Category Archives: ทดลองอ่าน

[ทดลองอ่าน] คดีฆาตกรรมในคฤหาสน์แมวดำ / เเพรวสำนักพิมพ์

黒猫館の殺人 คดีฆาตกรรมในคฤหาสน์แมวดำ อายาสึจิ ยูกิโตะ เขียน ฉวีวงศ์ อัศวเสนา เเปล  ติดตามการวางจำหน่ายได้ที่เพจ แพรวสำนักพิมพ์ (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)         บทนำ —วันอาทิตย์ที่ 8 กรกฎาคม ค.ศ.1990  ที่อาคังในฮกไกโด — คนทั้งสามหยุดยืนหน้าประตูใหญ่ หมอกหนาเคลื่อนตัวจากป่าสนเอโซะกว้างใหญ่ด้านหลังเข้ามาปกคลุมทั่วบริเวณราวกับรอคอยการมาของพวกเขาอยู่นานเต็มที คาวามินามิ ทากาอากิถูท่อนแขนที่พ้นชายแขนเสื้อไปมาอย่างไม่ได้ตั้งใจพลางเหลียวไปมองข้างหลัง รถยนต์ที่ทั้งสามโดยสารมาจอดอยู่ห่างออกไปหลายเมตร ปิดทางเดินแคบๆ ที่ลดเลี้ยวผ่านป่าเข้ามา ตัวรถสีเทาเข้มถูกกลืนเข้าไปในกลุ่มหมอกขาวทึบหมดทั้งคันแล้ว “หมอกลงจัดจัง” ชายร่างสูงใส่แจ็กเก็ตแบบสปอร์ตที่ยืนอยู่หน้าคาวามินามิไม่กี่ก้าวพึมพำขึ้น “แย่จริง ราวกับหมอกไล่ตามเรามาจากคุชิโระ” ชิชิยะ คาโดมิ นักเขียนนิยายสืบสวนสอบสวนบ่นตาม ร่างผอมชนิดหนังหุ้มกระดูกอยู่ตลอดยิ่งทำให้ดูสูงชะลูดขึ้นไปอีก ชิชิยะยกมือขึ้นลูบเรือนผมสลวยที่มีลอนหยักศกน้อยๆ พลางถอดแว่นกันแดด ก่อนหันไปมองหน้าคนที่ยืนอยู่ข้างๆ “ว่ายังไงครับคุณอายูตะ พอจะนึกอะไรออกบ้างมั้ย” “ก็…” ผู้ถูกถามเอียงคอคิด มองขึ้นไปที่ประตูรั้วตรงหน้า อึ้งอยู่อึดใจหนึ่งก่อนตอบไม่ค่อยจะเต็มปากนักว่า “คลับคล้ายคลับคลา คิดว่าเคยเห็นอยู่เหมือนกัน” ชายชื่ออายูตะ โทมะผู้นี้เป็นคนผอมรูปร่างสันทัด หลังงอจึงดูตัวเตี้ยไม่มีสง่าราศี มองรวมๆ เป็นคนแก่หง่อมแม้อายุเพิ่งจะหกสิบเศษ ใส่หมวกไม่มีปีกสีน้ำตาลปิดศีรษะที่ล้านเถิก ตาซ้ายถูกปิดไว้ด้วยแผ่นผ้าขาว […]

