Category Archives: ทดลองอ่าน

[ทดลองอ่าน] เชิญร่ำสุรา 將進酒 บทที่ 152 : ฮาเซิน

เชิญร่ำสุรา 將進酒   ถังจิ่วชิง 唐酒卿 กอหญ้า แปล “เกราะแขนอันนั้นไม่เลวนี่” เซียวฟางซวี่เหยียบราวกั้นไม้และนั่งลง เห็นเซียวฉือเหย่หันกลับมา จึงเบี่ยงตัวมองสีหน้าของเขา “ทำจากที่ใด ไม่ใช่แบบของฉี่ตง” “ต้องไม่เลวอยู่แล้ว” เซียวฉือเหย่ทำท่าเหมือนกำลังพูดความลับ “นั่นเป็นยันต์คุ้มภัยของข้า” เซียวฟางซวี่ตอบรับว่า “อืม” อย่างไม่ใส่ใจนัก จากนั้นถามต่อ “เป็นคนที่ใด คงมิได้ถูกเจ้าพาไปอยู่ค่ายเปียนปั๋วด้วยกระมัง ที่นั่นมีแต่ผู้ชายหยาบกระด้าง นางอายุเท่าไรแล้ว” เซียวฉือเหย่ย้อนถาม “นาง?” เซียวฟางซวี่ฟังไม่เข้าใจ เซียวฉือเหย่ถอยไปหลายก้าว เซียวฟางซวี่หรี่ตา “เจ้าคงมิได้พาบุตรสาวสกุลฮวากลับมาด้วยหรอกนะ” เซียวฉือเหย่ถอยหลังต่อไป พอเห็นบิดาทำหน้างุนงง จู่ๆ เขาก็หัวเราะออกมา มือปลดดาบหลางลี่และโยนไปด้านข้าง “เซียวฉือเหย่!” เซียวฟางซวี่ตระหนักถึงความผิดปกติ “เจ้าบอกข้ามาตามตรง” เซียวฉือเหย่พลันพูดเสียงดัง “เป็นผู้ชาย!” “หา?” เซียวฟางซวี่สงสัยว่าตัวเองฟังผิด ถึงกับเอียงหูฟังอีกครั้ง “ข้าหาผู้ชายกลับมาให้ท่าน!” แสงแดดสาดส่องใบหน้าเซียวฉือเหย่ ขับไล่ความหม่นหมองเมื่อวานออกไป เจ้าหนุ่มผู้นี้นิสัยเสียยิ่งนัก ตะโกนอย่างท้าทาย “บุรุษที่งดงามที่สุดในต้าโจวก็คือภรรยาข้า!” พูดจบก็ไม่รอให้เซียวฟางซวี่ตอบ หันหลังโกยอ้าวทันที —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> […]

[ทดลองอ่าน] เชิญร่ำสุรา 將進酒 บทที่ 151 : ล้อมจับ

เชิญร่ำสุรา 將進酒   ถังจิ่วชิง 唐酒卿 กอหญ้า แปล “เกราะแขนอันนั้นไม่เลวนี่” เซียวฟางซวี่เหยียบราวกั้นไม้และนั่งลง เห็นเซียวฉือเหย่หันกลับมา จึงเบี่ยงตัวมองสีหน้าของเขา “ทำจากที่ใด ไม่ใช่แบบของฉี่ตง” “ต้องไม่เลวอยู่แล้ว” เซียวฉือเหย่ทำท่าเหมือนกำลังพูดความลับ “นั่นเป็นยันต์คุ้มภัยของข้า” เซียวฟางซวี่ตอบรับว่า “อืม” อย่างไม่ใส่ใจนัก จากนั้นถามต่อ “เป็นคนที่ใด คงมิได้ถูกเจ้าพาไปอยู่ค่ายเปียนปั๋วด้วยกระมัง ที่นั่นมีแต่ผู้ชายหยาบกระด้าง นางอายุเท่าไรแล้ว” เซียวฉือเหย่ย้อนถาม “นาง?” เซียวฟางซวี่ฟังไม่เข้าใจ เซียวฉือเหย่ถอยไปหลายก้าว เซียวฟางซวี่หรี่ตา “เจ้าคงมิได้พาบุตรสาวสกุลฮวากลับมาด้วยหรอกนะ” เซียวฉือเหย่ถอยหลังต่อไป พอเห็นบิดาทำหน้างุนงง จู่ๆ เขาก็หัวเราะออกมา มือปลดดาบหลางลี่และโยนไปด้านข้าง “เซียวฉือเหย่!” เซียวฟางซวี่ตระหนักถึงความผิดปกติ “เจ้าบอกข้ามาตามตรง” เซียวฉือเหย่พลันพูดเสียงดัง “เป็นผู้ชาย!” “หา?” เซียวฟางซวี่สงสัยว่าตัวเองฟังผิด ถึงกับเอียงหูฟังอีกครั้ง “ข้าหาผู้ชายกลับมาให้ท่าน!” แสงแดดสาดส่องใบหน้าเซียวฉือเหย่ ขับไล่ความหม่นหมองเมื่อวานออกไป เจ้าหนุ่มผู้นี้นิสัยเสียยิ่งนัก ตะโกนอย่างท้าทาย “บุรุษที่งดงามที่สุดในต้าโจวก็คือภรรยาข้า!” พูดจบก็ไม่รอให้เซียวฟางซวี่ตอบ หันหลังโกยอ้าวทันที —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> […]

