幼崽护养协会
ผมจะเป็นซูเปอร์ฮีโร่ที่อนุบาลสัตว์ เล่ม 2

 

酒矣 (Jiu Yi)
เขียน

ชาเย็น Lover
แปล

 

— โปรย —

ด้วยความช่วยเหลือของเซี่ยหลวน
อนุบาลสัตว์ สาขาอวิ๋นเป่า พัฒนาก้าวหน้าไปอย่างรวดเร็ว
มีเหล่าลูกสัตว์สมาชิกใหม่เพิ่มเข้ามามากมายในสาขา
การที่ได้ดูแลและอยู่กับเจ้าพวกตัวน้อยทั้งหลาย|
ทำให้เซี่ยหลวนเริ่มเข้าใจทีละนิด
ว่าเพราะอะไรเขาถึงถูกเลือกให้มาทำหน้าที่พี่เลี้ยงลูกสัตว์ ณ อวกาศแห่งนี้

 

—.—.—.—.—.—.—.—.—.—

 

ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing

…XOXO…

มาดามโรส

 

ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์

 

บทที่ 50
วันที่ห้าสิบในฐานะพี่เลี้ยง

 

ลูกเงือกใช้สองมือเกาะขอบสระเล็ก โบกสะบัดหางสีฟ้าน้ำแข็งไปมาใต้น้ำ เงยหน้ามองผู้ปกครองที่อิงแอบกันอยู่ใกล้ ๆ ด้วยดวงตาสีฟ้าคราม

เงือกน้อยมองคนที่ยืนอยู่ด้านซ้ายของตน ก่อนจะเบนสายตาไปยังชายหนุ่มซึ่งยืนอยู่ทางขวา แล้วแกว่งไกวครีบหางของตัวเองเบา ๆ ในท้ายที่สุด

ตอนแรกเซี่ยหลวนกะจะกอดแค่ไม่กี่วินาทีแล้วปล่อย แต่หางที่พันรอบเอวเขาและอีกฝ่ายซึ่งกอดตอบดึงดันจะยืดเวลาออกไปอีกสักสองสามวินาทีจนกลายเป็นสิบกว่าวินาที

ภายใต้สถานการณ์ที่เรียกได้ว่าใกล้ชิดกันแทบจะทุกอณู ทำให้แก้มขวาของเซี่ยหลวนคลอเคลียกับผมสีเงินที่ออกจะเย็นนิด ๆ และนุ่มลื่นของน็อกซ์อย่างเลี่ยงไม่ได้

เซี่ยหลวนใช้มือลูบเรือนผมสีเงินจึงได้รู้ว่าเส้นผมของน็อกซ์ตัวนี้สวยจริง ๆ

ผ่านไปหลายวินาทีแล้ว เซี่ยหลวนจึงเริ่มรู้สึกว่าควรจะปล่อยหรือไม่ปล่อยดี

และด้วยระยะอันใกล้มากนี้ทำให้เซี่ยหลวนเพิ่งรู้ตัวว่าน็อกซ์ร่างโตเต็มวัยสูงกว่าเขานิดหน่อย ประมาณเกือบครึ่งศีรษะ

พอเซี่ยหลวนเหลือบไปเห็นลูกเงือกในสระเล็กกำลังใช้ดวงตาสีฟ้าครามอันงดงามจับจ้องพวกเขาอยู่จึงได้สติเอื้อมมือไปตีหางสีเงินที่พันรอบเอวเขาไว้เบา ๆ ทีหนึ่ง เมื่อถูกปล่อยให้เป็นอิสระเขาก็ถอยหลังไปหนึ่งก้าว

เมื่อลูกเงือกกลับลงน้ำแล้วก็ฟื้นฟูสภาพร่างกายได้รวดเร็วมาก

เซี่ยหลวนย้ายเก้าอี้มานั่งมองลูกสัตว์อยู่ข้างสระน้ำเล็ก เขารอถึงสิบกว่านาทีก่อนจะอุ้มลูกเงือกขึ้นจากสระ

พอเตรียมจะออกจากห้อง น็อกซ์ผมสีเงินที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็กลับคืนร่างลูกสัตว์ตัวกลมขนปุกปุยโดยอัตโนมัติแล้วกระโดดไปที่ตักของชายหนุ่ม