[ทดลองอ่าน] โอตาคุวันสิ้นโลก เล่ม 4 บทที่ 100 : เพื่อนเก่า

โอตาคุวันสิ้นโลก 重生宅男的末世守则   暖荷 หน่วนเหอ เขียน เมิ่งเหวิน เเปล   นิยาย 7 เล่มจบ   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   ____________________________________   บทที่ 100 เพื่อนเก่า   เหมือนจะมีเพื่อนเก่าแวะเวียนมา แต่พบหน้ากลับจำกันไม่ได้   คลื่นซอมบี้ระลอกแล้วระลอกเล่า พวกหลัวซวินทั้งยิงหน้าไม้ ใช้พลังพิเศษ เดี๋ยวกระหน่ำลูกดอกลูกธนู เดี๋ยวก็ซัดพลังโจมตี สลับสับเปลี่ยนกันไปแบบนี้ตลอดทั้งวัน จวบจนม่านราตรีกำลังจะทิ้งตัวห่มคลุม ถึงจะยอมล่อซอมบี้ที่พอจะมองไม่เห็นปลายแถวแล้วเหล่านั้นให้ตกลงไปในคูรอบแนวป้องกันที่เตรียมไว้พร้อมสรรพในที่สุด… พิษเห็ดสีแดงสดถูกเทราดลงใน ‘คูเมือง’ รดหัวซอมบี้ภายในนั้น พวกมันส่งเสียงร้องโหยหวนขึ้นมาจากหลุม รอให้ซอมบี้ตรงก้นหลุมถูกพิษเห็ดกัดกร่อนสักครู่แล้ว ก็ต้อนรับพวกที่เพิ่งตกลงไปใหม่ด้วยเปลวเพลิงจากน้ำมันต่อทันที… พวกหลัวซวินนั่งอยู่ในรถของตัวเองซึ่งห่างจากกำแพงโลหะที่ถูกเปลวไฟลามเลียอยู่พอสมควร… ทำอย่างไรได้ หลุมกับดักครั้งนี้จำเป็นต้องขุดล้อมรอบแนวป้องกันทั้งหมดเป็นลักษณะคูเมือง พวกเขาไม่มีวิธีอื่นที่ดีกว่าการพึ่งแนวป้องกันนี้ คนทั้งหมดอยู่กลางวงล้อมของเปลวเพลิงยักษ์ ถ้าไม่มีพลังพิเศษธาตุน้ำของซ่งหลิงหลิงช่วยลดอุณหภูมิให้เย็นลง และพลังพิเศษธาตุลมของจางซู่ที่หมุนเวียนกระแสลมนำพาอากาศบริสุทธิ์เข้ามา ทุกคนถ้าไม่ถูกย่างสดก็อาจจะถูกรมควันขาดออกซิเจนตายไปแล้ว พวกหลี่เถี่ยกำลังเปิดอ่านหนังสือนิยายที่มีอยู่หลายเล่มท่ามกลางเปลวไฟลุกโชน อวี๋ซินหรันนอนห่มผ้าอยู่บนตักสวีเหมย เด็กหญิงตัวน้อยกอดหนังสือหลายเล่มไว้ในอ้อมแขนขณะหลับฝันหวาน พวกเขาเจอหนังสือเหล่านี้ถูกทิ้งกระจัดกระจายอยู่ในซากปรักหักพังโดยบังเอิญ เดิมทีตึกหลังนั้นใช้เป็นสถานที่อะไรพวกเขาเองก็ไม่แน่ใจ แต่ไม่ใช่ร้านหนังสือหรือแผงขายหนังสือแน่นอน พวกหลัวซวินเดาว่าน่าจะเป็นโกดังหรือศูนย์ขนส่งสินค้า พวกเขาเจอหนังสือจากที่นี่จำนวนไม่น้อย แม้จะไม่มีหนังสือเรียนแบบจริงๆ จังๆ […]

