Category Archives: ทดลองอ่าน

모든 악당은 멍청이다 Every Villainis Lemon ตัวร้ายไม่ได้เรื่องทุกราย   จังนยัง เขียน ตรองสิริ แปล โปรย ปีเตอร์ เจ้าหน้าที่ซีไอเอได้รับมอบหมายให้เข้าร่วมภารกิจ ‘พ่อมด’ ไม่รู้ว่าโลกกลมหรือเป็นคราวซวย เมื่อเป้าหมายการจับกุมในภารกิจครั้งนี้กลับเป็นคนรักเก่าของเขา ไลนัส ทายาทธุกิจไอทียักษ์ใหญ่ คนรักเก่าของปีเตอร์ ตกเป้นผู้ต้องสงสัยว่าผลิตอาวุธสงคราม แถมยังเป็นผู้ป่วยจิตเวชขึ้นรุนแรง นับเป็นบุคคลอันตรายระดับที่ก่อให้เกิดสงครามโลกครั้งที่สามได้ ทว่าในความทรงจำของปีเตรอ์ ไลนัสดูไม่เหมือนคนบ้าคลั่งแบบนั้นแม้แต่น้อย ตลอดแปดปีที่ไม่ได้พบกัน เกิดอะไรขึ้นกับไลนัสกันนะ แล้วทำไมพบกันคราวนี้อีกฝ่ายดันทำเหมือนยังรักปีเตอร์มาตลอดล่ะ “ฉันยินดีโกหกคนทั้งโลก ขอเพียงให้ได้นายมา” “ทุกคำที่ฉันเคยพูดกับนายคือใจจริงของฉัน ไม่ว่านายจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม”   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   3.1   ช่วงเรียนต่อมหาวิทยาลัย ปีเตอร์หมกมุ่นกับการแฮ็กกิ้ง อืม อันที่จริงก็หมกมุ่นมาเป็นสิบปีแล้ว แต่เขาไม่เคยเบื่อเลย มีเด็กหนุ่มหลายคนทุ่มเทชีวิตจิตใจกับการเป็นแฮ็กเกอร์ฝีมือฉกาจ ปีเตอร์ก็เช่นกัน หลังตัดสินใจเรียนต่อที่เอ็มไอที[1] […]

โอตาคุวันสิ้นโลก 重生宅男的末世守则   暖荷 หน่วนเหอ เขียน เมิ่งเหวิน เเปล   — โปรย — โทรศัพท์จากเบอร์ที่ไม่รู้จักนำมาซึ่งความเปลี่ยนแปลงในชีวิตอีกครั้ง ของเหยียนเฟยและหลัวซวิน… ไม่สิ ของสมาชิกทุกคนในทีมโอตาคุเลยต่างหาก! ในเมื่อล่มหัวจมท้ายกันมาขนาดนี้ เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายกันมาตั้งเท่าไร ถ้าคนใดคนหนึ่งต้องการความช่วยเหลือ มีหรือที่พวกเขาจะทอดทิ้งกัน เพียงแต่… ทีมโอตาคุจะมีสมาชิกเพิ่มขึ้นอีกแล้วเรอะ คราวนี้ใครล่ะเนี่ย เพื่อให้มีเสบียงอาหารเลี้ยงปากท้องทุกคนได้อย่างพอเพียง ทีมโอตาคุตั้งใจแล้วว่าจะต้องหาทางขยายพื้นที่เพาะปลูกให้จงได้ แต่ดูเหมือนกฎระเบียบใหม่จะไม่เอื้อให้พวกเขาทำอะไรได้เลย แถมยังมีประกาศว่า ทางการเตรียมจะมาสำรวจสำมะโนประชากร?! ใครจะยอมให้คนบุกมาถึงบ้านกันเล่า… จะให้ใครมาเห็นสมบัติ ในบ้านชั้นสิบห้าและสิบหกของพวกเขาไม่ได้เด็ดขาด! หรือบางที ฐานที่มั่นแห่งนี้จะไม่ปลอดภัยสำหรับพวกเขาแล้ว?   