幼崽护养协会
ผมจะเป็นซูเปอร์ฮีโร่ที่อนุบาลสัตว์ เล่ม 3

 

酒矣 (Jiu Yi)
เขียน

ชาเย็น Lover
แปล

— โปรย —

ภารกิจหลักที่ทำให้เซี่ยหลวนมายังดาวไกอาก็ต้องดำเนินต่อไป
การเปลี่ยนแปลงจุดจบของดวงดาว
และอวกาศแห่งนี้ขึ้นอยู่กับเซี่ยหลวนจริงหรือ
เขาจะต้องทำอย่างไรเพื่อปกป้องเหล่าลูกสัตว์อันเป็นที่รัก
และอวกาศแห่งนี้เอาไว้ได้

—.—.—.—.—.—.—.—.—.—

ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing

…XOXO…

มาดามโรส

ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์

 

บทที่ 98 วันที่เก้าสิบแปดในฐานะพี่เลี้ยง

 

แม้อันดับของสาขาอวิ๋นเป่าอยู่ในตำแหน่งค่อนไปทางต่ำจากสามพันอันดับแรกของอวกาศ แต่ก็ได้รับความสนใจจากคนในแวดวงเดียวกันไม่น้อย เนื่องจากสาขาต่าง ๆ รู้ดีว่า สาขาอวิ๋นเป่าเป็นหนึ่งในสาขาม้ามืดที่เพิ่งติดอันดับจากการประเมินของสหพันธ์ดวงดาวครั้งล่าสุด

ตั้งแต่ประกาศผลการประเมินก็เริ่มมีผู้คนในอวกาศจับตามองสาขาอวิ๋นเป่าไม่น้อย มีหลายสาขาคิดจะส่งคำเชิญให้สาขาอวิ๋นเป่าไปดูงานด้วยเช่นกัน เพียงแต่สาขาคัลยาลงมือก่อน

โดยทั่วไปการไปดูงานยังอีกสาขาหนึ่ง เซี่ยหลวนควรจะไปคนเดียว แต่เพราะถูกหางสีเงินเย็นยะเยือกพันเอวไว้ทำให้เขาเดินไม่ได้

เมื่อสบเข้ากับนัยน์ตาสีฟ้าที่จ้องมองมาอย่างเงียบงัน หลังจากเซี่ยหลวนมองดวงตาคู่สวยอยู่หลายวินาทีก็หยุดดิ้นคล้ายยอมแพ้

ครั้งล่าสุดที่เขาพาลูกมายาไปเข้าร่วมการประเมินคุณสมบัติก็ไม่ได้พาอัยไปด้วย ครั้งนี้หากจะไม่พาไปด้วยอีก เซี่ยหลวนก็รู้ดีว่าเมื่อกลับมาอาจต้องง้ออีกฝ่ายอีกพักใหญ่

วันนั้นที่เขาพาลูกมายาไปรับการประเมินคุณสมบัติ หลังจากกลับมาถึงสาขาอวิ๋นเป่า ตกกลางคืนอัยก็ใช้สายตาแบบนี้มองเขาอยู่ในห้อง เซี่ยหลวนเลยต้องเข้าไปจูบอีกฝ่ายก่อนสองสามที หางสีเงินที่พันร่างเขาไว้ถึงยอมคลายออกเล็กน้อย

ทว่าตอนนี้เซี่ยหลวนยังไม่ทันได้ออกไป หางสีเงินก็พันตัวเขาไว้แล้ว

เซี่ยหลวนขยับตัวไปไหนไม่ได้เพราะหางสีเงินดึงเขาไปหา ต่อมาสิ่งที่รับรู้ก็คือริมฝีปากล่างของตัวเองโดนกัดเบา ๆ ทีหนึ่ง ทั้งยังรู้สึกถึงปลายลิ้นนุ่มชื้นที่โลมเลีย

มันไม่ใช่การจูบอย่างดูดดื่ม เป็นเพียงแค่การเลียกลีบปากเท่านั้น ทว่าเขารับรู้ถึงทุกขั้นตอนที่ปลายลิ้นนุ่มฉ่ำกวาดไล้ริมฝีปากได้อย่างชัดเจน ทำเอาเซี่ยหลวนต้องกลั้นหายใจ

ไม่รู้ว่าอัยทำไปอย่างมีสติหรือแค่เป็นไปตามสัญชาตญาณ แต่เซี่ยหลวนรู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่างที่น็อกซ์ตัวนี้เรียนรู้ด้วยตัวเองเริ่มทำให้เขาต้านทานไม่ไหวนิด ๆ แล้ว

ปลายลิ้นของน็อกซ์แยกริมฝีปากของเขาออกเบา ๆ เมื่อลิ้นนุ่มชื้นนี้สอดเข้ามา เซี่ยหลวนก็เผยอริมฝีปากกว้างขึ้นโดยอัตโนมัติ

“อื้อ…” เซี่ยหลวนเอนศีรษะไปทางด้านหลังเล็กน้อยอย่างไม่รู้ตัว แต่มือของอัยยื่นมารองท้ายทอยเขาไว้มั่น เซี่ยหลวนจึงได้แต่ระบายลมหายใจหอบกระเส่าออกมาเป็นระยะ

กระทั่งรู้สึกว่าใกล้จะหายใจไม่ทัน เซี่ยหลวนจึงยื่นมือไปลูบหางสีเงินที่พันเอวเขาไว้อย่างยากลำบาก หลังจากลูบอยู่หลายรอบ น็อกซ์ที่จูบเขาอย่างดูดดื่มถึงค่อย ๆ เปลี่ยนมาเป็นกดจูบเบา ๆ ในที่สุด

หางตาเซี่ยหลวนแดงระเรื่อ ในระหว่างที่หางสีเงินยังคงพันรอบเอวเขาไว้ เซี่ยหลวนก็หยิบเสื้อคลุมแขนยาวตัวบางจากไม้แขวนด้านข้างลงมา หลังจากสวมเสื้อคลุมแล้วจึงสบตากับอัยที่กำลังจ้องมองอยู่ แล้วชี้เข้าไปด้านในเสื้อคลุมพร้อมกับพูดว่า “เข้ามาในนี้สิ”

น็อกซ์ที่บรรลุเป้าหมายกะพริบตาอย่างรวดเร็ว เขากลับเป็นร่างลูกสัตว์ตัวกลม จากนั้นเซี่ยหลวนก็อุ้มน็อกซ์ที่มีเขาสองข้างบนหัวไว้ในอก

หลังจากผูกผ้าคลุมเล็กๆสีดำแล้วก็ใส่น็อกซ์ที่นับวันจะตัวกลมขึ้นเรื่อย ๆ ไว้ในเสื้อคลุม มันโผล่หัวที่สวมฮู้ดไว้ออกมาตรงปากซิป

แม้ว่าภาพลักษณ์แบบนี้ออกจะดูแปลกไปสักหน่อยเมื่อไปเยือนสาขาอื่น แต่เพราะน็อกซ์ตัวนี้ใช้นัยน์ตาจ้องมองมาอย่างไม่ลดละเงียบ ๆ เซี่ยหลวนจึงต้องทำแบบนี้

น็อกซ์จ้องมองเขาอย่างจริงจัง ซึ่งท่าทางที่แสดงออกว่าเชื่อฟังทำให้เขาคิดดีไม่ได้จริง ๆ

เพราะไม่ว่าจากหน้าตาหรือบรรยากาศรอบตัวล้วนทำให้รู้สึกว่าอัยเฉยชาไม่สนโลก ดังนั้นเวลาแสดงท่าทีเชื่อฟังใครสักคนหนึ่งจึงมีพลังมากเป็นพิเศษ

จนถึงตอนนี้เซี่ยหลวนยังไม่เคยเห็นน็อกซ์ตัวนี้แสดงท่าทีเชื่อฟังกับใครอีกเลย เขาจึงตระหนักได้อย่างง่ายดายว่าอัยปฏิบัติกับเขาเป็นพิเศษ