[ทดลองอ่าน] โอตาคุวันสิ้นโลก เล่ม 4 บทที่ 101 : เปิดเผย

โอตาคุวันสิ้นโลก 重生宅男的末世守则   暖荷 หน่วนเหอ เขียน เมิ่งเหวิน เเปล   นิยาย 7 เล่มจบ   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   ____________________________________   บทที่ 101 เปิดเผย   มีบางเรื่องที่ไม่คิดและไม่อยากเก็บซ่อนปิดบังอีกต่อไป   การแต่งตัวของอวี๋ซินหรัน ‘ผู้หญิง’ คนที่สามในทีมเริ่มเหมือนกับ ‘แม่บุญธรรม’ ทั้งสองของเธอไปโดยอัตโนมัติ เวลาไปไหนมาไหนเด็กน้อยจะสวมหมวกแก๊ป ถัดลงมามีแว่นกันแดดสีดำสำหรับเด็ก เลื่อนลงมาก็ยังมีหน้ากากผ้าปิดปากสีขาวขนาดใหญ่… อ้อ เรื่องที่ควรค่าแก่การเอ่ยถึงก็คือ ปัจจุบันหน้ากากผ้าได้กลายเป็นอุปกรณ์พื้นฐานเวลาออกไปทำภารกิจของทีมโอตาคุไปแล้ว ตั้งแต่หัวจรดเท้าไม่แบ่งแยกว่าเป็นหญิงหรือชาย ทุกคนล้วนแต่งกายแบบนี้กันหมด โดยเฉพาะสองสาว ขนาดเวลาออกไปซื้ออาหารในช่วงกลางวัน พวกเธอก็คาดหน้ากากไปด้วย เป็นตายยังไงก็ไม่ยอมถอดเด็ดขาด สวีเหมยและซ่งหลิงหลิงแต่งตัวเรียบง่ายธรรมดามาก ถ้าไม่เข้ามาดูใกล้ๆ จะมองไม่ออกเลยว่าสองคนนี้เป็นผู้หญิง ส่วนอวี๋ซินหรันด้วยความที่ยังเด็กมากจึงให้ใส่ชุดเด็กผู้ชายไปเสียเลย ซึ่งแน่นอนว่าในบ้านก็มีกระโปรงอยู่หลายตัวไว้ให้หนูน้อยใส่เล่นอยู่บ้าน หลังจากรอมาสามชั่วโมงเต็ม เวลาที่พวกหลัวซวินต้องอยู่กักตัวก็สิ้นสุดลง พวกเขาลุกขึ้นไปเอารถและขับกลับเข้าไปในเขตฐานที่มั่น “วันนี้บนถนนมีผู้คนพลุกพล่านมากทีเดียว” ดูเหมือนส่วนใหญ่จะเป็นผู้คนที่เร่งเดินเท้าอพยพมาขออาศัยอยู่ในฐานที่มั่นตะวันตกเฉียงใต้ ดังนั้นในช่วงหลายวันมานี้จึงมีคนทยอยเดินทางเข้าสู่ฐานที่มั่นอย่างไม่ขาดสาย หลัวซวินพูดพลางสอดส่ายสายตามองดูรถและผู้อพยพซึ่งผ่านการตรวจสอบและกักตัวครบเวลาในช่วงเดียวกันอย่างอดไม่ได้ ถึงแม้จะพอจำคนบนรถบรรทุกคันนั้นได้ว่าเป็นใคร แต่เขากลับนึกไม่ออกจริงๆ ว่ากลุ่มคนที่ทิ้งรถสองคันนั้นไว้มีใครบ้าง และรูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไร […]

[ทดลองอ่าน] เมื่อผมเป็นเจ้าของสวนสัตว์ : ตอนที่ 53.1

เมื่อผมเป็นเจ้าของสวนสัตว์ 我开动物园那些年   ลาเหมียนฮวาถังเตอะทู่จื่อ เขียน 拉棉花糖的兔子   Himazan แปล   ติดตามกำหนดการวางขายหนังสือได้ที่เพจ Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   +++++++++++++++++++   บทที่ 53.1   ประเด็นที่ได้รับความสนใจเป็นอันดับหนึ่งในงานประชุมประจำปีของสมาคมสวนสัตว์แห่งประเทศจีน ไม่ใช่เรื่องสวนสัตว์แห่งไหนมีปัญหา หรือมีวิทยาการใหม่ ๆ แต่เป็นเรื่องของเสี่ยวต้วนแห่งสวนสัตว์ซาฟารีหลิงโย่ว มณฑลตงโจว กับแฟนหนุ่มที่เป็นเพศเดียวกันของเขา เนื่องจากต้วนเจียเจ๋อไม่พูด คนส่วนใหญ่เลยเข้าใจว่าลู่ยาเป็นลูกน้องของเขา แถมยังมีคนคิดว่าลู่ยาหน้าตาดีขนาดนี้ ทำไมถึงมาทำงานด้านนี้ ในแวดวงเมืองตงไห่ เรื่องรสนิยมทางเพศของต้วนเจียเจ๋อไม่ใช่ความลับ แต่ที่นั่นอยู่ไกลออกไปเป็นพันลี้ ในที่ประชุมมีเพียงคนของสวนสัตว์ในเมืองตงไห่ซึ่งติดต่อคุ้นเคยกับพวกเขาเท่านั้นที่รู้ แต่พวกเขาใช่พวกชอบเม้าท์เสียที่ไหน เรื่องที่ไม่ควรป่าวประกาศบอกใครแบบนี้ใช่เรื่องที่พวกเขาจะเอาไปพูดกันหรือ อย่างไรเสียก็อยู่ในตงไห่เหมือนกัน และสวนสัตว์ซาฟารีหลิงโย่วยังให้ความช่วยเหลือพวกเขาจนความสัมพันธ์แนบแน่นขนาดนี้ ผู้อำนวยการสวนสัตว์ส่วนใหญ่ที่มาร่วมงานไม่เหมือนต้วนเจียเจ๋อ ที่เป็นทั้งผู้บริหารและเจ้าของสวนสัตว์ เรื่องความรักความชอบของต้วนเจียเจ๋อ ทุกคนจึงทำได้แค่พูดคุยกันเองลับหลัง แต่ก็ด้วยความอิจฉาชื่นชมเท่านั้น …พวกเขาไม่ได้อิจฉาเรื่องที่ต้วนเจียเจ๋อมีแฟนหนุ่มหล่อมาดแมน แต่อิจฉาที่ต้วนเจียเจ๋อทำทุกอย่างได้ตามใจ ไม่มีใครห้าม ในบรรดาคนที่รู้เป็นกลุ่มแรก ๆ หลิวเผยหย่วนอึ้งอยู่หลายวินาที ก่อนจะแสดงออกว่าสนับสนุนต้วนเจียเจ๋ออย่างเต็มที่ ไม่ใช่เพราะเขาหัวสมัยใหม่มาก แต่เพราะเขาเชื่อมั่นในความเป็นคนดีของต้วนเจียเจ๋อมาตั้งแต่แรก […]

[ทดลองอ่าน] เมื่อผมเป็นเจ้าของสวนสัตว์ : ตอนที่ 52.3

เมื่อผมเป็นเจ้าของสวนสัตว์ 我开动物园那些年   ลาเหมียนฮวาถังเตอะทู่จื่อ เขียน 拉棉花糖的兔子   Himazan แปล   ติดตามกำหนดการวางขายหนังสือได้ที่เพจ Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   +++++++++++++++++++   บทที่ 52.3   หลิวเผยหย่วนพาต้วนเจียเจ๋อไปเจอเพื่อนของตน แม้หลายคนจะไม่เคยเจอกัน แต่วงการนี้จะบอกว่าเล็กก็ไม่เล็ก จะบอกว่าใหญ่ก็ไม่ใหญ่ ย่อมต้องเคยผ่านหูผ่านตากันมาบ้าง ทุกคนต่างสนใจต้วนเจียเจ๋อ เพราะปีนี้หลิงโย่วเจริญก้าวหน้าดีมาก ตลอดระยะเวลาสองปีที่ผ่านมา หลิงโย่วขยายตัวแบบไม่หยุดยั้ง แม้ปีนี้จะไม่ได้หวือหวาอลังการเป็นพิเศษ แต่ก็มีส่วนจัดแสดงแมลงที่สร้างสำเร็จแล้วกับศูนย์เพาะพันธุ์ที่กำลังก่อสร้าง ในกลุ่มนี้มีผู้อำนวยการสวนสัตว์ชุนเฉิง หลิวเผยหย่วนตั้งใจบอกต้วนเจียเจ๋อว่า “คุณขอคำแนะนำจากคนของชุนเฉิงให้เยอะหน่อย อากาศทางตงไห่ของพวกคุณดี มีหลายที่สามารถเรียนรู้จากประสบการณ์ของชุนเฉิงได้” ต้วนเจียเจ๋อรีบผงกศีรษะ เมืองชุนเฉิงสี่ฤดูล้วนคือใบไม้ผลิ[1] สวนสัตว์ชุนเฉิงมีวิวสวยจนขึ้นชื่อ ปลูกไม้ดอกไม้ประดับหลากหลายมากมาย พื้นที่สีเขียวในสวนเยอะมาก ในแต่ละปีจึงมีนักท่องเที่ยวมาชมดอกไม้เป็นจำนวนมาก ที่ตั้งของสวนสัตว์ชุนเฉิงเป็นจุดชมวิวที่สวยงามมาตั้งแต่สมัยโบราณ นอกจากนี้ ในสวนยังมีกลิ่นอายความเก่าแก่ ทำให้สวนสัตว์ชุนเฉิงมีบรรยากาศของตะกอนทางประวัติศาสตร์อยู่หลายส่วน การประชาสัมพันธ์ของสวนสัตว์ชุนเฉิงเองก็เน้นหนักทางนี้จนกลายเป็นแบรนด์ไปแล้ว “ผมเห็นภาพกับคลิปของหลิงโย่วในอินเทอร์เน็ตแล้ว นักออกแบบของพวกคุณเยี่ยมมาก” คนของสวนสัตว์ชุนเฉิงพูดตามมารยาท แต่ก็จริงใจอยู่มาก ความเขียวขจีของหลิงโย่วใช้ต้นไผ่เป็นหลัก เสริมด้วยไม้ใหญ่อย่างอื่น […]

