แม้กระทั่งบ้านของตนเอง
– ทำกิจวัตรประจำวันไม่ได้ แม้เรื่องที่ง่ายที่สุดอย่างการเคี้ยวข้าว
– ไม่รู้เวลา
– ไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้ คิดอะไรแล้วทำเลย
– สิ่งที่นามธรรมเป็นสิ่งที่ไม่สามารถเข้าใจได้
– วางสิ่งของไม่ถูกทิศทาง
– พฤติกรรมเปลี่ยนแปลงไปในทิศทางที่แย่ลง

วิธีการรักษาภาวะสมองเสื่อม

ในกรณีที่สมองเสื่อมที่เกิดจากความเสื่อมของสมองเอง (Neurodegenerative) แพทย์จะทำการวินิจฉัยโดยรักษา “ตามอาการ” เพียงเท่านั้น ซึ่งส่วนใหญ่จะรักษาผ่านการใช้ยายับยั้งเอนไซม์ซึ่งเป็นสารสื่อประสาทที่ส่งผลกับความทรงจำเป็นหลัก และการรักษาโดยไม่ใช้ยา คือการบริหารสมองและการดูแลผู้ป่วยอย่างใกล้ชิด ให้ความรู้กับผู้ป่วยและผู้ดูแลผู้ป่วยเพื่อความปลอดภัยในอนาคต

ความทรงจำของวันพรุ่งนี้

ความทรงจำของวันพรุ่งนี้ ที่มาซายูกิวัย 50 ปี ต้องการมี ซึ่งเขาก็เหมือนผู้นำครอบครัวส่วนใหญ่ เขารักครอบครัว แต่ทุ่มเทให้งานมากกว่า จนวันที่เขาเริ่มมีอาการป่วย แต่ยังต้องพยายามประคับประคองชีวิตให้เหมือนเดิม

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของคน โดยมีผู้ป่วยอัลไซเมอร์เป็นผู้ดำเนินเรื่องตีแผ่ชีวิต ความนึกคิดและสิ่งที่คนรอบข้างปฏิบัติต่อคนเป็นโรคนี้ได้ดีที่สุดในปัจจุบัน และเป็นนิยายที่ “วาตานาเบะ เคน” ประทับใจจนขอแสดงนำภาพยนตร์และได้รับรางวัลชนะเลิศเจแปนอะคาเดมีฟิล์มไพรซ์ถึง 8 สาขา

นิยายเรื่องนี้นำเสนอ ภาวะสมองเสื่อมด้วย “โรคอัลไซเมอร์” ที่ทำให้ความทรงจำเกี่ยวกับชีวิตของคุณมาซายูกิ ลดน้อยลงไปเรื่อยๆ ชีวิตแห่งการนับถอยหลังบอกลาความทรงจำกับภาพของโรคที่ทุกคนคุ้นเคย โรคที่ดึงดันเอาความรู้สึกดีเกี่ยวกับครอบครัวไป แม้จะหวงแหนมากเพียงไหน ก็รู้อยู่แก่ใจว่าสักวัน แม้แต่คนที่รักสุดหัวใจ เขาก็ต้องลืม

จดหมายรักฝันกลางวัน

ถ้าคุณย้อนเวลาได้ คุณอยากกลับไปในช่วงเวลาไหนมากที่สุด “จดหมายรักฝันกลางวัน” คือ 9 เรื่องราว 9 ชีวิต ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหนทำอะไร เรื่องราวเหล่านี้เป็นเหมือนนาฬิกาทรายที่เตือนให้คุณหวงแหนคนรอบข้าง และเหมือนเครื่องย้อนเวลาพาคุณไปพบกับทุกตัวเลือกที่สำคัญในชีวิตของคุณ ความรู้สึกของเรามักจะช้าไปเสมอ เมื่อมียังมีของสิ่งนั้น หรือคนนั้นอยู่ใกล้ๆ ตลอดเวลา จงรัก จงห่วงใย จงถนอมความสัมพันธ์นั้นไว้ให้ดี หวงแหนคนที่รักคุณและคนที่คุณรักไว้ให้เท่าชีวิต