[ทดลองอ่าน] เชิญร่ำสุรา 將進酒 บทที่ 150 : ขุนนางกบฏ

เชิญร่ำสุรา 將進酒   ถังจิ่วชิง 唐酒卿 กอหญ้า แปล “เกราะแขนอันนั้นไม่เลวนี่” เซียวฟางซวี่เหยียบราวกั้นไม้และนั่งลง เห็นเซียวฉือเหย่หันกลับมา จึงเบี่ยงตัวมองสีหน้าของเขา “ทำจากที่ใด ไม่ใช่แบบของฉี่ตง” “ต้องไม่เลวอยู่แล้ว” เซียวฉือเหย่ทำท่าเหมือนกำลังพูดความลับ “นั่นเป็นยันต์คุ้มภัยของข้า” เซียวฟางซวี่ตอบรับว่า “อืม” อย่างไม่ใส่ใจนัก จากนั้นถามต่อ “เป็นคนที่ใด คงมิได้ถูกเจ้าพาไปอยู่ค่ายเปียนปั๋วด้วยกระมัง ที่นั่นมีแต่ผู้ชายหยาบกระด้าง นางอายุเท่าไรแล้ว” เซียวฉือเหย่ย้อนถาม “นาง?” เซียวฟางซวี่ฟังไม่เข้าใจ เซียวฉือเหย่ถอยไปหลายก้าว เซียวฟางซวี่หรี่ตา “เจ้าคงมิได้พาบุตรสาวสกุลฮวากลับมาด้วยหรอกนะ” เซียวฉือเหย่ถอยหลังต่อไป พอเห็นบิดาทำหน้างุนงง จู่ๆ เขาก็หัวเราะออกมา มือปลดดาบหลางลี่และโยนไปด้านข้าง “เซียวฉือเหย่!” เซียวฟางซวี่ตระหนักถึงความผิดปกติ “เจ้าบอกข้ามาตามตรง” เซียวฉือเหย่พลันพูดเสียงดัง “เป็นผู้ชาย!” “หา?” เซียวฟางซวี่สงสัยว่าตัวเองฟังผิด ถึงกับเอียงหูฟังอีกครั้ง “ข้าหาผู้ชายกลับมาให้ท่าน!” แสงแดดสาดส่องใบหน้าเซียวฉือเหย่ ขับไล่ความหม่นหมองเมื่อวานออกไป เจ้าหนุ่มผู้นี้นิสัยเสียยิ่งนัก ตะโกนอย่างท้าทาย “บุรุษที่งดงามที่สุดในต้าโจวก็คือภรรยาข้า!” พูดจบก็ไม่รอให้เซียวฟางซวี่ตอบ หันหลังโกยอ้าวทันที —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> […]