[ทดลองอ่าน] Drunk on You (th) เพราะนายคือ AWM ของฉัน ตอนที่ 4

AWM 绝地求生 Drunk on You (th) เพราะนายคือ AWM ของฉัน     漫漫何其多 ม่านม่านเหอฉีตัว เขียน จิ้งจอกธารา แปล   — โปรย — ฉีจุ้ย หรือ Drunk เทพแห่งวงการอีสปอร์ต กัปตันทีมนักแม่นปืนผู้วางแผนเกมเป็นเลิศ หากเขาได้ปืนสไนเปอร์ปีศาจอย่าง AWM มาครอบครอง ศัตรูที่หมายตาย่อมไม่มีทางหลุดรอด ทว่าอวี๋หยาง หรือ Youth หนุ่มนักแข่งอีสปอร์ตสุดน่ารัก ผู้เป็นดุจปืน AWM หายากและเสนล้ำค่าของเทพฉี กลับมาหลอกให้เขารักแล้วหักอกกันซะได้ แทนที่อีกฝ่ายทำร้ายใจเขาแล้วจะหนีไปให้ไกล กลับพาตัวเองเข้ามาอยู่ในสโมสรเดียวกับเขาเสียอย่างนั้น คราวนี้มีหรือฉีจุ้ยจะปล่อยให้อีกฝ่ายหลุดรอดไปได้ ไม่ว่าจะปืนหรือคนก็ต้องเป็นของเขาเพียงผู้เดียว   ———————————————————–   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายหนังสือได้ที่เพจ Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   4   ฉีจุ้ยพูดจบก็เปิดดูโปรแกรมตัวช่วยไลฟ์สตรีม เวลานี้มีคนดูสตรีมของเขาแปดล้านกว่าคนแล้ว คอมเมนต์ทะลักเข้ามาอย่างรวดเร็ว รัวถล่มราวกับระเบิดลงอย่างที่คาดไว้ [กรี๊ดดดด…] [อะไรกันเนี่ยๆๆๆ!!!] [Youth คือเทพเสี่ยวหยางที่ฉันรู้จักใช่ไหม ใช่ไหมๆๆๆ เขาย้ายมาอยู่ HOG แล้วเหรอ!!!] [ฮ่าๆๆๆ […]