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 163 เด็กน้อย   จากเด็กตัวแดงๆ กลายเป็นตัวม่วง   เตียงใหญ่ในห้องนอนและสิ่งของขนาดใหญ่ชิ้นอื่นๆ ไม่ได้ถูกขนไปด้วย หลัวซวินเดินเข้าไปในห้องแล้วสำรวจอย่างละเอียด จึงพบห่อผ้าเล็กๆ ห่อหนึ่งวางปะปนอยู่กับข้าวของจิปาถะในตู้เสื้อผ้า ห่อผ้านั้นเป็นผ้าคนละผืนกับที่พวกเขาเห็นเมื่อวานนี้ แต่เป็นกระโปรงและเสื้อเนื้อบางที่ไม่รู้ว่าหมอนั่นไปคุ้ยมาจากไหนในยุควันสิ้นโลกแล้วนำมาห่อพันร่างซูบเซียวผอมบางไว้ หากไม่มองดีๆ ก็คงนึกว่าเป็นกองผ้าขยุมๆ กองหนึ่งเฉยๆ หลัวซวินเห็นภาพนี้แล้วถึงกับมือไม้สั่น เพลิงโทสะปะทุขึ้นมาในใจ…นี่มันเล่นเอาเด็กไปซ่อนไว้ในตู้เสื้อผ้า แถมยังใช้ผ้าสกปรกมาห่อตัวเด็กซุกไว้อีก…ถ้าเมื่อครู่พวกเขาสองคนไม่ได้ยินเสียงร้อง […]

โอตาคุวันสิ้นโลก 重生宅男的末世守则   暖荷 หน่วนเหอ เขียน เมิ่งเหวิน เเปล   — โปรย — โทรศัพท์จากเบอร์ที่ไม่รู้จักนำมาซึ่งความเปลี่ยนแปลงในชีวิตอีกครั้ง ของเหยียนเฟยและหลัวซวิน… ไม่สิ ของสมาชิกทุกคนในทีมโอตาคุเลยต่างหาก! ในเมื่อล่มหัวจมท้ายกันมาขนาดนี้ เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายกันมาตั้งเท่าไร ถ้าคนใดคนหนึ่งต้องการความช่วยเหลือ มีหรือที่พวกเขาจะทอดทิ้งกัน เพียงแต่… ทีมโอตาคุจะมีสมาชิกเพิ่มขึ้นอีกแล้วเรอะ คราวนี้ใครล่ะเนี่ย เพื่อให้มีเสบียงอาหารเลี้ยงปากท้องทุกคนได้อย่างพอเพียง ทีมโอตาคุตั้งใจแล้วว่าจะต้องหาทางขยายพื้นที่เพาะปลูกให้จงได้ แต่ดูเหมือนกฎระเบียบใหม่จะไม่เอื้อให้พวกเขาทำอะไรได้เลย แถมยังมีประกาศว่า ทางการเตรียมจะมาสำรวจสำมะโนประชากร?! ใครจะยอมให้คนบุกมาถึงบ้านกันเล่า… จะให้ใครมาเห็นสมบัติ ในบ้านชั้นสิบห้าและสิบหกของพวกเขาไม่ได้เด็ดขาด! หรือบางที ฐานที่มั่นแห่งนี้จะไม่ปลอดภัยสำหรับพวกเขาแล้ว?   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 162 หายตัวไป   คนที่หายตัวไปกับของที่ทิ้งไว้   ความเงียบเหงาอ้างว้างแผ่คลุมไปทั้งห้อง ชายคนนั้นยืนมองมุมผนังห้องด้วยสายตาเหม่อลอยเล็กน้อย ที่ตรงนั้นเมื่อคืนยังวางลังกระดาษและท่อนไม้ที่เขาเที่ยวขนมาจากห้องว่างต่างๆ ด้วยความยากลำบากอยู่เลย