Category Archives: ไม่มีหมวดหมู่

ฮวาปู๋ชี่ นางนี้ที่ฝากรัก 小女花不弃 จวงจวง 桩桩 เขียน เสี่ยวหวา แปล   — โปรย — เมื่อขอทานสาวในยุคปัจจุบันทะลุมิติไปเป็นทารกที่ถูกทอดทิ้ง จนต้องกลายเป็นขอทานและถูกเลี้ยงดูโดยแม่สุนัข ชีวิตเดิมในภพปัจจุบันว่ายากลำบากแล้ว ชีวิตใหม่ในภพใหม่กลับขัดสนกว่าเดิม ทั้งที่เป็นขอทานตัวน้อย กลับมีแต่คนหมายจะสังหารนาง หรือไม่ก็จะใช้นางเป็นหมาก แท้จริงแล้วชาติกำเนิดของนางเป็นอย่างไร เหตุใดชีวิตถึงพัวพันยุ่งเหยิงอย่างนี้เล่า   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ” สำนักพิมพ์อรุณ   (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   42 วงล้อเฟิงสุ่ย   ออกจากเขตปกครองซูโจวไปทางตะวันตก ฮวาปู๋ชี่ดั่งวิหคที่ถูกปลดปล่อยออกจากกรง นางใส่ชุดบ่าวรับใช้ คลุมทับด้วยเสื้อกันหนาว สวมหมวกผ้า ราวกับหวนคืนสู่ช่วงเวลาอิสระยามเป็นขอทานน้อยที่ตำบลเย่าหลิง รอยยิ้มประดับหน้ายามขี่ม้าไม่เคยเลือนหาย เสื้อคลุมผ้าไหมปักลายผกาเป็นวงกลมยิ่งขับเน้นให้ไขมันหน้าท้องของจูโซ่วเด่นชัดขึ้น มือขาวผุดผ่องดุจหยกกุมเชือกบังเหียน มองปราดเดียวคล้ายคุณชายผู้ดีที่ใช้ชีวิตมีเกียรติมั่งคั่งร่ำรวย รอยยิ้มสดใสของฮวาปู๋ชี่ทำเขาอารมณ์ดีตามไปด้วย ทิ้งการค้าขายของสกุลจูออกท่องเที่ยวอย่างสบายใจ จูโซ่วรู้สึกว่าได้ติดตามคุณหนูก็มีข้อดีเหมือนกัน เขาอายุยังไม่ถึงยี่สิบห้า กลับอวบอ้วนไปสักหน่อย ถ้ามองแค่หน้าตาก็ดูดีพอสมควร ตาชั้นเดียวของเสี่ยวเซียนั้นน่าดึงดูด ขณะที่ตาชั้นเดียวของเขาเป็นรอยเล็กๆ บนใบหน้ากลม ไม่ยิ้มก็เหมือนกำลังยิ้ม ดูน่ารักดีเหมือนกัน ตลอดชีวิตของฮวาปู๋ชี่นี่เป็นครั้งแรกที่พกเงินทองพาผู้คุ้มกันออกเดินทาง […]

ฮวาปู๋ชี่ นางนี้ที่ฝากรัก 小女花不弃 จวงจวง 桩桩 เขียน เสี่ยวหวา แปล   — โปรย — เมื่อขอทานสาวในยุคปัจจุบันทะลุมิติไปเป็นทารกที่ถูกทอดทิ้ง จนต้องกลายเป็นขอทานและถูกเลี้ยงดูโดยแม่สุนัข ชีวิตเดิมในภพปัจจุบันว่ายากลำบากแล้ว ชีวิตใหม่ในภพใหม่กลับขัดสนกว่าเดิม ทั้งที่เป็นขอทานตัวน้อย กลับมีแต่คนหมายจะสังหารนาง หรือไม่ก็จะใช้นางเป็นหมาก แท้จริงแล้วชาติกำเนิดของนางเป็นอย่างไร เหตุใดชีวิตถึงพัวพันยุ่งเหยิงอย่างนี้เล่า   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ” สำนักพิมพ์อรุณ   (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   40 ตงผิงจวิ้นอ๋อง   