เมื่อผมเป็นเจ้าของสวนสัตว์ 我开动物园那些年 ลาเหมียนฮวาถังเตอะทู่จื่อ เขียน 拉棉花糖的兔子 Himazan แปล ติดตามกำหนดการวางขายหนังสือได้ที่เพจ Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์ +++++++++++++++++++ ตอนที่ 11.6 รถประจำทางวิ่งมาถึงสวนสัตว์หลิงโย่ว เหล่าพระสงฆ์ทยอยลงจากรถแล้วไปแสดงตนกับหญิงสาวที่ห้องขายตั๋วหน้าประตูว่าพวกเขาเป็นพนักงานอาสาสมัครที่เพิ่งมาถึง สวี่เหวินรู้ว่าจะมีอาสาสมัครระยะยาวเข้ามาในวันนี้ แต่เธอไม่รู้ว่าพวกเขาทั้งหมดจะเป็นชายหัวโล้น และยังดูราวกับทุกคนรู้จักกันดี เธอจึงอดไม่ได้ที่จะตะลึงงัน “ระ…รอสักครู่นะคะ เดี๋ยวฉันจะไปรายงานผู้อำนวยการให้ค่ะ” ในคณะสงฆ์พวกนี้ มีพระมาจากวัดอู๋เลี่ยงจำนวนสามรูป พระที่อายุเยอะที่สุดเป็นลูกศิษย์ของจี้ซ่าน ฉายาตอนบวชคือ ฟ่าปิ่ง ชื่อตอนเป็นฆราวาสคือ ซูเสียง ตอนอยู่ที่หลิงโย่วพวกเขาไม่เพียงแต่ต้องถอดจีวรออก แต่ยังต้องปกปิดว่าตัวเองเป็นพระสงฆ์อีกด้วย โดยที่ทุกคนจะต้องเรียกชื่อตอนที่ยังเป็นฆราวาสของกันและกันเท่านั้น นี่คือเหตุผลที่พวกเขาเรียกอีกฝ่ายว่า ‘ลูกพี่’ กับ ‘น้องชาย’ ตอนที่อยู่บนรถประจำทางก่อนหน้านี้ ซึ่งเดิมทีควรจะเรียกว่า ‘ศิษย์พี่’ กับ ‘ศิษย์น้อง’ สวี่เหวินมองพวกเขาพลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทร.หาต้วนเจียเจ๋อ “ผู้อำนวยการคะ คือว่า…อาสาสมัครมาแล้วค่ะ แต่ว่าพวกเขา…พวกเขาดูเหมือนจะเป็น…” “หัวโล้นใช่ไหมครับ ถ้าใช่ก็เป็นพวกเขาแหละครับ ไม่ผิดหรอก ให้เข้ามาเถอะ ผมอยู่ที่ตึกสำนักงาน” ต้วนเจียเจ๋อพูด เมื่อเป็นดังนั้น เหล่านักท่องเที่ยวจึงเห็นชายหัวโล้นแต่งตัวเหมือนกันสี่สิบสองคนทยอยกันเดินเข้าไปในสวนสัตว์ […]
Author Archives: AMARINBOOKS TEAM
ฮัสกี้หน้าโง่กับอาจารย์เหมียวขาวของเขา二哈和他的白猫师尊 肉包不吃肉 โร่วเปาปู้ชือโร่ว เขียนBou Ptrn แปล คำเตือน!! นิยายเรื่องนี้เหมาะสมกับผู้ที่อายุ 21 ปีขึ้นไป โดยมีเนื้อเรื่องเกี่ยวข้องกับ… : among other immoralities (การผิดศีลธรรมจรรยา): Angst (มีความรุนแรงในอารมณ์ บีบคั้นกดดัน): Cannibalism (การกินเนื้อเผ่าพันธุ์เดียวกัน): child abuse (การทารุณกรรมเด็ก): coercion (การใช้อำนาจที่เหนือกว่าบังคับให้คนอื่นทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ): corporal punishment (การลงโทษทางร่างกาย): death (การตาย): depression (ภาวะซึมเศร้า): explicit sex (การร่วมเพศแบบเปิดเผย): gang-rape (การข่มขืนเป็นกลุ่ม): genocide (การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์): gore (เนื้อหามีความโหดร้าย และรุนแรง): humiliation (การทำให้อีกฝ่ายได้รับความอับอาย): massacre (การสังหารหมู่): mental and emotional abuse (การทำร้ายร่างกายและจิตใจ): questionable principles (มีีหลักการที่น่าสงสัย): rape/non-con/dub-con […]
จอมโจรขโมยหนังสือ The Book Thief มาร์กัส ซูซัก เขียน พรรณี ชูจิรวงศ์ แปล ติดตามการวางจำหน่ายได้ทางเพจ “เเพรวนิยายเเปล” (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์) คำนำสำนักพิมพ์ ช่วงเวลาแห่งสงครามนับเป็นช่วงเวลาเลวร้าย เพราะมันมักมีแต่ความเจ็บปวด ความสูญเสีย การพลัดพราก ไปจนกระทั่งความตาย ใครจะไปคาดคิดว่าจะมีสิ่งที่ดีงามต่อหัวใจเกิดขึ้นในช่วงเวลาแห่งฝุ่นควันเช่นนั้นได้ด้วย จอมโจรขโมยหนังสือ เป็นสุดยอดวรรณกรรมที่ถูกสร้างสรรค์ขึ้นเพื่อบรรยายช่วงเวลาที่โลกต้องประสบกับสงครามโลกครั้งที่สอง ช่วงเวลาที่มีความตายมากมายถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์ ผ่านการบอกเล่าเรื่องราวโดยยมทูต ฉายให้เห็นภาพชีวิตรอบตัวเด็กสาวคนหนึ่งที่ชื่อ “ลีเซล เมมิงเกอร์” เราจะได้มองเห็นภาพอันงดงามของมิตรภาพบนถนนคลุกฝุ่น ความอบอุ่นในบ้านหลังเล็กๆ ที่หนาวแทบตาย ความเป็นมนุษย์ที่ยิ่งใหญ่ทว่าเล็กจ้อย และได้เห็นว่านี่คือช่วงเวลาที่ถ้อยคำและตัวหนังสือ…มีพลังยิ่งกว่าช่วงเวลาไหนๆ หากคุณพร้อมแล้ว เราอยากชวนคุณเปิดหัวใจออกให้กว้าง แล้วโอบรับถ้อยคำเหล่านี้เข้าไปทีละนิดๆ จอมโจรหนังสือกำลังรอคุณอยู่ค่ะ แพรวสำนักพิมพ์ เปิดฉาก ซากปรักหักพังกองพะเนิน นักเล่าเรื่องของเราขอแนะนำให้รู้จัก: ตัวเขา – สี – และจอมโจรหนังสือ […]
เมื่อผมเป็นเจ้าของสวนสัตว์ 我开动物园那些年 ลาเหมียนฮวาถังเตอะทู่จื่อ เขียน 拉棉花糖的兔子 Himazan แปล ติดตามกำหนดการวางขายหนังสือได้ที่เพจ Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์ +++++++++++++++++++ ตอนที่ 11.5 หลังจากการประชุมแลกเปลี่ยนทางศาสนาจบลง เงื่อนไขการแลกเปลี่ยนในเรื่องนี้ก็ได้พูดคุยและได้ข้อสรุปอย่างสมบูรณ์ สำนักหลินสุ่ยตกลงเห็นด้วยอย่างไม่เต็มใจนัก เพราะดูเหมือนว่าความคิดนี้จะไม่ส่งผลกระทบต่อตัวเอง