Category Archives: ทดลองอ่าน

​ เชิญร่ำสุรา 將進酒 ถังจิ่วชิง 唐酒卿 กอหญ้า แปล สุนัขชั่ว ปะทะ สุนัขบ้า จงปั๋วหกโจวถูกประเคนยกให้แก่ศัตรูต่างแคว้น เสิ่นเจ๋อชวนถูกคุมตัวมายังเมืองหลวง ถูกประนามหยามเหยียดจากทุกคน เมื่อเซียวฉือเหย่ได้ข่าว ก็มิร้องขอให้ผู้ใดลงมือแทน เขาหมายมั่นจะเตะเสิ่นเจ๋อชวนให้พิการด้วยตนเอง ทว่าใครจะรู้เล่าว่าเจ้าคนอ่อนแอขี้โรคนี่จะแว้งกัดเขาเสียจนเลือดสาด และนั่นคือจุดเริ่มต้นของความบาดหมางระหว่างชายหนุ่มทั้งสอง ที่จำต้องฉีกทึ้งกันทุกครายามเผชิญหน้ากัน “โชคชะตาต้องการให้ข้าเฝ้าอยู่ที่นี่ชั่วชีวิต แต่นี่หาใช่เส้นทางที่ข้าเลือกไม่… ทรายเหลืองกลบฝังพี่น้องข้า ข้าไม่อยากยอมจำนนให้กับชีวิตอันว่างเปล่าอีกแล้ว ราชโองการมิอาจช่วยเหลือทหารของข้าได้ ราชสำนักมิอาจเลี้ยงดูม้าของข้าให้อิ่มได้… ข้าไม่อยากทุ่มเทรับใช้พวกเขาด้วยชีวิตอีกแล้ว… ข้าจะข้ามเขาลูกนั้นไป… ข้าจะต่อสู้เพื่อตัวเองสักครั้ง”   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์ ​   ภาคต้น ‘เดิมตัวข้าเป็นผู้ถูกผลักไส’   บทที่ 1 ลมหนาว   “เจี้ยนซิงหวังเสิ่นเว่ยพ่ายศึกที่แม่น้ำฉาสือในตงเป่ย[1] แนวป้องกันตุนโจว[2]ถูกข้าศึกยึดครอง ทหารสามหมื่นถูกฝังเป็นในหลุมยุบฉาสือ เจ้าก็เป็นหนึ่งในนั้นเช่นกัน ไฉนจึงมีเพียงเจ้าที่รอดชีวิต” เสิ่นเจ๋อชวนแววตาเลื่อนลอย มิได้ตอบคำใด ผู้สอบสวนตบโต๊ะอย่างแรง โน้มตัวเข้ามาด้วยสายตามาดร้าย […]

​ เชิญร่ำสุรา 將進酒   ถังจิ่วชิง 唐酒卿 กอหญ้า แปล   โปรย สุนัขชั่ว ปะทะ สุนัขบ้า จงปั๋วหกโจวถูกประเคนยกให้แก่ศัตรูต่างแคว้น เสิ่นเจ๋อชวนถูกคุมตัวมายังเมืองหลวง ถูกประนามหยามเหยียดจากทุกคน เมื่อเซียวฉือเหย่ได้ข่าว ก็มิร้องขอให้ผู้ใดลงมือแทน เขาหมายมั่นจะเตะเสิ่นเจ๋อชวนให้พิการด้วยตนเอง ทว่าใครจะรู้เล่าว่าเจ้าคนอ่อนแอขี้โรคนี่จะแว้งกัดเขาเสียจนเลือดสาด และนั่นคือจุดเริ่มต้นของความบาดหมางระหว่างชายหนุ่มทั้งสอง ที่จำต้องฉีกทึ้งกันทุกครายามเผชิญหน้ากัน “โชคชะตาต้องการให้ข้าเฝ้าอยู่ที่นี่ชั่วชีวิต แต่นี่หาใช่เส้นทางที่ข้าเลือกไม่… ทรายเหลืองกลบฝังพี่น้องข้า ข้าไม่อยากยอมจำนนให้กับชีวิตอันว่างเปล่าอีกแล้ว ราชโองการมิอาจช่วยเหลือทหารของข้าได้ ราชสำนักมิอาจเลี้ยงดูม้าของข้าให้อิ่มได้… ข้าไม่อยากทุ่มเทรับใช้พวกเขาด้วยชีวิตอีกแล้ว… ข้าจะข้ามเขาลูกนั้นไป… ข้าจะต่อสู้เพื่อตัวเองสักครั้ง”   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 3 เหยี่ยวนักล่า   พันหรูกุ้ยก้าวฉับๆ ไปยังประตูตวนเฉิง นายกองจากกองกำลังจิ่นอียืนอยู่สองฝั่งอย่างเงียบกริบ รอจนพันหรูกุ้ยยืนเรียบร้อย ประกาศรับสั่งของเสียนเต๋อตี้แล้ว องครักษ์จิ่นอีก็ลงมือทันที เสิ่นเจ๋อชวนถูกอุดปาก องครักษ์จิ่นอีห่อตัวเขาด้วยชุดบุนวมอย่างคล่องแคล่ว จัดท่าให้นอนคว่ำหน้าลงกับพื้น พันหรูกุ้ยโน้มตัวตรวจดูสภาพของเสิ่นเจ๋อชวนท่ามกลางลมหนาว […]

​ เชิญร่ำสุรา 將進酒   ถังจิ่วชิง 唐酒卿 กอหญ้า แปล   โปรย สุนัขชั่ว ปะทะ สุนัขบ้า จงปั๋วหกโจวถูกประเคนยกให้แก่ศัตรูต่างแคว้น เสิ่นเจ๋อชวนถูกคุมตัวมายังเมืองหลวง ถูกประนามหยามเหยียดจากทุกคน เมื่อเซียวฉือเหย่ได้ข่าว ก็มิร้องขอให้ผู้ใดลงมือแทน เขาหมายมั่นจะเตะเสิ่นเจ๋อชวนให้พิการด้วยตนเอง ทว่าใครจะรู้เล่าว่าเจ้าคนอ่อนแอขี้โรคนี่จะแว้งกัดเขาเสียจนเลือดสาด และนั่นคือจุดเริ่มต้นของความบาดหมางระหว่างชายหนุ่มทั้งสอง ที่จำต้องฉีกทึ้งกันทุกครายามเผชิญหน้ากัน “โชคชะตาต้องการให้ข้าเฝ้าอยู่ที่นี่ชั่วชีวิต แต่นี่หาใช่เส้นทางที่ข้าเลือกไม่… ทรายเหลืองกลบฝังพี่น้องข้า ข้าไม่อยากยอมจำนนให้กับชีวิตอันว่างเปล่าอีกแล้ว ราชโองการมิอาจช่วยเหลือทหารของข้าได้ ราชสำนักมิอาจเลี้ยงดูม้าของข้าให้อิ่มได้… ข้าไม่อยากทุ่มเทรับใช้พวกเขาด้วยชีวิตอีกแล้ว… ข้าจะข้ามเขาลูกนั้นไป… ข้าจะต่อสู้เพื่อตัวเองสักครั้ง”   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์     บทที่ 2 โบยให้ตาย   ภายในคุกหลวงแสงไฟมืดสลัว เสิ่นเจ๋อชวนมือเท้าเย็น เริ่มหายใจไม่ออก เชือกตรงข้อมือรัดแน่น เขาถูข้อมือสองข้างไม่หยุด แต่ก็ไม่ช่วยอะไร กระสอบดินกดทับอยู่บนหน้าอก เขารู้สึกเหมือนถูกโยนลงไปในบ่อน้ำลึก ข้างหูดังอื้ออึง […]