[ทดลองอ่าน] เชิญร่ำสุรา 將進酒 บทที่ 149 : คุณหนูสามสกุลฮวา

เชิญร่ำสุรา 將進酒   ถังจิ่วชิง 唐酒卿 กอหญ้า แปล “เกราะแขนอันนั้นไม่เลวนี่” เซียวฟางซวี่เหยียบราวกั้นไม้และนั่งลง เห็นเซียวฉือเหย่หันกลับมา จึงเบี่ยงตัวมองสีหน้าของเขา “ทำจากที่ใด ไม่ใช่แบบของฉี่ตง” “ต้องไม่เลวอยู่แล้ว” เซียวฉือเหย่ทำท่าเหมือนกำลังพูดความลับ “นั่นเป็นยันต์คุ้มภัยของข้า” เซียวฟางซวี่ตอบรับว่า “อืม” อย่างไม่ใส่ใจนัก จากนั้นถามต่อ “เป็นคนที่ใด คงมิได้ถูกเจ้าพาไปอยู่ค่ายเปียนปั๋วด้วยกระมัง ที่นั่นมีแต่ผู้ชายหยาบกระด้าง นางอายุเท่าไรแล้ว” เซียวฉือเหย่ย้อนถาม “นาง?” เซียวฟางซวี่ฟังไม่เข้าใจ เซียวฉือเหย่ถอยไปหลายก้าว เซียวฟางซวี่หรี่ตา “เจ้าคงมิได้พาบุตรสาวสกุลฮวากลับมาด้วยหรอกนะ” เซียวฉือเหย่ถอยหลังต่อไป พอเห็นบิดาทำหน้างุนงง จู่ๆ เขาก็หัวเราะออกมา มือปลดดาบหลางลี่และโยนไปด้านข้าง “เซียวฉือเหย่!” เซียวฟางซวี่ตระหนักถึงความผิดปกติ “เจ้าบอกข้ามาตามตรง” เซียวฉือเหย่พลันพูดเสียงดัง “เป็นผู้ชาย!” “หา?” เซียวฟางซวี่สงสัยว่าตัวเองฟังผิด ถึงกับเอียงหูฟังอีกครั้ง “ข้าหาผู้ชายกลับมาให้ท่าน!” แสงแดดสาดส่องใบหน้าเซียวฉือเหย่ ขับไล่ความหม่นหมองเมื่อวานออกไป เจ้าหนุ่มผู้นี้นิสัยเสียยิ่งนัก ตะโกนอย่างท้าทาย “บุรุษที่งดงามที่สุดในต้าโจวก็คือภรรยาข้า!” พูดจบก็ไม่รอให้เซียวฟางซวี่ตอบ หันหลังโกยอ้าวทันที —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> […]

[ทดลองอ่าน] เชิญร่ำสุรา 將進酒 บทที่ 148 : แพ้ชนะ

เชิญร่ำสุรา 將進酒   ถังจิ่วชิง 唐酒卿 กอหญ้า แปล “เกราะแขนอันนั้นไม่เลวนี่” เซียวฟางซวี่เหยียบราวกั้นไม้และนั่งลง เห็นเซียวฉือเหย่หันกลับมา จึงเบี่ยงตัวมองสีหน้าของเขา “ทำจากที่ใด ไม่ใช่แบบของฉี่ตง” “ต้องไม่เลวอยู่แล้ว” เซียวฉือเหย่ทำท่าเหมือนกำลังพูดความลับ “นั่นเป็นยันต์คุ้มภัยของข้า” เซียวฟางซวี่ตอบรับว่า “อืม” อย่างไม่ใส่ใจนัก จากนั้นถามต่อ “เป็นคนที่ใด คงมิได้ถูกเจ้าพาไปอยู่ค่ายเปียนปั๋วด้วยกระมัง ที่นั่นมีแต่ผู้ชายหยาบกระด้าง นางอายุเท่าไรแล้ว” เซียวฉือเหย่ย้อนถาม “นาง?” เซียวฟางซวี่ฟังไม่เข้าใจ เซียวฉือเหย่ถอยไปหลายก้าว เซียวฟางซวี่หรี่ตา “เจ้าคงมิได้พาบุตรสาวสกุลฮวากลับมาด้วยหรอกนะ” เซียวฉือเหย่ถอยหลังต่อไป พอเห็นบิดาทำหน้างุนงง จู่ๆ เขาก็หัวเราะออกมา มือปลดดาบหลางลี่และโยนไปด้านข้าง “เซียวฉือเหย่!” เซียวฟางซวี่ตระหนักถึงความผิดปกติ “เจ้าบอกข้ามาตามตรง” เซียวฉือเหย่พลันพูดเสียงดัง “เป็นผู้ชาย!” “หา?” เซียวฟางซวี่สงสัยว่าตัวเองฟังผิด ถึงกับเอียงหูฟังอีกครั้ง “ข้าหาผู้ชายกลับมาให้ท่าน!” แสงแดดสาดส่องใบหน้าเซียวฉือเหย่ ขับไล่ความหม่นหมองเมื่อวานออกไป เจ้าหนุ่มผู้นี้นิสัยเสียยิ่งนัก ตะโกนอย่างท้าทาย “บุรุษที่งดงามที่สุดในต้าโจวก็คือภรรยาข้า!” พูดจบก็ไม่รอให้เซียวฟางซวี่ตอบ หันหลังโกยอ้าวทันที —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> […]