และยังมีผลกำไรที่แฝงเอาไว้ด้วย สำนักงานการท่องเที่ยวของเมืองดีใจมาก พวกเขาติดตั้งจอโฆษณาขนาดใหญ่โดยไม่เสียค่าใช้จ่ายไปกว่าหนึ่งร้อยเมือง รวมไปถึงเมืองท่องเที่ยวที่เป็นที่นิยมและจุดชมวิวมากมายเพื่อเผยแพร่วิดีโอโฆษณา ไม่ต้องพูดถึงเรื่องค่าใช้จ่าย นี่ก็เหมือนกับการขายตั๋วร่วมของสำนักหลินสุ่ยและหลิงโย่ว เพราะมีบางเรื่องที่เงินก็ไม่สามารถที่จะจัดการได้ เหล่าพระสงฆ์เองก็ดีใจมากเช่นกัน เพียงแค่ช่วยโฆษณาก็สามารถส่งคนไปอยู่ที่นั่นได้ พระสงฆ์ทุกรูปต่างเคยไปสัมผัสที่สวนสัตว์มาแล้ว และผลลัพธ์ก็ออกมาไม่เลว นอกจากนี้ยังมีโอกาสอันน้อยนิดที่อาจจะได้รับการชี้ทางสว่างจากท่านต้าเต๋อ แม้ว่าปกติจะไม่มีงานอะไรให้ทำมากมาย แต่เหล่าพระสงฆ์ก็ยังต้องทำงานในวัดอยู่ดี แม้ในตอนนี้จะสามารถส่งไปได้เพียงแค่ครั้งละหนึ่งคน และยังต้องแบ่งวัดต่างๆ เป็นกลุ่มย่อย จึงต้องส่งคนของวัดใหญ่ไปก่อนเป็นกลุ่มแรก แต่ละกลุ่มมีประมาณสี่สิบคน แบ่งเป็นสามรอบต่อปี ในหนึ่งปีแต่ละวัดจะมีโอกาสเพียงรอบเดียว จึงทำให้จำนวนคนในแต่ละรอบเต็มอย่างรวดเร็ว ซึ่งพระที่มาในครั้งนี้ต่างหลั่งไหลมาจากทุกวัด เนื่องจากวัดอู๋เลี่ยงได้นำช้างเผือกมา ‘ฝากเลี้ยง’ ทำให้ผู้อำนวยการสวนสัตว์ดีใจมาก พวกเขาจึงสามารถเพิ่มจำนวนเข้ามาได้อีกสองคน ทำให้พระวัดอื่นๆ หมดคำจะพูดไปตามๆ กัน คนที่ดูอิ่มอกอิ่มใจที่สุดเห็นจะเป็นต้วนเจียเจ๋อ เพราะได้ทั้งโฆษณาฟรี แล้วยังได้แรงงานฟรีอีก แถมพระสงฆ์เหล่านี้ก็ยังต้องจ่ายค่าครองชีพให้กับเขาด้วย เดือนหน้าเหล่าพระสงฆ์ถึงจะสามารถมารายงานตัวได้อย่างเป็นทางการ […]
แตกสลาย 未来 มินะโตะ คะนะเอะ เขียน ธนพล ศักดิ์สมุทรานันท์ เเปล นิยายเล่มเดียวจบ ติดตามการวางจำหน่ายได้ทางเพจ “เเพรวนิยายเเปล” บทนำ ฉันส่งอากาศปริมาณมากเข้าไปในช่องปากเปิดอ้า ประหนึ่งต้องการให้คอแห้งผากยิ่งแห้งเป็นผุยผง ขณะก้าววิ่งสุดพละกำลัง วิ่งไป วิ่งไป… มองเห็นสถานีรถไฟแล้ว รถบัสขนาดใหญ่จอดอยู่บริเวณจุดรอขึ้นโดยสารสำหรับรถบัสความเร็วสูง ดูเหมือนจะเริ่มตรวจตั๋วกันแล้ว แถวยาวเหยียดก่อตัวขึ้นหน้าประตูขึ้นรถ แม้อยู่ในช่วงวันหยุดฤดูร้อน แต่คงเพราะเป็นวันธรรมดา จึงมีกลุ่มเด็กวัยราวมัธยมปลายหรือมหาวิทยาลัยมากกว่ากลุ่มครอบครัว แปดสิบเปอร์เซ็นต์เป็นเด็กผู้หญิง การเดินทางราวแปดชั่วโมงด้วยรถบัสรอบดึกกำลังจะเริ่มขึ้นนับจากนี้ ถึงกระนั้นคนส่วนมากก็ยังเสริมแต่งทรงผมและเครื่องสำอางไว้อย่างเพียบพร้อม มีกระทั่งคนสวมที่คาดผมติดหูหมี ทุกคนยิ้มแย้ม เสียงคุยจ้อแว่วมาไม่หยุด ความคึกครื้นประหนึ่งร้านฟาสต์ฟู้ดช่วงกลางวันไม่อาจทำให้เชื่อว่าขณะนี้เป็นเวลาใกล้ห้าทุ่ม ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ฉันมองเห็นเธอสะดุดตา ร่างของเธอนั่งหลังงองุ้มบนม้านั่งตัวในสุดของห้องพักผู้โดยสาร แม้สวมหมวกแก๊ปปิดลงมาลึกก็รู้ได้ว่ากำลังทำหน้าเศร้าหมอง เมื่อเห็นฉัน เธอรีบวิ่งมาหาทันที ราวกับคนรักที่เฝ้ารอปรากฏกายต่อหน้ามาแสนนาน เธอใช้สองมือเกาะไหล่ขวาของฉัน “ค…คือ คือว่า ฉันน่ะ…” ทั้งที่เธอน่าจะนั่งอยู่เฉยๆ แต่ลมหายใจกลับหนักหน่วงกว่าฉัน เธออาจเพิ่งมาถึงไม่นานก็ได้ ฉันยกนิ้วชี้มือซ้าย แตะริมฝีปากตัวเอง “ยังไม่ต้องพูดอะไรตอนนี้ ขึ้นรถเถอะ” ฉันกระซิบเช่นนั้น เธอพยักหน้าเงียบๆ […]
7 บทเรียนของชีวิตจากหนังสือ ขอให้แมวโอบกอดคุณ ที่ทิ้งตะกอนบางอย่างหรือข้อคิดในแง่มุมเล็กๆ ที่คุณอาจหลงลืมมันไป หลายครั้งที่หนังสือบางเล่มทำให้เราฉุกคิดถึงปัญหาเล็กๆ ในชีวิตไม่เคยสังเกตมาก่อน หลายครั้งทำให้เราเข้าใจความสัมพันธ์ บางเล่มทำให้หวนนึกถึงข้อผิดพลาดในอดีต และทำให้เรารู้ว่าจิตใจมนุษย์มีความซับซ้อนมากเพียงใด และ ขอให้แมวโอบกอดคุณ นิยายที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นที่เรียกน้ำตาในบางตอน ก็เป็นอีกหนึ่งเล่มที่ทิ้งบทเรียนเล็กๆ ไว้ให้นักอ่าน อาจฟังดูเหมือนเป็นเรื่องดีที่ตลอดระยะเวลาที่คบกันมาไม่เคยทะเลาะกันเลย แต่การที่คู่รักไม่เคยทะเลาะเบาะแว้งกันเลยนั้น แล้วพวกเขาเอาความขัดแย้งในใจไปทิ้งไว้ที่ไหนกันล่ะ ถ้าไม่ใช่กดมันไว้ใต้ก้นบึ้งหัวใจของตัวเอง… ความสัมพันธ์ที่เอาแต่อดทน พอจะมีเรื่องขึ้นมาก็เอาแต่พูดว่า ‘ช่างมันเถอะ’ ปล่อยมันไปเพราะไม่อยากมีปากมีเสียงกัน แบบนั้นยังจะเรียกว่าความสัมพันธ์ของสามีภรรยาได้อยู่หรือ ความสัมพันธ์ราบเรียบเช่นนี้ มันดีแล้วจริงๆ หรือเปล่า… แทบจะตลอดทั้งเรื่อง เธอจะเอาแต่พูดว่าคนเหล่านั้นไม่สมควรได้รับการกระทำแย่ ๆ เช่นนี้ แล้วอย่างนั้น เธอทำแบบนั้นกับพวกเขาไปทำไมกันนะ ชีวิตที่โดดเดี่ยวอ้างว้างบวกกับมรสุมชีวิตครั้งใหญ่ทำให้ ‘เธอ’ สิ้นหวังจนเผลอทำเรื่องไม่ดีลงไป แต่นั่นก็ไม่ใช่เหตุผลในการทำสิ่งไม่ดีหรอกนะ…. อดคิดไม่ได้ว่าหากข้างกายเธอมีใครสักคนที่พร้อมจะเป็นกำลังใจให้เธอก้าวผ่านเรื่องแย่ๆ นี้ไป เรื่องราวผิดพลาดเหล่านั้นอาจจะไม่เกิดขึ้นก็ได้ ความกลัวคืออะไร ความกลัวนั้นไม่มีรูปแบบหรือจำกัดตายตัว สิ่งที่กลัวล้วนขึ้นอยู่กับแต่ละคนทั้งนั้น บางคนกลัวความมืด บางคนกลัวแมลง บางคนกลัวการถูกคาดหวัง บางคนกลัว ‘พ่อไม่รัก’ หรือแม้แต่ กลัวว่าตัวเองจะ ‘ถูกกลั่นแกล้ง รังแก’ ความกลัวเหล่านั้นอาจแปรเปลี่ยนเป็นความอ่อนแอ […]
ฮัสกี้หน้าโง่กับอาจารย์เหมียวขาวของเขา二哈和他的白猫师尊 肉包不吃肉 โร่วเปาปู้ชือโร่ว เขียนBou Ptrn แปล คำเตือน!! นิยายเรื่องนี้เหมาะสมกับผู้ที่อายุ 21 ปีขึ้นไป โดยมีเนื้อเรื่องเกี่ยวข้องกับ… : among other immoralities (การผิดศีลธรรมจรรยา): Angst (มีความรุนแรงในอารมณ์ บีบคั้นกดดัน): Cannibalism (การกินเนื้อเผ่าพันธุ์เดียวกัน): child abuse (การทารุณกรรมเด็ก): coercion (การใช้อำนาจที่เหนือกว่าบังคับให้คนอื่นทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ): corporal punishment (การลงโทษทางร่างกาย): death (การตาย): depression (ภาวะซึมเศร้า): explicit sex (การร่วมเพศแบบเปิดเผย): gang-rape (การข่มขืนเป็นกลุ่ม): genocide (การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์): gore (เนื้อหามีความโหดร้าย และรุนแรง): humiliation (การทำให้อีกฝ่ายได้รับความอับอาย): massacre (การสังหารหมู่): mental and emotional abuse (การทำร้ายร่างกายและจิตใจ): questionable principles (มีีหลักการที่น่าสงสัย): rape/non-con/dub-con […]
เมื่อผมเป็นเจ้าของสวนสัตว์ 我开动物园那些年 ลาเหมียนฮวาถังเตอะทู่จื่อ เขียน 拉棉花糖的兔子 Himazan แปล ติดตามกำหนดการวางขายหนังสือได้ที่เพจ Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์ +++++++++++++++++++ ตอนที่ 11.4 สถานการณ์ปัจจุบัน พระอาจารย์ที่มีชื่อเสียงหลายสิบรูปจากวัดต่างๆ ยืนอออยู่หน้ากรงสุนัขจิ้งจอกแดง ทั้งหมดชี้นิ้วไปที่มัน ต่างคนต่างแย่งกันพูดไม่หยุด “เจ้าปีศาจตนนี้จะต้องเป็นร่างแปลงแน่ๆ เป็นไปไม่ได้ที่ปีศาจจะตัวเล็กขนาดนี้” “ดูจากกลิ่นอายปีศาจ มันน่าจะมีชีวิตมาแล้วอย่างน้อยหนึ่งร้อยปี” “ปีศาจจิ้งจอกเป็นปีศาจที่เจ้าเล่ห์มากที่สุด เมื่อปีที่แล้วอาตมาเคยจับได้ตนหนึ่งที่เมืองเย่ตู้ แต่มันก็ดันหนีไปได้ น่าเจ็บใจจริงๆ” “ท่านประมาทเกินไปแล้ว