พื้นที่ราบทางตะวันตกของแคว้นต้าเว่ยค่อยๆ กลายเป็นเนินเขา หลังผ่านทะเลทรายเกอปี้[1]ไปก็จะเป็นภูเขาสือว่าน แม่น้ำหลายพันสายที่อยู่มาเป็นร้อยล้านปีได้กัดเซาะภูเขาใหญ่จนกลายเป็นร่องน้ำและที่ราบลุ่มขนาดเล็กนับไม่ถ้วน ด้านหลัง-v’เขตปกครองซีฉู่โจวติดกับภูเขาสือว่าน ตะวันออกเฉียงเหนือติดกับทะเลทรายเกอปี้ ตะวันตกเฉียงใต้ติดกับหุบเขาของแม่น้ำต้าเจียง มีชายแดนสำคัญของเมืองสือเฉิงคุมเชิงกับพวกชนเผ่าซยงหนูตะวันตก ซีฉู่โจวอยู่ไกลโพ้นและรกร้างกันดาร ขณะเดียวกันก็เป็นประตูสู่ตะวันตกของแคว้นต้าเว่ย เนื่องจากเป็นประตูสู่ตะวันตก ฮ่องเต้จึงไม่ได้ยกซีฉู่โจวให้เป็นที่ดินศักดินาของเหล่าอนุชา พอเฉินอวี้ได้รับแต่งตั้งให้เป็นตงผิงจวิ้นอ๋อง ก็นับเป็นพระบรมวงศ์ที่มีศักดิ์ฐานะสูงที่สุดในซีฉู่โจว ขุนนางบุ๋นของซีฉู่โจว8nvข้าหลวงตู้หยวนเฮ่า ขุนนางบู๊8nvแม่ทัพกวนเหยี่ยที่มีทหารในมือยี่สิบหมื่นนาย หลายปีที่ผ่านมาทั้งสองต่างรู้ว่าน้ำบ่อไม่ยุ่งกับน้ำคลอง[2] แต่ยังร่วมกันดูแลซีฉู่โจวอย่างสงบสุข การมาของตงผิงจวิ้นอ๋องทำให้คนทั้งสองไม่สบายใจ ได้รับความไว้วางใจจากฮ่องเต้แล้วอย่างไร ผู้มาเป็นบุตรชายของซิ่นชินอ๋อง ใครๆ […]

ฮวาปู๋ชี่ นางนี้ที่ฝากรัก 小女花不弃 จวงจวง 桩桩 เขียน เสี่ยวหวา แปล   — โปรย — เมื่อขอทานสาวในยุคปัจจุบันทะลุมิติไปเป็นทารกที่ถูกทอดทิ้ง จนต้องกลายเป็นขอทานและถูกเลี้ยงดูโดยแม่สุนัข ชีวิตเดิมในภพปัจจุบันว่ายากลำบากแล้ว ชีวิตใหม่ในภพใหม่กลับขัดสนกว่าเดิม ทั้งที่เป็นขอทานตัวน้อย กลับมีแต่คนหมายจะสังหารนาง หรือไม่ก็จะใช้นางเป็นหมาก แท้จริงแล้วชาติกำเนิดของนางเป็นอย่างไร เหตุใดชีวิตถึงพัวพันยุ่งเหยิงอย่างนี้เล่า   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ” สำนักพิมพ์อรุณ   (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   41 เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว   การเดินทางเข้าเขตปกครองซีฉู่โจวจะต้องผ่านทะเลทรายเกอปี้ มีโจรโหดเหี้ยมอาศัยอยู่ในทะเลทรายมาช้านาน ได้ยินว่าหัวหน้าโจรมีสายเลือดชนเผ่าซยงหนูตะวันตก ใบหน้ารกไปด้วยหนวดเครา จึงได้รับฉายาว่าเจ้าหม่าต้าเคราครึ้ม โจรกลุ่มนี้มักออกปล้นสะดมกลุ่มพ่อค้าบ่อยครั้ง มารวดเร็วดุจสายลมไม่เห็นแม้กระทั่งเงา ทำใต้เท้าตู้ของซีฉู่โจวปวดเศียรเวียนเกล้า กองกำลังทหารพ่ายแพ้ในการสู้รบหลายครา แน่นอนว่าเฉินอวี้เลือกเจ้าหม่าต้าเคราครึ้มเป็นเป้าหมายของเขา “หานเย่ ไปจวนของผู้ว่า บอกผู้ว่าให้ร่วมมือกับข้ารับซื้อใบชาเกาซานต้าจำนวนมาก” เขาคิดว่าร้านชาของสกุลจูแห่งเจียงหนานจะต้องดีใจมากแน่ เขาอดคิดไม่ได้ว่าปู๋ชี่จะต้องดีใจมากเช่นกัน เขตตงผิงเป็นเขตยากจน เนื่องจากการสัญจรไม่สะดวก พวกโจรปรากฏตัวบ่อยครั้ง ใบชาเกาซานต้าแทบจะไม่เคยส่งออกไปขายต่างถิ่น ส่วนใหญ่มีไว้ให้คนท้องถิ่นหรือคนในโรงน้ำชาดื่ม ของหายากมักมีราคาแพง เหล่าขุนนาง […]

อีกหนึ่งประเทศที่มีเอกลักษณ์ที่ไม่เหมือนใคร บางเรื่องสนุกเฮฮา บางเรื่องสะเทือนอารมณ์จนรับไม่ได้ อ่านเเล้วตราตรึงใจไม่รู้ลืม…     1.วันหนึ่งในฤดูร้อนมีศพนอนอยู่ที่ไหนสักแห่ง พักยอนซอน เขียน มินตรา อินทรารัตน์ แปล ——————————————————————— วันนั้นมี เด็กสาว หายตัวไปอย่างปริศนาพร้อมกันถึง 4 คน ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า ณ หมู่บ้านทูวังนี ที่แสนจะธรรมดา เงียบสงบ แถมไม่มีอะไรน่าสนใจ มีอะไรน่าตื่นเต้นซ่อนอยู่ด้วย วันนั้นเป็นวันเกิดของยายคนหนึ่งในหมู่บ้านที่อายุครบร้อยปี คนในหมู่บ้านเลยอยากจัดงานวันเกิดให้ยิ่งใหญ่ๆ สุด ด้วยการยกขบวนไปแช่บ่อน้ำพุร้อนกันจนแทบไม่มีใครอยู่ในหมู่บ้าน ซึ่งตอนนั้นเป็นเดือนสิงหาคมที่ทุกคนต้องถอนหญ้าในไร่ถั่ว เก็บพริก ย้ายกล้าต้นงา เเละเมล็ดผักกาด แต่ผู้ใหญ่ส่วนใหญ่ก็เอาแต่เที่ยว กิน เฮฮากันทั้งวัน กว่าจะกลับถึงหมู่บ้านก็มืดแล้ว และตอนนั้นเองที่มีสิ่งปกติเกิดขึ้น… เด็กสาว 4 คนหายตัวไปอย่างเป็นปริศนา ได้แก่… ซอนฮี เด็กสาวหน้าตาดีที่ดูเหมือนลูกขุนนาง ยูมีซุก เด็กสาวที่แก่แดดตั้งแต่เล็ก บูยอง เด็กสาวจิตใจดีฐานะยากจน เยอึน เด็กสาวที่มีพ่อเป็นครู ไม่มีใครรู้ว่าพวกเธอหายไปไหน พวกผู้ใหญ่และตำรวจช่วยกันค้นบริเวณใกล้เคียง ไปจนถึงเขาลูกอื่น เรียกว่าแทบพลิกแผ่นดีเกาหลีหากันหลายเดือนแต่ก็ไร้ประโยชน์ แม้แต่ร่างทรงชื่อดังก็ช่วยอะไรไม่ได้ […]

โอตาคุวันสิ้นโลก 重生宅男的末世守则   暖荷 หน่วนเหอ เขียน เมิ่งเหวิน เเปล   นิยาย 7 เล่มจบ   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   ____________________________________   บทที่ 76 ประสิทธิภาพ   ประสิทธิผลของการใช้แผ่นเหล็กฟาดซอมบี้   เสียงหวีดร้องของซอมบี้เหล่านั้นจากเบาก็ค่อยๆ ดังขึ้นเรื่อยๆ จากตามบ้านลามไปถึงตามท้องถนนและที่ติดอยู่ตามหลืบมุมต่างๆ ขอเพียงอยู่ในทิศทางลมและระยะห่างไม่ไกลจนเกินไปซอมบี้พวกนี้ล้วนมีปฏิกิริยาตอบสนองทั้งสิ้น ซอมบี้แต่ละตัวต่างชูไม้ชูมือปรี่มาทางนี้ด้วยความตื่นเต้น ฝูงแรกที่แน่ใจในทิศทางของกลิ่นคาวเลือด และมั่นใจว่ายังมีคนเป็นๆ อยู่แถวนี้ ก็แห่แหนมากันอย่างกระเหี้ยนกระหือรือในทันที พร้อมกับส่งเสียงร้องคำราม ทิ้งคราบน้ำลายสกปรกเรี่ยราดมาเป็นทางที่พุ่งตรงมาหาพวกเขา “ระวังตัวด้วย จางซู่ สวีเหมย ตอนนี้ต้องพึ่งเหล่าผู้มีพลังพิเศษแล้ว” หลัวซวินพูดเสียงเรียบ พลางใช้มือสองข้างยกหน้าไม้ตั้งท่าเล็งไปทางฝูงซอมบี้ที่ดาหน้ากันมา ถ้าไม่มีผู้มีพลังพิเศษสามคนนี้อยู่ด้วย ตีให้ตายหลัวซวินก็ไม่กล้ายืนจังก้าประจันหน้ากับซอมบี้ฝูงใหญ่แบบนี้แน่ เหตุใดในยุควันสิ้นโลกผู้คนถึงต้องระวังเป็นพิเศษเพื่อไม่ให้ตัวเองมีแผลและเลือดออกน่ะเหรอ ด้านหนึ่งเพื่อป้องกันการติดเชื้อที่ไม่อาจรักษาได้ อีกด้านหนึ่งเพราะกังวลว่าอาจสัมผัสถูกสิ่งสกปรกที่ทำให้ติดเชื้อไวรัสซอมบี้เข้าโดยบังเอิญ ส่วนเหตุผลประการสุดท้ายก็คือ กลิ่นเลือดสดๆ ดึงดูดฝูงซอมบี้ได้ ก่อนที่พวกหลัวซวินจะเลือกมาตรงทางแยกนี้ เขาได้สำรวจดูแล้ว ละแวกนี้มีซอมบี้อยู่ไม่มากเพราะเพิ่งผ่านการกวาดล้างรอบสองมาหมาดๆ แต่ที่จริงแล้วจำนวนซอมบี้ที่อยู่โดยรอบไม่ได้ลดลงไปเท่าไรนัก ดังนั้นพอมีคนเลือดไหลหรือเลือดออกแม้เพียงนิดเดียว ก็ทำให้ซอมบี้ออกอาละวาดได้แล้ว ด้วยเหตุนี้ หากยังไม่มีวิธีการโจมตีแบบหมู่และเขตการโจมตีที่กว้างขวางเสียก่อน […]

โอตาคุวันสิ้นโลก 重生宅男的末世守则   暖荷 หน่วนเหอ เขียน เมิ่งเหวิน เเปล   นิยาย 7 เล่มจบ   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   ____________________________________   บทที่ 78 สวนปลูกผักแห่งใหม่   ฉันจะปลูกธัญพืชให้เต็มห้องนอนไปเลย!   หลัวซวินเห็นว่าหัวหน้ากัวสั่งงานเสร็จแล้ว ทุกคนต่างก็แยกย้ายกันไปเริ่มลงมือศึกษาแบบแปลน เขาจึงขยับเข้าไปกระซิบกับหัวหน้ากัว “วันหยุดงั้นเหรอ” หัวหน้ากัวอึ้งไปชั่วขณะก่อนคิดตามครู่หนึ่ง จะว่าไปก็จริง พวกเขาทำงานตัวเป็นเกลียวแบบนี้ทุกวัน ใครจะไปทนไหว อย่าว่าแต่หลัวซวินกับเหยียนเฟยเลย แม้แต่พวกทหารคนอื่นๆ ที่ต้องทำงานติดต่อกันมานานก็รับไม่ไหวกันทั้งนั้น “คุณคิดว่าควรหยุดทุกๆ กี่วันดี” ครั้นเห็นว่าหัวหน้ากัวไม่ได้เอ่ยปากปฏิเสธ หลัวซวินจึงรีบบอก “เดือนละครั้งก็ได้ครับ เหมือนเมื่อสองวันก่อนที่ได้หยุดสองวันสุดท้ายของเดือนก็ได้ พวกผมรู้ว่างานในฐานที่มั่นยุ่งมาก แต่ถ้าทำงานต่อเนื่องไปนานๆ โดยไม่ได้หยุดพักผ่อนทุกคนจะรับไม่ไหวได้นะครับ” นี่เป็นวันที่พวกเขาตกลงกับพวกหลี่เถี่ยและจางซู่ไว้ ถ้าหัวหน้าหน่วยของตัวเองเห็นด้วยตามนี้ก็ดีสุดๆ เลย หัวหน้ากัวคิดอยู่สักพักแล้วจึงพยักหน้า “เรื่องนี้ผมคงต้องไปปรึกษากับคนอื่นดูก่อน แต่เดาว่าไม่น่าใช่ปัญหาใหญ่ เอาละ รีบไปทำงานกันก่อนเถอะ” ก่อนหน้านี้เพราะเป็นภารกิจที่สำคัญมาก ทุกคนต่างต้องสร้างกำแพงให้แล้วเสร็จอย่างเร่งด่วน จึงไม่ได้คิดถึงวันหยุดกันเลย แต่เวลานี้งานคืบหน้าไปมาก ทั้งยังไม่ต้องเร่งสร้างกำแพงชั้นนอกอีกแล้ว […]

โอตาคุวันสิ้นโลก 重生宅男的末世守则   暖荷 หน่วนเหอ เขียน เมิ่งเหวิน เเปล   นิยาย 7 เล่มจบ   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   ____________________________________   บทที่ 77 เผาเห็ด   เห็ดบ้านฉันงอกเป็นสีแดงอีกแล้ว   “เฮ้อ พระเจ้า เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว” หลังจากเหอเฉียนคุนเข้าไปในพื้นที่กักตัวซึ่งล้อมเป็นวงกลมแล้ว เขาก็ทิ้งตัวลงนอนกับพื้นทันที ไม่ว่าใครจะดันอย่างไรเขาก็ไม่ไหวติง พวกหลี่เถี่ยจนปัญญา ได้แต่นั่งล้อมตัวเขาแล้วใช้พุงเขาแทนโต๊ะ นั่งจิ้มเล่นๆ มันก็เด้งดึ๋งไม่เลวเลย “นั่นสิ ทีแรกนึกว่ารถพวกเขาจะดึงดูดซอมบี้มาแค่นิดเดียว ที่ไหนได้ ข้างหลังดันตามมาอีกเป็นพรวน พวกเราฆ่าไปสองวันแล้วยังไม่หมดเลย เคราะห์ดีที่เราผลัดเวรกันนอนคนละตื่น ไม่งั้นวันนี้พวกเราคงไม่มีชีวิตกลับมาแหงๆ” หลี่เถี่ยว่าแล้วก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ หลัวซวินยิ้มจนตาหยีแล้วเอ่ยถามว่า “เป็นไง เดือนหน้าจะออกไปอีกไหม” นักศึกษาทั้งห้าคนมองหน้ากันแล้วพยักหน้ารัวๆ “ออกสิพี่ ไม่ออกได้ไง ยังไงก็ออกไปแค่เดือนละครั้งอยู่แล้ว” เมื่อได้ยินเสียงของพวกเขา ผู้คนรอบข้างต่างหันมามองด้วยสายตาดูถูก…ออกไปนอกฐานที่มั่นแค่เดือนละครั้งเนี่ยนะ…นี่มันทีมกากๆ เรอะ สงสัยความกล้าหาญของพวกเขาคงมีแค่เดือนละครั้งสินะ เมื่อเห็นว่าในทีมของพวกเขาไม่ได้มีแค่กลุ่มนักศึกษาหน้าอ่อน แต่ยังมีผู้หญิงอีกสองคน นอกจากนี้ยังมีชายหนุ่มหน้าสวยโดดเด่นสะดุดตามากกว่าผู้หญิงอีกหนึ่งคน ซึ่งนั่นหมายถึงจางซู่ […]

โอตาคุวันสิ้นโลก 重生宅男的末世守则   暖荷 หน่วนเหอ เขียน เมิ่งเหวิน เเปล   นิยาย 7 เล่มจบ   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   ____________________________________   บทที่ 74 หัวขโมย   หมาบ้านฉันกินผักเป็น!   ทั้งสองยืนมองหน้ากันอยู่ตรงระเบียงสักพัก ทันใดนั้นหลัวซวินก็เดินไปทางบันได “ฉันจะไปเอาแล็ปท็อปมาก่อน ในบ้านมีกล้องยูเอสบีอยู่ตัวหนึ่ง พรุ่งนี้ฉันจะวางมันไว้ที่ชั้นปลูกผักตรงระเบียงให้มันจับภาพไว้ทั้งวันเลย” หลัวซวินอยากรู้มากว่าใบผักพวกนี้ของเขาหายไปอย่างไร้ร่องรอยได้อย่างไร! เจ้าตัวเล็กนอนหมอบอยู่ข้างตู้นกกระทาที่เป็นกระจกใส หลับตาพริ้มคล้ายกำลังหลับอยู่ แต่ปลายหูแหลมๆของมันกระดิกดิ๊กๆ ดูเหมือนว่ามันจะชอบเล่นกับพวกนกกระทามาก ดังนั้นหลัวซวินจึงเอาเบาะนุ่มมาวางไว้ให้มันข้างตู้นกกระทา เพื่อที่ระหว่างวันมันจะได้ไม่ต้องนอนหมอบกับพื้น หลัวซวินกำลังเล็งหาตำแหน่งที่เหมาะสมสำหรับวางแล็ปท็อป เหยียนเฟยจึงเสนอขึ้นว่า เขาจะทำโต๊ะเหล็กตัวเล็กๆ ไว้ให้ใช้ชั่วคราว หลังจากนั้นหลัวซวินก็ลากสายไฟมาเสียบแล็ปท็อปเพื่อเชื่อมต่อกับกล้อง จากนั้นก็ปรับโหมดเป็นบันทึกวิดีโอ หลัวซวินปัดไม้ปัดมือ ในตาฉายแววขุ่นเคือง “ฉันอยากเห็นว่า ‘ผี’ ตัวไหนมันแอบเข้ามาขโมยกินผักในบ้านเรา” เขามั่นใจได้ว่านี่ไม่ใช่ฝีมือพวกหลี่เถี่ยแน่นอน อย่างแรกคือ เวลาไม่สอดคล้อง ส่วนอย่างที่สอง พวกหลี่เถี่ยก็ปลูกผักไว้ในบ้านเหมือนกัน ต่อให้ผักที่พวกเขาปลูกยังไม่โต แต่ถ้านึกอยากกินผักสดก็มาขอจากพวกตนโดยตรงได้ คงไม่ทำเรื่องผิดศีลธรรมแบบนี้หรอก เหยียนเฟยก็พยักหน้าน้อยๆ เขาก็รู้สึกว่าใบผักพวกนี้เหมือนถูก […]

โอตาคุวันสิ้นโลก 重生宅男的末世守则   暖荷 หน่วนเหอ เขียน เมิ่งเหวิน เเปล   นิยาย 7 เล่มจบ   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   ____________________________________   บทที่ 75 เสน่ห์ของหญิงสาว   ถ้าในทีมมีสมาชิกหญิงมักช่วยกระตุ้นความกระตือรือร้นให้สมาชิกคนอื่นๆ ได้   นอกจากประสิทธิภาพของฉนวนกันเสียงแล้ว ประการที่สองที่พวกเขาเลือกปูพื้นด้วยโลหะ เพราะโลหะนำความร้อนได้ดีและเร็วกว่าพื้นไม้ เพียงแค่อุณหภูมิของน้ำใต้พื้นอุ่นขึ้นเล็กน้อย ก็สามารถส่งความร้อนไปทั่วทั้งห้องได้อย่างรวดเร็ว ช่วยประหยัดพลังงานได้สูงสุด ซึ่งเป็นข้อดีที่ทุกคนไม่คาดคิดมาก่อน หลังจากพวกหลี่เถี่ยได้รู้เรื่องนี้ก็รู้สึกเสียใจทีหลังที่พวกตนดันใจร้อนรีบปูพื้นด้วยไม้ ประการที่สาม โลหะควบคุมการใช้งานได้ง่ายมาก ในเมื่อพวกเขามีเหยียนเฟยผู้มีพลังพิเศษธาตุโลหะอยู่ทั้งคน