Author Archives: AMARINBOOKS TEAM

他从火光中走来 อุ่นหัวใจด้วยไฟรัก   เอ่อร์ตงทู่จื่อ 耳东兔子 เขียน มู่หลินเซิน แปล   จากกันครั้งก่อน เขายังเป็นแค่ผู้ชายที่ไม่พร้อมรับผิดชอบชีวิตใคร พบกันครั้งนี้ เธอตั้งใจทำทุกอย่างเพื่อเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเขา ความประทับใจที่ดาราสาวอย่างหนานชู มีต่อ หลินลู่เซียว นายทหารสังกัดกองกำลังดับเพลิง ไม่เคยแปรเปลี่ยนไปเลยแม้แต่นิดเดียว เธอจะทำให้เขารู้ว่า ความรักของเธอนั้น ร้อนแรงและไม่มีทางดับลงได้ เหมือนเหตุการณ์เพลิงไหม้ที่เขาเคยพบเจอ _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ   (ทดลองอ่านนี้ไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์) บทที่ 1.4   “หืม” หนานชูมองเขา แววตาของอีกฝ่ายนิ่งสงบไม่ต่างจากในอดีตมากนัก ทว่ามีความสุขุมเพิ่มเข้ามา เธอจำได้ว่าเมื่อก่อนแววตาของเขาจะดื้อรั้นกว่านี้เล็กน้อย ตอนที่หนานชูรั้งหลินลู่เซียว หลังจากเขาคิดทบทวนอยู่หลายครั้ง สุดท้ายก็พาเด็กสาวกลับบ้าน เขาให้หนานชูพักอยู่บ้านตัวเอง ส่วนเขากลับไปพักที่หน่วย ผ่านไปครึ่งเดือน พอถึงวันหยุดแรกที่จะได้กลับบ้าน ก็นานจนเขาลืมไปว่าที่บ้านยังมีเด็กผู้หญิงอยู่ ตอนนั้นเกิดเหตุเครื่องบินลาดตระเวนหมายเลข 618 ติดไฟลุกไหม้ ขออนุญาตลงจอดกะทันหัน ทั้งตำรวจติดอาวุธ หน่วยดับเพลิง พยาบาล หน่วยคอมมานโดต้องไปถึงสถานที่ลงจอดอย่างเร่งด่วน ไฟลุกลามเป็นบริเวณกว้าง สถานการณ์ตกอยู่ในอันตราย […]

我愛種田 ผมแค่อยากปลูกผัก ส่วนความรักน่ะ… เล่ม 1   ลาเหมียนฮวาถังเตอะทู่จื่อ เขียน ตัวละครผู้ถูกแทงที่ท้อง แปล   ยุคสมัยที่เทคโนโลยีต่างๆ พัฒนาถึงขีดสุด สายเลือดจักรพรรดิโบราณในตัว ชุยชีฉาว ถูกปลุกให้ตื่นขึ้น หลินหลิน แห่ง LJJ รีบคว้าตัวทายาทท่านเทพเอาไว้หมับ คิดว่าจะทำรายได้ให้รายการเรียลลิตี้ในโลกเสมือนอย่างถล่มทลาย ทว่าสายเลือดเทพโบราณที่ย้อนไปถึงเหยียนตี้เสินหนง ไม่ค่อยอยู่ในกรอบที่ LJJ หวังไว้สักเท่าไหร่ แต่เทพก็คือเทพ จะหยิบจะจับอะไร สุดท้ายก็ดึงดูดผู้คนให้สนใจได้ทั้งนั้น ว่าแต่ … ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยของท่านเทพจะเป็นยังไงกันนะ   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 2.2   หลังพริกชี้ฟ้าที่ปลูกในโรงอาหารถูกเก็บเกี่ยวหมด