แต่อาตมาก็มักจะพลาดเช่นนี้อยู่เหมือนกัน…” เหล่าพระอาจารย์ที่มีชื่อเสียงต่างพูดคุยถึงวิธีปราบปีศาจกันอย่างมีความสุข หูต้าเหวยในตอนนี้ตัวสั่นเทาไปทั้งร่าง กล้าดียังไง เขารู้จักท่านผู้อาวุโสผู้ยิ่งใหญ่ แล้วพระพวกนี้มีสิทธิ์อะไรมาทำให้เขาตกใจกลัวแบบนี้กัน หูต้าเหวยไม่อาจมองเห็นท่านเทพเซียนโหย่วซูผ่านเหล่าพระสงฆ์ที่ยืนเบียดเสียดหนาแน่นอยู่ด้านนอก เขาคาดว่าตอนนี้ท่านเทพเซียนคงกำลังกินอาหารและทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ หรือไม่ก็คงหลับตาพักผ่อนอย่างสบายใจ เพราะพระสงฆ์เหล่านี้ต่างเห็นเธอเป็นเพียงแค่สุนัขจิ้งจอกธรรมดาๆ … ส่วนอีกด้าน ต้วนเจียเจ๋อและเหล่าพนักงานกำลังถวายน้ำดื่มให้เหล่าพระสงฆ์ที่นั่งอยู่บนพื้น ตอนนี้มีคนจ่ายเงินเพื่อเลี้ยงรับรองพวกเขาเรียบร้อยแล้ว ในหมู่พระสงฆ์เหล่านี้ บางรูปก็สามารถสัมผัสได้ถึงพลัง แต่บางรูปที่ระดับความสามารถไม่ถึงก็จะไม่สามารถสัมผัสกับพลังได้ ส่วนต้นไผ่ดำเหล่านี้ก็เปรียบเสมือนต้นไผ่ธรรมดาๆ สำหรับพวกเขาเท่านั้น ต้วนเจียเจ๋อยังได้ยินพระสงฆ์บางรูปพูดอีกว่า รู้สึกผิดหวังต่อลูกศิษย์ที่พามาที่นี่เพื่ออบรมสั่งสอนและรู้สึกสิ้นเปลืองโอกาสดีๆ แบบนี้มาก คิดไม่ถึงว่าจะไม่เข้าใจและไม่สามารถบรรลุอะไรเลยได้ถึงเพียงนี้ สรุปได้ว่า เธอคือคนที่แย่ที่สุดตั้งแต่อาตมาเคยพบมา! […]
ฮัสกี้หน้าโง่กับอาจารย์เหมียวขาวของเขา二哈和他的白猫师尊 肉包不吃肉 โร่วเปาปู้ชือโร่ว เขียนBou Ptrn แปล คำเตือน!! นิยายเรื่องนี้เหมาะสมกับผู้ที่อายุ 21 ปีขึ้นไป โดยมีเนื้อเรื่องเกี่ยวข้องกับ… : among other immoralities (การผิดศีลธรรมจรรยา): Angst (มีความรุนแรงในอารมณ์ บีบคั้นกดดัน): Cannibalism (การกินเนื้อเผ่าพันธุ์เดียวกัน): child abuse (การทารุณกรรมเด็ก): coercion (การใช้อำนาจที่เหนือกว่าบังคับให้คนอื่นทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ): corporal punishment (การลงโทษทางร่างกาย): death (การตาย): depression (ภาวะซึมเศร้า): explicit sex (การร่วมเพศแบบเปิดเผย): gang-rape (การข่มขืนเป็นกลุ่ม): genocide (การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์): gore (เนื้อหามีความโหดร้าย และรุนแรง): humiliation (การทำให้อีกฝ่ายได้รับความอับอาย): massacre (การสังหารหมู่): mental and emotional abuse (การทำร้ายร่างกายและจิตใจ): questionable principles (มีีหลักการที่น่าสงสัย): rape/non-con/dub-con […]
