Author Archives: AMARINBOOKS TEAM

โอตาคุวันสิ้นโลก 重生宅男的末世守则   暖荷 หน่วนเหอ เขียน เมิ่งเหวิน เเปล   — โปรย — การย้ายบ้านออกมานอกเขตกำแพงแกร่งกร้าวของฐานที่มั่น ตะวันตกเฉียงใต้ ทำให้ทีมโอตาคุต้องผจญกับโลกกว้างใหญ่ ที่ถึงจะมีอิสรภาพ แต่ก็มีอุปสรรค และบททดสอบมากมายรออยู่ ไหนจะสัตว์กลายพันธุ์แปลกๆ ที่สื่อสารกันไม่เข้าใจ ไหนจะกลุ่มคนที่จ้องจะหาประโยชน์เอารัดเอาเปรียบ ไหนจะความหลงระเริงส่วนตัว พากันเล่นสนุกกันอย่างเมามัน… เอ๋ มันเกิดอะไรกันขึ้นกับทีมโอตาคุกันล่ะเนี่ย! ชาติที่แล้วหลัวซวินใช้เวลาร่วมสิบปี เก็บเกี่ยวประสบการณ์ ในยุควันสิ้นโลกมาพลิกชะตาชีวิตของชาตินี้ได้ใหม่ แต่ความเปลี่ยนแปลงที่ส่งผลกระทบต่อๆไป ทำให้หลายเหตุการณ์ ต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง แต่การฝ่าฟันอุปสรรคร่วมกับทีมโอตาคุ หลายต่อหลายครั้งได้พิสูจน์ให้เขามั่นใจแล้วว่า อนาคตข้างหน้าจะเป็นอย่างไร… ก็มาดิค้าบ~   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 219 ดิจิทัลมอลล์   ศูนย์รวมสินค้าอิเล็กทรอนิกส์ในวันวาน   อาจเป็นเพราะมีคนตายอยู่บนถนนข้างนอกเมื่อวานนี้ ดังนั้นตั้งแต่พวกหลัวซวินตื่นมาช่วงกลางดึกจนถึงเช้าตรู่จึงพบว่ามีซอมบี้มาเดินป้วนเปี้ยนอยู่ตามท้องถนนเป็นจำนวนมาก พวกเขาออกไปฆ่าซอมบี้ที่อยู่ในละแวกใกล้เคียง จากนั้นหลัวซวินก็รอให้เหยียนเฟยซ่อมแซม ‘รถปลอม’ ที่ได้รับความเสียหายเมื่อวานนี้เสร็จก่อน ค่อยเรียกทุกคนขึ้นรถออกเดินทางกันต่อ ระหว่างทางยังเจอซอมบี้เป็นระยะๆ โดยเฉพาะเมื่อเข้าสู่เขตใจกลางเมือง ซอมบี้ยิ่งมีจำนวนเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ตอนนั้นทางฐานที่มั่นเลือกระเบิดอาคารต่างๆ ทางเขตตัวเมืองฝั่งใต้ […]

《妻恩浩蕩》 โฉมตรูคู่หทัย   จี้ชิว เขียน เหมยชมจันทร์ & เชาว์เหลียน แปล   — โปรย — เฟิงจื่ออี จากเด็กหญิงตัวน้อยในครอบครัวที่กุมความลับบางอย่างจนถูกปองร้าย ต้องกลายสถานะมาเป็นหญิงรับใช้ของ ฉีเทียนเฮ่า เจ้าเมืองจูเช่ว์ วันเวลาในจวนเหล่านั้นนางอยู่เย็นเป็นสุข ด้วยทุกคนในจวนรักนางประหนึ่งคนในครอบครัวเดียวกัน แต่แล้ววันหนึ่งเพื่อช่วยขจัดภัยพาลและตามล่าหาสมบัติ เพลงกล่อมเด็กที่มารดาเคยสอนร้องครั้งเยาว์วัยกลับกลายเป็นลายแทงขุมทรัพย์!   