เซี่ยหลวนผูกสายผ้าคลุมเล็กให้ลูกน็อกซ์เสร็จก็อุ้มลูกสัตว์สองตัวไว้ในอก

ครั้นยืนขึ้นก็รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างขยับยุกยิกเล็กน้อย เซี่ยหลวนก้มหน้ามอง พลันเห็นลูกเงือกที่ตัวเองอุ้มอยู่ทางด้านซ้ายยื่นมือไปจับเขาเล็กข้างหนึ่งของน็อกซ์ด้านข้างในร่างลูกสัตว์

น็อกซ์ขยับหางเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้หลบเลี่ยง ราวกับอนุญาตการกระทำของลูกเงือกกลาย ๆ

ทำไมรู้สึกว่าผ่านไปแค่คืนเดียวปฏิสัมพันธ์ของลูกสัตว์สองตัวนี้ดูจะเปลี่ยนไปเล็กน้อย…

วันนี้ควรกลับดาวไกอาได้แล้ว แต่ก่อนจะไปจากดาวเคราะห์ดวงนี้ เซี่ยหลวนยังมีเรื่องสุดท้ายที่อยากจะทำ

ความคิดนี้ไม่ได้เพิ่งเกิดขึ้น ก่อนจะออกเดินทางเขาก็มีความคิดนี้อยู่แล้ว ในเมื่อจะมาดาวเฮเลนมิตต์อยู่แล้ว เขาควรจะพาลูกเงือกไปหาพ่อแม้แท้ ๆ ของตัวเองสักหน่อย

ความหมายของเขาก็คือ พาลูกเงือกไปที่ป้ายหลุมศพของผู้ปกครองซึ่งมีความสัมพันธ์กันทางสายเลือดที่สุสาน

พ่อแม่ของลูกเงือกด่วนจากไปเร็วมาก เซี่ยหลวนจึงไม่รู้ว่าพวกเขามีท่าทีอย่างไรกับลูกสัตว์ แต่อย่างน้อยก็ไม่ได้เป็นคนทอดทิ้งลูกตัวเอง

ในฐานะที่เมืองเซโร่เป็นเมืองศูนย์กลางของดาวเฮเลนมิตต์  สุสานออสเตนในเมืองจึงเป็นสุสานที่มีชื่อเสียงที่สุด และเป็นสุสานสาธารณะที่ใหญ่ที่สุดในดาวดวงนี้ ผู้นำแต่ละรุ่นและวีรบุรุษมากมายของเผ่าเงือกล้วนหลับใหลอยู่ที่นี่

ตระกูลที่มีชื่อเสียงและบารมีบางส่วนในเผ่าเงือกก็มักจะเลือกฝังศพคนในตระกูลที่นี่ ตามข้อมูลที่รู้มาพวกนี้ เซี่ยหลวนจึงอุ้มลูกสัตว์สองตัวมายังสุสานแห่งนี้

เขาไปหาผู้ดูแลสุสานก่อนเพื่อสอบถามข้อมูลที่เกี่ยวข้อง แล้วจึงเดินเข้าไปในสุสานออสเตนตามทางที่อีกฝ่ายบอก ซึ่งบริเวณนั้นถูกจัดให้เป็นสุสานของตระกูลฮาวดี้

ตำแหน่งป้ายหลุมศพแตกต่างกันอย่างชัดเจนตามสถานะของสมาชิกในตระกูลเดียวกัน

ป้ายหลุมศพของอดีตผู้นำตระกูลเป็นตำแหน่งที่โดดเด่นที่สุดจึงไม่จำเป็นต้องหา

ส่วนพ่อของลูกเงือกเป็นลูกชายคนรองของผู้นำตระกูลฮาวดี้คนปัจจุบัน เซี่ยหลวนจึงกวาดสายตามองไปยังป้ายหลุมศพสองแถวแรก แล้วก็เห็นสองชื่อที่เขาตามหาอยู่ตรงแถวที่สองในจุดที่ค่อนข้างไกลสายตา

เรื่องที่ทำให้เซี่ยหลวนคาดไม่ถึงก็คือ มีเงือกสาวที่ดูอ่อนเยาว์มากคนหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าป้ายหลุมศพสองป้ายนั้น

อีกทั้งเซี่ยหลวนยังเห็นอีกว่า มีดอกไม้สดช่อหนึ่งวางอยู่หน้าป้ายหลุมศพทั้งสองที่อยู่ติดกัน เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายมาเคารพหลุมศพ

เซี่ยหลวนไม่อยากเผชิญหน้ากับเธอจึงไม่ได้เดินเข้าไป ทำเพียงยืนอยู่ในจุดที่ค่อนข้างไกล รอให้เธอคนนั้นจากไปก่อน

