Author Archives: AMARINBOOKS TEAM

ปักรักลายบุปผา  繁花盛宴 เยว่เซี่ยเตี๋ยอิ่ง 月下蝶影 เขียน กระต่ายน้อยของอิงอิง แปล   _________________________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ   _________________________________________   2   “ฮวาฮวา!” ถานหยวนมองฮวาจิ่นด้วยความตกใจ ช่วงนี้พวกเธอรับออร์เดอร์ที่มีราคาสูงมาสองสามงานแล้ว ลำพังแค่ปักลายตามออร์เดอร์พวกนั้น ก็ต้องทำงานถึงดึกดื่น ตอนนี้ยังจะรับออร์เดอร์ใหญ่ขนาดนี้มาอีก เวลาจะพอได้อย่างไร ชายวัยกลางคนเห็นสีหน้าถานหยวนแปลกไป ก็พอเดาได้ว่าอีกฝ่ายคงไม่อยากรับงานนี้ของเขา จึงค้อมไหล่ ประกบมือเข้าด้วยกัน พลางเอ่ยขอร้อง “ผม…ผมยอมเพิ่มเงินนะ ทำให้ผมได้มั้ยครับ…” “ฉันจะเอาอัลบั้มลายปักให้คุณดูนะคะ” ฮวาจิ่นส่งอัลบั้มให้ชายคนนั้นดู ไม่ได้บอกราคา แต่อธิบายกรรมวิธีปักลวดลายแต่ละแบบอย่างละเอียด รวมทั้งระยะเวลาที่ต้องใช้ ชายคนนั้นตั้งใจฟัง เขาพลิกดูแคตตาล็อกกับภาพถ่ายจริง ลังเลอยู่สักพัก สุดท้ายจึงเลือกงานผ้าปักที่สามารถทำเสร็จได้ภายในหนึ่งเดือนออกมา ตอนที่จ่ายเงินมัดจำ เขาล้วงกระเป๋าเงินเก่าๆ สกปรกออกมาจากกระเป๋าเสื้อโค้ต บนกระเป๋าประทับตราโลโก้แบรนด์ปลอมขนาดใหญ่ ระหว่างที่กำลังนับเงิน เขาก็พูดด้วยความกระดากใจว่า “ผมใช้มือถือจ่ายเงินไม่เป็น ได้ยินว่าในอินเทอร์เน็ตมีไวรัสเยอะ ไม่ทันระวัง เงินในมือถือก็จะถูกขโมยหมดเกลี้ยง” ได้ข่าวว่าเดี๋ยวนี้คนหนุ่มสาวในเมืองใหญ่ชอบใช้มือถือจ่ายเงิน แม้แต่ของกินเล็กๆ น้อยๆ ข้างทางก็ยังใช้มือถือสแกนจ่ายเงิน วิธีจ่ายเงินแบบเดิมอย่างเขาอาจทำให้คนค้าขายไม่ชอบใจนัก […]

ปักรักลายบุปผา  繁花盛宴 เยว่เซี่ยเตี๋ยอิ่ง 月下蝶影 เขียน กระต่ายน้อยของอิงอิง แปล   _________________________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ   _________________________________________   1   เช้าตรู่เดือนมีนาคม อากาศที่เดิมอบอุ่นเปลี่ยนเป็นหนาวเย็น เสียงมีดทำครัวหั่นฉับๆๆ เสียงแป้งทอดในกระทะน้ำมันดังฉู่ฉ่า ยังมีเสียงแหลมสูงของผู้หญิงกำลังด่าลูกดังมาจากอาคารเก่าทรุดโทรม ฮวาจิ่นผลักประตูเปิดออก ตรงทางเดินตึกมีเด็กชายใส่ชุดนักเรียนสีน้ำเงินสะพายกระเป๋านักเรียนยืนคอตกอยู่ แม้จะได้ยินเสียงเปิดประตูก็ไม่เงยหน้าขึ้น หญิงที่กำลังตะคอกด่าลูกเห็นฮวาจิ่นออกมา เธอลูบผมที่เป็นลอนกระเซิง พลางพูดว่า “เสี่ยวฮวาไปทำงานเช้าจัง” ฮวาจิ่นทักทายเธอเล็กน้อย พี่ฉินติดนิสัยเอามือจับผมปัดแขนเสื้อบ่อยๆ ลูกของเธอยืนเงียบอยู่ข้างๆ ทำตัวลีบเหมือนหัวมันฝรั่งที่ไม่สะดุดตา พอพี่ฉินเห็นฮวาจิ่นมองลูกชายตัวเอง เธอก็หยุดสางผมแล้วเริ่มขุดข้อเสียของลูกออกมาด่า “พี่ฉิน” เธอตัดบทคำพูดน้ำไหลไฟดับของอีกฝ่าย ฮวาจิ่นหยิบมือถือขึ้นมาดูเวลา “ฉันจะไม่ทันรถไฟใต้ดินแล้ว เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยคุยกันนะ” พูดจบก็รีบลงจากตึกไปอย่างรวดเร็ว จนแม้แต่เสียงฝีเท้าดังตึกตักๆ ก็ไม่ทำให้ไฟเซ็นเซอร์ตรงทางเดินตึกกะพริบเลยสักดวง พอลงมาถึงชั้นล่าง ก็ได้ยินเสียงพี่ฉินด่าลูกต่อ ฮวาจิ่นแวะกินมื้อเช้าที่ร้านข้างทาง ตอนเดินออกมาก็เจอลูกชายของพี่ฉินเดินก้มหน้าอยู่ข้างถนน เขาเดินช้ามาก เหมือนหอยทากที่ไม่ยอมออกมาจากเปลือก บนถนนมีรถวิ่งขวักไขว่ ยามเช้าที่ท้องฟ้าหม่นทึม แม้จะท้อแท้ไร้เรี่ยวแรง แต่ก็ยังต้องดิ้นรนต่อสู้เพื่อความอยู่รอด “เดินระวังรถด้วยสิ” ฮวาจิ่นรีบก้าวเข้าไปคว้าสายกระเป๋าสะพายของเด็กชาย […]

