เชิญร่ำสุรา 將進酒 ถังจิ่วชิง 唐酒卿 กอหญ้า แปล “เจ้ารู้หรือไม่ว่าปีนั้น” เสิ่นเจ๋อชวน สวมเสื้อคลุมตัวใหญ่เอ่ยช้าๆ “เหตุใดข้าจึงรับปาก เช่ออัน สวมต่างหูอันนี้” เฟ่ยเซิ่งยืนอยู่ข้างหลังไกลออกไปมาก “เพราะนายท่านกับท่านรองรักใคร่ผูกพัน” เสิ่นเจ๋อชวนยกมือขึ้นเด็ดดอกเหมยที่บังตัวเองออก เอ่ยว่า “เพราะข้ารู้ว่ามีคนต้องจากไป คนที่หายลับไปในหิมะจะไม่มีวันกลับมาอีก เว้นเพียงเช่ออัน” . เซียวฉือเหย่ สวมต่างหูให้หลันโจว สิ่งที่ประกาศชัดแจ้งคือความเผด็จการ แต่สิ่งที่ซ่อนแฝงอยู่คือความรักใคร่ทะนุถนอม ทุกครั้งเวลาเขาประคองดวงหน้าหลันโจวขึ้นมา สายตาจะเร่าร้อนถึงเพียงนั้น นี่เป็นความรักที่มิอาจถอนตัว เป็นความปรารถนาที่มิอาจเก็บซ่อน . เสิ่นเจ๋อชวนสวมต่างหูที่เช่ออันมอบให้ เป็นการประกาศความเป็นเจ้าของเช่นกัน ในความเจ็บปวดและความแค้นของเขายังหลงเหลือความอบอุ่น นี่คือความอ่อนโยนของเขา เขาจะมอบให้เซียวเช่ออันคนเดียวเท่านั้น —.—.—.—.—.—.—.—.—.— ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์ บทที่ 255 เขาเขียว ชวี่ตูเขียวขจีไปทั่ว สองฝั่งตำหนักหมิงหลี่ที่ว่างอยู่มีไม้กระถางวางเรียงราย เหล่าขันทียกกระถางที่บรรจุน้ำแข็งจนเต็มมาวางสี่มุมตำหนักเพื่อดับร้อน […]
Category Archives: ทดลองอ่าน
เชิญร่ำสุรา 將進酒 ถังจิ่วชิง 唐酒卿 กอหญ้า แปล “เจ้ารู้หรือไม่ว่าปีนั้น” เสิ่นเจ๋อชวน สวมเสื้อคลุมตัวใหญ่เอ่ยช้าๆ “เหตุใดข้าจึงรับปาก เช่ออัน สวมต่างหูอันนี้” เฟ่ยเซิ่งยืนอยู่ข้างหลังไกลออกไปมาก “เพราะนายท่านกับท่านรองรักใคร่ผูกพัน” เสิ่นเจ๋อชวนยกมือขึ้นเด็ดดอกเหมยที่บังตัวเองออก เอ่ยว่า “เพราะข้ารู้ว่ามีคนต้องจากไป คนที่หายลับไปในหิมะจะไม่มีวันกลับมาอีก เว้นเพียงเช่ออัน” . เซียวฉือเหย่ สวมต่างหูให้หลันโจว สิ่งที่ประกาศชัดแจ้งคือความเผด็จการ แต่สิ่งที่ซ่อนแฝงอยู่คือความรักใคร่ทะนุถนอม ทุกครั้งเวลาเขาประคองดวงหน้าหลันโจวขึ้นมา สายตาจะเร่าร้อนถึงเพียงนั้น นี่เป็นความรักที่มิอาจถอนตัว เป็นความปรารถนาที่มิอาจเก็บซ่อน . เสิ่นเจ๋อชวนสวมต่างหูที่เช่ออันมอบให้ เป็นการประกาศความเป็นเจ้าของเช่นกัน ในความเจ็บปวดและความแค้นของเขายังหลงเหลือความอบอุ่น นี่คือความอ่อนโยนของเขา เขาจะมอบให้เซียวเช่ออันคนเดียวเท่านั้น —.—.—.—.—.—.—.—.—.— ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์ บทที่ 254 จี้หราน หยดน้ำฝนซัดดอกไม้ที่โรยราจนตกลงในดินโคลน จากนั้นขยี้กลีบบอบบางของมันจนกระจุย ลมพัดใส่มู่ลี่ไม้ไผ่ […]
