Author Archives: AMARINBOOKS TEAM

โอตาคุวันสิ้นโลก 重生宅男的末世守则   暖荷 หน่วนเหอ เขียน เมิ่งเหวิน เเปล   — โปรย — โทรศัพท์จากเบอร์ที่ไม่รู้จักนำมาซึ่งความเปลี่ยนแปลงในชีวิตอีกครั้ง ของเหยียนเฟยและหลัวซวิน… ไม่สิ ของสมาชิกทุกคนในทีมโอตาคุเลยต่างหาก! ในเมื่อล่มหัวจมท้ายกันมาขนาดนี้ เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายกันมาตั้งเท่าไร ถ้าคนใดคนหนึ่งต้องการความช่วยเหลือ มีหรือที่พวกเขาจะทอดทิ้งกัน เพียงแต่… ทีมโอตาคุจะมีสมาชิกเพิ่มขึ้นอีกแล้วเรอะ คราวนี้ใครล่ะเนี่ย เพื่อให้มีเสบียงอาหารเลี้ยงปากท้องทุกคนได้อย่างพอเพียง ทีมโอตาคุตั้งใจแล้วว่าจะต้องหาทางขยายพื้นที่เพาะปลูกให้จงได้ แต่ดูเหมือนกฎระเบียบใหม่จะไม่เอื้อให้พวกเขาทำอะไรได้เลย แถมยังมีประกาศว่า ทางการเตรียมจะมาสำรวจสำมะโนประชากร?! ใครจะยอมให้คนบุกมาถึงบ้านกันเล่า… จะให้ใครมาเห็นสมบัติ ในบ้านชั้นสิบห้าและสิบหกของพวกเขาไม่ได้เด็ดขาด! หรือบางที ฐานที่มั่นแห่งนี้จะไม่ปลอดภัยสำหรับพวกเขาแล้ว?   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 161 ชีวิตและความตาย   ในยุควันสิ้นโลก การเกิดและตายเป็นเรื่องธรรมดา   ทารกผู้คลอดก่อนกำหนดร้องไห้เสียงเบามากจนพยาบาลต้องตีก้นถึงจะส่งเสียงจ้าให้ได้ยิน ส่วนคนเป็นแม่…ตอนหลัวซวินและเหยียนเฟยเดินเข้าไปในห้อง ก็เห็นหลิวเซียงอวี่อยู่ในสภาพสะลึมสะลือ ผมเผ้ากระเซอะกระเซิง ภาพของคุณน้าที่เคยทำสีผมสวยสะดุดตา ชอบชี้นิ้วสั่งเจ้ากี้เจ้าการ กลายเป็นคุณป้าหน้าขาวซีดร่างบวมฉุ ขนาดหลัวซวินเห็นแล้วยังรู้สึกสังเวช ฝ่ายเหยียนเฟยกลับไม่พูดอะไร ซ้ำยังไม่ทำอะไรด้วย เขามองหลิวเซียงอวี่ซึ่งท่าทางเหมือนครึ่งหลับครึ่งตื่น ไม่รู้สึกตัวว่าลูกชายคนโตมาเยี่ยม จากนั้นเขาก็เลื่อนสายตาไปมองเด็กทารกตัวแดงๆ […]

โอตาคุวันสิ้นโลก 重生宅男的末世守则   暖荷 หน่วนเหอ เขียน เมิ่งเหวิน เเปล   — โปรย — โทรศัพท์จากเบอร์ที่ไม่รู้จักนำมาซึ่งความเปลี่ยนแปลงในชีวิตอีกครั้ง ของเหยียนเฟยและหลัวซวิน… ไม่สิ ของสมาชิกทุกคนในทีมโอตาคุเลยต่างหาก! ในเมื่อล่มหัวจมท้ายกันมาขนาดนี้ เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายกันมาตั้งเท่าไร ถ้าคนใดคนหนึ่งต้องการความช่วยเหลือ มีหรือที่พวกเขาจะทอดทิ้งกัน เพียงแต่… ทีมโอตาคุจะมีสมาชิกเพิ่มขึ้นอีกแล้วเรอะ คราวนี้ใครล่ะเนี่ย เพื่อให้มีเสบียงอาหารเลี้ยงปากท้องทุกคนได้อย่างพอเพียง ทีมโอตาคุตั้งใจแล้วว่าจะต้องหาทางขยายพื้นที่เพาะปลูกให้จงได้ แต่ดูเหมือนกฎระเบียบใหม่จะไม่เอื้อให้พวกเขาทำอะไรได้เลย แถมยังมีประกาศว่า ทางการเตรียมจะมาสำรวจสำมะโนประชากร?! ใครจะยอมให้คนบุกมาถึงบ้านกันเล่า… จะให้ใครมาเห็นสมบัติ ในบ้านชั้นสิบห้าและสิบหกของพวกเขาไม่ได้เด็ดขาด! หรือบางที ฐานที่มั่นแห่งนี้จะไม่ปลอดภัยสำหรับพวกเขาแล้ว? ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 160 ชีวิตใหม่   เกิดมาในยุคนี้ ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องดีหรือไม่ดีกันแน่   หลัวซวิน เหยียนเฟย และจางซู่ สามกำลังหลักของทีมทำงานยุ่งมาครึ่งค่อนวัน แต่ละคนเดินออกมาจากห้องเพาะปลูกในสภาพตัวเหม็นหึ่ง พวกเขาไม่พูดพร่ำให้เสียเวลา ต่างตรงดิ่งกลับบ้านไปอาบน้ำทันที พวกหลี่เถี่ยเองก็ทำงานง่วนกันอยู่นานพักใหญ่ กระทั่งพวกหลัวซวินทำงานเสร็จแล้ว พวกเขากลับยังหาข้อมูลอะไรไม่ได้เลย… ก่อนที่พวกเขาจะออกจากงานได้ยัดไฟล์ข้อมูลต่างๆ นานาที่ไม่รู้ว่าคืออะไรบ้าง ‘ติดมือ’ กลับมาด้วย […]

鱼香四溢 ปลาน้อยของท่านเทพ 抹茶曲奇 หมั่วฉาฉวี่ฉี เขียน สี่เมษา แปล   — โปรย — อาเหลียนเป็นปลาฮวาเหลียนตัวน้อยธรรมดาๆ ที่มีตบะบำเพ็บเพียงสามร้อยปี นางมีความปรารถนาหนึ่ง ชีวิตนี้นางปรารถนาที่จะเป็นอาหารจานหลักของหรงหลิน เทพสงครามผู้สูงส่ง รูปโฉมงดงามเป็นหนึ่งในใต้หล้า ซึ่งครองตนบริสุทธิ์ผุดผ่องมาสามหมื่นปี อาเหลียนพยายามฝึกเซียนเพื่อให้ได้ใกล้ชิปดเขา และขุนตนเองให้อวบขาว กระทั่งในที่สุดก็สามารถนำไปปรุงอาหารได้แล้ว อาเหลียน “ซ่างเสิน ท่านชอบปลาน้ำแดงหรือปลานึ่งเจ้าคะ” หรงหลิน “…ข้าเป็นมังสวิรัติ”   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ   (ทดลองอ่านนี้ไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์) 2 ปลาโง่ตัวหนึ่งที่ชอบก่อเรื่อง (1)   ซ่างเสินล้วนมีที่พำนักเซียนเป็นของตนเอง หรงหลินพำนักอยู่ที่ตำหนักเซียวเหยา หลายพันปีมานี้ทั้งสามดินแดนสงบสุขยิ่ง คนที่เลื่อนขั้นขึ้นเป็นเซียนก็มีจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ที่พำนักของแดนสวรรค์จึงไม่เพียงพอแล้ว บนสวรรค์ชั้นฟ้าแห่งนี้มีแค่หรงหลินพำนักอยู่เพียงผู้เดียว เป็นสถานที่ที่โอ่อ่าและเวิ้งว้างที่สุด หรงหลินพำนักในตำหนักเซียวเหยาคนเดียวเป็นเวลาหลายหมื่นปีแล้ว ในที่สุดเมื่อสามพันปีก่อนก็ได้ต้อนรับเซียวไป๋เพื่อนบ้านเพียงคนเดียวเข้ามา เมื่อกลับถึงตำหนักเซียวเหยา หรงหลินก็หยิบผลฟักทองสลักรูปหงส์ออกมาจากแขนเสื้อ แม้ไม่อยากยอมรับ ทว่าก็เป็นเวลานานแล้วจริงๆ ที่เขาไม่เคยได้รับของขวัญจากผู้ใด เนิ่นนานเสียจนเขาลืมไปว่านานเท่าไรแล้ว บางทีอาจเป็นเมื่อสามพันปีก่อนหน้า บางทีอาจเป็นห้าพันปีก่อน […]

鱼香四溢 ปลาน้อยของท่านเทพ 抹茶曲奇 หมั่วฉาฉวี่ฉี เขียน สี่เมษา แปล   — โปรย — อาเหลียนเป็นปลาฮวาเหลียนตัวน้อยธรรมดาๆ ที่มีตบะบำเพ็บเพียงสามร้อยปี นางมีความปรารถนาหนึ่ง ชีวิตนี้นางปรารถนาที่จะเป็นอาหารจานหลักของหรงหลิน เทพสงครามผู้สูงส่ง รูปโฉมงดงามเป็นหนึ่งในใต้หล้า ซึ่งครองตนบริสุทธิ์ผุดผ่องมาสามหมื่นปี อาเหลียนพยายามฝึกเซียนเพื่อให้ได้ใกล้ชิปดเขา และขุนตนเองให้อวบขาว กระทั่งในที่สุดก็สามารถนำไปปรุงอาหารได้แล้ว อาเหลียน “ซ่างเสิน ท่านชอบปลาน้ำแดงหรือปลานึ่งเจ้าคะ” หรงหลิน “…ข้าเป็นมังสวิรัติ”   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ   (ทดลองอ่านนี้ไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   2 ปลาโง่ตัวหนึ่งที่ชอบก่อเรื่อง (2)   ได้ของติดมือกลับมา งานเลี้ยงอภิเษกสมรสครั้งนี้ถือว่าไปไม่เสียเที่ยว ค่ำคืนวันที่สาม หรงหลินนำกระโปรงและรองเท้าไปที่สระคลื่นมรกต คิดว่าไม่เจอกันสองวัน ภูตปลาน้อยตนนั้นเมื่อเห็นเขาแล้วต้องตื่นเต้นดีใจจนกระโจนเข้าใส่เป็นแน่ หรงหลินเงยหน้ามองจันทรา คิดในใจ เขาคิดถึงขนมถั่วเขียวที่นางทำเช่นกัน แสงจันทร์สาดส่อง เงาร่างสูงใหญ่ของหรงหลินทอดยาวที่ริมฝั่งสระคลื่นมรกต เขาเกิดมาพร้อมกับกลิ่นอายสูงศักดิ์หยิ่งทระนง ค่ำคืนเงียบเหงาเปล่าเปลี่ยว อยู่ตัวคนเดียวเช่นนี้ ต่อให้สูงศักดิ์เพียงใด ยามนี้มองแล้วก็ยังดูโดดเดี่ยวอ้างว้างอยู่บ้างเช่นกัน […]