[ทดลองอ่าน] รู้ไว้ซะ ฉันนี่แหละแฟนคลับตัวแม่ เล่ม 1 ตอนที่ 3

老婆粉了解一下 รู้ไว้ซะ ฉันนี่แหละแฟนคลับตัวแม่   ชุนเตาหาน เขียน เสี่ยวฝาน แปล   — โปรย — กระจกเงาแบบตั้งพื้นสะท้อนภาพหญิงสาวตรงหน้าซึ่งมีใบหน้าขาวซีด ผมยาวม้วนงอเล็กน้อยในระดับอก ใบหน้านี้เป็นใบหน้าที่ครั้งหนึ่งเธอเคยชิงชัง เธอก้มศีรษะลงโค้งคำนับสามครั้ง “เซิ่งเฉียว ฉันขอโทษนะ” ขอโทษที่เมื่อก่อนฉันโจมตีเธอตามใจชอบโดยไม่รู้อะไรเลย ขอโทษที่ฉันรัวแป้นพิมพ์แบบไม่รับผิดชอบ ทำให้เธอต้องเจ็บปวด ขอโทษที่โลกออนไลน์ทำลายเธออย่างโหดร้ายไปตามกระแสสังคม ฉันไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงหายตัวไป อาจเป็นเพราะเธอแบกรับความโหดร้ายของโลกใบนี้ไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว และฉันก็เป็นหนึ่งในผู้ร้ายเสียด้วย ฉันจะแก้ไขปัญหาทุกอย่างเอง ฉันจะทำให้ชีวิตที่มืดมนของเธอได้พบกับแสงสว่าง   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   3   ฮั่วซีพยักหน้ารับ แล้วกระเถิบไปข้างๆสองก้าวเพื่อเว้นที่ไว้ให้เซิ่งเฉียว เธอเดินเข้าไปในลิฟต์และจ้องเขาตาไม่กะพริบ ราวกับว่าหากไม่ได้มองสักวินาทีเดียวแล้วจะขาดทุน ก็ทั้งคิ้ว ตา จมูก ปาก ลำคอ และลูกกระเดือกของเขา โอ๊ย ตรงไหนก็ดูดีไปหมด   นี่คือความหล่อเหลาระดับทำลายล้าง เขาคือเทพเซียนที่ลงมาเยือนโลกมนุษย์แท้ๆ ทำไมนะ ทำไมต้องมาทำให้หัวใจของมนุษย์ธรรมดาๆอย่างฉันสั่นคลอนด้วย! วันนี้เขาหล่อมาก! แม่จ๋า! คนนี้แหละ! หนูอยากแต่งงานกับเขา! […]

[ทดลองอ่าน] รู้ไว้ซะ ฉันนี่แหละแฟนคลับตัวแม่ เล่ม 1 ตอนที่ 4

老婆粉了解一下 รู้ไว้ซะ ฉันนี่แหละแฟนคลับตัวแม่   ชุนเตาหาน เขียน เสี่ยวฝาน แปล   — โปรย — กระจกเงาแบบตั้งพื้นสะท้อนภาพหญิงสาวตรงหน้าซึ่งมีใบหน้าขาวซีด ผมยาวม้วนงอเล็กน้อยในระดับอก ใบหน้านี้เป็นใบหน้าที่ครั้งหนึ่งเธอเคยชิงชัง เธอก้มศีรษะลงโค้งคำนับสามครั้ง “เซิ่งเฉียว ฉันขอโทษนะ” ขอโทษที่เมื่อก่อนฉันโจมตีเธอตามใจชอบโดยไม่รู้อะไรเลย ขอโทษที่ฉันรัวแป้นพิมพ์แบบไม่รับผิดชอบ ทำให้เธอต้องเจ็บปวด ขอโทษที่โลกออนไลน์ทำลายเธออย่างโหดร้ายไปตามกระแสสังคม ฉันไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงหายตัวไป อาจเป็นเพราะเธอแบกรับความโหดร้ายของโลกใบนี้ไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว และฉันก็เป็นหนึ่งในผู้ร้ายเสียด้วย ฉันจะแก้ไขปัญหาทุกอย่างเอง ฉันจะทำให้ชีวิตที่มืดมนของเธอได้พบกับแสงสว่าง   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   4   ท่ามกลางกลิ่นมินต์จางๆภายในรถ ฮั่วซีขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะหันตัวกลับ เนิ่นนานกว่าเขาจะเอ่ยขึ้นเรียบๆ “อีกสองสามวันจะเอามาให้” “ฉันขอบัตรทุกรอบเลยนะคะ!” “…จะลงจากรถผมได้รึยัง” เซิ่งเฉียวยอมเปิดประตูรถลงไปอย่างว่องไว รถยนต์ค่อยๆแล่นออกไปจากลานจอดรถ ในขณะที่เธอยังคงยืนโบกมือหย็อยๆราวกับแมวกวักอยู่ที่เดิม จนกระทั่งรถยนต์ของฮั่วซีลับไปจากสายตา จึงหันกลับไปขึ้นลิฟต์ด้วยความพอใจ เมื่อถึงบ้าน เธอก็ได้เห็นสภาพห้องที่ว่างเปล่าและหนาวเหน็บอีกครั้ง ความดีใจหายวับไปทันที แทนที่ด้วยความไม่คุ้นชินที่ถาโถมเข้ามาหาโดยไม่ทันตั้งตัว เธอใช้ความคิดอยู่สักพัก แล้วจึงเริ่มควานหาของในตู้ที่เจ้าของร่างเก็บไว้ เช่น สมุดบัญชีธนาคาร เอกสารสัญญา […]