และการปฏิบัติแบบพิเศษนี้ สำหรับเซี่ยหลวนแล้วไม่ใช่สิ่งที่จะปฏิบัติกับทุกคนทุกเรื่อง แต่ควรใช้กับสิ่งที่หวงแหน เพราะมันเท่ากับอีกฝ่ายใช้สองมือประคองหัวใจของตัวเองมอบให้เขา

เขาทำร้ายหัวใจที่เปิดเผยออกมาภายนอกดวงนี้ได้อย่างง่ายดาย ทว่าเซี่ยหลวนไม่คิดจะทำแบบนั้น

ยามอุ้มลูกสัตว์ไว้ในอกเขามักจะรู้สึกคล้ายกับอุ้มเตาอุ่นมือเล็ก ๆ ลูกหนึ่ง เพราะร่างของลูกสัตว์ที่มีขนนุ่มปุกปุยจะมอบความอบอุ่นให้อย่างชัดเจน

พูดได้ว่าเมื่ออยู่ในฤดูหนาว การอุ้มลูกสัตว์นับเป็นการดื่มด่ำกับความอบอุ่นอย่างหนึ่ง ส่วนฤดูร้อนก็ต้องขอบคุณเครื่องปรับอุณหภูมิในห้อง

ที่ตั้งของสาขาคัลยาที่เขาต้องไปดูงานตั้งอยู่ในเขตอบอุ่นที่ตอนนี้เป็นฤดูร้อนเช่นกัน เซี่ยหลวนที่สวมเสื้อแขนยาวตัวบาง ใส่เสื้อคลุมด้านนอกเพิ่ม ทั้งยังมีน็อกซ์อีกตัวหนึ่ง จะบอกว่าไม่ร้อนก็เป็นไปไม่ได้

แต่ความร้อนนี้อยู่กับเขาแค่ช่วงก่อนจะถึงสาขาคัลยา เพราะหลังจากเซี่ยหลวนนั่งยานอวกาศมาถึงดาวดาร์เรน และคนที่มาต้อนรับพาเขาเข้าไปทางประตูใหญ่ของสาขาคัลยา เขาก็กลับมาสบายตัวอีกครั้งเนื่องจากที่นี่ติดตั้งเครื่องปรับอุณหภูมิแบบครอบคลุมทั่วบริเวณ

“เชิญทางด้านนี้ครับ” พนักงานที่มารับที่ท่าจอดยานอวกาศและเป็นผู้นำทางมีท่าทีนอบน้อมและมีมารยาทมาก ตอนเดินอยู่ด้านหน้าก็หันกลับมามองชายหนุ่มบ่อยครั้งว่าตามทันหรือไม่ ทั้งยังปรับความเร็วในการเดินให้เหมาะสมอีกด้วย

ดูจากขนาดของประตูทางเข้าที่ใหญ่โตโอ่อ่าก็แสดงว่าพื้นที่ของสาขานี้ต้องกว้างใหญ่มากแน่นอน และเซี่ยหลวนก็ได้ค้นคว้าข้อมูลจากสตาร์เน็ตมาก่อนแล้วว่าเนื้อที่ของสาขาคัลยาใหญ่เป็นอันดับสามในบรรดาสาขาทั้งหมดของอวกาศ

ในสถานที่ซึ่งมีเนื้อที่กว้างใหญ่ขนาดนี้แล้วใช้เครื่องปรับอุณหภูมิแบบครอบคลุมทั่วพื้นที่ นับว่าสาขานี้ทุนหนามากทีเดียว

สวนบริเวณด้านนอกจัดได้ค่อนข้างสวยงาม ทางขวามีสนามหญ้าและต้นไม้ที่ตัดแต่งเป็นรูปสัตว์ ทั้งยังมีบ่อน้ำและสะพานไม้เล็กๆอยู่ด้านบน เซี่ยหลวนเดินบนทางที่ปูด้วยแผ่นหินทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้า เพลิดเพลินกับภูมิทัศน์รอบข้างโดยไม่รู้ตัว