ทว่ามันกลับบังเอิญอย่างที่สุด ระหว่างที่หญิงสาวกำลังจะหันหลังเดินจากไป สายตาก็เหลือบมาทางเซี่ยหลวนพอดี

เมื่อเห็นตราสีทองอ่อนบนหน้าผากของลูกเงือกที่เซี่ยหลวนอุ้มอยู่ หญิงเผ่าเงือกก็แสดงสีหน้าตื่นตระหนก

แม้อีกฝ่ายที่เป็นคนของตระกูลฮาวดี้จะเห็นเขาเข้าพอดี แต่เซี่ยหลวนก็รู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องลนลานอะไร

ตราบใดที่ตระกูลนี้ยังอยากกอบกู้ชื่อเสียงกลับมา ก็ไม่มีทางทำอะไรเขาในเวลาและสถานที่นี้ได้ ต่อให้เขาจะขวางหูขวางตาอย่างไรก็ต้องอดทนไว้

อีกอย่าง เซี่ยหลวนไม่เห็นเจตนาร้ายใด ๆ จากสีหน้าของอีกฝ่าย

ในเมื่อเป็นเช่นนี้เขาจึงอุ้มลูกสัตว์เดินไปด้านหน้าป้ายหลุมศพทั้งสอง

ลูกเงือกที่ซุกอยู่ในอกชายหนุ่มนิ่งเงียบมาตลอดทาง แม้ไม่รู้ว่าที่นี่คือที่ไหน แต่เพราะผู้ปกครองอุ้มอยู่ ไม่ว่าจะถูกพาไปแห่งหนใด มันก็ยังคงส่ายครีบหางเบา ๆ

เวลานี้ภาพท้องฟ้า พื้นหญ้า พุ่มดอกไม้ และหินแต่ละก้อนที่ตั้งอยู่สะท้อนเข้ามาในดวงตาของลูกเงือก

หินสี่เหลี่ยมที่ตั้งไว้พวกนี้คืออะไร มันสื่อถึงอะไร ลูกสัตว์ไม่รู้เลย

เดิมทีเซี่ยหลวนกำลังกลั่นกรองคำพูด เขายังไม่รู้ว่าจะบอกเรื่องป้ายหลุมศพสองป้ายนี้กับลูกเงือกที่อุ้มอยู่อย่างไรดี ระหว่างนั้นเองหญิงสาวเผ่าเงือกก็เดินเข้ามาใกล้อย่างลืมตัว

เมื่ออีกฝ่ายเดินเข้ามา เซี่ยหลวนจึงถูกเบนความสนใจ หลังจากมองอยู่สองสามวินาทีเซี่ยหลวนก็พบว่าใบหน้าของเงือกสาวคนนี้คล้ายคลึงกับลูกเงือกในอกเขามาก

หากมองแค่ตากับคิ้วก็ดูคล้ายอยู่แปดส่วน

เมื่อผู้ปกครองมองคนตรงหน้า ลูกเงือกจึงมองตามเช่นกัน

เมื่อสบสายตากับลูกสัตว์ก็ยิ่งเห็นว่าหญิงเผ่าเงือกยังปรับอารมณ์ความรู้สึกของตัวเองได้ไม่ดีนักชัดเจนกว่าเดิม

“ฉัน…” เสียงของแคเทอรินาสั่นเครือเล็กน้อย เธอตัดสินใจบอกฐานะของตัวเองให้คนตรงหน้ารับรู้ก่อน “ฉันเป็นพี่สาวฝาแฝดของพ่อลูกสัตว์ตัวนี้”

เซี่ยหลวนได้รับข้อมูลนี้โดยไม่ทันตั้งตัวจึงตกตะลึงไปวินาทีหนึ่ง ก่อนจะยอมรับคำพูดของอีกฝ่ายได้อย่างรวดเร็ว

เขาไม่รู้ว่าที่อีกฝ่ายเลือกพูดถึงความสัมพันธ์นี้ออกมาเป็นพิเศษนั้นมีเจตนาอะไร

และดูเหมือนอีกฝ่ายก็ไม่คิดจะอธิบายให้ละเอียด เมื่อเผยฐานะตัวเองแล้ว หญิงเผ่าเงือกจึงนำสร้อยพร้อมจี้เส้นหนึ่งออกมาจากกระดุมมิติเก็บของ ก่อนยื่นมาตรงหน้าเซี่ยหลวนโดยไม่พูดไม่จา