ช่วงเวลาดีๆ ที่มีแต่รัก 造作时光    เยว่เซี่ยเตี๋ยอิ่ง 月下蝶影 เขียน Hanza แปล   — โปรย — รัชทายาทรูปโฉมหล่อเหลาไร้ผู้ใดเทียม เก่งทั้งบุ๋นและบู๊ แต่ถึงเขาหน้าตาดีเพียงใด้ก่งกาจเพียงใด ก็หักล้างกับนิสัยไม่ดีและปากร้ายไม่ได้ หญิงผู้ดีมีชาติตระกูล มีหรือจะอดทนกับความปากร้าย ที่สามารถฆ่าคนอย่างไร้รูปเช่นนั้น ว่ากันว่าแม้แต่สนมในวังหลวงทั้งหลายก็ยังมิอาจต่อกรกับรัชทายาท นับประสาอันใดกับพวกนางที่เป็นสาวน้อยที่มีพลังในการชิงดีชิงเด่นไม่เข้มแข็งพอ คิดดูอีกที เมื่อรัชทายาทถูกตาจ้องใจสตรีอ่อนแอขี้โรค นับว่านางเป็นเนื้อสมันที่เดินเข้าปากเสือ น่าจะโชคร้ายมากกว่าโชคดี แม้ภายนอก ฮวาหลิวหลี อ่อนแอขี้โรค ทว่าแท้จริงนางเป็นสตรีที่น่าครั่นคร้ามยิ่ง ไม่ว่าฝ่ายใดที่พยายามลอบสังหารนาง กลับต้องแพ้ภัยตัวเอง จีหยวนซู่ บุรุษรูปงาม สูงศักดิ์ เป็นถึงรัชทายาทแคว้นจิ้น เขาถูกตาต้องใจนาง คอยปกป้องเอาใจนางเสมอ ต่อให้นางเข้มแข็งเพียงใดก็ยังพ่ายต่อเขา และที่สำคัญคือพ่ายต่อรูปโฉมบุรุษที่เป็นจุดอ่อนของนาง   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ   (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   เมื่อเทียบกับบรรยากาศที่ชวนกระอักกระอ่วนในตำหนักใน ฮ่องเต้ชางหลงอารมณ์ดีมากหลังพบฮวาฉางคง เขาไม่เหมือนเหล่าขุนพลที่พูดจาตรงไปตรงมาไม่รื่นหู และไม่เหมือนขุนนางบุ๋นที่พูดจาอ้อมค้อม เวลาชื่นชมก็ชมออกมาจากใจจริง ดวงตาทั้งคู่เต็มไปด้วยความเคารพเทิดทูนและซาบซึ้งใจในตัวฮ่องเต้อย่างเขา […]

ช่วงเวลาดีๆ ที่มีแต่รัก 造作时光    เยว่เซี่ยเตี๋ยอิ่ง 月下蝶影 เขียน Hanza แปล   — โปรย — รัชทายาทรูปโฉมหล่อเหลาไร้ผู้ใดเทียม เก่งทั้งบุ๋นและบู๊ แต่ถึงเขาหน้าตาดีเพียงใด้ก่งกาจเพียงใด ก็หักล้างกับนิสัยไม่ดีและปากร้ายไม่ได้ หญิงผู้ดีมีชาติตระกูล มีหรือจะอดทนกับความปากร้าย ที่สามารถฆ่าคนอย่างไร้รูปเช่นนั้น ว่ากันว่าแม้แต่สนมในวังหลวงทั้งหลายก็ยังมิอาจต่อกรกับรัชทายาท นับประสาอันใดกับพวกนางที่เป็นสาวน้อยที่มีพลังในการชิงดีชิงเด่นไม่เข้มแข็งพอ คิดดูอีกที เมื่อรัชทายาทถูกตาจ้องใจสตรีอ่อนแอขี้โรค นับว่านางเป็นเนื้อสมันที่เดินเข้าปากเสือ น่าจะโชคร้ายมากกว่าโชคดี แม้ภายนอก ฮวาหลิวหลี อ่อนแอขี้โรค ทว่าแท้จริงนางเป็นสตรีที่น่าครั่นคร้ามยิ่ง ไม่ว่าฝ่ายใดที่พยายามลอบสังหารนาง กลับต้องแพ้ภัยตัวเอง จีหยวนซู่ บุรุษรูปงาม สูงศักดิ์ เป็นถึงรัชทายาทแคว้นจิ้น