ของพวกนี้ถือเป็นของดีที่ขาดไม่ได้เลยในช่วงฤดูหนาว เพราะสามารถใช้สร้างความอบอุ่น หรือต่อให้ไม่ใช่หน้าหนาว ก็จำเป็นต้องใช้เป็นฟืนเวลาหุงหาทำอาหารเช่นกัน ทว่าพวกหมอพยาบาลสามคนที่มาทำคลอดให้หลิวเซียงอวี่พอเห็นของพวกนี้ก็จ้องตาเป็นมัน หลังจากทำคลอดให้หลิวเซียงอวี่เสร็จก็อยากได้พวกมันทั้งกองไปแทนค่าจ้าง ผลสุดท้าย เมื่อเกิดเรื่องขึ้นกับหลิวเซียงอวี่ หลังจัดการธุระเรื่องเธอเสร็จเรียบร้อย คนพวกนั้นก็อาศัยช่วงชุลมุนขนของกองนั้นไปหมดแล้ว […]

鱼香四溢 ปลาน้อยของท่านเทพ 抹茶曲奇 หมั่วฉาฉวี่ฉี เขียน สี่เมษา แปล   — โปรย — อาเหลียนเป็นปลาฮวาเหลียนตัวน้อยธรรมดาๆ ที่มีตบะบำเพ็บเพียงสามร้อยปี นางมีความปรารถนาหนึ่ง ชีวิตนี้นางปรารถนาที่จะเป็นอาหารจานหลักของหรงหลิน เทพสงครามผู้สูงส่ง รูปโฉมงดงามเป็นหนึ่งในใต้หล้า ซึ่งครองตนบริสุทธิ์ผุดผ่องมาสามหมื่นปี อาเหลียนพยายามฝึกเซียนเพื่อให้ได้ใกล้ชิปดเขา และขุนตนเองให้อวบขาว กระทั่งในที่สุดก็สามารถนำไปปรุงอาหารได้แล้ว อาเหลียน “ซ่างเสิน ท่านชอบปลาน้ำแดงหรือปลานึ่งเจ้าคะ” หรงหลิน “…ข้าเป็นมังสวิรัติ”   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ   (ทดลองอ่านนี้ไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   3 ปลาโง่ตัวหนึ่งที่นิสัยเสีย (1)   วาจาของซ่างเสินศักดิ์สิทธิ์นัก ในเมื่อบอกแล้วว่าจะคืนความยุติธรรมให้นาง อาเหลียนย่อมเชื่อเขา ส่วนถ้อยคำชี้แนะจริงจังของซ่างเสินนี้ ในฐานะศิษย์แน่นอนว่าต้องจดจำใส่ใจ แต่ไหนแต่ไรอาเหลียนก็ไม่เคยคิดจะเป็นปลาที่หลงใหลวัตถุสิ่งของ ยามแยกจากกับอาผังนั้น อาผังก็เคยเตือนนางว่า คนที่สามารถเข้าจิ่วเซียวเก๋อได้ส่วนใหญ่เป็นคนที่มีฐานะและครอบครัวดี พอถึงเวลานั้นจะได้เจอบุรุษมากมาย เจ้าอย่าได้หลงมัวเมา และยิ่งอย่าคิดหวังว่าจะได้แต่งเข้าสกุลสูงศักดิ์ คนของที่นั่นล้วนไม่เหมาะกับเจ้า เจ้าจะต้องเรียนรู้วิชาเวทให้ดี เมื่อเวลานั้นถึงจะได้หวนคืนสู่บ้านเกิดอย่างภาคภูมิ ศิษย์จากจิ่วเซียวเก๋อที่โดดเด่นอย่างเจ้า […]