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   3   ใกล้เข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วง พิรุณยังคงตกกระหน่ำไม่หยุด เมื่อตกลงบนพื้นโคลนจึงกลายเป็นแอ่งน้ำขังขนาดเล็ก พาให้ผู้คนที่สัญจรไปมาลำบากขึ้น เฟิงจื่ออีที่ถือร่มกระดาษเคลือบน้ำมันก็ยังต้านความแรงของสายฝนไม่อยู่ กระโปรงเปียกชุ่มจนแนบไปกับผิวนอกจากเป็นอุปสรรคต่อการก้าวเดินแล้ว ความเหนอะหนะก็ทำให้นางไม่สบายตัวเช่นกัน กอปรกับรู้สึกปวดหัวมาหลายวันแล้ว นางในยามนี้จึงแค่อยากกลับจวนสกุลฉีไวๆ เท่านั้น หากพ้นจากหมู่บ้านและเข้าเมืองได้เมื่อไรถนนหนทางก็จะสะดวกมากขึ้น อีกทั้งอยู่ไม่ไกลจากจวนสกุลฉีแล้ว ครั้นคิดถึงตรงนี้ นางก็กอดห่อกระดาษน้ำมันในอ้อมแขนให้แน่นขึ้นอีกนิด ด้วยกลัวว่ามันจะเปียกฝน ผ่านไปสักพักนางก็หยุดฝีเท้าลงอีกครั้ง แล้วเอียงศีรษะเพื่อหนีบร่มเอาไว้ จากนั้นสอดมือเข้าไปในแขนเสื้อเพื่อคลำหากระเป๋าลับ สิ่งที่มือสัมผัสโดนทำให้นางสบายใจจนเผยอยิ้มที่มุมปาก ในห่อกระดาษน้ำมันเป็นขนมที่จะให้ฉีเทียนสี่ คราวก่อนเคยพกติดมือกลับมา แม้ชิ้นเล็กกว่าปกติ แต่รสชาติหวานและกรอบกว่าของในเมือง […]

《妻恩浩蕩》 โฉมตรูคู่หทัย   จี้ชิว เขียน เหมยชมจันทร์ & เชาว์เหลียน แปล   — โปรย — เฟิงจื่ออี จากเด็กหญิงตัวน้อยในครอบครัวที่กุมความลับบางอย่างจนถูกปองร้าย ต้องกลายสถานะมาเป็นหญิงรับใช้ของ ฉีเทียนเฮ่า เจ้าเมืองจูเช่ว์ วันเวลาในจวนเหล่านั้นนางอยู่เย็นเป็นสุข ด้วยทุกคนในจวนรักนางประหนึ่งคนในครอบครัวเดียวกัน แต่แล้ววันหนึ่งเพื่อช่วยขจัดภัยพาลและตามล่าหาสมบัติ เพลงกล่อมเด็กที่มารดาเคยสอนร้องครั้งเยาว์วัยกลับกลายเป็นลายแทงขุมทรัพย์!   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   2   เฟิงจื่ออีผลักประตูห้องหนังสือเบาๆ พลางถอนหายใจ จากนั้นข้ามธรณีประตูพร้อมกับปิดประตูห้อง จังหวะก้าวเดินนวยนาด ดูจากความเร็วก็พอมองออกว่านางไม่อยากเดินไปข้างหน้า ทว่าต่อให้ไกลเพียงใดก็ต้องเดินไปถึงอยู่ดี ยิ่งกว่านั้นระยะทางยังห่างกันเพียงประตูห้องกับโต๊ะหนังสือเท่านั้น นางถอนหายใจอีกครั้งพร้อมกับสูดหายใจเข้าลึก แล้วนั่งเก้าอี้ที่ทำจากไม้จันทน์แดงอย่างสงบเสงี่ยม ที่พักแขนสองข้างแกะสลักเป็นสัตว์เทวะรูปวิหคเพลิง ระดับความประณีตนี้บ่งบอกถึงความร่ำรวยของเจ้านายได้ไม่ยาก แต่น่าเสียดายที่มือของนางไร้วาสนาจะได้สัมผัสวิหคเพลิงเพื่อดูว่าเสมือนจริงเพียงใด เพราะตั้งแต่นางนั่งเก้าอี้ มือขวาก็ได้แต่จับสิ่งของที่มีรูปร่างเหมือนพู่กันให้มั่นคง มือซ้ายมีโอกาสได้สัมผัสเพียงแผ่นกระดาษบางๆ เท่านั้น เฟิงจื่ออีใช้มือซ้ายพลิกหน้ากระดาษ มือขวาคัดลอกบัญชีแยกประเภททั่วไป ลายมือของนางจัดว่างามยิ่ง ซ้ำยังเห็นร่องรอยของความเพียรพยายามในนั้นด้วย แต่แล้วจู่ๆ บัญชีรายการหนึ่งกลับทำให้นางขมวดคิ้วพลางหยุดคิดชั่วขณะ ก่อนเลิกทำบัญชี […]

โอตาคุวันสิ้นโลก 重生宅男的末世守则   暖荷 หน่วนเหอ เขียน เมิ่งเหวิน เเปล   — โปรย — การย้ายบ้านออกมานอกเขตกำแพงแกร่งกร้าวของฐานที่มั่น ตะวันตกเฉียงใต้ ทำให้ทีมโอตาคุต้องผจญกับโลกกว้างใหญ่ ที่ถึงจะมีอิสรภาพ แต่ก็มีอุปสรรค และบททดสอบมากมายรออยู่ ไหนจะสัตว์กลายพันธุ์แปลกๆ ที่สื่อสารกันไม่เข้าใจ ไหนจะกลุ่มคนที่จ้องจะหาประโยชน์เอารัดเอาเปรียบ ไหนจะความหลงระเริงส่วนตัว พากันเล่นสนุกกันอย่างเมามัน… เอ๋ มันเกิดอะไรกันขึ้นกับทีมโอตาคุกันล่ะเนี่ย! ชาติที่แล้วหลัวซวินใช้เวลาร่วมสิบปี เก็บเกี่ยวประสบการณ์ ในยุควันสิ้นโลกมาพลิกชะตาชีวิตของชาตินี้ได้ใหม่ แต่ความเปลี่ยนแปลงที่ส่งผลกระทบต่อๆไป ทำให้หลายเหตุการณ์ ต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง แต่การฝ่าฟันอุปสรรคร่วมกับทีมโอตาคุ หลายต่อหลายครั้งได้พิสูจน์ให้เขามั่นใจแล้วว่า อนาคตข้างหน้าจะเป็นอย่างไร… ก็มาดิค้าบ~   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 218 ประจันหน้า   เจอการต่อสู้แบบซึ่งหน้ากลางทาง   “อะไรน่ะ เกิดอะไรขึ้น” คนทั้งกลุ่มกรูกลับไปเบียดกันอยู่ตรงประตู แล้วมองลอดช่องหน้าต่างเล็กๆ ออกไปข้างนอก ไม่ต้องให้พวกเขารอนานก็เห็นรถหลายคันวิ่งส่ายไปส่ายมาบนถนน เสียงเครื่องยนต์ดังสนั่น ตามด้วยเสียงล้อบดกับถนนจากการเบรกจนเกิดเสียงดังแสบแก้วหู เฉี่ยวผ่านรถที่จอดอยู่ริมถนนพุ่งมาทางที่พวกหลัวซวินอยู่ บนหลังคาของรถหลายคันในกลุ่มนั้นมีซอมบี้หลายตัวเกาะอยู่ รถสองคันที่มองเห็นทางไม่ชัดขับเฉียดรถของพวกหลัวซวินที่จอดอยู่ข้างทาง และมีคันหนึ่งพุ่งชน […]