[ทดลองอ่าน] Drunk on You (th) เพราะนายคือ AWM ของฉัน ตอนที่ 3

AWM 绝地求生 Drunk on You (th) เพราะนายคือ AWM ของฉัน     漫漫何其多 ม่านม่านเหอฉีตัว เขียน จิ้งจอกธารา แปล   — โปรย — ฉีจุ้ย หรือ Drunk เทพแห่งวงการอีสปอร์ต กัปตันทีมนักแม่นปืนผู้วางแผนเกมเป็นเลิศ หากเขาได้ปืนสไนเปอร์ปีศาจอย่าง AWM มาครอบครอง ศัตรูที่หมายตาย่อมไม่มีทางหลุดรอด ทว่าอวี๋หยาง หรือ Youth หนุ่มนักแข่งอีสปอร์ตสุดน่ารัก ผู้เป็นดุจปืน AWM หายากและเสนล้ำค่าของเทพฉี กลับมาหลอกให้เขารักแล้วหักอกกันซะได้ แทนที่อีกฝ่ายทำร้ายใจเขาแล้วจะหนีไปให้ไกล กลับพาตัวเองเข้ามาอยู่ในสโมสรเดียวกับเขาเสียอย่างนั้น คราวนี้มีหรือฉีจุ้ยจะปล่อยให้อีกฝ่ายหลุดรอดไปได้ ไม่ว่าจะปืนหรือคนก็ต้องเป็นของเขาเพียงผู้เดียว   ———————————————————–   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายหนังสือได้ที่เพจ Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   3   การซ้อมแข่งลากยาวตั้งแต่บ่ายสามจนถึงสามทุ่ม ทีมของฉีจุ้ยได้คะแนนรวมเป็นอันดับหนึ่งตามคาด แต่ฉีจุ้ยเล่นพลาดอย่างรุนแรงในเกมที่หนึ่ง ส่วนเกมหลังจากนั้นอวี๋เฉี่ยนซีเล่นได้เลวร้ายมากจนแทบทนดูไม่ไหว หลังจบการซ้อมโค้ชจึงเรียกให้สมาชิกสี่คนของทีมหนึ่งอยู่ต่อเพื่อทบทวนการเล่นในแต่ละเกม โค้ชล่ายหัวเป็นกัปตันทีมรุ่นก่อนของ HOG หลังวางมือจากการแข่งเขาก็ผันตัวมาเป็นโค้ช ปกติเป็นคนเคร่งขรึมไว้ตัว เป็นที่เคารพยำเกรงของคนในทีมอย่างยิ่ง แม้กระทั่งฉีจุ้ยยังเต็มใจยอมรับฟังคำตักเตือนของเขา ฝ่ายผู้จัดการทีมเฮ่อเสี่ยวซวี่เห็นบรรยากาศไม่สู้ดีก็ไม่พูดอะไรมาก แค่เดินลงชั้นล่างไปเงียบๆ […]