鱼香四溢 ปลาน้อยของท่านเทพ 抹茶曲奇 หมั่วฉาฉวี่ฉี เขียน สี่เมษา แปล   — โปรย — อาเหลียนเป็นปลาฮวาเหลียนตัวน้อยธรรมดาๆ ที่มีตบะบำเพ็บเพียงสามร้อยปี นางมีความปรารถนาหนึ่ง ชีวิตนี้นางปรารถนาที่จะเป็นอาหารจานหลักของหรงหลิน เทพสงครามผู้สูงส่ง รูปโฉมงดงามเป็นหนึ่งในใต้หล้า ซึ่งครองตนบริสุทธิ์ผุดผ่องมาสามหมื่นปี อาเหลียนพยายามฝึกเซียนเพื่อให้ได้ใกล้ชิปดเขา และขุนตนเองให้อวบขาว กระทั่งในที่สุดก็สามารถนำไปปรุงอาหารได้แล้ว อาเหลียน “ซ่างเสิน ท่านชอบปลาน้ำแดงหรือปลานึ่งเจ้าคะ” หรงหลิน “…ข้าเป็นมังสวิรัติ”   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ   (ทดลองอ่านนี้ไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   3 ปลาโง่ตัวหนึ่งที่นิสัยเสีย (2)   เมื่อหงเฉียวเซียนจื่อเข้ามาก็เห็นภูตปลาน้อยที่คอเอียงกำลังอดทนต่อความเจ็บปวดให้ฝูจู๋ขยับคอให้ตรง อาจเป็นเพราะเจ็บมากเกินไป ในดวงตาประกายน้ำสุกใสจึงมีชั้นน้ำเอ่อคลอบางๆ นางงามมากจริงๆ ทั้งยังอ่อนเยาว์กว่าตนมาก ขนาดตนมองอยู่ยังอดรู้สึกสงสารไม่ได้ ด้านฝูจู๋จิตใจว้าวุ่นไม่เป็นสุข เมื่อคิดว่าศิษย์น้องอยู่กับเจ้าหรงหลินนั่นสองต่อสองอาจเกิดอะไรขึ้นก็ได้ ไหนเลยจะยังมีแก่ใจรักษาพยาบาลเจ้าปลาหัวโตตัวนี้ ยามนี้เห็นศิษย์น้องเข้ามาหาเขา สีหน้าของฝูจู๋ฉายแววยินดีทันใด รีบรวบรวมสมาธิ จับลำคอของภูตปลาน้อย ออกแรงเพียงเบาๆ ก็ได้ยินเสียงกร๊อบดังขึ้น กระดูกที่อยู่ผิดที่ผิดทางก็กลับเข้าสู่ตำแหน่งเดิม […]

모든 악당은 멍청이다 Every Villainis Lemon ตัวร้ายไม่ได้เรื่องทุกราย   จังนยัง เขียน ตรองสิริ แปล โปรย ปีเตอร์ เจ้าหน้าที่ซีไอเอได้รับมอบหมายให้เข้าร่วมภารกิจ ‘พ่อมด’ ไม่รู้ว่าโลกกลมหรือเป็นคราวซวย เมื่อเป้าหมายการจับกุมในภารกิจครั้งนี้กลับเป็นคนรักเก่าของเขา ไลนัส ทายาทธุกิจไอทียักษ์ใหญ่ คนรักเก่าของปีเตอร์ ตกเป้นผู้ต้องสงสัยว่าผลิตอาวุธสงคราม แถมยังเป็นผู้ป่วยจิตเวชขึ้นรุนแรง นับเป็นบุคคลอันตรายระดับที่ก่อให้เกิดสงครามโลกครั้งที่สามได้ ทว่าในความทรงจำของปีเตรอ์ ไลนัสดูไม่เหมือนคนบ้าคลั่งแบบนั้นแม้แต่น้อย ตลอดแปดปีที่ไม่ได้พบกัน เกิดอะไรขึ้นกับไลนัสกันนะ แล้วทำไมพบกันคราวนี้อีกฝ่ายดันทำเหมือนยังรักปีเตอร์มาตลอดล่ะ “ฉันยินดีโกหกคนทั้งโลก ขอเพียงให้ได้นายมา” “ทุกคำที่ฉันเคยพูดกับนายคือใจจริงของฉัน ไม่ว่านายจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม”   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   2.2   พูดกันตรง ๆ เลยนะ ชีวิตซีไอเอก็เหมือนหนังบู๊ลุ้นระทึกอยู่เหมือนกัน แม้จะไม่ได้ทำงานเป็นเจ้าหน้าที่ภาคสนามก็ตาม ดูเอาเถอะว่าหลังจากปีเตอร์คิดว่า ‘เจ้าหน้าที่ซีไอเอก็เหมือนพนักงานบริษัทธรรมดา’ ผ่านไปยังไม่ทันครบยี่สิบสี่ชั่วโมง […]