ระหว่างที่ชื่นชมอยู่นั้นเซี่ยหลวนก็คิดถึงสภาพแวดล้อมของสาขาตัวเองไปด้วย

เนื้อที่ของสาขาอวิ๋นเป่าถือว่ามีขนาดมาตรฐานเช่นเดียวกับสมาคมอนุบาลสัตว์หลายสาขาในอวกาศ ที่ดินผืนนั้นเป็นของที่ตระกูลประธานสมาคมคนก่อนทิ้งไว้ให้

หากในอนาคตพวกเขาอยากจะสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกใหม่ ๆ ให้มากขึ้น พื้นที่ว่างในสาขาก็อาจจะไม่พอ

สิ่งที่เซี่ยหลวนคิดตอนนี้คือ เนื่องจากสาขาอวิ๋นเป่าอยู่ใกล้กับถนนการค้าสองสาย ถ้าจะขยายพื้นที่ก็ต้องใช้เงินจำนวนไม่น้อย เขาควรเริ่มเตรียมเงินทุนส่วนนี้ได้แล้ว

เขาเดินอยู่ตรงบริเวณด้านนอกไม่นานนัก พนักงานที่มาต้อนรับก็พาเขาไปด้านข้างรถเหาะที่จอดอยู่

ตำแหน่งที่พวกเขาอยู่ในตอนนี้ห่างจากโซนอาคารหลักของสาขาคัลยาค่อนข้างไกล เพราะเนื้อที่ของสาขากว้างใหญ่มากจริง ๆ ดังนั้นการสัญจรไปมาระหว่างอาคารต่าง ๆ จึงจำเป็นต้องใช้รถเหาะ

เมื่อพนักงานต้อนรับมาส่งเซี่ยหลวนถึงห้องรับแขก บารี ประธานของสาขาคัลยาก็รอเขาอยู่แล้ว หลังจากทักทายกันอย่างเป็นทางการและนั่งพักกันสักครู่หนึ่ง บารีกับพนักงานอีกสองสามคนถึงเริ่มพาเซี่ยหลวนไปเยี่ยมชมสถานที่พร้อมกับพูดคุยกัน

“นี่เป็นห้องจำลองการต่อสู้ผ่านฮอโลแกรม สาขาของเราเปิดห้องนี้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง นอกจากให้ลูกสัตว์ใช้แล้ว ยังสะดวกสำหรับครูสอนการต่อสู้ที่จะมาใช้หลังเลิกเรียนด้วยครับ” ตอนที่หนึ่งในพนักงานที่มีหน้าที่แนะนำกล่าวถึงห้องจำลองการต่อสู้ผ่านฮอโลแกรม สีหน้าของอีกฝ่ายแฝงความภาคภูมิใจเล็ก ๆ อย่างปิดไม่มิด

แม้จะอยู่ในสมาคมอนุบาลสัตว์สาขาสามพันอันดับแรก ทว่าสาขาที่มีความสามารถในการสร้างห้องจำลองการต่อสู้ผ่านฮอโลแกรมนั้นคงมีไม่ถึงครึ่ง และห้องจำลองการต่อสู้ที่สาขาพวกเขาสร้างขึ้นคือห้องที่มีมาตรฐานสูงสุด ถึงขั้นดีกว่าโรงเรียนเตรียมทหารชั้นนำบางโรงเรียนด้วยซ้ำ

เซี่ยหลวนรู้สึกว่าน็อกซ์ที่เกาะอยู่ตรงปากซิปกำลังซบอกเขา หลังจากพยักหน้าแล้ว ระหว่างที่ทัวร์ห้องจำลองการต่อสู้ เซี่ยหลวนจึงบีบเขาเล็กบนหัวที่คั่นด้วยฮู้ดของมันเบา ๆ