ฮัสกี้หน้าโง่กับอาจารย์เหมียวขาวของเขา 二哈和他的白猫师尊 肉包不吃肉 โร่วเปาปู้ชือโร่ว เขียน Bou Ptrn แปล คำเตือน!! นิยายเรื่องนี้เหมาะสมกับผู้ที่อายุ 21 ปีขึ้นไป โดยมีเนื้อเรื่องเกี่ยวข้องกับ… : among other immoralities (การผิดศีลธรรมจรรยา) : Angst (มีความรุนแรงในอารมณ์ บีบคั้นกดดัน) : Cannibalism (การกินเนื้อเผ่าพันธุ์เดียวกัน) : child abuse (การทารุณกรรมเด็ก) : coercion (การใช้อำนาจที่เหนือกว่าบังคับให้คนอื่นทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ) : corporal punishment (การลงโทษทางร่างกาย) : death (การตาย) : depression (ภาวะซึมเศร้า) : explicit sex (การร่วมเพศแบบเปิดเผย) : gang-rape (การข่มขืนเป็นกลุ่ม) : genocide (การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์) : gore (เนื้อหามีความโหดร้าย และรุนแรง) […]

Time Mover 타임무버   야스 ยาสึ เขียน พัชรวดี ประเสริฐไพบูลย์ แปล   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   เนื้อละลายในปาก แน่นอนว่าเนื้อฮันอูที่โอ้อวดค่าตัวแสนแพงนั้นมีรสชาติยอดเยี่ยมสมราคา ผมเป่าเนื้อฟู่ ๆ จิ้มเกลือ กินคู่กับเครื่องเคียงอย่างยำต้นหอมแล้วก็กิมจิผักกาดขาวด้วย ผู้ชายคนนั้นใช้ตะเกียบคีบเนื้อส่วนนั้นส่วนนี้มาใส่จานให้ ผมก็กินหมดจนท้องจะแตก แถมยังกินบะหมี่เย็นที่ออกมาเสิร์ฟเป็นอย่างสุดท้าย อิ่มจนลุกไม่ขึ้น ก็เลยต้องนั่งมองนอกหน้าต่างสักพัก “อร่อยมากเลย” “นายกินอย่างเอร็ดอร่อยจริง ๆ ไม่คิดว่านายจะชอบกินเนื้อขนาดนี้” “ไม่รู้เหรอครับว่าผมชอบกินเนื้อมาก” แปลกแฮะ ถ้าอยู่ด้วยกันก็ไม่น่าจะไม่รู้ว่าผมชอบกินเนื้อที่สุด พอผมเอียงคอ เขาก็ลุกจากเก้าอี้ทันที แล้วใส่เสื้อสูทตัวนอกที่ถอดวางไว้ “อิ่มจนเหมือนจะเดินไม่ไหวเลยครับ” “ให้ขี่คอเอาไหม” ถ้าเป็นคนอื่นพูดคงคิดว่าล้อเล่น แต่พอเห็นหน้าตาจริงจังของเขาที่ดูเหมือนจะพูดจริงจนเริ่มหวั่นใจ ผมก็ส่ายหน้าไปมา พยายามลุกจากเก้าอี้อย่างยากลำบากแล้วตบพุงที่กินอิ่ม “ดูนี่สิครับ พุงป่องออกมาเลย” “น่ารักแฮะ” ผมยื่นพุงออกไปแล้วพูด เขาก็มองมาพลางยิ้มมุมปาก สายตาที่เหมือนกำลังมองภรรยาที่ตั้งท้องนั่นมันคืออะไรกันนะ ตั้งใจจะพูดเล่น แต่กลับไม่ได้ผลลัพธ์ตามที่คิด แถมกลายเป็นเขินอายอยู่ฝ่ายเดียว ก็เลยรีบเปิดประตูแล้วใส่รองเท้า “ผมกินไปเยอะมาก […]