모든 악당은 멍청이다 Every Villainis Lemon ตัวร้ายไม่ได้เรื่องทุกราย   จังนยัง เขียน ตรองสิริ แปล โปรย ปีเตอร์ เจ้าหน้าที่ซีไอเอได้รับมอบหมายให้เข้าร่วมภารกิจ ‘พ่อมด’ ไม่รู้ว่าโลกกลมหรือเป็นคราวซวย เมื่อเป้าหมายการจับกุมในภารกิจครั้งนี้กลับเป็นคนรักเก่าของเขา ไลนัส ทายาทธุกิจไอทียักษ์ใหญ่ คนรักเก่าของปีเตอร์ ตกเป้นผู้ต้องสงสัยว่าผลิตอาวุธสงคราม แถมยังเป็นผู้ป่วยจิตเวชขึ้นรุนแรง นับเป็นบุคคลอันตรายระดับที่ก่อให้เกิดสงครามโลกครั้งที่สามได้ ทว่าในความทรงจำของปีเตรอ์ ไลนัสดูไม่เหมือนคนบ้าคลั่งแบบนั้นแม้แต่น้อย ตลอดแปดปีที่ไม่ได้พบกัน เกิดอะไรขึ้นกับไลนัสกันนะ แล้วทำไมพบกันคราวนี้อีกฝ่ายดันทำเหมือนยังรักปีเตอร์มาตลอดล่ะ “ฉันยินดีโกหกคนทั้งโลก ขอเพียงให้ได้นายมา” “ทุกคำที่ฉันเคยพูดกับนายคือใจจริงของฉัน ไม่ว่านายจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม”   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   1.1   นึกว่าทำงานซีไอเอ[1]แล้วชีวิตจะตื่นเต้นเร้าใจแบบในหนัง แต่ถ้าไม่ใช่เจ้าหน้าที่ปฏิบัติการภาคสนาม ก็เหมือนพนักงานบริษัทธรรมดาดี ๆ นี่เอง เว้นแต่ว่าในสำนักงานมีคนหน้าตาดูเป็นตัวอันตรายอยู่เต็มไปหมด “เมื่อวานมีงานเหรอครับ” ‘ปีเตอร์ […]

모든 악당은 멍청이다 Every Villainis Lemon ตัวร้ายไม่ได้เรื่องทุกราย   จังนยัง เขียน ตรองสิริ แปล โปรย ปีเตอร์ เจ้าหน้าที่ซีไอเอได้รับมอบหมายให้เข้าร่วมภารกิจ ‘พ่อมด’ ไม่รู้ว่าโลกกลมหรือเป็นคราวซวย เมื่อเป้าหมายการจับกุมในภารกิจครั้งนี้กลับเป็นคนรักเก่าของเขา ไลนัส ทายาทธุกิจไอทียักษ์ใหญ่ คนรักเก่าของปีเตอร์ ตกเป้นผู้ต้องสงสัยว่าผลิตอาวุธสงคราม แถมยังเป็นผู้ป่วยจิตเวชขึ้นรุนแรง นับเป็นบุคคลอันตรายระดับที่ก่อให้เกิดสงครามโลกครั้งที่สามได้ ทว่าในความทรงจำของปีเตรอ์ ไลนัสดูไม่เหมือนคนบ้าคลั่งแบบนั้นแม้แต่น้อย ตลอดแปดปีที่ไม่ได้พบกัน เกิดอะไรขึ้นกับไลนัสกันนะ แล้วทำไมพบกันคราวนี้อีกฝ่ายดันทำเหมือนยังรักปีเตอร์มาตลอดล่ะ “ฉันยินดีโกหกคนทั้งโลก ขอเพียงให้ได้นายมา” “ทุกคำที่ฉันเคยพูดกับนายคือใจจริงของฉัน ไม่ว่านายจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม”   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   1.2   ปีเตอร์ขยำถ้วยกาแฟเปล่าโยนทิ้งถังขยะแล้วมุ่งหน้าไปทางห้องประชุม เจ้าห้องประชุมหมายเลขหนึ่งซึ่งอยู่ติดกับห้องผู้อำนวยการไม่ใช่ที่ที่เขาจะได้เข้าไปบ่อย ๆ เสียด้วยสิ “แล้วไงต่อ เธอประหลาดมากไหม นายเกือบโดนยิงปะ เธอใช้ค้อน […]