[ทดลองอ่าน] โฉมตรูคู่หทัย บทที่ 4

《妻恩浩蕩》 โฉมตรูคู่หทัย   จี้ชิว เขียน เหมยชมจันทร์ & เชาว์เหลียน แปล   — โปรย — เฟิงจื่ออี จากเด็กหญิงตัวน้อยในครอบครัวที่กุมความลับบางอย่างจนถูกปองร้าย ต้องกลายสถานะมาเป็นหญิงรับใช้ของ ฉีเทียนเฮ่า เจ้าเมืองจูเช่ว์ วันเวลาในจวนเหล่านั้นนางอยู่เย็นเป็นสุข ด้วยทุกคนในจวนรักนางประหนึ่งคนในครอบครัวเดียวกัน แต่แล้ววันหนึ่งเพื่อช่วยขจัดภัยพาลและตามล่าหาสมบัติ เพลงกล่อมเด็กที่มารดาเคยสอนร้องครั้งเยาว์วัยกลับกลายเป็นลายแทงขุมทรัพย์!   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   4   “ไม่นะ! ข้าไม่อยากถูกขายเข้าหอคณิกา…ปล่อยข้า! คนที่ติดเงินท่านคือพ่อเลี้ยงของข้า ไม่ใช่ข้า…ท่านรีบปล่อยข้านะ…อย่าลากข้า…” ในเมืองที่มีผู้คนพลุกพล่าน จู่ๆ ก็มีเสียงร่ำไห้อย่างตื่นตระหนกของสตรีดังขึ้น เสียงดังลั่นทำให้ผู้คนหยุดเดินพร้อมกับถามเซ็งแซ่ว่าเกิดเรื่องใดขึ้น เห็นเพียงชายฉกรรจ์วัยกลางคนกำยำล่ำสัน ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยเหี่ยวย่นผู้หนึ่งทำท่าทางคล้ายหิ้วลูกไก่ เขาใช้แขนที่หนาราวกับท่อนไม้ฉุดกระชากแม่นางที่สวมเสื้อผ้าเก่าๆ ขาดๆ และร้องไห้น้ำตานองหน้าให้เดินตามเขาไปข้างหน้า แม้ผู้คนที่ผ่านไปผ่านมาจะชี้ไม้ชี้มือไปยังชายฉกรรจ์ ทว่ากลับไม่มีผู้ใดยอมออกหน้าขัดขวางพฤติกรรมเลวทรามของชายดุร้ายผู้นั้นสักคน “จะร้องหาอันใด! ติดหนี้ก็ต้องคืน นี่ยุติธรรมที่สุดแล้ว เจ้าตามข้าไปดีๆ จะได้ไม่ต้องเจ็บตัว เป็นหญิงคณิกาแล้วทำไม จะได้มีเงินมีทองใช้ ดีออกจะตาย […]