ฮัสกี้หน้าโง่กับอาจารย์เหมียวขาวของเขา 二哈和他的白猫师尊 肉包不吃肉 โร่วเปาปู้ชือโร่ว เขียน Bou Ptrn แปล คำเตือน!! นิยายเรื่องนี้เหมาะสมกับผู้ที่อายุ 21 ปีขึ้นไป โดยมีเนื้อเรื่องเกี่ยวข้องกับ… : among other immoralities (การผิดศีลธรรมจรรยา) : Angst (มีความรุนแรงในอารมณ์ บีบคั้นกดดัน) : Cannibalism (การกินเนื้อเผ่าพันธุ์เดียวกัน) : child abuse (การทารุณกรรมเด็ก) : coercion (การใช้อำนาจที่เหนือกว่าบังคับให้คนอื่นทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ) : corporal punishment (การลงโทษทางร่างกาย) : death (การตาย) : depression (ภาวะซึมเศร้า) : explicit sex (การร่วมเพศแบบเปิดเผย) : gang-rape (การข่มขืนเป็นกลุ่ม) : genocide (การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์) : gore (เนื้อหามีความโหดร้าย และรุนแรง) […]

Time Mover 타임무버   야스 ยาสึ เขียน พัชรวดี ประเสริฐไพบูลย์ แปล   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์     “ตอนนี้ดีขึ้นไหม” ผู้ชายคนนั้นซื้อน้ำเย็นมา เอาแตะที่แก้มผมแล้วถาม “ผมดูเหมือนคนบ้าใช่ไหมครับ” “นายคือซอมุนยอง” “นั่นคือคำตอบของคำถามที่ว่าผมเหมือนคนบ้ารึเปล่าเหรอครับ” “ฉันหมายความว่า ไม่ว่านายจะพูดอะไรหรือทำตัวแบบไหนฉันก็ไม่สน แค่นายคือซอมุนยอง ฉันก็พอใจแล้ว” รู้สึกอยากร้องไห้ออกมาอย่างบอกไม่ถูก ไม่ว่าจะเป็นความฝัน ฝันบอกเหตุหรืออนาคต ทั้งหมดเป็นเรื่องไร้สาระ ผมอาจจะบ้าไปแล้วจริง ๆ ก็ได้ นั่นดูเหมือนจะเป็นคำตอบที่เป็นความจริงที่สุดแล้ว “ผมไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไรแล้ว” “ไม่เป็นไร” เขาลูบหน้าผากที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อของผมและยิ้มบาง ๆ “ไม่ว่าจะเป็นความฝันหรืออะไรก็ตาม นายแค่คิดตามที่อยากคิดก็พอ” “เพราะผมคือซอมุนยองเหรอครับ” “ใช่” เมื่อกี้ในหัวยังสับสนวุ่นวายราวกับเส้นด้ายพันกันยุ่งเหยิงอยู่เลย แต่หัวใจที่สั่นไหวราวพายุพัดกระหน่ำเริ่มสงบลงเพราะการปลอบโยนของผู้ชายคนนั้น “ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะครับ เหมือนผมไม่ปกติเลย” “ต่างจากที่ฉันคิดนิดหน่อยแฮะ ฉันว่าปกติมากเลยละ” เป็นการปลอบโยนหรือคำพูดล้อเล่นกันแน่นะ น้ำตาเหมือนจะทะลักออกมาได้ในทันที แต่กลับหัวเราะเพราะ คำพูดของเขา เอาแก้มถูกับมือใหญ่ […]

ฮัสกี้หน้าโง่กับอาจารย์เหมียวขาวของเขา 二哈和他的白猫师尊 肉包不吃肉 โร่วเปาปู้ชือโร่ว เขียน Bou Ptrn แปล คำเตือน!! นิยายเรื่องนี้เหมาะสมกับผู้ที่อายุ 21 ปีขึ้นไป โดยมีเนื้อเรื่องเกี่ยวข้องกับ… : among other immoralities (การผิดศีลธรรมจรรยา) : Angst (มีความรุนแรงในอารมณ์ บีบคั้นกดดัน) : Cannibalism (การกินเนื้อเผ่าพันธุ์เดียวกัน) : child abuse (การทารุณกรรมเด็ก) : coercion (การใช้อำนาจที่เหนือกว่าบังคับให้คนอื่นทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ) : corporal punishment (การลงโทษทางร่างกาย) : death (การตาย) : depression (ภาวะซึมเศร้า) : explicit sex (การร่วมเพศแบบเปิดเผย) : gang-rape (การข่มขืนเป็นกลุ่ม) : genocide (การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์) : gore (เนื้อหามีความโหดร้าย และรุนแรง) […]