鱼香四溢 ปลาน้อยของท่านเทพ 抹茶曲奇 หมั่วฉาฉวี่ฉี เขียน สี่เมษา แปล   — โปรย — อาเหลียนเป็นปลาฮวาเหลียนตัวน้อยธรรมดาๆ ที่มีตบะบำเพ็บเพียงสามร้อยปี นางมีความปรารถนาหนึ่ง ชีวิตนี้นางปรารถนาที่จะเป็นอาหารจานหลักของหรงหลิน เทพสงครามผู้สูงส่ง รูปโฉมงดงามเป็นหนึ่งในใต้หล้า ซึ่งครองตนบริสุทธิ์ผุดผ่องมาสามหมื่นปี อาเหลียนพยายามฝึกเซียนเพื่อให้ได้ใกล้ชิปดเขา และขุนตนเองให้อวบขาว กระทั่งในที่สุดก็สามารถนำไปปรุงอาหารได้แล้ว อาเหลียน “ซ่างเสิน ท่านชอบปลาน้ำแดงหรือปลานึ่งเจ้าคะ” หรงหลิน “…ข้าเป็นมังสวิรัติ”   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ   (ทดลองอ่านนี้ไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   1 ปลาโง่ตัวหนึ่งที่อยากตอบแทนบุญคุณ   อาเหลียนยืนนิ่งอึ้งอยู่นอกจิ่วเซียวเก๋อที่สว่างเรืองรองท่ามกลางเมฆหมอก แม้ก่อนหน้านี้นางจะเตรียมใจมาบ้างแล้ว แต่ก็ยังอดตะลึงกับความโอ่อ่างดงามของสถานที่ตรงหน้าไม่ได้ สมแล้วที่เป็นจิ่วเซียวเก๋อ! จิ่วเซียวเก๋อเป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์สำหรับฝึกเซียนที่ดีที่สุดในสามแดน[1] เดิมสถานที่แห่งนี้จะรับเฉพาะศิษย์จากแดนสวรรค์เท่านั้น ยามนี้ทั้งสามแดนล้วนอยู่ร่วมกันอย่างปรองดอง จึงค่อยๆ เปิดออกสู่ภายนอก ยอมรับแม้กระทั่งศิษย์จากแดนปีศาจ แม้เป็นเช่นนี้ เงื่อนไขข้อนี้ก็ยังค่อนข้างเข้มงวด ต้องรู้ว่าหากปีศาจตนใดเข้าจิ่วเซียวเก๋อได้ เช่นนั้นจะถือได้ว่าเข้าใกล้ความเป็นเซียนแล้วก้าวใหญ่ อาเหลียนเป็นปลาฮวาเหลียน[2]ในทะเลสาบต้งเจ๋อ แต่ละครั้งจิ่วเซียวเก๋อจะรับศิษย์จากภายนอกจำนวนไม่มาก สำหรับสถานที่เล็กๆ […]

鱼香四溢 ปลาน้อยของท่านเทพ   抹茶曲奇 หมั่วฉาฉวี่ฉี เขียน สี่เมษา แปล   — โปรย — อาเหลียนเป็นปลาฮวาเหลียนตัวน้อยธรรมดาๆ ที่มีตบะบำเพ็บเพียงสามร้อยปี นางมีความปรารถนาหนึ่ง ชีวิตนี้นางปรารถนาที่จะเป็นอาหารจานหลักของหรงหลิน เทพสงครามผู้สูงส่ง รูปโฉมงดงามเป็นหนึ่งในใต้หล้า ซึ่งครองตนบริสุทธิ์ผุดผ่องมาสามหมื่นปี อาเหลียนพยายามฝึกเซียนเพื่อให้ได้ใกล้ชิปดเขา และขุนตนเองให้อวบขาว กระทั่งในที่สุดก็สามารถนำไปปรุงอาหารได้แล้ว อาเหลียน “ซ่างเสิน ท่านชอบปลาน้ำแดงหรือปลานึ่งเจ้าคะ” หรงหลิน “…ข้าเป็นมังสวิรัติ”   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ   (ทดลองอ่านนี้ไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   1 ปลาโง่ตัวหนึ่งที่อยากตอบแทนบุญคุณ (2)   กลับมาถึงก็ดึกดื่นค่อนคืนแล้ว แต่อาเหลียนก็ยังนำพัสตราภรณ์ของซ่างเสินมาซักอย่างพิถีพิถันสามรอบด้วยความตั้งใจ สุดท้ายก็ยังถามเถียนหลัวว่า “ยังได้กลิ่นคาวปลาอยู่หรือไม่” เถียนหลัวเข้าใจความรู้สึกของอาเหลียนดี รีบดมอย่างให้ความร่วมมือ ก่อนพูดว่า “ไม่ได้กลิ่นคาวปลาแล้ว ซ้ำยังมีกลิ่นหอมนิดๆ ด้วย” ครั้งหน้าหากเจอซ่างเสินจะต้องคืนเสื้อผ้าชุดนี้ให้เขา นางย่อมต้องซักชุดจนสะอาดไม่หลงเหลือกลิ่นอายของตน พอได้ยินถ้อยคำของเถียนหลัว อาเหลียนก็ค่อยๆ พรูลมหายใจ […]

โอตาคุวันสิ้นโลก 重生宅男的末世守则   暖荷 หน่วนเหอ เขียน เมิ่งเหวิน เเปล   นิยาย 7 เล่มจบ   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   ____________________________________   บทที่ 131 หิมะตกหนัก   บรรดาผู้น่าสงสารที่ถูกดึงเข้าไปข้องเกี่ยวกับการแย่งชิงอำนาจ   การต่อเติมห้องเป็นเรื่องง่ายดายฉันใด การปรับปรุงโถงทางเดินก็ไม่ใช่เรื่องยากฉันนั้น ส่วนการวางระบบน้ำระบบไฟมายังบริเวณทางเดินยิ่งเป็นเรื่องง่ายเข้าไปใหญ่ หากเปรียบเทียบกัน การเพาะกล้ายังกินเวลามากกว่าเลย แต่โชคดีที่พวกเขาก็ไม่ได้รีบร้อนอะไร แม้ว่าตอนนี้โรงอาหารของกองทัพจะต้องการผักใบเขียวจำนวนมาก แต่พวกเขาก็ไม่ได้ถูกบีบคั้นจนต้องร้อนรนขนาดนั้น ส่วนเรื่องที่ทีมอื่นอยากรับซื้อผักจากพวกเขา…ตอนนี้พวกเขายังหาคู่ค้าดีๆ ที่เหมาะสมไม่ได้ ยิ่งไม่รู้สึกทุกข์ร้อนเข้าไปใหญ่ ไม่รู้ว่าใครไปปล่อยข่าวเรื่องที่พวกเขามาส่งผักที่โรงอาหาร เช้าของอีกสองวันต่อมา พวกหลัวซวินขนผักไปส่งที่โรงอาหารอีกครั้ง ในขณะที่ยังวนหาที่จอดรถเหมาะๆ ไม่ได้ จู่ๆ ก็ถูกคนมาดักขอซื้อผักกลางทางเสียก่อน… แน่นอนว่าผักล็อตนี้ถูกจองไว้แล้ว อีกฝ่ายยังคงท่าทางเกรงอกเกรงใจ แต่คนที่มารอบนี้ไม่ใช่คนของทีมเดียวกับคราวที่แล้ว ทว่ามีเป้าหมายเดียวกัน หลัวซวินกับเหยียนเฟยได้แต่คุยด้วยเล็กน้อยและขอเบอร์โทรศัพท์ติดต่ออีกฝ่ายไว้ จากนั้นก็แยกย้ายไปทำธุระของตัวเองต่อ สิ่งที่น่าดีใจก็คือเวลานี้ทุกคนอยู่ในอาณาเขตของป้อมปราสาทดำทะมึนของค่ายทหาร ฉะนั้น คนที่เข้ามาตามหาพวกเขาได้ อย่างน้อยต้องเป็นคนที่มีความเกี่ยวข้องกับทางกองทัพ ย่อมไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่ามที่นี่เด็ดขาด หลัวซวินกับเหยียนเฟยวิเคราะห์ได้ว่า คนที่ขายข่าวเรื่องที่ ‘พวกเขาสองคนส่งผักที่ไม่กลายพันธุ์ให้กองทัพ’ ไม่น่าใช่หัวหน้าหลี่แน่นอน […]