เชิญร่ำสุรา 將進酒 ถังจิ่วชิง 唐酒卿 กอหญ้า แปล “เจ้ารู้หรือไม่ว่าปีนั้น” เสิ่นเจ๋อชวน สวมเสื้อคลุมตัวใหญ่เอ่ยช้าๆ “เหตุใดข้าจึงรับปาก เช่ออัน สวมต่างหูอันนี้” เฟ่ยเซิ่งยืนอยู่ข้างหลังไกลออกไปมาก “เพราะนายท่านกับท่านรองรักใคร่ผูกพัน” เสิ่นเจ๋อชวนยกมือขึ้นเด็ดดอกเหมยที่บังตัวเองออก เอ่ยว่า “เพราะข้ารู้ว่ามีคนต้องจากไป คนที่หายลับไปในหิมะจะไม่มีวันกลับมาอีก เว้นเพียงเช่ออัน” . เซียวฉือเหย่ สวมต่างหูให้หลันโจว สิ่งที่ประกาศชัดแจ้งคือความเผด็จการ แต่สิ่งที่ซ่อนแฝงอยู่คือความรักใคร่ทะนุถนอม ทุกครั้งเวลาเขาประคองดวงหน้าหลันโจวขึ้นมา สายตาจะเร่าร้อนถึงเพียงนั้น นี่เป็นความรักที่มิอาจถอนตัว เป็นความปรารถนาที่มิอาจเก็บซ่อน . เสิ่นเจ๋อชวนสวมต่างหูที่เช่ออันมอบให้ เป็นการประกาศความเป็นเจ้าของเช่นกัน ในความเจ็บปวดและความแค้นของเขายังหลงเหลือความอบอุ่น นี่คือความอ่อนโยนของเขา เขาจะมอบให้เซียวเช่ออันคนเดียวเท่านั้น —.—.—.—.—.—.—.—.—.— ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์ บทที่ 253 โรคลมหนาว เมื่อถึงยามเฉิน บรรยากาศในตวนโจวพลันเปลี่ยนไป บนถนนและในตรอกซอยเต็มไปด้วยทหาร […]
เชิญร่ำสุรา 將進酒 ถังจิ่วชิง 唐酒卿 กอหญ้า แปล “เจ้ารู้หรือไม่ว่าปีนั้น” เสิ่นเจ๋อชวน สวมเสื้อคลุมตัวใหญ่เอ่ยช้าๆ “เหตุใดข้าจึงรับปาก เช่ออัน สวมต่างหูอันนี้” เฟ่ยเซิ่งยืนอยู่ข้างหลังไกลออกไปมาก “เพราะนายท่านกับท่านรองรักใคร่ผูกพัน” เสิ่นเจ๋อชวนยกมือขึ้นเด็ดดอกเหมยที่บังตัวเองออก เอ่ยว่า “เพราะข้ารู้ว่ามีคนต้องจากไป คนที่หายลับไปในหิมะจะไม่มีวันกลับมาอีก เว้นเพียงเช่ออัน” . เซียวฉือเหย่ สวมต่างหูให้หลันโจว สิ่งที่ประกาศชัดแจ้งคือความเผด็จการ แต่สิ่งที่ซ่อนแฝงอยู่คือความรักใคร่ทะนุถนอม ทุกครั้งเวลาเขาประคองดวงหน้าหลันโจวขึ้นมา สายตาจะเร่าร้อนถึงเพียงนั้น นี่เป็นความรักที่มิอาจถอนตัว เป็นความปรารถนาที่มิอาจเก็บซ่อน . เสิ่นเจ๋อชวนสวมต่างหูที่เช่ออันมอบให้ เป็นการประกาศความเป็นเจ้าของเช่นกัน ในความเจ็บปวดและความแค้นของเขายังหลงเหลือความอบอุ่น นี่คือความอ่อนโยนของเขา เขาจะมอบให้เซียวเช่ออันคนเดียวเท่านั้น —.—.—.—.—.—.—.—.—.— ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์ บทที่ 252 งูเปียนซา สายฝนซาลง เซียวฉือเหย่ถอยกลับไปที่ประตูเมืองตวนโจว ทหารรักษาการณ์เริ่มทำความสะอาดสมรภูมิโดยไม่หยุดพัก […]