[ทดลองอ่าน] โอตาคุวันสิ้นโลก เล่ม 6 บทที่ 220 : ธรรมชาติของโอตาคุ

โอตาคุวันสิ้นโลก 重生宅男的末世守则   暖荷 หน่วนเหอ เขียน เมิ่งเหวิน เเปล   — โปรย — การย้ายบ้านออกมานอกเขตกำแพงแกร่งกร้าวของฐานที่มั่น ตะวันตกเฉียงใต้ ทำให้ทีมโอตาคุต้องผจญกับโลกกว้างใหญ่ ที่ถึงจะมีอิสรภาพ แต่ก็มีอุปสรรค และบททดสอบมากมายรออยู่ ไหนจะสัตว์กลายพันธุ์แปลกๆ ที่สื่อสารกันไม่เข้าใจ ไหนจะกลุ่มคนที่จ้องจะหาประโยชน์เอารัดเอาเปรียบ ไหนจะความหลงระเริงส่วนตัว พากันเล่นสนุกกันอย่างเมามัน… เอ๋ มันเกิดอะไรกันขึ้นกับทีมโอตาคุกันล่ะเนี่ย! ชาติที่แล้วหลัวซวินใช้เวลาร่วมสิบปี เก็บเกี่ยวประสบการณ์ ในยุควันสิ้นโลกมาพลิกชะตาชีวิตของชาตินี้ได้ใหม่ แต่ความเปลี่ยนแปลงที่ส่งผลกระทบต่อๆไป ทำให้หลายเหตุการณ์ ต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง แต่การฝ่าฟันอุปสรรคร่วมกับทีมโอตาคุ หลายต่อหลายครั้งได้พิสูจน์ให้เขามั่นใจแล้วว่า อนาคตข้างหน้าจะเป็นอย่างไร… ก็มาดิค้าบ~   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 220 ธรรมชาติของโอตาคุ   นี่แหละโอตาคุขนานแท้   แม้ในอาคารที่เหลือจะมีสินค้ากระจายเกลื่อนกลาด แต่กลับยังเจอของสภาพดีอยู่จำนวนไม่น้อย ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขายังเจอโกดังหลังห้างนี้อีกด้วย พวกหลี่เถี่ยชอบเก็บตุนให้เยอะๆ ไว้ก่อนอยู่แล้ว เพราะคิดเสมอว่าถ้าเกิดวันหน้ามีอุปกรณ์ชิ้นไหนเสีย จะได้มีสำรองไว้เปลี่ยนได้ ดังนั้นจึงพยายามหอบทุกอย่างไปยัดขึ้นรถให้ได้มากที่สุด! จวบจนพวกเขาขนกล้องวงจรปิดและอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ต่างๆ ไปได้เยอะพอสมควรแล้ว จึงรีบตรงไปยังชั้นใต้ดินชั้นหนึ่งของอาคารใหญ่อีกแห่งเพื่อหยิบโทรศัพท์มือถือมาอีกหลายเครื่อง รวมถึงเครื่องเล่นเกมต่างๆ หลากหลายรูปแบบกลับไปด้วย […]

[ทดลองอ่าน] โอตาคุวันสิ้นโลก เล่ม 6 บทที่ 219 : ดิจิทัลมอลล์

โอตาคุวันสิ้นโลก 重生宅男的末世守则   暖荷 หน่วนเหอ เขียน เมิ่งเหวิน เเปล   — โปรย — การย้ายบ้านออกมานอกเขตกำแพงแกร่งกร้าวของฐานที่มั่น ตะวันตกเฉียงใต้ ทำให้ทีมโอตาคุต้องผจญกับโลกกว้างใหญ่ ที่ถึงจะมีอิสรภาพ แต่ก็มีอุปสรรค และบททดสอบมากมายรออยู่ ไหนจะสัตว์กลายพันธุ์แปลกๆ ที่สื่อสารกันไม่เข้าใจ ไหนจะกลุ่มคนที่จ้องจะหาประโยชน์เอารัดเอาเปรียบ ไหนจะความหลงระเริงส่วนตัว พากันเล่นสนุกกันอย่างเมามัน… เอ๋ มันเกิดอะไรกันขึ้นกับทีมโอตาคุกันล่ะเนี่ย! ชาติที่แล้วหลัวซวินใช้เวลาร่วมสิบปี เก็บเกี่ยวประสบการณ์ ในยุควันสิ้นโลกมาพลิกชะตาชีวิตของชาตินี้ได้ใหม่ แต่ความเปลี่ยนแปลงที่ส่งผลกระทบต่อๆไป ทำให้หลายเหตุการณ์ ต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง แต่การฝ่าฟันอุปสรรคร่วมกับทีมโอตาคุ หลายต่อหลายครั้งได้พิสูจน์ให้เขามั่นใจแล้วว่า อนาคตข้างหน้าจะเป็นอย่างไร… ก็มาดิค้าบ~   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 219 ดิจิทัลมอลล์   ศูนย์รวมสินค้าอิเล็กทรอนิกส์ในวันวาน   อาจเป็นเพราะมีคนตายอยู่บนถนนข้างนอกเมื่อวานนี้ ดังนั้นตั้งแต่พวกหลัวซวินตื่นมาช่วงกลางดึกจนถึงเช้าตรู่จึงพบว่ามีซอมบี้มาเดินป้วนเปี้ยนอยู่ตามท้องถนนเป็นจำนวนมาก พวกเขาออกไปฆ่าซอมบี้ที่อยู่ในละแวกใกล้เคียง จากนั้นหลัวซวินก็รอให้เหยียนเฟยซ่อมแซม ‘รถปลอม’ ที่ได้รับความเสียหายเมื่อวานนี้เสร็จก่อน ค่อยเรียกทุกคนขึ้นรถออกเดินทางกันต่อ ระหว่างทางยังเจอซอมบี้เป็นระยะๆ โดยเฉพาะเมื่อเข้าสู่เขตใจกลางเมือง ซอมบี้ยิ่งมีจำนวนเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ตอนนั้นทางฐานที่มั่นเลือกระเบิดอาคารต่างๆ ทางเขตตัวเมืองฝั่งใต้ […]