เขาถูกตาต้องใจนาง คอยปกป้องเอาใจนางเสมอ ต่อให้นางเข้มแข็งเพียงใดก็ยังพ่ายต่อเขา และที่สำคัญคือพ่ายต่อรูปโฉมบุรุษที่เป็นจุดอ่อนของนาง   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ   (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   เถียนรุ่ยต้งมองฮวาหลิวหลีที่เดินเข้ามาในห้องโถงอย่างตะลึงงัน กระทั่งได้ยินเสียงกระแอมกระไอของฮวาฉางคงถึงตั้งสติได้ จึงคำนับฮวาหลิวหลี ฮวาหลิวหลีทำท่าจะคำนับตอบ เถียนรุ่ยต้งโบกมือพัลวัน “ข้ามิกล้ารับการคำนับของท่านหญิง […]

ยุคสมัยแห่งธิดาอ๋อง 王女韶华   溪畔茶 ซีพั่นฉา เขียน ภวิษย์พร แปล   — โปรย — มู่หยวนอวี๋ ซื่อจื่อน้อยแห่งนครอวิ๋นหนาน แม้อายุอย่างน้อย แต่กลับกุมความลับที่ยิ่งใหญ่ของตระกูลเอาไว้ หากความลับที่ว่านี้แพร่งพรายออกไป ไม่เพียงจะนำภัยมาถึงตน คนรอบกายอย่างบิดาและมารดาย่อมไม่อาจรอดพ้น เมื่อวันเวลาผันผ่าน บิดาไม่คิดปกป้อง ซื่อจื่อน้อยย้อมต้องหาวิธีเอาตัวรอด ด้วยการเดินทางไปยังเมืองหลวง พึ่งใบบุญของโอรสสวรรค์ ดังคำกฃ่าวที่ว่า ที่ที่อันตรายที่สุดคือที่ที่ปลอดภัยที่สุด การเดินทางไปยังเมืองหลวงของมู่หยวนอวี๋ในครั้งนี้ จะช่วยรักษาความลับ อีกทั้งชีวิตน้อยๆ ของตนเองและชีวิตของคนในครอบครัวไว้ได้หรือไม่   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ   (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   มู่หยวนอวี๋นอนหลับฝันหวานอย่างสุขสงบในเรือนเล็กของตัวเอง ตื่นขึ้นมายามเช้า เดินออกนอกประตูไปมองก็เห็นว่าหิมะบางเบาหยุดตกแล้ว ผ่านมาหนึ่งคืน บนทางเดินแผ่นหินสีเขียวหลงเหลือเพียงความชื้นเล็กน้อย ไม่ต้องกวาดพื้นก็มองไม่เห็นร่องรอยว่าหิมะเคยตก กลับเป็นตอนเดินผ่านเส้นทางไผ่เขียวเสียอีกที่พอจะมองเห็นเกล็ดหิมะเกาะอยู่บนยอดไผ่เขียวขจีได้บางส่วน พอลมพัดมาก็ร่วงพรูสู่เบื้องล่างเป็นระลอก มู่หยวนอวี๋ไปคารวะทักทายพระชายาเตียนหนิงอ๋องที่อยู่ใกล้ก่อน จากนั้นถึงไปพบเตียนหนิงอ๋องที่เรือนชิงหว่าน ระหว่างทาง “บังเอิญ” เจอกับมู่จื่อฟาง เมื่อคืนวานมู่จื่อฟางมาพักอยู่กับเมิ่งฮูหยินมารดาแท้ๆของตัวเอง เวลานี้นางเปลี่ยนมาสวมเสื้ออ่าวขนเตียว[1]สีม่วงดอกบัว ด้วยพบเจอเรื่องว้าวุ่นใจ นางจึงหลับไม่สนิทนัก […]