เมื่อผมเป็นเจ้าของสวนสัตว์ 我开动物园那些年 ลาเหมียนฮวาถังเตอะทู่จื่อ เขียน 拉棉花糖的兔子 Himazan แปล ติดตามกำหนดการวางขายหนังสือได้ที่เพจ Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์ +++++++++++++++++++ ตอนที่ 11.3 วันรุ่งขึ้น ต้วนเจียเจ๋อตื่นขึ้นมากินอาหารเช้าและได้เตรียมอาหารในส่วนของพระสงฆ์ไว้ให้ด้วย “อมิตาภพุทธ ขอบคุณผู้อำนวยการต้วนมาก” จ้าวสิงรับซาลาเปาเจมาอย่างเกรงใจ เขามองไปที่ต้วนเจียเจ๋อและไม่กล้าเอ่ยปากพูดสักเท่าไหร่ เมื่อคืนเขาและศิษย์พี่ใช้วีแชตคุยกันอยู่นาน และเนื่องจากนอนห้องเดียวกับสงซือเชียน จ้าวสิงจึงต้องใช้มือพิมพ์ เลยใช้เวลาในการคุยค่อนข้างนาน หลังจากที่จี้ซ่านได้รับรู้สถานการณ์ที่เกิดขึ้นจากจ้าวสิง เขาจึงขอให้จ้าวสิงอยู่ที่หลิงโย่วต่อเป็นการชั่วคราว ส่วนทางเขาจะต้องเรียกประชุมอย่างกะทันหันแล้วจะนั่งรถไฟความเร็วสูงตามมายังเมืองตงไห่ ความจริงแล้ววัดอู๋เลี่ยงไม่ใช่วัดพาณิชย์ แต่เป็นวัดที่มีผู้ปฏิบัติธรรมอาศัยอยู่มากที่สุด และที่จ้าวสิงบอกว่า การจะได้พบเจอกับท่านต้าเต๋อเป็นเรื่องยากเย็นมาก เรื่องนี้จึงทำให้จี้ซ่านรู้สึกสนอกสนใจมากขึ้นไปอีก ในยุคสมัยนี้ไม่มีท่านต้าเต๋อผู้ยิ่งใหญ่ จี้ซ่านได้ยินมาว่าต้าเต๋อท่านนี้สามารถซ่อนกลิ่นอายของลมปราณอยู่ในป่าไผ่ จนทำให้จ้าวสิงได้รับอานิสงส์จนบรรลุธรรมขั้นสูง เขาจะต้องเข้าใจพระธรรมได้อย่างลึกซึ้งเพียงไหนกัน ยิ่งไปกว่านั้นเขายังพูดถึงเรื่องเวลาหนึ่งร้อยปีให้หลัง นั่นยังไม่สามารถยืนยันได้อีกหรือไรว่าท่านต้าเต๋อมีพลังอมตะทำให้มีอายุยืนยาวได้ คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเจ้าศิษย์น้องนั่นจะมีสมองขี้เลื่อยแบบนี้ ถึงแม้วาสนาของเขาจะมีไม่มากพอ แต่วัดอู๋เลี่ยงก็ยังมีพระอีกมากมาย หากในจำนวนหนึ่งหมื่นรูป มีสักรูปสองรูปที่มีบุญวาสนาสอดคล้องต้องกันกับท่านต้าเต๋อล่ะ น่าโมโหเจ้าศิษย์น้องจริงๆ คิดไม่ถึงว่าจะส่งข้อความผิดห้อง ตอนนี้เกรงว่าทุกคนก็จะคิดแบบนี้เหมือนกันนี่สิ ไม่ว่าพระธรรมจะลึกล้ำแค่ไหน ผู้คนก็ยังต้องการมีชีวิตที่ยืนยาว ด้วยเหตุผลนี้ก็เพียงพอที่จะดึงพระในพุทธศาสนาที่ปฏิบัติธรรมจากทั่วโลกให้มารวมกันได้ในคราวเดียว ไม่เพียงแค่นิกายเซน แต่พระในนิกายอื่นๆ ก็สามารถเกิดความคิดเช่นนี้ได้ […]