모든 악당은 멍청이다 Every Villainis Lemon ตัวร้ายไม่ได้เรื่องทุกราย   จังนยัง เขียน ตรองสิริ แปล โปรย ปีเตอร์ เจ้าหน้าที่ซีไอเอได้รับมอบหมายให้เข้าร่วมภารกิจ ‘พ่อมด’ ไม่รู้ว่าโลกกลมหรือเป็นคราวซวย เมื่อเป้าหมายการจับกุมในภารกิจครั้งนี้กลับเป็นคนรักเก่าของเขา ไลนัส ทายาทธุกิจไอทียักษ์ใหญ่ คนรักเก่าของปีเตอร์ ตกเป้นผู้ต้องสงสัยว่าผลิตอาวุธสงคราม แถมยังเป็นผู้ป่วยจิตเวชขึ้นรุนแรง นับเป็นบุคคลอันตรายระดับที่ก่อให้เกิดสงครามโลกครั้งที่สามได้ ทว่าในความทรงจำของปีเตรอ์ ไลนัสดูไม่เหมือนคนบ้าคลั่งแบบนั้นแม้แต่น้อย ตลอดแปดปีที่ไม่ได้พบกัน เกิดอะไรขึ้นกับไลนัสกันนะ แล้วทำไมพบกันคราวนี้อีกฝ่ายดันทำเหมือนยังรักปีเตอร์มาตลอดล่ะ “ฉันยินดีโกหกคนทั้งโลก ขอเพียงให้ได้นายมา” “ทุกคำที่ฉันเคยพูดกับนายคือใจจริงของฉัน ไม่ว่านายจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม”   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   2.1   “ได้ยินว่าเขาเป็นลูกชายของธอมัส สวินนีย์” ปีเตอร์เงยหน้าเพราะคำว่าลูกชายของ ‘ธอมัส สวินนีย์’ ผู้ก่อตั้งบริษัทไอทีวิลสันซึ่งเป็นตำนานที่ยังมีลมหายใจสำหรับเหล่าคนคลั่งไคล้คอมพิวเตอร์ ปีเตอร์เห็นชายรูปร่างหน้าตาโดดเด่น แม้ฝ่ายนั้นกำลังเดินผ่านแคมปัสท่ามกลางกลุ่มคนอื่น […]

โอตาคุวันสิ้นโลก 重生宅男的末世守则   暖荷 หน่วนเหอ เขียน เมิ่งเหวิน เเปล   — โปรย — โทรศัพท์จากเบอร์ที่ไม่รู้จักนำมาซึ่งความเปลี่ยนแปลงในชีวิตอีกครั้ง ของเหยียนเฟยและหลัวซวิน… ไม่สิ ของสมาชิกทุกคนในทีมโอตาคุเลยต่างหาก! ในเมื่อล่มหัวจมท้ายกันมาขนาดนี้ เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายกันมาตั้งเท่าไร ถ้าคนใดคนหนึ่งต้องการความช่วยเหลือ มีหรือที่พวกเขาจะทอดทิ้งกัน เพียงแต่… ทีมโอตาคุจะมีสมาชิกเพิ่มขึ้นอีกแล้วเรอะ คราวนี้ใครล่ะเนี่ย เพื่อให้มีเสบียงอาหารเลี้ยงปากท้องทุกคนได้อย่างพอเพียง