โอตาคุวันสิ้นโลก 重生宅男的末世守则   暖荷 หน่วนเหอ เขียน เมิ่งเหวิน เเปล   — โปรย — การย้ายบ้านออกมานอกเขตกำแพงแกร่งกร้าวของฐานที่มั่น ตะวันตกเฉียงใต้ ทำให้ทีมโอตาคุต้องผจญกับโลกกว้างใหญ่ ที่ถึงจะมีอิสรภาพ แต่ก็มีอุปสรรค และบททดสอบมากมายรออยู่ ไหนจะสัตว์กลายพันธุ์แปลกๆ ที่สื่อสารกันไม่เข้าใจ ไหนจะกลุ่มคนที่จ้องจะหาประโยชน์เอารัดเอาเปรียบ ไหนจะความหลงระเริงส่วนตัว พากันเล่นสนุกกันอย่างเมามัน… เอ๋ มันเกิดอะไรกันขึ้นกับทีมโอตาคุกันล่ะเนี่ย! ชาติที่แล้วหลัวซวินใช้เวลาร่วมสิบปี เก็บเกี่ยวประสบการณ์ ในยุควันสิ้นโลกมาพลิกชะตาชีวิตของชาตินี้ได้ใหม่ แต่ความเปลี่ยนแปลงที่ส่งผลกระทบต่อๆไป ทำให้หลายเหตุการณ์ ต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง แต่การฝ่าฟันอุปสรรคร่วมกับทีมโอตาคุ หลายต่อหลายครั้งได้พิสูจน์ให้เขามั่นใจแล้วว่า อนาคตข้างหน้าจะเป็นอย่างไร… ก็มาดิค้าบ~   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 217 เขตตัวเมือง   เหล่าคนบ้านนอกที่ไม่ได้เข้าเมืองกันมานาน   ฐานทัพใหม่ของทีมโอตาคุตั้งอยู่ค่อนไปทางใต้ของเขตตะวันตกเฉียงใต้ของเมืองเออีกที หากขับรถมุ่งหน้าไปทางตะวันตกเฉียงเหนือของเมือง ใช้เวลาหนึ่งวันกว่าๆก็จะถึงฐานที่มั่นตะวันตกเฉียงใต้ (หลังวันสิ้นโลกถนนมีสภาพเป็นหลุมเป็นบ่อ หลายที่พังทรุด จึงต้องขับอ้อมอย่างไม่มีทางเลือก) แต่ถ้าพวกเขาอยากไปทางตอนเหนือของเมืองเอ ซึ่งเป็นศูนย์รวมสินค้าอิเล็กทรอนิกส์โดยเฉพาะ ก็ต้องขับผ่าทะลุไปเกือบครึ่งค่อนเมืองถึงจะถึงที่นั่นได้เร็วที่สุด หรือจะขับเลี่ยงเมืองไปตามถนนรอบนอกเขตตัวเมืองก็ได้ แต่แบบนั้นต้องใช้เวลานานเท่าไรกันล่ะ ที่สำคัญ […]

《妻恩浩蕩》 โฉมตรูคู่หทัย   จี้ชิว เขียน เหมยชมจันทร์ & เชาว์เหลียน แปล   — โปรย — เฟิงจื่ออี จากเด็กหญิงตัวน้อยในครอบครัวที่กุมความลับบางอย่างจนถูกปองร้าย ต้องกลายสถานะมาเป็นหญิงรับใช้ของ ฉีเทียนเฮ่า เจ้าเมืองจูเช่ว์ วันเวลาในจวนเหล่านั้นนางอยู่เย็นเป็นสุข ด้วยทุกคนในจวนรักนางประหนึ่งคนในครอบครัวเดียวกัน แต่แล้ววันหนึ่งเพื่อช่วยขจัดภัยพาลและตามล่าหาสมบัติ เพลงกล่อมเด็กที่มารดาเคยสอนร้องครั้งเยาว์วัยกลับกลายเป็นลายแทงขุมทรัพย์!   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   บทนำ   “แคว้นหงเย่ว์ยืนยงหมื่นหมื่นปี แม่น้ำจูเจียงหล่อเลี้ยงไพร่ฟ้านับหมื่น สี่สมุทรเนืองหนุนจมเกาะเซียน ทรัพย์ศฤงคารซ่อนใต้ปฐพี หนึ่งกุญแจหนึ่งแผนที่ต้องพร้อมพรักหากปรารถนาขุมทรัพย์ มังกรเขียว[1]พิทักษ์ประตู พยัคฆ์ขาวปกปักแปดทิศ วิหคเพลิงเต่าดำร่วมปกป้องสมบัติ แว่นแคว้นจึงมั่งคั่งหลายพันปี” ในหมู่บ้านเล็กๆ นอกเมืองจูเช่ว์ เด็กๆ วิ่งโอบล้อมกันเป็นวงกลมพลางจับมือกันร้องเพลงกล่อมเด็กที่ทุกคนในแคว้นหงเย่ว์ร้องได้ แม้เป็นเพลงกล่อมเด็กธรรมดาๆ ทว่าร้องเกี่ยวกับตำนานของแคว้นหงเย่ว์ กล่าวกันว่าหลายร้อยปีก่อน บรรพบุรุษของแคว้นหงเย่ว์ร่ำรวยจากทรัพย์สมบัติที่เทพเจ้าทิ้งไว้ที่แม่น้ำจูเจียงแห่งนั้น จึงสถาปนาแคว้นขึ้น ยิ่งกว่านั้นบางคนยังบอกว่าสมบัติที่บรรพบุรุษเจอครั้งนั้นยังใช้ไม่หมด เหลือตกทอดไว้ให้ชนรุ่นหลังบ้างบางส่วน เพลงกล่อมเด็กนี้จึงเป็นคำบอกใบ้แก่อนุชนรุ่นหลังที่กำลังตามหาขุมสมบัติ ดังนั้นช่วงเวลาหลายร้อยปีที่ผ่านมาจึงมีแต่คนละโมบที่ง่วนอยู่กับการตามหาสมบัติของแคว้นหงเย่ว์ทั้งสิ้น ทว่านับแต่ก่อตั้งแคว้นก็ผ่านมาหลายร้อยปีแล้ว […]

《妻恩浩蕩》 โฉมตรูคู่หทัย   จี้ชิว เขียน เหมยชมจันทร์ & เชาว์เหลียน แปล   — โปรย — เฟิงจื่ออี จากเด็กหญิงตัวน้อยในครอบครัวที่กุมความลับบางอย่างจนถูกปองร้าย ต้องกลายสถานะมาเป็นหญิงรับใช้ของ ฉีเทียนเฮ่า เจ้าเมืองจูเช่ว์ วันเวลาในจวนเหล่านั้นนางอยู่เย็นเป็นสุข ด้วยทุกคนในจวนรักนางประหนึ่งคนในครอบครัวเดียวกัน แต่แล้ววันหนึ่งเพื่อช่วยขจัดภัยพาลและตามล่าหาสมบัติ เพลงกล่อมเด็กที่มารดาเคยสอนร้องครั้งเยาว์วัยกลับกลายเป็นลายแทงขุมทรัพย์!   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   1 ช่วงเทศกาลชิงหมิง[1] ฝนมักตกโปรยปราย ทว่าตกต่อเนื่องกันมาเดือนกว่าแล้วก็ยังไม่มีทีท่าว่าท้องฟ้าจะแจ่มใสสักที ฝนตกลงบนพื้นถนนที่กลายเป็นดินโคลน ทำให้ถนนของทางการที่มีน้ำขังอยู่แล้วยิ่งสัญจรลำบากขึ้นกว่าเดิม บุรุษวัยกลางคนผู้หนึ่งและหนูน้อยถือร่มกระดาษขาดๆ คันหนึ่ง ละอองฝนกลายเป็นหยดน้ำฝนไหลผ่านรูขาดๆ ที่ร่ม จนคนทั้งคู่ที่อยู่ใต้ร่มเปียกปอน ทว่าทั้งสองกลับยังคงดื้อดึงค่อยๆ ก้าวเท้าไปข้างหน้า ชายหลังค่อมวัยกลางคนผู้นั้นเดินลากขากะเผลกข้างหนึ่ง เขาเพิ่งอายุสี่สิบต้นๆ แท้ๆ แต่การโหมทำงานหนักทั้งปีทำให้เขาดูเหมือนผู้เฒ่าอายุหกสิบ ไม่ใช่แค่หน้าซีด กระทั่งตอนนี้ก็ยังหอบแฮ่กประหนึ่งวัว เดินสามก้าวต้องพักหนึ่งก้าว เดินเหินแต่ละทีก็กะโผลกกะเผลกจนเหมือนจะสะดุดล้มได้ทุกเมื่อ ต้องให้หนูน้อยที่ยังสูงไม่พ้นเอวช่วยพยุงถึงเดินสะดวกขึ้นมาบ้าง “ยายหนู หิวหรือไม่” “ไม่หิวเจ้าค่ะ” […]