เราไม่มีทางรู้เลยว่า เขาและคุณจะจากกันไปเมื่อไหร่ อย่าเห็นคุณค่าของใครในวันที่สายเกินไป เพราะต่อให้อยากกลับไปแก้ไขแค่ไหน คุณก็ทำไม่ได้อีกต่อไปแล้ว สุดท้ายโลกไม่ได้บังเอิญหมุนใครมาให้  แต่ตั้งใจให้เราได้พบกับใครคนหนึ่งในสักวัน

นิยายเรื่องนี้นำเสนอ ภาวะสมองเสื่อมด้วย “การหลงลืมคนข้างกาย” ของเอด้าที่ป่วยเป็นโรคสมองเสื่อมระยะสั้นชั่วขณะ สามปีก่อนเธอได้รับการผ่าตัดสมองจนทำให้ส่วนฮิปโปแคมปัสเสียหาย ไม่สามารถจำเหตุการณ์ระยะสั้นได้ เปิดตู้เย็นแล้วลืมว่าตัวเองจะทำอะไร เพิ่งกินมื้อเที่ยงไปก็เปิดแอพพลิเคชั่นสั่งอาหารอีกครั้ง เธอดูนิตยสารเล่มเดิมซ้ำ ๆ เล่ามุกตลกที่เคยเล่าไปแล้วหลายครั้ง ไม่มีเพื่อนใหม่ ๆ เนื่องจากทุกครั้งที่เจอกัน ก็เหมือนเพิ่งรู้จักกัน

แรงอาฆาตจากกระจกไร้เงา

ฉันเป็นคนฆ่า… งั้นหรือ !?

มายูโกะสูญเสียพ่อแม่ไปในเหตุการณ์ “ปีศาจฆาตกรฆ่าไม่เลือกหน้า” เมื่อ 20 ปีก่อนเธอโทร.แจ้งตำรวจว่าเป็นคนฆ่าปีศาจตนนั้น เมื่อตำรวจมาถึงที่เกิดเหตุก็พบเธอยืนอยู่ท่ามกลางทะเลเลือดพร้อมมีดในมือ แต่จำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะเธอเป็นผู้ป่วยโรคสมองเสื่อม เธอเป็นคนฆ่าจริง ๆ หรือใครเป็นคนจัดฉากเหตุฆาตกรรมครั้งนี้กันแน่

นิยายเรื่องนี้นำเสนอ ภาวะสมองเสื่อมด้วย “สูญเสียความทรงจําเนื่องจากประสบอุบัติเหตุ” จากภาวะนี้ทำให้เธอกลายเป็นผู้ต้องหาฆ่าคนตาย ด้วยการโทรแจ้งตำรวจด้วยตัวเอง เธอลืมตายขึ้นมาด้วยความคิดว่าตนเองมีอายุเพียงแค่ม.6 เท่านั้น แม้เธอยืนยันว่าปัญหาไม่ได้อยู่ที่ว่าจําได้หรือไม่แต่อยู่ที่ว่าเธอไม่ได้ฆ่า แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เธอหลุดจากการเป็นผู้ต้องหาแต่อย่างใด เธอจะทำอย่างไร เรื่องราวจะจบลงแบบไหน และเธอจะหายจากภาวะนี้ได้ไหม

แม้ว่าหนังสือทั้งสามเล่มจะมีการพูดถึงภาวะสมองเสื่อมเหมือนกัน แต่อาการและเส้นเรื่องก็ทำให้คุณมองเห็นมุมมองของโรคที่หลากหลายขึ้น และเข้าใจผู้ป่วยโรคนี้ว่าพวกเขานั้นทุกข์ทรมาณมากเพียงไหน ความทรงจำเป็นสิ่งที่ทุกคนอยากมี และไม่อยากลืม แต่การถูกบังคับให้ลืม มันจะเจ็บปวดขนาดไหน อาจมีแค่ผู้ป่วยเท่านั้นที่เข้าใจ

หนังสือทั้งสามเล่มวางจำหน่ายตามร้านหนังสือชั้นนำทั่วประเทศ
หรือสั่งซื้อหนังสืออนไลน์ได้ที่นี่ ความทรงจำของวันพรุ่งนี้ , แรงอาฆาตจากกระจกไร้เงา , จดหมายรักฝันกลางวัน