แม้ว่าสิ่งมีชีวิตที่ยื่นหน้าผ่านสาบเสื้อคลุมของเซี่ยหลวนจะดึงดูดความสนใจคนอื่น แต่พวกเขาก็ไม่ได้เอ่ยถามและเลือกที่จะมองข้ามเนื่องจากคิดว่าเป็นเรื่องส่วนตัว

เมื่อเห็นชายหนุ่มสนอกสนใจห้องจำลองการต่อสู้ขนาดนี้ พนักงานที่แนะนำด้วยความภาคภูมิใจไปเมื่อครู่ย่อมเบิกบานใจ เขาจึงพูดต่ออีกว่า “เพราะลูกสัตว์ในสาขาค่อนข้างเยอะ สาขาของพวกเราเลยจ้างครูสอนการต่อสู้ถึงห้าคน แต่ละคนยศขั้นต่ำก็พลตรี”

เขาบอกอย่างชัดถ้อยชัดคำว่ามีครูสอนการต่อสู้ยศพลโทหนึ่งคน ยศพลตรีอีกสี่คน ซึ่งสาขาส่วนมากจ้างครูยศพลตรีมาได้คนหนึ่งก็ดีถมเถแล้ว และครูสอนการต่อสู้ยังนับเป็นบุคลากรที่สำคัญของแต่ละสาขา เรียกได้ว่าพวกเขาได้คนมากฝีมือมาเยอะพอสมควร

เมื่อพูดประโยคนี้จบ พนักงานที่รอให้ชายหนุ่มตรงหน้าทำสีหน้าตื่นตะลึงหรือชื่นชมในทีแรกกลับเห็นว่าปฏิกิริยาของเซี่ยหลวนในครั้งนี้เรียบเฉยมาก เหมือนกับว่ามันเป็นเรื่องปกติธรรมดา

หรือสาขาของอีกฝ่ายจะมีบุคลากรที่เหนือกว่าพวกเขา??

ความคิดนี้แล่นเข้ามาในสมองทันที ทว่าวินาทีต่อมาเขาก็ปัดมันทิ้งไป

เรื่องนี้ไม่มีทางเป็นไปได้ แม้สาขาอวิ๋นเป่าจะเป็นม้ามืดในการประเมินครั้งนี้ แต่ก็ไม่มีทางมีครูสอนการต่อสู้ที่ดีกว่าสาขาพวกเขาแน่

ระหว่างที่คนของสาขาคัลยาพาเซี่ยหลวนทัวร์และแนะนำสิ่งอำนวยความสะดวกสองสามอย่าง ยังมีการพูดคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันด้วย จากนั้นประธานบารีก็พาเซี่ยหลวนไปยังศูนย์กลางของสมาคมอนุบาลสัตว์ ซึ่งก็คือห้องเลี้ยงลูกสัตว์ที่ลูกสัตว์ใช้ชีวิตอยู่เป็นประจำ

เซี่ยหลวนใช้สายตาคาดคะเนครู่หนึ่ง ห้องเลี้ยงลูกสัตว์ห้องนี้อย่างน้อยก็มีขนาดเป็นสามเท่าของห้องเลี้ยงลูกสัตว์ที่สาขาอวิ๋นเป่า และเพราะมีลูกสัตว์จำนวนมากจึงแบ่งพี่เลี้ยงไปคอยดูแลในพื้นที่แต่ละโซน แต่สถานที่ทำกิจกรรมและเล่นเกมขนาดใหญ่ยังใช้ร่วมกัน

พอถึงห้องเลี้ยงลูกสัตว์ เดินไปได้ไม่กี่ก้าว เซี่ยหลวนกับคนสองสามคนที่เดินอยู่ด้านหน้าก็เห็นพี่เลี้ยงคนหนึ่งอุ้มลูกนกสีแดงอ่อนหนึ่งตัวที่ร้องจิ๊บ ๆ อยู่ไม่ไกล ใต้ดวงตาดำแป๋วของลูกเคิร์ดตัวนั้นมีคราบน้ำตาเปียกชื้นอยู่สายหนึ่ง มันกระพือปีกไม่หยุดคล้ายกับอารมณ์เสียอยู่หน่อย ๆ