ทีมโอตาคุตั้งใจแล้วว่าจะต้องหาทางขยายพื้นที่เพาะปลูกให้จงได้ แต่ดูเหมือนกฎระเบียบใหม่จะไม่เอื้อให้พวกเขาทำอะไรได้เลย แถมยังมีประกาศว่า ทางการเตรียมจะมาสำรวจสำมะโนประชากร?! ใครจะยอมให้คนบุกมาถึงบ้านกันเล่า… จะให้ใครมาเห็นสมบัติ ในบ้านชั้นสิบห้าและสิบหกของพวกเขาไม่ได้เด็ดขาด! หรือบางที ฐานที่มั่นแห่งนี้จะไม่ปลอดภัยสำหรับพวกเขาแล้ว?   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 161 ชีวิตและความตาย   ในยุควันสิ้นโลก การเกิดและตายเป็นเรื่องธรรมดา   ทารกผู้คลอดก่อนกำหนดร้องไห้เสียงเบามากจนพยาบาลต้องตีก้นถึงจะส่งเสียงจ้าให้ได้ยิน ส่วนคนเป็นแม่…ตอนหลัวซวินและเหยียนเฟยเดินเข้าไปในห้อง ก็เห็นหลิวเซียงอวี่อยู่ในสภาพสะลึมสะลือ ผมเผ้ากระเซอะกระเซิง ภาพของคุณน้าที่เคยทำสีผมสวยสะดุดตา ชอบชี้นิ้วสั่งเจ้ากี้เจ้าการ กลายเป็นคุณป้าหน้าขาวซีดร่างบวมฉุ ขนาดหลัวซวินเห็นแล้วยังรู้สึกสังเวช ฝ่ายเหยียนเฟยกลับไม่พูดอะไร ซ้ำยังไม่ทำอะไรด้วย เขามองหลิวเซียงอวี่ซึ่งท่าทางเหมือนครึ่งหลับครึ่งตื่น ไม่รู้สึกตัวว่าลูกชายคนโตมาเยี่ยม จากนั้นเขาก็เลื่อนสายตาไปมองเด็กทารกตัวแดงๆ […]

โอตาคุวันสิ้นโลก 重生宅男的末世守则   暖荷 หน่วนเหอ เขียน เมิ่งเหวิน เเปล   — โปรย — โทรศัพท์จากเบอร์ที่ไม่รู้จักนำมาซึ่งความเปลี่ยนแปลงในชีวิตอีกครั้ง ของเหยียนเฟยและหลัวซวิน… ไม่สิ ของสมาชิกทุกคนในทีมโอตาคุเลยต่างหาก! ในเมื่อล่มหัวจมท้ายกันมาขนาดนี้ เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายกันมาตั้งเท่าไร ถ้าคนใดคนหนึ่งต้องการความช่วยเหลือ มีหรือที่พวกเขาจะทอดทิ้งกัน เพียงแต่… ทีมโอตาคุจะมีสมาชิกเพิ่มขึ้นอีกแล้วเรอะ คราวนี้ใครล่ะเนี่ย เพื่อให้มีเสบียงอาหารเลี้ยงปากท้องทุกคนได้อย่างพอเพียง ทีมโอตาคุตั้งใจแล้วว่าจะต้องหาทางขยายพื้นที่เพาะปลูกให้จงได้ แต่ดูเหมือนกฎระเบียบใหม่จะไม่เอื้อให้พวกเขาทำอะไรได้เลย แถมยังมีประกาศว่า ทางการเตรียมจะมาสำรวจสำมะโนประชากร?! ใครจะยอมให้คนบุกมาถึงบ้านกันเล่า… จะให้ใครมาเห็นสมบัติ ในบ้านชั้นสิบห้าและสิบหกของพวกเขาไม่ได้เด็ดขาด! หรือบางที ฐานที่มั่นแห่งนี้จะไม่ปลอดภัยสำหรับพวกเขาแล้ว? ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 160 ชีวิตใหม่   เกิดมาในยุคนี้ ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องดีหรือไม่ดีกันแน่   หลัวซวิน เหยียนเฟย และจางซู่ สามกำลังหลักของทีมทำงานยุ่งมาครึ่งค่อนวัน แต่ละคนเดินออกมาจากห้องเพาะปลูกในสภาพตัวเหม็นหึ่ง พวกเขาไม่พูดพร่ำให้เสียเวลา ต่างตรงดิ่งกลับบ้านไปอาบน้ำทันที พวกหลี่เถี่ยเองก็ทำงานง่วนกันอยู่นานพักใหญ่ กระทั่งพวกหลัวซวินทำงานเสร็จแล้ว พวกเขากลับยังหาข้อมูลอะไรไม่ได้เลย… ก่อนที่พวกเขาจะออกจากงานได้ยัดไฟล์ข้อมูลต่างๆ นานาที่ไม่รู้ว่าคืออะไรบ้าง ‘ติดมือ’ กลับมาด้วย […]

鱼香四溢 ปลาน้อยของท่านเทพ 抹茶曲奇 หมั่วฉาฉวี่ฉี เขียน สี่เมษา แปล   — โปรย — อาเหลียนเป็นปลาฮวาเหลียนตัวน้อยธรรมดาๆ ที่มีตบะบำเพ็บเพียงสามร้อยปี นางมีความปรารถนาหนึ่ง ชีวิตนี้นางปรารถนาที่จะเป็นอาหารจานหลักของหรงหลิน เทพสงครามผู้สูงส่ง รูปโฉมงดงามเป็นหนึ่งในใต้หล้า ซึ่งครองตนบริสุทธิ์ผุดผ่องมาสามหมื่นปี อาเหลียนพยายามฝึกเซียนเพื่อให้ได้ใกล้ชิปดเขา และขุนตนเองให้อวบขาว กระทั่งในที่สุดก็สามารถนำไปปรุงอาหารได้แล้ว อาเหลียน “ซ่างเสิน ท่านชอบปลาน้ำแดงหรือปลานึ่งเจ้าคะ” หรงหลิน “…ข้าเป็นมังสวิรัติ”   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ   (ทดลองอ่านนี้ไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์) 2 ปลาโง่ตัวหนึ่งที่ชอบก่อเรื่อง (1)   ซ่างเสินล้วนมีที่พำนักเซียนเป็นของตนเอง หรงหลินพำนักอยู่ที่ตำหนักเซียวเหยา หลายพันปีมานี้ทั้งสามดินแดนสงบสุขยิ่ง คนที่เลื่อนขั้นขึ้นเป็นเซียนก็มีจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ที่พำนักของแดนสวรรค์จึงไม่เพียงพอแล้ว บนสวรรค์ชั้นฟ้าแห่งนี้มีแค่หรงหลินพำนักอยู่เพียงผู้เดียว เป็นสถานที่ที่โอ่อ่าและเวิ้งว้างที่สุด หรงหลินพำนักในตำหนักเซียวเหยาคนเดียวเป็นเวลาหลายหมื่นปีแล้ว ในที่สุดเมื่อสามพันปีก่อนก็ได้ต้อนรับเซียวไป๋เพื่อนบ้านเพียงคนเดียวเข้ามา เมื่อกลับถึงตำหนักเซียวเหยา หรงหลินก็หยิบผลฟักทองสลักรูปหงส์ออกมาจากแขนเสื้อ แม้ไม่อยากยอมรับ ทว่าก็เป็นเวลานานแล้วจริงๆ ที่เขาไม่เคยได้รับของขวัญจากผู้ใด เนิ่นนานเสียจนเขาลืมไปว่านานเท่าไรแล้ว บางทีอาจเป็นเมื่อสามพันปีก่อนหน้า บางทีอาจเป็นห้าพันปีก่อน […]