ทุกคนก็ได้เห็นเถ้าแก่ชุยลงมือทำครัวด้วยตัวเอง แม้จะถอดเสื้อตัวนอกกับถลกแขนเสื้อเชิ้ตขึ้นแล้ว ภาพของเขาก็ยังดูไม่ค่อยเข้ากับห้องครัวนัก หากเห็นเพียงแค่ส่วนใบหน้า ไปบอกคนอื่นเขาว่ากำลังทำการทดลองอยู่ยังมีคนเชื่อเลย แต่พอน้ำมันพริกถูกทำสำเร็จ พวกเขาก็พูดไม่ออกทันที พริกชี้ฟ้ากับพริกปาปริก้าถูกผัดร่วมกันก่อนจะนำมาบดเป็นผงหยาบ จากนั้นก็นำไปผัดกับงาที่คั่วจนสุกอีกรอบ […]

เชิญร่ำสุรา 將進酒   ถังจิ่วชิง 唐酒卿 กอหญ้า แปล   เสิ่นเจ๋อชวนพูด “ข้าเช็ดคราบเลือดไม่ออกแล้ว” เซียวฉือเหย่ตอบ “พวกเราจะเข้าสู่แดนอสูรด้วยกัน แนบชิดอยู่ด้วยกัน ไม่ต้องทำตัวให้สะอาดอีกแล้ว” ริมฝีปากบางของเสิ่นเจ๋อชวนเม้มเล็กน้อย “ข้า…” เซียวฉือเหย่บีบริมฝีปากที่เม้มเข้าด้วยกันแน่นของเขาให้เปิดออก “เจ้าจะพูดอะไรกับข้า” ผ่านไปครู่ใหญ่ก็ได้ยินเสิ่นเจ๋อชวนพูดเสียงเจือสะอื้น “ข้าเจ็บเหลือเกิน” เซียวฉือเหย่ลูบผมเสิ่นเจ๋อชวน ใช้นิ้วโป้งเช็ดน้ำตาให้เขา “เจ็บตรงไหน บอกข้า” เสิ่นเจ๋อชวนร้องไห้โฮ แม้แต่หัวไหล่ยังสั่นเทา เขาร้องประหนึ่งจะขาดใจ เหมือนความเจ็บปวดรวดร้าวตลอดหลายปีมานี้ถูกปลดปล่อยออกมาในค่ำคืนนี้ทั้งหมด แต่เขาโง่เหลือเกิน เขาไม่รู้ว่าตัวเองเจ็บตรงไหนทั้งที่อดทนกับความเจ็บปวดแบบนี้ไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เซียวฉือเหย่พลิกตัวกอดเสิ่นเจ๋อชวนไว้ โอบอีกฝ่ายเข้าสู่อ้อมกอดทั้งตัว ทำให้เสิ่นเจ๋อชวนได้พบสถานที่ที่สามารถถอดเปลือกนอกอันเสแสร้งของตัวเองออกไปได้ เขาขยี้ผมเสิ่นเจ๋อชวน เอ่ยซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า “เจ้าจะไม่เจ็บอีกแล้ว ข้ารับรอง หลันโจวจะไม่เจ็บปวดอีกต่อไป”   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 98 ทางหนี   ฝนหยุดตอนย่ำรุ่ง ฟ้าดินดูกว้างใหญ่มัวหม่นเมื่อความมืดบรรจบกับความสว่าง […]

เชิญร่ำสุรา 將進酒   ถังจิ่วชิง 唐酒卿 กอหญ้า แปล   เสิ่นเจ๋อชวนพูด “ข้าเช็ดคราบเลือดไม่ออกแล้ว” เซียวฉือเหย่ตอบ “พวกเราจะเข้าสู่แดนอสูรด้วยกัน แนบชิดอยู่ด้วยกัน ไม่ต้องทำตัวให้สะอาดอีกแล้ว” ริมฝีปากบางของเสิ่นเจ๋อชวนเม้มเล็กน้อย “ข้า…” เซียวฉือเหย่บีบริมฝีปากที่เม้มเข้าด้วยกันแน่นของเขาให้เปิดออก “เจ้าจะพูดอะไรกับข้า” ผ่านไปครู่ใหญ่ก็ได้ยินเสิ่นเจ๋อชวนพูดเสียงเจือสะอื้น “ข้าเจ็บเหลือเกิน” เซียวฉือเหย่ลูบผมเสิ่นเจ๋อชวน ใช้นิ้วโป้งเช็ดน้ำตาให้เขา “เจ็บตรงไหน บอกข้า” เสิ่นเจ๋อชวนร้องไห้โฮ แม้แต่หัวไหล่ยังสั่นเทา เขาร้องประหนึ่งจะขาดใจ เหมือนความเจ็บปวดรวดร้าวตลอดหลายปีมานี้ถูกปลดปล่อยออกมาในค่ำคืนนี้ทั้งหมด แต่เขาโง่เหลือเกิน เขาไม่รู้ว่าตัวเองเจ็บตรงไหนทั้งที่อดทนกับความเจ็บปวดแบบนี้ไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เซียวฉือเหย่พลิกตัวกอดเสิ่นเจ๋อชวนไว้ โอบอีกฝ่ายเข้าสู่อ้อมกอดทั้งตัว ทำให้เสิ่นเจ๋อชวนได้พบสถานที่ที่สามารถถอดเปลือกนอกอันเสแสร้งของตัวเองออกไปได้ เขาขยี้ผมเสิ่นเจ๋อชวน เอ่ยซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า “เจ้าจะไม่เจ็บอีกแล้ว ข้ารับรอง หลันโจวจะไม่เจ็บปวดอีกต่อไป”   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 99 ของขวัญขอบคุณ   หานจิ้นจับกุมทหารรักษาพระองค์ที่หลบหนีออกมาได้อย่างต่อเนื่อง พวกเขาล้วนมีสภาพสกปรกมอมแมม […]

他从火光中走来 อุ่นหัวใจด้วยไฟรัก เอ่อร์ตงทู่จื่อ 耳东兔子 เขียน มู่หลินเซิน แปล   จากกันครั้งก่อน เขายังเป็นแค่ผู้ชายที่ไม่พร้อมรับผิดชอบชีวิตใคร พบกันครั้งนี้ เธอตั้งใจทำทุกอย่างเพื่อเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเขา ความประทับใจที่ดาราสาวอย่างหนานชู มีต่อ หลินลู่เซียว นายทหารสังกัดกองกำลังดับเพลิง ไม่เคยแปรเปลี่ยนไปเลยแม้แต่นิดเดียว เธอจะทำให้เขารู้ว่า ความรักของเธอนั้น ร้อนแรงและไม่มีทางดับลงได้ เหมือนเหตุการณ์เพลิงไหม้ที่เขาเคยพบเจอ _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ   (ทดลองอ่านนี้ไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   บทที่ 1.2 หนานชูสูบบุหรี่เสร็จก็กลับเข้าไปในห้องตรวจ ผลตรวจยืนยันแล้วว่าเหยียนไต้แพ้เครื่องสำอาง เธอชี้ตัวซีกู้แล้วโมโหโวยวาย “เธอต้องชดใช้! ช่วงหลายวันนี้ฉันทำงานไม่ได้ ถ้าผู้กำกับหักค่าตัวฉันจะทำยังไง!” แม้เสิ่นกวงจงจะไม่ชอบเหยียนไต้ แต่เขาก็ยังนิ่งเงียบใจเย็น ยิ้มไกล่เกลี่ยสถานการณ์ตรงหน้า “เสี่ยวไต้ พวกเราอยู่บริษัทเดียวกัน ทะเลาะกันแบบนี้ คนอื่นจะหัวเราะเยาะเอาได้นะ” เหยียนไต้กระทืบเท้า หน้าบึ้งตึง “พี่จง! แต่หน้าของฉัน…” เธอพูดยังไม่ทันจบก็เหลือบไปเห็นว่าหนานชูเดินเข้ามา หนานชูยืนพิงกรอบประตูมองหน้าอีกฝ่าย เหยียนไต้กระแอมแล้วหยุดพูดไปดื้อๆ แปลกชะมัด เหยียนไต้กลัวหนานชู แต่ในเวลาเดียวกันก็อิจฉาเธอ ความรู้สึกสับสนแบบนี้เจ้าตัวเองก็อธิบายไม่ถูก […]