君有疾否 ปฏิปักษ์คู่บัลลังก์ 如似我闻 หรูซื่อหว่อเหวิน เขียน เจ้าเจิน แปล LadyVanila วาด — โปรย — คนหนึ่งกุมอำนาจทางการทหาร คนหนึ่งกุมอำนาจผู้ตรวจการแผ่นดิน คนหนึ่งแสร้งเป็นพวกตัดแขนเสื้อเพื่อเข้าหา คนหนึ่งหลีกลี้หนีหน้าพวกตัดแขนเสื้อ ทว่ากลับตัดแขนเสื้อเสียเอง เมื่อสติปัญญาปะทะร้อยเล่ห์ในเกมชิงอำนาจแห่งราชสำนัก ฉู่หมิงอวิ่น ที่เอาแต่รุกไล่ตามจีบ ซูซื่ออวี้ เจอหน้าอีกฝ่ายเป็นต้องหยอดคำหวานด้วยมีแผนการบางอย่างอยู่ในใจ เขาจะทำให้จิตใจของผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเฉยชาและมั่นคงนี้ มีอันต้องสั่นคลอนเพราะคำพร่ำพลอดทุกคราที่เจอหน้า จนทลายฉายาบุรุษไร้ใจได้หรือไม่ หรือแผนโค่นล่ม จะกลับกลายเป็นแผนพิชิตรัก —.—.—.—.—.—.—.—.—.— ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์ บทที่ 1.1 แคว้นต้าเซี่ย รัชศกยงเหอปีที่แปด วันครีษมายัน[1] ชานเมืองนอกนครหลวงฉางอัน ทะเลแมกไม้ดกครึ้ม ลมพัดผ่านแหวกเป็นรอยแยก เสียงหวีดร้องใสกระจ่างดังขึ้นคราหนึ่ง กลางป่าเขียวชอุ่มพลันมีนกขนดำที่ไม่สะดุดตาตัวหนึ่งโฉบออกมา ก่อนจะทะยานสู่นภา นกตัวนั้นกระพือปีกแฉลบผ่านหอคอยที่ตั้งตระหง่านเหนือประตูเมือง ผ่านถนนสายยาวอันคึกคักรุ่งเรือง ก่อนมุดหัวเข้าไปในจวนผู้บัญชาการ ร่อนลงบนไหล่บุรุษชุดดำที่มีท่วงท่าสง่าผ่าเผยคนหนึ่งกลางลาน ฉินเจาเก็บกระบอกไม้ไผ่ที่อยู่บนขาของนก […]
君有疾否 ปฏิปักษ์คู่บัลลังก์ 如似我闻 หรูซื่อหว่อเหวิน เขียน เจ้าเจิน แปล LadyVanila วาด — โปรย — คนหนึ่งกุมอำนาจทางการทหาร คนหนึ่งกุมอำนาจผู้ตรวจการแผ่นดิน คนหนึ่งแสร้งเป็นพวกตัดแขนเสื้อเพื่อเข้าหา คนหนึ่งหลีกลี้หนีหน้าพวกตัดแขนเสื้อ ทว่ากลับตัดแขนเสื้อเสียเอง เมื่อสติปัญญาปะทะร้อยเล่ห์ในเกมชิงอำนาจแห่งราชสำนัก ฉู่หมิงอวิ่น ที่เอาแต่รุกไล่ตามจีบ ซูซื่ออวี้ เจอหน้าอีกฝ่ายเป็นต้องหยอดคำหวานด้วยมีแผนการบางอย่างอยู่ในใจ เขาจะทำให้จิตใจของผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเฉยชาและมั่นคงนี้ มีอันต้องสั่นคลอนเพราะคำพร่ำพลอดทุกคราที่เจอหน้า จนทลายฉายาบุรุษไร้ใจได้หรือไม่ หรือแผนโค่นล่ม จะกลับกลายเป็นแผนพิชิตรัก —.—.—.—.—.—.—.—.—.— ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์ ตอนที่ 1.1 ตอนที่ 1.2 ตอนที่ 2.1 ตอนที่ 2.2 ตอนที่ 3.1 ตอนที่ 3.2 แล้วพบกันในเล่มนะคะ
君有疾否 ปฏิปักษ์คู่บัลลังก์ 如似我闻 หรูซื่อหว่อเหวิน เขียน เจ้าเจิน แปล LadyVanila วาด — โปรย — คนหนึ่งกุมอำนาจทางการทหาร คนหนึ่งกุมอำนาจผู้ตรวจการแผ่นดิน คนหนึ่งแสร้งเป็นพวกตัดแขนเสื้อเพื่อเข้าหา คนหนึ่งหลีกลี้หนีหน้าพวกตัดแขนเสื้อ ทว่ากลับตัดแขนเสื้อเสียเอง เมื่อสติปัญญาปะทะร้อยเล่ห์ในเกมชิงอำนาจแห่งราชสำนัก ฉู่หมิงอวิ่น ที่เอาแต่รุกไล่ตามจีบ ซูซื่ออวี้ เจอหน้าอีกฝ่ายเป็นต้องหยอดคำหวานด้วยมีแผนการบางอย่างอยู่ในใจ เขาจะทำให้จิตใจของผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเฉยชาและมั่นคงนี้ มีอันต้องสั่นคลอนเพราะคำพร่ำพลอดทุกคราที่เจอหน้า จนทลายฉายาบุรุษไร้ใจได้หรือไม่ หรือแผนโค่นล่ม จะกลับกลายเป็นแผนพิชิตรัก —.