ยุคสมัยแห่งธิดาอ๋อง 王女韶华   溪畔茶 ซีพั่นฉา เขียน ภวิษย์พร แปล   — โปรย — มู่หยวนอวี๋ ซื่อจื่อน้อยแห่งนครอวิ๋นหนาน แม้อายุอย่างน้อย แต่กลับกุมความลับที่ยิ่งใหญ่ของตระกูลเอาไว้ หากความลับที่ว่านี้แพร่งพรายออกไป ไม่เพียงจะนำภัยมาถึงตน คนรอบกายอย่างบิดาและมารดาย่อมไม่อาจรอดพ้น เมื่อวันเวลาผันผ่าน บิดาไม่คิดปกป้อง ซื่อจื่อน้อยย้อมต้องหาวิธีเอาตัวรอด ด้วยการเดินทางไปยังเมืองหลวง พึ่งใบบุญของโอรสสวรรค์ ดังคำกฃ่าวที่ว่า ที่ที่อันตรายที่สุดคือที่ที่ปลอดภัยที่สุด การเดินทางไปยังเมืองหลวงของมู่หยวนอวี๋ในครั้งนี้ จะช่วยรักษาความลับ อีกทั้งชีวิตน้อยๆ ของตนเองและชีวิตของคนในครอบครัวไว้ได้หรือไม่   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ   (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   บทที่ 5   นางข้ามมิติมาตอนที่เด็กคนนี้อายุห้าขวบ ตอนที่นางเพิ่งมาถึง เด็กคนนี้กำลังมีไข้สูง พระชายาเตียนหนิงอ๋องนั่งหลั่งน้ำตาอยู่ข้างเตียง สวี่หมัวหมัวก็ร้องไห้ ปากพร่ำพูดว่า “ซื่อจื่อช่างชะตารันทด” นางนึกว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่เข้ามาอยู่ในร่างผู้ชาย ในฐานะเด็กกำพร้า นางไม่มีคนให้ห่วงพะวง คิดตกได้กับทุกเรื่อง กลัดกลุ้มเป็นกังวลอยู่ได้ไม่นานก็ปลอบใจตัวเองได้ ขนาดโลกยังเปลี่ยนไปแล้ว เปลี่ยนเพศอีกอย่างจะเป็นไรไป […]

แฟ้มคดีกรมปราบปีศาจ 步天纲 (Bu Tian Gang)   梦溪石 เมิ่งซีสือ เขียน ลลิตา ธ. แปล   นิยาย 6 เล่มจบ วางจำหน่ายแยกเล่ม   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 91   ตงจื้อที่ถูกจางชงพาดพิงถึงจามหนึ่งที ขดตัวซุกใต้ผ้าห่มเล็กน้อยตามสัญชาตญาณ หลิวชิงปัวเหลือบมองอีกฝ่าย เห็นเขาหลับลึกจึงไม่ได้ปลุก กวาดตาผ่านหน้าหนังสือในมือตนต่อไป ตอนแรกพวกเขาอยากจองรถไฟความเร็วสูง แต่เวลากระชั้นชิดเกินไปเลยไม่มีที่นั่งว่าง ต้องเปลี่ยนมาเป็นเครื่องบินแทน เมื่อทั้งคู่นั่งลงเรียบร้อยดีแล้ว ตงจื้อไม่พูดพร่ำทำเพลง งีบหลับทันที แต่จริง ๆ แล้วเขาไม่ได้หลับสบายเลย เงาตะคุ่มหรุบหรู่ในความฝัน ภาพมากมายแวบผ่านไปราวกับโคมม้าวิ่ง สับสนวุ่นวาย เอื้อมมือไปไล่จับ แต่กลับคว้ามาไม่ได้สักภาพ คลับคล้ายคลับคลาเหมือนยังอยู่บนถนนเส้นที่คุ้นเคยนั้น ไฟกลางคืนมืดสลัว เขาเดินเคียงข้างหลงเซินไปยังสถานที่บางแห่งข้างหน้า และหวังว่าถนนสายนี้จะไม่มีวันสิ้นสุด คนที่อยู่ข้างตัวไม่พูดมากมาแต่ไหนแต่ไร ถ้าไม่มีใครเริ่มบทสนทนาก่อน อีกฝ่ายก็จะยังคงรักษาความนิ่งเฉยได้ตลอดเวลา ตงจื้ออดพูดขึ้นไม่ได้ “อาจารย์ เดินช้าลงหน่อยเถอะครับ ผมมีเรื่องอยากคุยกับอาจารย์” คนข้างตัวรับคำเสียงแผ่ว ก่อนชะลอฝีเท้าลงตามคาด ตงจื้อยิ้มเล็กน้อย ก่อนเอ่ยความรู้สึกในใจที่วนเวียนซ้ำไปซ้ำมา ไม่อาจเปิดเผยในโลกของความเป็นจริงได้ง่าย ๆ “อาจารย์ ผมชอบอาจารย์ครับ” “ชอบฉัน?” อีกฝ่ายทวนซ้ำด้วยความกังขา “ครับ ชอบ…แบบคนรัก” “ชอบแค่ไหน” อีกฝ่ายถาม “ผมไม่รู้ แต่…คงเรียกว่าความรักได้เลยละมั้ง” ตงจื้อรวบรวมความกล้าพูดออกไป […]

แฟ้มคดีกรมปราบปีศาจ 步天纲 (Bu Tian Gang)   梦溪石 เมิ่งซีสือ เขียน ลลิตา ธ. แปล   นิยาย 6 เล่มจบ วางจำหน่ายแยกเล่ม   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 90   เนื่องจากหานฉีมีเลือดออกในช่องท้องมากเกินไป และเพิ่งมาถูกพบหลังจากเวลาล่วงเลยไปนานแล้ว หลังส่งตัวไปโรงพยาบาลและการกู้ชีพไม่เป็นผล เธอจึงเสียชีวิต ข่าวการเสียชีวิตของเธอทำให้วงการบันเทิงสั่นสะเทือนทันที ความสงสัย คำติฉินนินทา ความอาลัย ความขัดแย้งต่าง ๆ กระจายราวกับไฟลามทุ่ง ข่าวลือที่ว่าดาราหญิงมีชื่อแท้งลูกและเสียชีวิตในโรงแรมอะไรทำนองนี้แพร่สะพัดไปอย่างรวดเร็ว ไม่ช้าก็เป็นที่กล่าวถึงไปทั่วบ้านทั่วเมือง ส่วนคนรักที่ตกเป็นข่าวกับเธอ รวมถึงสาเหตุการเสียชีวิตของเธอ นำมาซึ่งการคาดเดามากมายจากสังคมภายนอกที่จินตนาการกันสุดโต่ง บางคนถึงขนาดคาดการณ์ว่าเธอเป็นชู้รักของบุคคลผู้มีอำนาจ และรู้เรื่องราวมากเกินไป จึงนำไปสู่การฆ่าปิดปาก ผู้จัดการคนปัจจุบันของหล่อนแถลงข่าวว่าหานฉีเสียชีวิตที่โรงแรมจากอาการป่วยกำเริบ แฟนคลับของหานฉีทยอยลุกขึ้นมาปกป้องชื่อเสียงของหล่อน แต่ยังไงก็มีพนักงานของโรงแรมอยู่ในที่เกิดเหตุตอนเกิดเรื่องด้วย รายละเอียดปลีกย่อยที่ผ่านหูผ่านตามาบางส่วนจึงถูกเล่าลือไป เพิ่มประเด็นให้พูดคุยกันอีกมากสำหรับข่าวใหญ่นี้ บางคนถึงขนาดโยงเหตุการณ์นี้เข้ากับฮุ่ยอี๋กวง บอกว่าเธอเป็นตัวซวย ไปที่ไหนก็เกิดเรื่อง แน่นอนว่าส่วนใหญ่คำวิจารณ์ทำนองนี้มาจากแฟนคลับตัวยงของหานฉีส่วนหนึ่ง พวกเขาไม่เชื่อว่าการตายของไอดอลตนจะเกิดจากอาการป่วยเฉียบพลัน เนื่องจากการเสียชีวิตของหานฉี ความคืบหน้าของละครที่กำลังถ่ายทำจึงต้องหยุดชะงักลง ก่อนหน้านั้นทางกองถ่ายเกิดปัญหาคนในกองได้รับบาดเจ็บมาหลายกรณีแล้ว บวกกับการเสียชีวิตของหานฉี คนจึงยิ่งแตกตื่นเข้าไปใหญ่ ทุกคนในกองถ่ายไม่พูด แต่บางทีอาจนึกยินดีในใจที่การถ่ายทำสิ้นสุดลง คนเดียวที่ดีใจไม่ออกคงเป็นนักลงทุนที่ลงทุนเงินก้อนโตไปแบบสูญเปล่า ไม่รู้ปีไหนถึงจะได้กลับคืน อย่างไรก็ตาม เถ้าแก่เจ้าไม่ได้รับผลกระทบอะไรจากเรื่องนี้มากนัก เขามีทั้งอิทธิพลและเงินทอง ไม่เห็นการลงทุนครั้งนี้อยู่ในสายตาเท่าไหร่นัก รอบนี้เอาชีวิตรอดกลับมาได้ ทั้งยังได้รู้จักผู้มีความสามารถอย่างตงจื้อกับหลิวชิงปัว กลับกันเขาคิดว่าการค้างวดนี้ไม่ขาดทุน ตอนนี้ติดต่อพวกตงจื้อผ่านฮุ่ยอี๋กวงทุกวัน ทั้งแวะไปเยี่ยมเยียนถึงที่ ทั้งให้ค่าตอบแทนอย่างสูงเพื่อแสดงความขอบคุณ แต่ถูกตงจื้อปฏิเสธทั้งหมด ที่รับเงินของฮุ่ยอี๋กวงไว้เพราะเป็นค่าตอบแทนที่ตกลงกันไว้ล่วงหน้า ไม่ติดค้างกันทั้งเงินและบริการ นอกจากนี้ฮุ่ยอี๋กวงกับพวกเขาเคยมีความสัมพันธ์กันในอดีต พูดยังไงก็มีเหตุผล แต่เถ้าแก่เจ้าต่างออกไป เขาเป็นนักธุรกิจร้อยเปอร์เซ็นต์ ถ้ารับเงินครั้งนี้มา ครั้งต่อไปเขาอาจได้คืบจะเอาศอก มีข้อเรียกร้องอย่างอื่นอีกแน่ ถึงตอนนั้นจะวุ่นวายเอาง่าย ๆ การกำจัดภูตผีปีศาจเป็นหน้าที่ของกรมจัดการคดีพิเศษอยู่แล้ว ตงจื้อไม่อยากนำความยุ่งยากที่ไม่จำเป็นเข้ามาเพราะความโลภชั่วครู่ชั่วยาม จึงปฏิเสธคำขอบคุณและของขวัญทั้งหมดของเถ้าแก่เจ้าอย่างหนักแน่น อีกฝ่ายทำอะไรไม่ได้ สุดท้ายเลยได้แต่จากไปพร้อมความอับอาย สำหรับพวกตงจื้อ การเสียชีวิตของหานฉีไม่ใช่หัวข้อสนทนาหลังเวลาอาหาร แต่เป็นปริศนาข้อหนึ่งที่ยังแก้ไม่ตก พวกเขาร่วมมือกับทางตำรวจสืบเรื่องราวผ่านตัวหานฉี ไม่นานก็สืบไปถึงตัวหงรุ่ยคนรักของหล่อน รวมถึงต่งเฉี่ยวหลานผู้จัดการคนก่อนของหล่อนด้วย แต่ที่น่าแปลกคือ ทั้งคู่นั่งเครื่องบินมุ่งหน้าไปกรุงเทพฯ ประเทศไทย […]