《古代吃货生存指南》 คู่มือการเอาตัวรอดของนักกิน   เข่อเล่อเจียงทัง เขียน เสี่ยวหวา แปล   — โปรย — บล็อกเกอร์สาวด้านอาหารทะลุมิติมาเป็น เจียงซูเหย่า ผู้เป็นดั่งถุงฟางข้าวใบหนึ่ง นางวางแผนบีบบังคับให้ เซี่ยสวิน บุรุษหนุ่มผู้มีความสามารถโดดเด่นเหนือใครรับนางเป็นภริยา นางผู้ไม่เหมือนใคร เพราะมองโลกตามหลักความเป็นจริง ไม่เคยปรารถนาความรักจากสามี ช่วงเวลาที่ออกเรือนกลับกลับกลายเป็นช่วงเวลาที่นางมีอิสรเสรีที่สุด ขอเพียงได้ทำอาหารที่ชื่นชอบและกตัญญูต่อมารดา เท่านี้นางก็พึงใจแล้วจริงๆ สามีน่ะหรือ… ที่แท้ก็หล่อเหลาสมดังคำเล่าลือ เขาเป็นดั่งหิมะบนยอดเขาที่ขาวโพลน เป็นดั่งโสมที่ส่องแสงสุกสกาวท่ามกลางหมู่เมฆ เป็นสิ่งที่คนธรรมดามิอาจจินตนาการถึง บุรุษรูปงามระดับบนี้ไม่มีทางแตะต้องนาง วันเวลาของนางหลังจากนี้ปลอดภัยแล้ว!   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   6   เซียงหยางปั๋วฮูหยินสบถด่าในใจว่าเจ้าเฒ่าสารเลว ความสามารถในการเสแสร้งนี่ไม่เลวจริงๆ แต่คำพูดสั้นๆ แค่สองคำนั้นหมายความว่าอันใด ถึงอย่างนั้นก็สมควรพูดสักหลายคำกระมัง ความสามารถในการปลอบโยนเหล่าอนุภรรยาในวันธรรมดาไปตายที่ใดแล้วเล่า นางรีบแก้ไขสถาการณ์นี้ ยิ้มกล่าว “กินกันเถิด” หางตาเหลือบเห็นเซียงหยางปั๋วขยับตะเกียบคีบปลาต้มพริกอีกครั้ง ก็อดกังขาไม่ได้ ตาเฒ่าผู้นี้รักเอ็นดูเหยาเหย่าถึงเพียงนี้ตั้งแต่เมื่อใด ครั้งนี้คงมากเกินไปที่จะเสียสละเพื่อเห็นแก่หน้าของนาง อย่างไรก็ตามคุณหนูตระกูลสูงศักดิ์ไม่จำเป็นจะต้องเชี่ยวชาญการทำอาหาร แค่มีใจกตัญญูก็พอแล้ว […]

โอตาคุวันสิ้นโลก 重生宅男的末世守则   暖荷 หน่วนเหอ เขียน เมิ่งเหวิน เเปล   — โปรย — การย้ายบ้านออกมานอกเขตกำแพงแกร่งกร้าวของฐานที่มั่น ตะวันตกเฉียงใต้ ทำให้ทีมโอตาคุต้องผจญกับโลกกว้างใหญ่ ที่ถึงจะมีอิสรภาพ แต่ก็มีอุปสรรค และบททดสอบมากมายรออยู่ ไหนจะสัตว์กลายพันธุ์แปลกๆ ที่สื่อสารกันไม่เข้าใจ ไหนจะกลุ่มคนที่จ้องจะหาประโยชน์เอารัดเอาเปรียบ ไหนจะความหลงระเริงส่วนตัว พากันเล่นสนุกกันอย่างเมามัน… เอ๋ มันเกิดอะไรกันขึ้นกับทีมโอตาคุกันล่ะเนี่ย! ชาติที่แล้วหลัวซวินใช้เวลาร่วมสิบปี เก็บเกี่ยวประสบการณ์ ในยุควันสิ้นโลกมาพลิกชะตาชีวิตของชาตินี้ได้ใหม่ แต่ความเปลี่ยนแปลงที่ส่งผลกระทบต่อๆไป ทำให้หลายเหตุการณ์ ต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง แต่การฝ่าฟันอุปสรรคร่วมกับทีมโอตาคุ หลายต่อหลายครั้งได้พิสูจน์ให้เขามั่นใจแล้วว่า อนาคตข้างหน้าจะเป็นอย่างไร… ก็มาดิค้าบ~   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 215 ข่าวใหม่   มีข่าวใหม่ ข่าวล่าสุด ข่าวใหญ่มากๆ เลยพี่!   