—.—.—.—.—.—.—.—.— ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์ บทที่ 3.2 ด้านฉู่หมิงอวิ่นเมื่อออกจากคลังสินค้าแล้ว ยามเลี้ยวผ่านหัวมุมก็ไม่ลืมหันกลับไปมองแวบหนึ่งก่อนจะหัวเราะเบา จากนั้นเขาก็มองทางเบื้องหน้า ผ่อนความเร็วฝีเท้า เดินเอ้อระเหยออกข้างนอก คลังเก็บสินค้านี้เพื่ออำพรางให้มิดชิด ทุกบริเวณจึงล้วนสร้างขึ้นด้วยก้อนหิน ทางเดินก็ปิดสนิทไร้หน้าต่าง ไม่ต้องพูดถึงความมืดเลือนราง ยังเกิดเสียงสะท้อนได้ง่าย เผยเสียงฝีเท้าของผู้ที่เข้ามาดังมาแต่ไกล ไม่เหนือจากการคาดเดา เลี้ยวสองสามครั้งก็เห็นทหารคุ้มกันกลุ่มใหญ่ขวางทางด้านหน้าไว้แน่นหนา คนด้านหน้าสุดคำนับให้ฉู่หมิงอวิ่น […]
君有疾否 ปฏิปักษ์คู่บัลลังก์ 如似我闻 หรูซื่อหว่อเหวิน เขียน เจ้าเจิน แปล LadyVanila วาด — โปรย — คนหนึ่งกุมอำนาจทางการทหาร คนหนึ่งกุมอำนาจผู้ตรวจการแผ่นดิน คนหนึ่งแสร้งเป็นพวกตัดแขนเสื้อเพื่อเข้าหา คนหนึ่งหลีกลี้หนีหน้าพวกตัดแขนเสื้อ ทว่ากลับตัดแขนเสื้อเสียเอง เมื่อสติปัญญาปะทะร้อยเล่ห์ในเกมชิงอำนาจแห่งราชสำนัก ฉู่หมิงอวิ่น ที่เอาแต่รุกไล่ตามจีบ ซูซื่ออวี้ เจอหน้าอีกฝ่ายเป็นต้องหยอดคำหวานด้วยมีแผนการบางอย่างอยู่ในใจ เขาจะทำให้จิตใจของผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเฉยชาและมั่นคงนี้ มีอันต้องสั่นคลอนเพราะคำพร่ำพลอดทุกคราที่เจอหน้า จนทลายฉายาบุรุษไร้ใจได้หรือไม่ หรือแผนโค่นล่ม จะกลับกลายเป็นแผนพิชิตรัก —.—.—.—.—.—.—.—.—.— ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์ บทที่ 2.2 รอยแตกบนผนังหินแผ่ขยายจากจุดเล็ก ๆ ออกไปรอบด้าน หลังจากเสียงอื้ออึงสองสามหนก้อนหินก็ถล่มลงดังสนั่น ด้านหลังเศษหินที่เกลื่อนเต็มพื้นปรากฏเส้นทางคับแคบมืดมิด ซูซื่ออวี้ถอนมือกลับ บริเวณนิ้วมีแสงเย็นส่องประกายแวบหนึ่ง พริบตาเดียวก็หายลับเข้าไปในแขนเสื้อ ทว่าก็เพียงพอให้ฉู่หมิงอวิ่นมองเห็นมันชัดเจน เป็นกระบี่สั้นติดข้อมือเล่มหนึ่ง มิน่าเล่าเมื่อครู่ถึงหักพัดอย่างไม่ลังเล ที่แท้บนตัวเขายังพกอาวุธไว้อีก ซูซื่ออวี้คว้าตะเกียงจากบนผนัง หันกลับมาเรียกฉู่หมิงอวิ่นให้ลุกขึ้น […]