他从火光中走来 อุ่นหัวใจด้วยไฟรัก เอ่อร์ตงทู่จื่อ 耳东兔子 เขียน มู่หลินเซิน แปล   จากกันครั้งก่อน เขายังเป็นแค่ผู้ชายที่ไม่พร้อมรับผิดชอบชีวิตใคร พบกันครั้งนี้ เธอตั้งใจทำทุกอย่างเพื่อเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเขา ความประทับใจที่ดาราสาวอย่างหนานชู มีต่อ หลินลู่เซียว นายทหารสังกัดกองกำลังดับเพลิง ไม่เคยแปรเปลี่ยนไปเลยแม้แต่นิดเดียว เธอจะทำให้เขารู้ว่า ความรักของเธอนั้น ร้อนแรงและไม่มีทางดับลงได้ เหมือนเหตุการณ์เพลิงไหม้ที่เขาเคยพบเจอ _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ   (ทดลองอ่านนี้ไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   บทที่ 1.1   รุ่งสาง หนานชูสะดุ้งตื่นขึ้นจากความฝัน เนื้อตัวเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ ภายในห้องไม่ได้เปิดไฟ ผ้าม่านปิดทึบ บรรยากาศมืดมิด เธอค่อยๆลุกขึ้นนั่งพิงพนักหัวเตียง เอื้อมมือหยิบบุหรี่กับไฟแช็กที่วางอยู่บนโต๊ะหัวเตียง “พึ่บ” เสียงจุดไฟแช็กดังขึ้น ดวงไฟเล็กๆสว่างขึ้นในความมืดแล้วดับลงอย่างรวดเร็ว ควันบุหรี่ลอยอวล ประกายไฟที่ปลายนิ้วเดี๋ยวติดเดี๋ยวดับ หนานชูสูบบุหรี่ไปพลางหลับตาครุ่นคิดไปพลาง ไม่นานนัก เธอก็เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือที่หัวเตียง แล้วพิมพ์ข้อความลงไปอย่างว่องไว [ฉันฝันเห็นเขาอีกแล้ว] เวลาเช้ามืดตีสี่ครึ่ง แต่อีกฝ่ายกลับตอบมาอย่างรวดเร็ว [ฝันเห็นเขาทำอะไร] “…” อีกฝ่ายเข้าใจอย่างรวดเร็ว […]

我愛種田 ผมแค่อยากปลูกผัก ส่วนความรักน่ะ… เล่ม 1   ลาเหมียนฮวาถังเตอะทู่จื่อ เขียน ตัวละครผู้ถูกแทงที่ท้อง แปล   ยุคสมัยที่เทคโนโลยีต่างๆ พัฒนาถึงขีดสุด สายเลือดจักรพรรดิโบราณในตัว ชุยชีฉาว ถูกปลุกให้ตื่นขึ้น หลินหลิน แห่ง LJJ รีบคว้าตัวทายาทท่านเทพเอาไว้หมับ คิดว่าจะทำรายได้ให้รายการเรียลลิตี้ในโลกเสมือนอย่างถล่มทลาย ทว่าสายเลือดเทพโบราณที่ย้อนไปถึงเหยียนตี้เสินหนง ไม่ค่อยอยู่ในกรอบที่ LJJ หวังไว้สักเท่าไหร่ แต่เทพก็คือเทพ จะหยิบจะจับอะไร สุดท้ายก็ดึงดูดผู้คนให้สนใจได้ทั้งนั้น ว่าแต่ … ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยของท่านเทพจะเป็นยังไงกันนะ   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 2.1   เมื่อวันเปิดเทอมเข้ามาใกล้ เหล่านักศึกษาก็เริ่มทยอยกันกลับมหาวิทยาลัย C ส่วนมากคนที่เพิ่งกลับมามักจะห่ออาหารจากที่บ้านมาด้วย หรือไม่ก็ยังมีค่าขนมเหลือเพียงพอจะใช้ฟุ่มเฟือย เพราะถ้าเลือกได้ คงไม่มีใครอยากไปโรงอาหารนักหรอก ส่วนเมิ่งชั่งคือคนที่ไม่มีสิทธิ์เลือก ฐานะทางบ้านของเขาธรรมดาค่อนไปทางลำบากเล็กน้อย ค่าเทอมอาศัยทุนการศึกษา […]

我愛種田 ผมแค่อยากปลูกผัก ส่วนความรักน่ะ… เล่ม 1   ลาเหมียนฮวาถังเตอะทู่จื่อ เขียน ตัวละครผู้ถูกแทงที่ท้อง แปล   ยุคสมัยที่เทคโนโลยีต่างๆ พัฒนาถึงขีดสุด สายเลือดจักรพรรดิโบราณในตัว ชุยชีฉาว ถูกปลุกให้ตื่นขึ้น หลินหลิน แห่ง LJJ รีบคว้าตัวทายาทท่านเทพเอาไว้หมับ คิดว่าจะทำรายได้ให้รายการเรียลลิตี้ในโลกเสมือนอย่างถล่มทลาย ทว่าสายเลือดเทพโบราณที่ย้อนไปถึงเหยียนตี้เสินหนง ไม่ค่อยอยู่ในกรอบที่ LJJ หวังไว้สักเท่าไหร่ แต่เทพก็คือเทพ จะหยิบจะจับอะไร สุดท้ายก็ดึงดูดผู้คนให้สนใจได้ทั้งนั้น ว่าแต่ … ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยของท่านเทพจะเป็นยังไงกันนะ   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 1.3   ชุยชีฉาวตรวจเช็คห้องแช่แข็งทันทีหลังเข้ารับตำแหน่ง เขาไม่ค่อยพอใจกับคุณภาพของซัพพลายเออร์มากนัก แต่ในขณะนี้ยังทำอะไรมากไม่ได้ ดีที่อย่างน้อยของยังสดใหม่ โรงอาหารในมหาวิทยาลัย C แบ่งการจัดซื้อออกเป็นการซื้อจำนวนมากและจำนวนน้อย วัตถุดิบจำพวกข้าว เส้นและน้ำมันต้องซื้อทีละจำนวนมาก ซัพพลายเออร์ต้องผ่านการรับรองสิทธิ์จากทางมหาวิทยาลัย […]

เชิญร่ำสุรา 將進酒   ถังจิ่วชิง 唐酒卿 กอหญ้า แปล   เสิ่นเจ๋อชวนพูด “ข้าเช็ดคราบเลือดไม่ออกแล้ว” เซียวฉือเหย่ตอบ “พวกเราจะเข้าสู่แดนอสูรด้วยกัน แนบชิดอยู่ด้วยกัน ไม่ต้องทำตัวให้สะอาดอีกแล้ว” ริมฝีปากบางของเสิ่นเจ๋อชวนเม้มเล็กน้อย “ข้า…” เซียวฉือเหย่บีบริมฝีปากที่เม้มเข้าด้วยกันแน่นของเขาให้เปิดออก “เจ้าจะพูดอะไรกับข้า” ผ่านไปครู่ใหญ่ก็ได้ยินเสิ่นเจ๋อชวนพูดเสียงเจือสะอื้น “ข้าเจ็บเหลือเกิน” เซียวฉือเหย่ลูบผมเสิ่นเจ๋อชวน ใช้นิ้วโป้งเช็ดน้ำตาให้เขา “เจ็บตรงไหน บอกข้า” เสิ่นเจ๋อชวนร้องไห้โฮ แม้แต่หัวไหล่ยังสั่นเทา เขาร้องประหนึ่งจะขาดใจ เหมือนความเจ็บปวดรวดร้าวตลอดหลายปีมานี้ถูกปลดปล่อยออกมาในค่ำคืนนี้ทั้งหมด แต่เขาโง่เหลือเกิน เขาไม่รู้ว่าตัวเองเจ็บตรงไหนทั้งที่อดทนกับความเจ็บปวดแบบนี้ไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เซียวฉือเหย่พลิกตัวกอดเสิ่นเจ๋อชวนไว้ โอบอีกฝ่ายเข้าสู่อ้อมกอดทั้งตัว ทำให้เสิ่นเจ๋อชวนได้พบสถานที่ที่สามารถถอดเปลือกนอกอันเสแสร้งของตัวเองออกไปได้ เขาขยี้ผมเสิ่นเจ๋อชวน เอ่ยซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า “เจ้าจะไม่เจ็บอีกแล้ว ข้ารับรอง หลันโจวจะไม่เจ็บปวดอีกต่อไป”   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   ภาคปลาย ทั้งผงาดเป็นผู้กล้าในกลียุค     บทที่ 97 […]

เชิญร่ำสุรา 將進酒   ถังจิ่วชิง 唐酒卿 กอหญ้า แปล   เสิ่นเจ๋อชวนพูด “ข้าเช็ดคราบเลือดไม่ออกแล้ว” เซียวฉือเหย่ตอบ “พวกเราจะเข้าสู่แดนอสูรด้วยกัน แนบชิดอยู่ด้วยกัน ไม่ต้องทำตัวให้สะอาดอีกแล้ว” ริมฝีปากบางของเสิ่นเจ๋อชวนเม้มเล็กน้อย “ข้า…” เซียวฉือเหย่บีบริมฝีปากที่เม้มเข้าด้วยกันแน่นของเขาให้เปิดออก “เจ้าจะพูดอะไรกับข้า” ผ่านไปครู่ใหญ่ก็ได้ยินเสิ่นเจ๋อชวนพูดเสียงเจือสะอื้น “ข้าเจ็บเหลือเกิน” เซียวฉือเหย่ลูบผมเสิ่นเจ๋อชวน ใช้นิ้วโป้งเช็ดน้ำตาให้เขา “เจ็บตรงไหน บอกข้า” เสิ่นเจ๋อชวนร้องไห้โฮ แม้แต่หัวไหล่ยังสั่นเทา เขาร้องประหนึ่งจะขาดใจ เหมือนความเจ็บปวดรวดร้าวตลอดหลายปีมานี้ถูกปลดปล่อยออกมาในค่ำคืนนี้ทั้งหมด แต่เขาโง่เหลือเกิน เขาไม่รู้ว่าตัวเองเจ็บตรงไหนทั้งที่อดทนกับความเจ็บปวดแบบนี้ไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เซียวฉือเหย่พลิกตัวกอดเสิ่นเจ๋อชวนไว้ โอบอีกฝ่ายเข้าสู่อ้อมกอดทั้งตัว ทำให้เสิ่นเจ๋อชวนได้พบสถานที่ที่สามารถถอดเปลือกนอกอันเสแสร้งของตัวเองออกไปได้ เขาขยี้ผมเสิ่นเจ๋อชวน เอ่ยซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า “เจ้าจะไม่เจ็บอีกแล้ว ข้ารับรอง หลันโจวจะไม่เจ็บปวดอีกต่อไป”   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 96 พังถล่ม   ผืนฟ้ามืดมนหนักอึ้ง ลมพายุตั้งเค้า […]