ในตระกูลฮาวดี้ลูกสาวไม่มีสิทธิ์มีเสียงใด ๆ ไม่อาจเข้าร่วมการประชุมของตระกูล ตอนนั้นที่แคเทอรินาไม่เห็นลูกเงือกแล้ว เธอถึงได้รู้ว่าตระกูลของเธอตัดสินใจทำอะไรบางอย่างลงไป

ต่อให้ไม่เห็นด้วยก็ไร้ประโยชน์ อีกทั้งยังสืบหาไม่เจอด้วยว่าลูกสัตว์ถูกทิ้งไว้ที่ไหน แคเทอรินาจึงทำได้เพียงฝังเรื่องนี้ไว้ให้ลึกที่สุด

“จี้อันนี้เป็นสิ่งที่พวกเขาเตรียมไว้ให้ลูกสัตว์ตัวนี้ ตอนนั้นไม่ทันได้ให้ ฉันเลยเก็บรักษาไว้แทน” พวกเขาที่ว่าก็คือคนที่หลับใหลอยู่ในสุสานนี้อย่างแน่นอน มือของหญิงเผ่าเงือกแบออกตรงหน้าเซี่ยหลวน

กระทั่งเซี่ยหลวนรับจี้ไปแล้ว แคเทอรินาจึงมองลูกเงือกที่ซุกอยู่ในอกของเซี่ยหลวนอย่างลึกซึ้งอีกครั้ง ก่อนจะหันหลังเดินจากไปโดยไม่กล่าวอะไร

สิทธิ์ในการเลี้ยงดูลูกสัตว์ตกเป็นของอีกฝ่ายแล้ว สำหรับแคเทอรินา เธอหวังอย่างยิ่งว่าลูกสัตว์ตัวนี้จะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใด ๆ กับตระกูลฮาวดี้อีก

เมื่อรับจี้มาแล้วเซี่ยหลวนก็ไม่ได้ขบคิดถึงความลึกลับซับซ้อนและความสัมพันธ์ของคนในตระกูลฮาวดี้อีก  เพราะต่อให้เรื่องราวซับซ้อนยิ่งกว่านี้ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเขา เซี่ยหลวนรู้แค่ว่าจี้ในมือเป็นสิ่งที่ผู้ปกครองเตรียมไว้ให้ลูกสัตว์ในอกเขาก็พอแล้ว

ตัวจี้เป็นหินสีน้ำเงินที่ผ่านการเจียระไนเป็นรูปหยดน้ำ ราคาของมันย่อมสูงลิ่วอย่างไม่ต้องสงสัย เพราะอัญมณีที่ผลิตออกมาได้จำนวนน้อยนิดนี้ได้รับการขนานนามว่าเป็น ‘หินกำเนิด’ ขนาดเล็ก

ใช้อัญมณีชนิดนี้มาทำเป็นของขวัญมอบให้ลูกสัตว์ที่ยังถือกำเนิดออกมา อย่างน้อยก็บอกได้ว่าพ่อแม่ของลูกสัตว์รอคอยการเกิดมาของมันอย่างใจจดใจจ่อ

“ปะป๊า” เซี่ยหลวนชี้ไปยังภาพขาวดำของป้ายหลุมศพทางด้านซ้าย แล้วบอกลูกเงือกที่อุ้มอยู่ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

“ปะป๊า?”

ลูกเงือกมองไปทางภาพคนแปลกหน้าที่ชายหนุ่มแนะนำ แม้จะลังเลเล็กน้อย แต่ก็ยังคงพูดคำสองพยางค์นี้ตามอย่างเชื่อฟัง

จากนั้นเซี่ยหลวนชี้ไปอีกทางหนึ่ง ภาพนี้เป็นผู้หญิงที่ดูค่อนข้างอ่อนโยน

ไม่ต้องรอให้เซี่ยหลวนกล่าวอะไร ลูกเงือกซึ่งถูกเซี่ยหลวนอุ้มก็ราวกับมีความทรงจำเลือนรางต่อคนในภาพ แต่มันไม่แน่ใจนักเลยเปล่งเสียงออกมาค่อนข้างเบา

“หม่าม้า?”

“ใช่ครับ” เซี่ยหลวนยกมือขึ้นมาลูบผมลูกเงือก “แม่ของเกลไง พวกเขารักเกลนะ” เซี่ยหลวนสวมจี้หินสีน้ำเงินใสบริสุทธิ์ลงบนคอของเงือกน้อยพร้อมกับพูดประโยคนี้ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน