8 ข้อคิดในการใช้ชีวิต เพื่อชีวิตที่เบิกบาน โดยองค์ทะไลลามะ และอาร์ชบิชอป เดสมอนด์ ตูตู

ทั้งทะไลลามะและอาร์ชบิชอปล้วนยืนยันว่าความอ่อนน้อมถ่อมตนเป็นสิ่งจำเป็นในทุกๆ โอกาสแห่งความเบิกบาน เมื่อเรามีมุมมองที่กว้างขึ้นเราจะมีความเข้าใจตามธรรมชาติต่อสถานภาพของตัวเองในขอบเขตอันไพศาลของทุกๆ สิ่งที่เคยเป็น เป็นอยู่ และจะเป็น สิ่งนี้จะนำเราไปโดยธรรมชาติสู่ความอ่อนน้อมถ่อมตนและการยอมรับว่าในฐานะมนุษย์ เราไม่อาจแก้ไขทุกสิ่งหรือควบคุมทุกแง่มุมในชีวิตได้ เราจำเป็นต้องพึ่งพาผู้อื่น

อาร์ชบิชอปกล่าวได้อย่างกระทบใจว่า ความเปราะบางของเรา ความอ่อนแอของเราและขีดจำกัดของเรา คือเครื่องเตือนให้เรารู้ว่า เราจำเป็นต้องมีกันและกัน เราไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อการมีอิสรภาพ ไม่ต้องอาศัยการพึ่งพา หรือเพื่อให้สามารถรู้สึกพอเพียงได้ด้วยตัวเอง แต่เราเกิดมาเพื่อพึ่งพากันและเกื้อกูลซึ่งกันและกัน ทะไลลามะบอกว่าเราทุกคนเกิดมาแล้วก็ตายเหมือน ๆ กัน และในช่วงเวลาเหล่านี้ พวกเราล้วนพึ่งพากัน ไม่ว่าจะเป็นทะไลลามะหรือว่าขอทาน ไม่ว่าอาร์ชบิชอปหรือผู้ลี้ภัย

ข้อคิดในการใช้ชีวิต ที่อาร์ชบิชอปกล่าวไว้ในเรื่องนี้คือ “ฉันเองก็ไม่ใช่ว่าตื่นขึ้นมาแล้วก็ตลกได้เลย ฉันคิดว่ามันเป็นสิ่งที่เธอสามารถบ่มเพาะ เหมือนกับสิ่งอื่น ๆ ทั้งหลาย มันคือทักษะอย่างหนึ่ง แต่แน่นอนว่ามันช่วยได้มากถ้าเธอมีแววที่จะเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว โดยเฉพาะถ้าเธอสามารถหัวเราะตัวเองได้ เพราะฉะนั้นจงเรียนรู้ที่จะหัวเราะตัวเอง นี่คือจุดที่ง่ายที่สุดสำหรับการเริ่มต้น มันคือเรื่องของการถ่อมตน หัวเราะให้ตัวเองและอย่าวางท่าหรือเคร่งเครียดเกินไปนัก ถ้าเธอเริ่มมองหาความขบขันในชีวิต เธอจะพบมัน เธอจะเลิกถามคำถามว่าทำไมถึงต้องเป็นฉัน และเริ่มยอมรับว่า ชีวิตก็เป็นไปสำหรับเราทุกคน มันทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างง่ายขึ้น โดยเฉพาะความสามารถในการยอมรับผู้อื่น และยอมรับทุกสิ่งที่ชีวิตจะนำมาให้”

การหัวเราะมีบทบาทด้านวิวัฒนาการในการจัดการกับความวิตกกังวลและความเครียดจากสิ่งที่ไม่รู้ การที่เรื่องตลกสามารถสร้างความขบขันได้ก็เพราะมันทำลายภาพที่เราคาดคิดไว้ และช่วยให้เรายอมรับสิ่งที่ไม่คาดฝัน ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจเลยที่ความตลกขบขันมากมาย ถูกนำมาใช้เพื่อจัดการและสื่อสารถึงการเผชิญหน้ากับความไม่แน่นอนเหล่านี้