[ทดลองอ่าน] โฉมตรูคู่หทัย บทที่ 3

《妻恩浩蕩》 โฉมตรูคู่หทัย   จี้ชิว เขียน เหมยชมจันทร์ & เชาว์เหลียน แปล   — โปรย — เฟิงจื่ออี จากเด็กหญิงตัวน้อยในครอบครัวที่กุมความลับบางอย่างจนถูกปองร้าย ต้องกลายสถานะมาเป็นหญิงรับใช้ของ ฉีเทียนเฮ่า เจ้าเมืองจูเช่ว์ วันเวลาในจวนเหล่านั้นนางอยู่เย็นเป็นสุข ด้วยทุกคนในจวนรักนางประหนึ่งคนในครอบครัวเดียวกัน แต่แล้ววันหนึ่งเพื่อช่วยขจัดภัยพาลและตามล่าหาสมบัติ เพลงกล่อมเด็กที่มารดาเคยสอนร้องครั้งเยาว์วัยกลับกลายเป็นลายแทงขุมทรัพย์!   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   3   ใกล้เข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วง พิรุณยังคงตกกระหน่ำไม่หยุด เมื่อตกลงบนพื้นโคลนจึงกลายเป็นแอ่งน้ำขังขนาดเล็ก พาให้ผู้คนที่สัญจรไปมาลำบากขึ้น เฟิงจื่ออีที่ถือร่มกระดาษเคลือบน้ำมันก็ยังต้านความแรงของสายฝนไม่อยู่ กระโปรงเปียกชุ่มจนแนบไปกับผิวนอกจากเป็นอุปสรรคต่อการก้าวเดินแล้ว ความเหนอะหนะก็ทำให้นางไม่สบายตัวเช่นกัน กอปรกับรู้สึกปวดหัวมาหลายวันแล้ว นางในยามนี้จึงแค่อยากกลับจวนสกุลฉีไวๆ เท่านั้น หากพ้นจากหมู่บ้านและเข้าเมืองได้เมื่อไรถนนหนทางก็จะสะดวกมากขึ้น อีกทั้งอยู่ไม่ไกลจากจวนสกุลฉีแล้ว ครั้นคิดถึงตรงนี้ นางก็กอดห่อกระดาษน้ำมันในอ้อมแขนให้แน่นขึ้นอีกนิด ด้วยกลัวว่ามันจะเปียกฝน ผ่านไปสักพักนางก็หยุดฝีเท้าลงอีกครั้ง แล้วเอียงศีรษะเพื่อหนีบร่มเอาไว้ จากนั้นสอดมือเข้าไปในแขนเสื้อเพื่อคลำหากระเป๋าลับ สิ่งที่มือสัมผัสโดนทำให้นางสบายใจจนเผยอยิ้มที่มุมปาก ในห่อกระดาษน้ำมันเป็นขนมที่จะให้ฉีเทียนสี่ คราวก่อนเคยพกติดมือกลับมา แม้ชิ้นเล็กกว่าปกติ แต่รสชาติหวานและกรอบกว่าของในเมือง […]