พี่เลี้ยงที่อุ้มลูกเคิร์ดรู้สึกปวดหัวนิดหน่อย ลูกสัตว์ตัวนี้โมโหง่าย พอโมโหแล้วก็จะกล่อมให้คลายโมโหได้ยากอย่างที่เห็นในตอนนี้ พี่เลี้ยงในสาขาต่างจนปัญญากันหมด

วันนี้ลูกสัตว์โมโหนานเป็นพิเศษ พี่เลี้ยงคนนั้นอุ้มอยู่แบบนี้พักใหญ่แล้วก็ยังไม่สงบลงสักที…

ในจังหวะที่พี่เลี้ยงคนนั้นไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี จู่ ๆ ก็มีชายหนุ่มแปลกหน้าเดินเข้ามาหา

“ขอผมอุ้มดูหน่อยนะครับ” เห็นลูกสัตว์ดีดดิ้นน้ำตาไหลรินอย่างนี้ เซี่ยหลวนก็ไม่อาจดูดายได้ จึงเดินเข้าไปหา

พอพี่เลี้ยงคนนั้นเงยหน้าขึ้นก็เห็นเซี่ยหลวนพร้อมกับประธานสมาคมทางด้านหลังที่อยู่ห่างออกไปเล็กน้อย เมื่อเห็นฝ่ายหลังพยักหน้า พี่เลี้ยงที่กำลังยึกยักก็ปล่อยให้ชายหนุ่มตรงหน้าอุ้มลูกสัตว์ที่กำลังอารมณ์เสีย

เมื่อเปลี่ยนมือคนอุ้ม ลูกนกอ้วนสีแดงอ่อนยังคงกระพือปีกดีดดิ้น แม้คนที่กอดมันคนใหม่ไม่ได้กอดแน่นจนเกินไป แต่มันก็ยังบินไปไหนไม่ได้อยู่ดี

หลังจากอยู่ในอ้อมกอดที่ไม่แน่นไม่หลวมนี้เพียงช่วงสั้น ๆ ลูกเคิร์ดก็รู้สึกว่าขนบนหลังของตัวเองถูกลูบอย่างแผ่วเบาและอ่อนโยน มือนั้นลูบขนบนหลังพร้อมกับจัดขนบนร่างของมันอย่างช้า ๆ ด้วยความใส่ใจ

เซี่ยหลวนจัดขนสลับกับลูบหลังลูกสัตว์ พอลูกเคิร์ดเห็นว่าขนบนตัวได้รับการจัดอย่างดี จากที่กระพือปีกดิ้นรนในตอนแรกก็ค่อย ๆ รวบปีก ขนคอนทัวร์ตรงปีกเล็กที่มันรวบก็ถูกนิ้วมืออบอุ่นสัมผัสด้วยความอ่อนโยนอย่างรวดเร็ว

“จิ๊บ ๆ”

เมื่อลูกเคิร์ดสงบลงแล้วก็เอาตัวที่มีขนหนาปุกปุยพิงกับอกของชายหนุ่ม เสียงร้องใสของลูกสัตว์ต่างจากเมื่อครู่มาก มันเงยหน้าขึ้นมองว่าใครที่เป็นคนอุ้มตน

เซี่ยหลวนใช้นิ้วมือปาดคราบน้ำตาที่หลงเหลืออยู่ใต้ดวงตาดำแป๋วของลูกเคิร์ดเบา ๆ เมื่อเช็ดเสร็จถึงส่งตัวลูกนกอ้วนกลับคืนไปที่อกของพี่เลี้ยงคนเมื่อครู่

พอก้มหน้าดูลูกสัตว์ที่ชายหนุ่มปลอบโยนให้สงบลงได้อย่างง่ายดาย เวลานี้พี่เลี้ยงก็อ้าปากค้าง ตกตะลึงจนแทบพูดไม่ออก

ทำแบบนี้ได้อย่างไรกัน…