[ทดลองอ่าน] โอตาคุวันสิ้นโลก เล่ม 4 บทที่ 99 : ปิดรูกุญแจ

โอตาคุวันสิ้นโลก 重生宅男的末世守则   暖荷 หน่วนเหอ เขียน เมิ่งเหวิน เเปล   นิยาย 7 เล่มจบ   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   ____________________________________   บทที่ 99 ปิดรูกุญแจ   ผู้มีพลังพิเศษธาตุโลหะ คุณจะปิดรูกุญแจบ้านคนอื่นง่ายๆ แบบนี้ไม่ได้   ในบ้านที่แทบจะว่างเปล่านี้ นอกจากกระจกหน้าต่างที่ถอดออกได้ไม่กี่บานแล้ว ก็มีแค่เฟอร์นิเจอร์ที่ใช้เป็นเชื้อเพลิงได้อีกบางส่วน แต่ของเหล่านั้นไม่มีประโยชน์อะไรต่อทีมโอตาคุในเวลานี้ ตรงกันข้าม ถ้าต้องขึ้นๆ ลงๆ ขนข้าวของพวกนี้จะเป็นการเปลืองเวลาโดยใช่เหตุ ถ้าคนพวกนั้นไม่ได้หนีไปแล้วไปตามคนมาช่วย แบบนั้นก็ไม่คุ้มที่หลัวซวินกับเหยียนเฟยจะเสียเวลากับข้าวของไม่กี่ชิ้นพวกนี้ ทว่าตอนทั้งคู่ออกจากห้องนั้นมา เหยียนเฟยยัง ‘ใจดี’ แบบสุดๆ อุตส่าห์ช่วยปิดรูกุญแจประตูเข้าบ้านให้พวกนั้นด้วย… ผู้มีพลังพิเศษธาตุโลหะ คุณจะปิดรูกุญแจบ้านคนอื่นง่ายๆ แบบนี้ไม่ได้ ที่จริงเหยียนเฟยคิดว่าจะปิดตายหน้าต่างให้หมดทุกบานเสียด้วยซ้ำ แต่พอลองคิดดูอีกที แม้การปิดผนึกประตูหน้าต่างบ้านของคนพวกนั้นจะช่วยระบายอารมณ์ได้มาก แต่สักวันก็อาจเปิดได้อยู่ดี ซึ่งเมื่อเปิดประตูได้แล้ว นอกจากการระบายอากาศที่ไม่ค่อยดีนัก การปิดตายหน้าต่างไว้อย่างมิดชิดนี้กลับจะกลายเป็นการช่วยรับประกันความปลอดภัยให้คนพวกนั้น เหยียนเฟยไม่ต้องการช่วยสร้างกระดองเต่าให้หัวขโมยพวกนั้นได้มีที่หลบซ่อน ฉะนั้นอย่างดีจึงแค่ปิดรูกุญแจประตูไว้ก็พอ แรกเริ่มเดิมทีเขาคิดจะใช้โลหะขังคนพวกนั้นไว้ในบ้านจนตาย ส่วนคนที่กลับมาจากข้างนอกก็เข้าบ้านไม่ได้ แต่ถ้าทำแบบนั้นจะสิ้นเปลืองทรัพยากรของตัวเองมาก เขาจึงล้มเลิกไป […]

แจ้งเตือนการใช้งานคุกกี้ เว็บไซต์ของเรามีการใช้งานคุกกี้เพื่อวัตถุประสงค์ในการจัดการประสบการณ์ของผู้ใช้งานให้ดีที่สุด ได้แก่ คุกกี้ที่มีความจำเป็นอย่างยิ่ง คุกกี้เพื่อการวิเคราะห์ประสิทธิภาพ คุกกี้เพื่อการทำงานของเว็บไซต์ และคุกกี้กำหนดกลุ่มเป้าหมาย ศึกษารายละเอียดและการตั้งค่าคุกกี้เพิ่มเติมเพื่อความเป็นส่วนตัวของท่านได้ใน นโยบายคุกกี้ นโยบายความเป็นส่วนตัว

Privacy Preferences

คุณสามารถเลือกการตั้งค่าคุกกี้โดยเปิด/ปิด คุกกี้ในแต่ละประเภทได้ตามความต้องการ ยกเว้น คุกกี้ที่จำเป็น

ยอมรับทั้งหมด
Manage Consent Preferences
  • Always Active

บันทึกการตั้งค่า