โอตาคุวันสิ้นโลก 重生宅男的末世守则   暖荷 หน่วนเหอ เขียน เมิ่งเหวิน เเปล   นิยาย 7 เล่มจบ   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   ____________________________________   บทที่ 130 รายได้พิเศษ?   ปรับปรุงโถงทางเดินครั้งใหญ่   เดือนพฤศจิกายนสภาพอากาศเปลี่ยนเป็นเย็นลงอย่างเห็นได้ชัดแล้ว โชคดีที่บ้านพวกหลัวซวินผ่านพ้นฤดูกาลทำการเกษตรที่เหนื่อยหนักไปได้ในที่สุด พืชผลส่วนใหญ่ล้วนเก็บเกี่ยวเสร็จหมดแล้ว ที่ควรจัดการก็จัดการไว้อย่างเรียบร้อย แม้แต่ดอกทานตะวันที่ปลูกไว้ตรงระเบียงก็ตัดมาเคาะเมล็ดออกหมดแล้ว พวกเขาแบ่งเมล็ดดิบบางส่วนไว้ทำเป็นเมล็ดพันธุ์เพื่อปลูกใหม่ในรอบต่อไป ส่วนที่เหลือก็นำมากระเทาะล่อนเปลือก และนำไปสกัดเป็นน้ำมันเมล็ดทานตะวันไว้ใช้ประกอบอาหาร ส่วนถั่วลิสงกับถั่วเหลืองก็เก็บเกี่ยวได้แล้วเช่นกัน จึงจัดการด้วยวิธีคล้ายคลึงกัน… ถั่วลิสงนำมาบดทำเป็นเนยถั่วก็เป็นของดีมาก เก็บไว้ทาหมั่นโถวกินก็อร่อยดี ส่วนถั่วเหลืองนอกจากจะเอาไปสกัดทำเป็นน้ำมันแล้ว ยังเอาไปตากแห้งแล้วหมักเป็นเต้าหู้ได้อีกด้วย! อุปกรณ์ที่ใช้ในการบดก็คือหินโม่แป้งชุดเล็กที่หลัวซวินซื้อมาตั้งแต่ก่อนวันสิ้นโลก ขนาดไม่ใหญ่แถมเป็นสินค้ามือสอง แต่นับว่าใช้งานได้ดีมากทีเดียว เวลาว่างจากการทำงานเกษตร สองสาวก็เล่นกับอวี๋ซินหรันไปพร้อมกับทำงานเหล่านี้ได้ แม้จะมีปริมาณถั่วไม่มากแต่ก็สามารถสกัดน้ำมันออกมาได้เยอะพอสมควร เพียงพอให้สมาชิกทีมแต่ละบ้านแบ่งไปใช้กันได้สักระยะ ต้องบอกก่อนว่าทางฐานที่มั่นแทบไม่มีน้ำมันสำหรับใช้ในการบริโภคออกมาจำหน่ายเลย ไม่รู้เป็นเพราะว่าไม่ได้ปลูกพืชสำหรับสกัดน้ำมันไว้เลย หรือปลูกแล้วแต่กลายพันธุ์ไปหมดจนเอามาใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้กันแน่ อย่างไรก็ตาม หลังจากค้นพบสถานการณ์นี้สมาชิกในทีมโอตาคุจึงยิ่งตื่นตัวในการสกัดน้ำมันพืชใช้เอง และใช้น้ำมันทุกหยดอย่างรู้คุณค่า   ภาพถ่ายจากดาวเทียมถูกส่งมาอีกกองใหญ่ ทำเอาสายตาทุกคู่ดูแล้วตื่นตรกหนกตกใจอีกครั้ง กลุ่มผู้นำระดับสูงของฐานที่มั่นนั่งล้อมรอบโต๊ะกลมตัวใหญ่ พูดอะไรไม่ออกอยู่นานสองนาน ต่างฝ่ายต่างมองหน้ากันไปมา […]