君有疾否 ปฏิปักษ์คู่บัลลังก์ 如似我闻 หรูซื่อหว่อเหวิน เขียน เจ้าเจิน แปล LadyVanila วาด — โปรย — คนหนึ่งกุมอำนาจทางการทหาร คนหนึ่งกุมอำนาจผู้ตรวจการแผ่นดิน คนหนึ่งแสร้งเป็นพวกตัดแขนเสื้อเพื่อเข้าหา คนหนึ่งหลีกลี้หนีหน้าพวกตัดแขนเสื้อ ทว่ากลับตัดแขนเสื้อเสียเอง เมื่อสติปัญญาปะทะร้อยเล่ห์ในเกมชิงอำนาจแห่งราชสำนัก ฉู่หมิงอวิ่น ที่เอาแต่รุกไล่ตามจีบ ซูซื่ออวี้ เจอหน้าอีกฝ่ายเป็นต้องหยอดคำหวานด้วยมีแผนการบางอย่างอยู่ในใจ เขาจะทำให้จิตใจของผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเฉยชาและมั่นคงนี้ มีอันต้องสั่นคลอนเพราะคำพร่ำพลอดทุกคราที่เจอหน้า จนทลายฉายาบุรุษไร้ใจได้หรือไม่ หรือแผนโค่นล่ม จะกลับกลายเป็นแผนพิชิตรัก —.—.—.—.—.—.—.—.—.— ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์ บทที่ 3.1 นครฉางอันคึกคักขึ้นอีกสองสามส่วนภายในคืนเดียว หลี่เหยียนเจินฮ่องเต้วัยเยาว์ของต้าเซี่ยเถลิงราชย์ครบแปดปี สงครามซยงหนูสงบลง แคว้นพันธมิตรไม่ก้าวก่ายซึ่งกันและกัน ภัยแล้งที่ประสบเมื่อสองสามปีก่อนผ่านพ้นไป ใต้หล้าในที่สุดก็ค่อย ๆ ปรากฏสันติสุขเฉกเช่นชื่อรัชศก ‘ยงเหอ[1]’ เมื่อใส่ใจดูแลเรื่องใต้หล้าพอสมควรแล้ว หลี่เหยียนเจินก็อยากใส่ใจดูแลตนเอง พระโอรสในอดีตฮ่องเต้มีไม่มาก ทั้งสวรรคตตั้งแต่อายุยังน้อย หลี่เหยียนเจินไม่ทันประดับกวานก็เถลิงราชสมบัติแล้วยามนั้นซยงหนูรุกรานก่อความวุ่นวายบ่อยครั้ง […]
君有疾否 ปฏิปักษ์คู่บัลลังก์ 如似我闻 หรูซื่อหว่อเหวิน เขียน เจ้าเจิน แปล LadyVanila วาด — โปรย — คนหนึ่งกุมอำนาจทางการทหาร คนหนึ่งกุมอำนาจผู้ตรวจการแผ่นดิน คนหนึ่งแสร้งเป็นพวกตัดแขนเสื้อเพื่อเข้าหา คนหนึ่งหลีกลี้หนีหน้าพวกตัดแขนเสื้อ ทว่ากลับตัดแขนเสื้อเสียเอง เมื่อสติปัญญาปะทะร้อยเล่ห์ในเกมชิงอำนาจแห่งราชสำนัก ฉู่หมิงอวิ่น ที่เอาแต่รุกไล่ตามจีบ ซูซื่ออวี้ เจอหน้าอีกฝ่ายเป็นต้องหยอดคำหวานด้วยมีแผนการบางอย่างอยู่ในใจ เขาจะทำให้จิตใจของผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเฉยชาและมั่นคงนี้ มีอันต้องสั่นคลอนเพราะคำพร่ำพลอดทุกคราที่เจอหน้า จนทลายฉายาบุรุษไร้ใจได้หรือไม่ หรือแผนโค่นล่ม จะกลับกลายเป็นแผนพิชิตรัก —.—.—.—.—.—.—.—.—.— ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์ บทที่ 2.1 ลมราตรีพัดโชย ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดอกไม้ไฟ ประหนึ่งดวงดาราร่วงหล่นดุจสายฝน นครฉางอันในฐานะเมืองที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดในใต้หล้า แม้เข้าสู่ยามค่ำแล้วก็ยังคงคึกคักเป็นพิเศษ และในราตรีนี้ หน้าประตูจวนแห่งหนึ่งด้านทิศตะวันตกของเมืองมีผู้คนคลาคล่ำราวกับตลาด รถม้าล้ำค่าวิ่งผ่านหอมกำจายฟุ้งทั่วถนน เชื้อพระวงศ์ผู้มีชื่อเสียง ขุนนางคนสำคัญ มารวมตัวกันเกินกว่าครึ่งภายในเวลาอันรวดเร็ว สายตาของฉู่หมิงอวิ่นกวาดมองรอบบริเวณ ก่อนหยุดลงที่ซ่งเหิงซึ่งต้อนรับแขกเหรื่อด้วยใบหน้ายิ้มแย้มหน้าประตู […]