[ทดลองอ่าน] โฉมตรูคู่หทัย บทที่ 2

《妻恩浩蕩》 โฉมตรูคู่หทัย   จี้ชิว เขียน เหมยชมจันทร์ & เชาว์เหลียน แปล   — โปรย — เฟิงจื่ออี จากเด็กหญิงตัวน้อยในครอบครัวที่กุมความลับบางอย่างจนถูกปองร้าย ต้องกลายสถานะมาเป็นหญิงรับใช้ของ ฉีเทียนเฮ่า เจ้าเมืองจูเช่ว์ วันเวลาในจวนเหล่านั้นนางอยู่เย็นเป็นสุข ด้วยทุกคนในจวนรักนางประหนึ่งคนในครอบครัวเดียวกัน แต่แล้ววันหนึ่งเพื่อช่วยขจัดภัยพาลและตามล่าหาสมบัติ เพลงกล่อมเด็กที่มารดาเคยสอนร้องครั้งเยาว์วัยกลับกลายเป็นลายแทงขุมทรัพย์!   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   2   เฟิงจื่ออีผลักประตูห้องหนังสือเบาๆ พลางถอนหายใจ จากนั้นข้ามธรณีประตูพร้อมกับปิดประตูห้อง จังหวะก้าวเดินนวยนาด ดูจากความเร็วก็พอมองออกว่านางไม่อยากเดินไปข้างหน้า ทว่าต่อให้ไกลเพียงใดก็ต้องเดินไปถึงอยู่ดี ยิ่งกว่านั้นระยะทางยังห่างกันเพียงประตูห้องกับโต๊ะหนังสือเท่านั้น นางถอนหายใจอีกครั้งพร้อมกับสูดหายใจเข้าลึก แล้วนั่งเก้าอี้ที่ทำจากไม้จันทน์แดงอย่างสงบเสงี่ยม ที่พักแขนสองข้างแกะสลักเป็นสัตว์เทวะรูปวิหคเพลิง ระดับความประณีตนี้บ่งบอกถึงความร่ำรวยของเจ้านายได้ไม่ยาก แต่น่าเสียดายที่มือของนางไร้วาสนาจะได้สัมผัสวิหคเพลิงเพื่อดูว่าเสมือนจริงเพียงใด เพราะตั้งแต่นางนั่งเก้าอี้ มือขวาก็ได้แต่จับสิ่งของที่มีรูปร่างเหมือนพู่กันให้มั่นคง มือซ้ายมีโอกาสได้สัมผัสเพียงแผ่นกระดาษบางๆ เท่านั้น เฟิงจื่ออีใช้มือซ้ายพลิกหน้ากระดาษ มือขวาคัดลอกบัญชีแยกประเภททั่วไป ลายมือของนางจัดว่างามยิ่ง ซ้ำยังเห็นร่องรอยของความเพียรพยายามในนั้นด้วย แต่แล้วจู่ๆ บัญชีรายการหนึ่งกลับทำให้นางขมวดคิ้วพลางหยุดคิดชั่วขณะ ก่อนเลิกทำบัญชี […]

แจ้งเตือนการใช้งานคุกกี้ เว็บไซต์ของเรามีการใช้งานคุกกี้เพื่อวัตถุประสงค์ในการจัดการประสบการณ์ของผู้ใช้งานให้ดีที่สุด ได้แก่ คุกกี้ที่มีความจำเป็นอย่างยิ่ง คุกกี้เพื่อการวิเคราะห์ประสิทธิภาพ คุกกี้เพื่อการทำงานของเว็บไซต์ และคุกกี้กำหนดกลุ่มเป้าหมาย ศึกษารายละเอียดและการตั้งค่าคุกกี้เพิ่มเติมเพื่อความเป็นส่วนตัวของท่านได้ใน นโยบายคุกกี้ นโยบายความเป็นส่วนตัว

Privacy Preferences

คุณสามารถเลือกการตั้งค่าคุกกี้โดยเปิด/ปิด คุกกี้ในแต่ละประเภทได้ตามความต้องการ ยกเว้น คุกกี้ที่จำเป็น

ยอมรับทั้งหมด
Manage Consent Preferences
  • Always Active

บันทึกการตั้งค่า