ขณะที่พวกหลัวซวินส่วนหนึ่งกำลังทำงานก่อสร้างกันอย่างขมีขมัน ด้านเหอเฉียนคุนกับอู๋ซินผู้รับผิดชอบงานตรวจสอบข้อมูลข่าวสารและภาพถ่ายจากดาวเทียมเป็นประจำทุกวันก็มีความคืบหน้าอีกครั้ง ตอนที่เห็นข้อมูลซึ่งอดตาหลับขับตานอนคัดกรองออกมาอย่างยากลำบากนั้นทั้งคู่ต่างช็อกกันไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็รีบหอบของวิ่งไปหาทุกคนที่ ‘ไซต์งาน’… ใช่แล้ว ตอนนี้บนพื้นดินถูกทุกคนขุดเจาะจนกลายเป็นหลุมใหญ่ๆ ดูคล้ายพื้นที่ก่อสร้างไม่มีผิด “หัวหน้าครับ […]

โอตาคุวันสิ้นโลก 重生宅男的末世守则   暖荷 หน่วนเหอ เขียน เมิ่งเหวิน เเปล   — โปรย — การย้ายบ้านออกมานอกเขตกำแพงแกร่งกร้าวของฐานที่มั่น ตะวันตกเฉียงใต้ ทำให้ทีมโอตาคุต้องผจญกับโลกกว้างใหญ่ ที่ถึงจะมีอิสรภาพ แต่ก็มีอุปสรรค และบททดสอบมากมายรออยู่ ไหนจะสัตว์กลายพันธุ์แปลกๆ ที่สื่อสารกันไม่เข้าใจ ไหนจะกลุ่มคนที่จ้องจะหาประโยชน์เอารัดเอาเปรียบ ไหนจะความหลงระเริงส่วนตัว พากันเล่นสนุกกันอย่างเมามัน… เอ๋ มันเกิดอะไรกันขึ้นกับทีมโอตาคุกันล่ะเนี่ย! ชาติที่แล้วหลัวซวินใช้เวลาร่วมสิบปี เก็บเกี่ยวประสบการณ์ ในยุควันสิ้นโลกมาพลิกชะตาชีวิตของชาตินี้ได้ใหม่ แต่ความเปลี่ยนแปลงที่ส่งผลกระทบต่อๆไป ทำให้หลายเหตุการณ์ ต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง แต่การฝ่าฟันอุปสรรคร่วมกับทีมโอตาคุ หลายต่อหลายครั้งได้พิสูจน์ให้เขามั่นใจแล้วว่า อนาคตข้างหน้าจะเป็นอย่างไร… ก็มาดิค้าบ~   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   บทที่ 216 สวนอุทยาน   สวนบ้านเราเป็นสวนอุทยาน   สมาชิกทีมโอตาคุขนดินที่ผสมปุ๋ยรดน้ำไว้แล้วไปเทลงในพื้นที่สวนกระสอบแล้วกระสอบเล่า กระบะแล้วกระบะเล่า เวลานี้พวกเขาดีใจมากที่ก่อนหน้านี้เก็บดินเอาไว้ไม่น้อย สามารถเอามาใช้ที่นี่ได้พอดี ไม่อย่างนั้นถ้าดินไม่พอใช้ พวกเขาคงต้องลงไปขุดอุโมงค์กันอีกแน่ การถมดินใช้เวลาพอๆ กับการขุดหลุม พวกหลัวซวินใช้เวลาสองวันเต็มกว่าจะถมดินซึ่งอุดมด้วยแร่ธาตุและชุ่มชื้นพอเหมาะเหล่านี้จนเต็มพื้นที่ทั้งหมด นอกจากนี้พวกเขายังสร้างเนินเขาย่อมๆ ขึ้นมาหลายลูก เวลานี้พื้นดินถูกอัดแน่นจนอยู่ตัวดีแล้ว […]