ถ้าพื้นโลหะเกิดมีปัญหาอะไร หรือต้องการเปลี่ยนแปลงของบางอย่าง ก็ให้เหยียนเฟยจัดการแก้ไขเฉพาะจุดนั้นได้โดยตรง แต่ตอนนี้ถ้าห้องพวกหลี่เถี่ยมีปัญหา พวกเขาอาจต้องถึงขั้นทุบพื้นเลยทีเดียว ทว่า เมื่อมีข้อดีก็ย่อมต้องมีข้อเสียด้วยเหมือนกัน เช่นบริเวณที่ทำความร้อนจะร้อนกว่าจุดอื่น ถ้าไม่ปรับอุณหภูมิให้เหมาะสม เมื่อเหยียบลงไปบนพื้นก็จะร้อนเกินไป อีกประเด็นหนึ่งก็คือเรื่องสีของโลหะที่พวกเขาหามาได้ดูเรียบทึบแปลกๆ ภายในห้องถ้าไม่มืดทึมไปเลย ก็วับวาวเจิดจ้า ถ้าไม่สะท้อนแสงจนกวนสายตาก็มืดมิดจนน่ากลัว เป็นเรื่องที่ควบคุมได้ยากมากจริงๆ แต่สำหรับหลัวซวินที่ตั้งใจใช้ห้อง 1603 เป็นห้องควบคุมความร้อนแบบเรือนกระจกไว้แต่แรก เรื่องความสวยงามไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขา ส่วนประเด็นเรื่องจุดกำเนิดความร้อนมีอุณหภูมิสูงมาก หลัวซวินก็ดัดแปลงเพื่อแก้ปัญหานี้แล้ว […]

ท่านประมุขหลงลืมฟื้นรัก เล่ม 2 教主走失记   Yishihuashang 一世华裳 เขียน RML แปล   โปรย เย่โย่ว ฟื้นคืนความทรงจำแล้ว ที่แท้หมากสีดำผู้วางแผนเปิดโปงหมากสีขาวก็คือตัวเขาเอง แต่ที่ทุ่มเทเสี่ยงอันตรายถึงเพียงนี้ เขาต้องการทำเพื่อยุทธภพเท่านั้นหรือ หรือเพราะอดีตอันดำมืดที่ผลักดันให้เขาทำทุกอย่าง ไม่ว่าเย่โย่วจะวางแผนทั้งหมดเพื่อสิ่งใด แต่ เหวินเหรินเหิง ซึ่งในที่สุดก็ได้คนรักกลับคืนมา ขอสาบานว่าจะไม่ปล่อยให้ศิษย์น้องหนีหายไปอีกแล้ว “ข้าจะคอยดูอยู่ข้างๆ เจ้าชนะ ข้าก็พลอยมีความสุขไปกับเจ้า หากเจ้าแพ้ จะเป็นหรือตายข้าก็จะติดตามไปด้วย” —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 45   สายลมจากภูเขาม้วนหอบเข้ามาประหนึ่งใบมีดอันแหลมคม แรงปะทะพุ่งตรงเข้าที่ใบหน้า ฝูผิงที่กำลังร่วงตกลงมาอยู่นั้นถลึงตาจ้องมองลงไปข้างล่างอย่างเอาเป็นเอาตาย พลันรู้สึกว่าเลือดแข็งตัว แขนขาแข็งทื่อ แผนการสมคบคิดและเล่ห์เหลี่ยมในสมองทั้งหมดล้วนว่างเปล่าขาวโพลน จนกระทั่งเห็นเบื้องล่างใกล้เข้ามามากขึ้นเรื่อยๆ จึงร้องเรียกสติอันมึนงงของตัวเองให้ตื่นขึ้น ด้วยความสูงระดับนี้ แม้วิทยายุทธ์ของเขาจะไม่ถูกปิดผนึก ยังไม่กล้ากระโดดลงมาส่งเดชด้วยซ้ำ คนผู้นั้นสติฟั่นเฟือนไปแล้วงั้นหรือ! เขาพยายามมองหาคนข้างตัวสุดชีวิต กลับเห็นเพียงเงาสีขาวสายหนึ่งกระจายแผ่คลุมอยู่ในอากาศ เย่โย่วหาจังหวะแม่นยำ สะบัดผ้าไหมสีขาวยาวราวสองจั้งพุ่งออกไป […]